นิตยสารรายสะดวก  Poem  ๑๗ กรกฏาคม ๒๕๕๕
ธรรมวิถีที่ "ปากช่อง"
ปอ เปลือกไม้
  ตื่นเช้าที่ปากช่องจิตผ่องใส
สลัดความวุ่นวายมาสงบ
ปริยัติปฏิบัติจัดให้ครบ
ได้ค้นพบที่พักพำนักใจ...
น้องทำทานด้วยใจให้รักพี่
พี่ทำดีรักน้องจิตผ่องใส
เมื่อน้องงอนพี่ก็ง้อจนพอใจ
พี่ทำทานรักใครกลายเป็นกรรม...
เมื่อฝนซาฟ้าสางเมฆจางหาย
ดุจรักร้ายหายห่างร้างอกพี่
ตราบแต่นี้รักร้ายคงไม่มี
เพียงคนดีมีใจคล้ายฝนจาง...
ยามฝนพรำฉ่ำชื่นระรื่นจิต
หลากชีวิตสดใสด้วยไอฝน
วันนี้ได้สดับธรรมคำมงคล
ดุจแมกไม้ได้ยลที่ฝนพรำ...
เมื่อโหยหิวลิ่วหาโรงอาหาร
ทั้งแก้วจานจัดไว้ได้อิ่มหนำ
พออิ่มปลื้มลืมจานมิได้จำ
รสพระธรรมอิ่มใจคงไม่ลืม...
กิจกรรมยามค่ำได้ทำวัตร
ปฏิบัติสมาธิสติมั่น
จิตสงบพบสว่างทางวิญญาณ
ในเบิกบานบารมีที่สวดมนต์...
อยากจะลืมวันคืนเมื่อตื่นขึ้น
รับอากาศสดชื่นกลางเขาใหญ่
ณ เวิลล์พีชวัลเลย์ทุ่มเทใจ
ให้แสงธรรมสว่างไสวได้ผลบุญ...
ที่เขาใหญ่ใจใหญ่ให้เท่าเขา
ใครเขาก้าวก้าวไปให้เทียมเท่า
ทั้งห้าวันผ่านไปหลายเรื่องราว
เราจะก้าวพร้อมกันปันทานบุญ...
ได้ถากถางทางไว้ไปสวรรค์
ก่อกำแพงบุญกั้นนรกได้
สะสมบุญเป็นทุนทั้งกายใจ
แม้สวรรค์ไม่ได้ไปขอที่เดิม...
ไม่อาจพ้นเวรกรรมทำมาเก่า
ขอย่างก้าวก่อกุศลผลวิถี
ที่ผ่านผิดคิดได้หลายวิธี
ตราบแต่นี้เติมบุญเป็นทุนนาน...
อเวจีกลางใจไม่อาจล้าง
จะจืดจางทางใดอย่างไรได้
คงติดตามภพชาติไม่คลาดคลาย
ต้องวางวายกี่ครั้งจะล้างกรรม...
ถึงปากช่องมองหาไม่เห็นเจ้า
หรือบังเงาเขาใหญ่อยู่ในป่า
พี่ตามหาแก้วใจในพนา
กลับพบว่าน้องพี่อยู่ที่ใจ...
มีปีติเปี่ยมใจคล้ายนิมิต
สุขสนิทแน่ใจมิใช่ฝัน
สมาธิเข้าใจไปหากัน
ก็สุขสันต์ปานประหนึ่งเอื้อมถึงเธอ...
ประหนึ่งแก้วกลางใจใสสว่าง
แจ้งกระจ่างกลางจิตนิมิตเห็น
สมาธิปัญญาพาร่มเย็น
พี่เป็นเณรเห็นสีกาน่าละอาย...
อยากจะฝึกตัวเองให้เคร่งศีล
ดุจป่ายปีนหินผาน่าเสียวไส้
มีกิเลสฉุดรั้งทั้งกายใจ
ตะเกียกตะกายปากเหวพ้นเลวทราม...
พระให้ศีลสืบธรรมนำชีวิต
กำหนดจิตลิขิตกรรมธรรมวิถี
ชาวบ้านช่วยอำนวยวัตรจัดพิธี
วัดก็ดีบ้านก็งามทำคู่กัน...
พระธุดงค์เดินดินสิ้นกิเลส
ด้วยถือเพศบรรพชิตอย่างเชื่อมั่น
อยากเผยแพร่พระธรรมถ้วนทั่วกัน
มีตั้งแต่พุทธกาล ถึงวันนี้...
ก็ทำดีชาตินี้คงมีสุข
อาจมีทุกข์ที่เห็นเป็นกรรมเก่า
มีสวรรค์และนรกในอกเรา
คงบางเบาบาปได้ด้วยในบุญ
 
F a c t   C a r d
Article ID A-3602 Article's Rate 6 votes
ชื่อเรื่อง ธรรมวิถีที่ "ปากช่อง"
ผู้แต่ง ปอ เปลือกไม้
ตีพิมพ์เมื่อ ๑๗ กรกฏาคม ๒๕๕๕
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๓๐๘ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๓ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม ๒๘
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : Rotjana Geneva [C-18800 ], [92.62.170.94]
เมื่อวันที่ : 17 ก.ค. 2555, 10.49 น.

อนุโมทนา สาธุ ​กับ​การปฏิบัติธรรม​ที่ปากช่อง-​เขาใหญ่นะคะ​
คิดถึงค่ะ​ ไม่​ได้เห็นกันเสียนาน สบายดีนะคะ​ คุณปอฯ

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : พ.ลักษณา [C-18801 ], [203.172.205.45]
เมื่อวันที่ : 18 ก.ค. 2555, 14.33 น.

ดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีีดี

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๓ : พ.ลักษณา [C-18803 ], [203.172.205.45]
เมื่อวันที่ : 23 ก.ค. 2555, 15.57 น.

ธรรมะ ​กับ ​ความรัก ​ไปด้วยกัน​ได้ดีเลย​นะคะ​ สำหรับกลอน "ธรรมวิถี ​ที่ปากช่อง" อ่านแล้ว​รู้สึกว่า​คน​แต่งกลอน​จะขาดเรื่อง​ธรรมะหรือ​ความรักมากกว่ากันนะ ยังคงมาตรฐานเดิมมิเปลี่ยนแปลงของ ปอ เปลือกไม้ ขอบคุณสำหรับกลอน​เพราะๆ​ๆ​ๆ​ ​ที่มีมาให้อ่านไม่สม่ำเสมอนะคะ​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น