..หลังจาก​ที่ห่างหาย​ไปนาน ​เป็นเวลาเกือบ สามปี

..ก็พลันนึกถึงบ้านเก่า..หลังนึง.. " บ้านนกน้อย"

..เข้ามาอ่านบท​ความเก่าๆ​ ​ที่เคยเขียนไว้..น้ำตาก็เริ่มคลอ (อีกแระ)

..นี่​เป็นข้อดี ในอีกหลายๆ​ข้อ ของการเขียน ​เพราะ​แม้เวลา​จะผ่าน​ไปนานแค่ไหน ..​ความทรงจำก็​จะไม่มีทางเลือนหาย​ไป

..​ความทรงจำเก่าๆ​ ทำให้เรารู้สึกไม่แก่ ​เพราะ อ่านบท​ความเก่าๆ​ ​ที่ไร

..ก็เหมือน​กับเรายังอยู่​​กับอารมณ์ + เวลา เหล่านั้น​อยู่​เลย​

..หลังจากวันวานผ่าน​ไป

..สิ่ง​ที่ฉัน​ได้พบเจอ..บางครั้งก็เหมือนหนัง​ที่ฉายซ้ำ ​คือ ฉันก็เคยผ่านสิ่งเหล่านั้น​มาแล้ว​

..บางครั้งก็เหมือนหนังเรื่อง​ใหม่ๆ​ ​ที่ฉัน​กำลังก้าว​ไปสู่​ความตื่นเต้น วาดฝัน ว่ามัน​จะ​เป็นเหมือน​ที่เราคิด วาดไว้ไหม..ตอนจบ​จะ​เป็นเช่นไร

..​และฉันก็​ได้เรียนรู้ว่า ..

..ตอนจบของหนัง หรือละคร " มันไม่ใช่ตอนจบของชีวิต "

..ในชีวิตจริง..ไม่หยุด หรือจบ อยู่​แค่!! ​ได้​แต่งงาน​กับคน​ที่เรารัก หรือแค่​ได้งานดีๆ​ เท่านั้น​

..​เพราะจากนี้ต่อ​ไปต่างหาก ​คือจุดเริ่มตนของ..ละครชีวิต

---​ ​เมื่อตอนเด็ก ..ฉั้น​ได้วาดไว้ว่า แฟนของฉัน​ต้องหล่อ นิสัยดี เหมือน​พระเอกละครทีวี

---​ ​แต่ชีวิตจริง ..ขอแค่ให้เค้ารักเรา..​สามารถดูแลเรา ไม่ทำให้เราเสียใจ ​และ​พร้อม​ที่​จะอยู่​เคียงข้างเรา​ไปตลอด​ทั้งชีวิตก็พอ..

---​ ​แต่​จะมีสักกี่คนละ ​ที่​จะ​ได้ตาม​ต้องการ (อ่านแล้ว​อาจ​จะเศร้า ​แต่มัน​คือเรื่อง​จริง!!)

---​- ​เมื่อตอนเด็ก ..ฉั้นวาดไว้ว่า ฉันอยาก​ได้งาน​เป็นข้าราชการ ​เพื่อ​ที่พ่อ.แม่.​และครอบครัว ​จะ​ได้สบาย เบิกค่าเล่าเรียน ค่ารักษาพยาบาล​ได้

---​ ​แต่ชีวิตจริง ​จะมีสักกี่คน​ที่​ได้ดั่งฝัน

---​ ขอแค่งานอะไร​ก็​ได้สักงาน​ที่พอเลี้ยงตัว เลี้ยงครอบครัว​ได้ ก็ถือว่าดี​ที่สุดแล้ว​..

.. ณ..​ซึ่งตอนนี้ ฉันก็มีครอบครัว มีงาน ถึง​แม้ฉัน​จะไม่​ได้ทุกสิ่ง​ที่ฉันฝันไว้ ​แต่ฉันก็​ได้..​และก็มี

.. ฉันว่า..

..สิ่ง​ที่สำคัญ​ที่สุดในชีวิต..นั่น​คือ ​ความเพียงพอ..มากกว่า

" ไม่​ต้องให้ดีเท่า​ใคร "
" ไม่​ต้องร่ำรวยเงินทอง"
"ไม่​ต้องทำอะไร​​ที่เกินพอ"
" แค่มี​ความสุข..อย่าง​ที่ควร​จะมี ก็พอแล้ว​"

+++ ฉันไม่รู้ว่า..​ความ​พอดี ของ​แต่ละคน..แค่ไหน +++

+++ ​แต่ฉันเชื่อว่า..มันอยู่​​ที่ใจ..ไม่ใช่ปริมาณ.. +++