ความเห็นที่ ๑ : Rotjana Geneva [C-18244 ], [85.1.154.246]
เมื่อวันที่ : 11 พ.ค. 2554, 14.08 น.

เรื่อง​นี้เหมือนเล่าจากชีวิตจริง

ผู้เขียนมีเสน่ห์ในการถ่ายทอด​ความรู้สึกของตัวละครหลัก "ผม" ​ที่ดูเหมือน​จะมีเงา​ความคิด​ที่ชัดเจน ขณะเดียวกัน ผู้อ่านก็รู้สึก​ได้ว่ "ผม" ก็มีเงาของตัวเอง​ที่ยากเข้าใจเช่นกัน

คนละรสชาติ​กับเรื่อง​ "บอกทาง" ​แต่สำหรับรจนาคิดว่า เรียบเรียง​ได้ดีเท่า ๆ​ กันค่ะ​ หากตัดสิ่ง​ที่ซ้ำ ๆ​ ออก​ไปบ้าง (เช่น อุปนิสัยของเจ๊เจ้าของบ้าน) ก็น่า​จะยังคงรสชาติถากถางสังคม​ได้เหมือนเดิมอยู่​

​เป็น​กำลังใจให้​กับเรื่อง​ยาว ​และเรื่อง​สั้นเรื่อง​ต่อ ๆ​ ​ไปด้วยนะคะ​

​และหวังว่า​จะ​ได้รับเกียรติ​ได้อ่านผลงานของคุณจุฑาอีกนะคะ​

ความเห็นที่ ๒ : ทิดอินทร์ [C-18245 ], [110.168.104.159]
เมื่อวันที่ : 12 พ.ค. 2554, 16.17 น.

เรื่อง​นี้ก็สนุกครับ​

ความเห็นที่ ๓ : มะขวิด [C-18249 ], [203.114.104.202]
เมื่อวันที่ : 13 พ.ค. 2554, 16.55 น.

แค่แผ่เมตตาให้ ใจก็หายขุ่นเ​คือง แถมไม่เปลืองตัว​ไปทะเลาะเบาะแว้ง​กับ​ใคร ดีมาก ๆ​ เลย​ครับ​

ความเห็นที่ ๔ : นาม อิสรา [C-18250 ], [182.53.160.97]
เมื่อวันที่ : 13 พ.ค. 2554, 23.19 น.

มาให้​กำลังใจผู้เขียนครับ​

เรื่อง​​ความ​เป็นไม้เบื่อไม้เมา​ระหว่างเจ้าของหอพัก​กับผู้เช่ามีมาตั้งแต่ยุคไหนสมัยไหนมาแล้ว​ บางเรื่อง​ก็โหดร้ายร้ำตาร่วง บางเรื่อง​ก็อ่อนข้อลง​ไปหน่อย​ ​และ​ส่วนมากผู้กระทำมัก​จะ​เป็นเจ้าของหอ ​แต่ใน​ความ​เป็นจริงตัวผู้เช่าก็ร้ายไม่เบาเหมือนกัน

นานมาแล้ว​ผมเคยอ่านเรื่อง​สั้นอมตะของ โมปาสซัง ​เป็นเรื่อง​ราวเกี่ยว​กับ​ความ​เป็น​ไป​ระหว่างผู้เช่าหอพัก​กับเจ้าของหอนี่แหละ​ เพียง​แต่ตัวผู้เช่า​ซึ่ง​เป็น​พระเอกของเรื่อง​​เป็นนักเรียนหนุ่ม ​และค่อนข้าง​จะแก่แดด​ไปสักหน่อย​ แกเลย​ปราบเจ้าของหอเจ้าระเบียบซะอยู่​หมัด​ไปเลย​

เรื่อง​สั้นเรื่อง​นั้น​ชื่อ "อดหวาน กินเปรี้ยว" ครับ​

​ได้ยินชื่อเรื่อง​อย่างนี้แล้ว​ ก็คิดว่าคง​จะทายเนื้อหาภายในกัน​ได้นะครับ​


​เป็นเรื่อง​สั้น​ที่น่าอ่านมาก ๆ​ ​แต่ตอนนี้คงหาอ่าน​ได้ยาก นอกจาก​จะเสาะหาตามห้องสมุดใหญ่ ๆ​ ​เพราะ​เป็นเรื่อง​สั้น​ที่เขียนขึ้น​มาเกือบร้อยปี​ได้ละมั้ง ​แต่​เพราะ​ความ​เป็นอมตะของมัน​ที่หยิบมาอ่าน​เมื่อไหร่ ก็ให้​ความสดชื่นรื่นรมย์ขึ้น​มาทันที

ขอให้​กำลังใจผู้เขียนเขียนต่อ​ไปนะครับ​