![]() |
![]() |
เล็ก โยธา![]() |
...จากอ่าวไทย 100 ไมล์ทะเล...
1.ลาเรือจากท่าต้องอำลาจากยอดขวัญ
ดั่งตะวันพันขอบฟ้าแล้วลาหาย
จะดำรงคงอยู่ได้อย่างไรกัน
ด้วยกายนั้นแค่ร่าง.....ที่ร้างใจ
2.ลวง
ทอดสมอรอปลามากินเหยื่อ
ปลาหลงเชื่อหลงกินดิ้นไม่หลุด
เปรียบกับคนติดบ่วงรักยากยื้อยุด
ดิ้นให้หลุดแก้ไม่ได้.....คล้ายดั่งปลา
3.หลง
เรือหลงทิศจิตหลงกายไร้จุดหมาย
หมดแรงไปหมดแรงใจกายแทบหัก
หวังเจอเกาะเลาะฝั่งหวังได้พัก
สุดทางรักปลายทางฝัน....นั้นคือเธอ
4.รอ
รอจันทร์ดับลาลับขอบฟ้า
รอทิวาราตรีเคลื่อนผ่าน
รออรุณอุ่นแสงแห่งตะวัน
เร่งรอวันจะได้พบ.....ซบอกนาง
5.ล่า
โอ้มนุษย์สุดประเสริฐเกิดมาฆ่า
กลับถูกล่าจากพระยามัจจุราช
เรืออับปรางกลางสมุทรสุดอนาถ
ดวงถึงฆาตดั่งปลาน้อย.....คอยความตาย
เล็ก โยธา
5 กพ. 54
เมื่อวันที่ : 05 ก.พ. 2554, 10.16 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...