 หมาหางงอ กอดคอโยกเยก |
|
| มะขวิด |
 |
|
|
|
||
|
|
|
|
โยกเยกเอ๋ย น้ำท่วมเมฆ กระต่ายลอยคอ อนาถหนอ มนุษย์น้อย คราวล่มสลาย ทั้งพายุ โคลนถล่ม หิมะละลาย บ้างถึงตาย บ้างหมดตัว หัวใจละห้อย หาสาเหตุ กันไปมา ตำรารุ่งริ่ง ไม่ยอมรับ ความจริง โถมนุษย์ถ่อย ทำลายป่า ก่อมลพิษ กันไม่ใช่น้อย โลกเอาคืน มนุษย์ตัวจ้อย ผู้คอยเบียดเบียน สุขสำราญ ล้างผลาญ ทรัพยากร ทำโลกร้อน สัตว์หน้าโง่ โฮโมซาเปี้ยน ภัยพิบัติ แต่ละครั้ง เป็นดังบทเรียน หากไม่เปลี่ยน พฤติกรรม ความตายมารอ โทษกันมา ว่ากันไป ใส่กระแสน้ำ มนุสสา ตาดำดำ เคยผิดไหมหนอ ที่ทำร้าย โลกทุกวัน ไยไม่คิดพอ หมาหางงอ มากอดคอ จะโยกเยกเอย *ภาพประกอบจาก มติชนออนไลน์* |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 18 ม.ค. 2554, 19.40 น.
โอ้ละหนอโยกเยกเอย
มิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตา
แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เตือน