 . . . คำ ถ า ม ป ร ะ จำ วั น เ ด็ ก . . . |
|
| ผู้งมงายในรัก |
|
๏ หนึ่งปีมีสามร้อยหกสิบห้าวัน ถูกเขียนความสำคัญไว้ปั่นหัว กำหนดคำขวัญเพื่อพันพัว ดีดีชั่วชั่วมั่วกันไป ๏ วันนี้วันดีวันมีสุข วันนั้นวันปลดทุกข์แสนสดใส วันโน้นวันไอ้นี่ไม่มีอะไร วันหน้าไม่รู้วันไหนไม่กี่วัน ๏ ผ่านวันสิ้นปีถึงต้นปี วันเด็กก็มีให้ขบขัน วันเด็กของเด็กเมื่อไหร่กัน วันผู้ใหญ่ทั้งนั้นสรรให้มี ๏ วันเด็กของผู้ใหญ่ได้ห้ำหั่น ได้ให้คำขวัญระบายสี รอบคอบ รู้คิด กับสารพัดดี ไอ้โน่นไอ้นี่สารพัดนึก ๏ วันเด็กของผู้ใหญ่ไว้หลอกเด็ก หลอกตั้งแต่เล็กไม่รู้สึก หลอกไปถึงผู้ใหญ่อย่างอึกทึก ยิ่งหลอกยิ่งลึกยิ่งไม่รู้ ๏ หนึ่งปีมีสามร้อยหกสิบห้าวัน มีแต่คำขวัญให้หดหู่ วันเด็กเด็กถามถึงแม่ปู เดินตรงตรงให้เด็กดูสักทีสิครับ !. ................................... |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 07 ม.ค. 2554, 10.59 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...