1. ผมกินเจ​เป็นประจำเกือบทุกปี ไม่ใช่​เพื่อเทพเจ้า ​แต่ ด้วยเหตุผล​ส่วนตัวก็​คือ อยาก​ที่​จะพักกระเพาะอาหารจากการย่อยเนื้อสัตว์ ​เพราะเคยอ่านบท​ความเกี่ยว​กับสุขภาพ​ที่​เขาวิเคราะห์กันว่า ​โดยโครงสร้างของฟัน​ที่บดอาหารไม่ใช่ฉีกอาหาร เหมือนสัตว์กินเนื้อ ​และระบบลำไส้ของมนษย์นั้น​​เป็นสัตว์กินพืช ด้วยเหตุ​ที่มีลำไส้​ที่ยาว​เพื่อให้พืช​ได้ย่อยสลาย​และดูดซึม​ได้มาก กลับมีผลเสียต่อเนื้อสัตว์​ที่​จะเกิดพิษ​เมื่อถูกกักเก็บไว้​เป็นเวลานาน

2. ​และทุกครั้ง​ที่มีเทศการกินเจ ผมก็​จะถือศีล 8 ควบคู่​ไปด้วย ไม่ใช่​เป็นคนธรรมะธรรมโม อะไร​หรอก ​แต่จิตใจเราบางครั้งตามใจมาก ๆ​ ก็​เป็นเหมือนเด็กเล็ก ๆ​ ​ที่ร้องงอแง อยาก​ได้โน่นอยาก​ได้นี่ ไร้เหตุผล ไม่รู้จักพอ อีก​ทั้งมันก็แค่ศีล 5 ​และบวกเพิ่มอีก 3 ข้อ ...​ยังพอไหว

ข้อ 6 .วิกาละโภชนา งดการบริโภคอาหารตั้งแต่เ​ที่ยงจนถึงเช้า​
ข้อ 7. นัจ​จะคีตวา งดการบันเทิง​และเครื่องสำอาง ก็ไม่ค่อย​ได้ฟังเพลงอยู่​แล้ว​เครื่องสำอางค์ไม่​ต้องพูดถึง
ข้อ 8 .อุจจาสะยะมะหาสะยะนา - งดนอน​ที่สูงนอน​ที่นุ่ม ก็ปูเสื่อนอน เจ็บ ๆ​ ​แต่กลับหายปวดหลังแฮะ
ข้อ7 -- 8 ไม่ค่อยมีปัญหา ​จะติดก็ ข้อ 6 นี่แหละ​

3. ​ใคร​ที่ลด​ความอ้วน​จะรู้ว่าการอดข้าวเย็นนี้มันสาหัสจริง ๆ​ ยิ่ง 2 มื้อใน​แต่ละวัน​ที่ไม่มีเนื้อสัตว์ด้วยแล้ว​ อาหารไม่คุ้นกินก็ไม่ค่อย​ได้มาก
อยู่​แล้ว​ มันก็เกิดปัญหา ซิครับ​ !

ตอนนั้น​ผมกลัวว่าตัวเอง​จะทำไม่​ได้ ​จะเสีย​ความตั้งใจ ทุกวัน​จะรีบกินอาหารมื้อกลางวัน ตั้งแต่ 11 โมง ​และ​จะค่อย ๆ​นั่งกิน​ไปจนเ​ที่ยง ​เพื่อให้มาก​และให้อาหารเหลือ​(ในท้อง)​ ​ไปถึงตอนเย็นให้มาก​ที่สุด ตอนเย็น​จะ​ได้ไม่หิว ผมคิดแบบคณิตศาสตร์ เป๊ะเลย​ ​แต่ใน​ความ​เป็นจริง ไม่ว่าคุณ​จะกินให้มากแค่ไหน คุณก็กิน​ได้เพียง 2-3 จาน บางครั้งก็พยายามขย้อนให้​ได้ 4 จาน จนผมอ้วกออกมา ร่างกายมันก็ไม่รับ​เอาดื้อ ๆ​
4. มันบอกอะไร​แก่เรา ไม่ว่าคุณ​จะมั่งมีแค่ไหน คุณก็กิน​ได้แค่นั้น​ จานหรือสองจานตามสภาพ มันเกิดสัจธรรมขึ้น​ในใจว่า ​ความจริงแล้ว​คนเราก็ไม่​ได้กินไม่​ได้​ต้องการอะไร​มากหรอกสำหรับตัวเอง
สิ่ง​ที่เราอยาก​ได้ ...​.. บางครั้งมันก็เกิน​ความจำ​เป็น ​และไม่ว่าคุณ​จะสะสมแค่ไหน คุณก็​ได้​ได้​ใช้แค่นั้น​ แค่เท่า​ที่มันจำ​เป็น​ต้อง​ใช้

5. มีหลายครั้ง​ที่​ได้เข้า​ไปซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต บางครั้งคิดว่าแค่​จะ​ไปซื้อของ 2 -3 อย่าง ​แต่ตอนคิดเงิน ก็​ได้ของเต็มรถเข็นทุกครั้ง ก็​เพราะเหตุผล​ที่ว่า ไอ้นั่นก็จำ​เป็นไอ้นี่ก็จำ​เป็น ​เพราะคิดอยู่​บนฐาน​ความจำ​เป็น ของก็เลย​เต็มรถเข็นอยู่​​เป็นประจำ สุดท้ายผมเปลี่ยนแนวคิดใหม่...​ไม่ใช่ฐานของ​ความจำ​เป็น ​แต่คิดว่า เรา​จะซื้ออะไร​ ก็รับซื้อ ซื้อเสร็จก็คิดเงินกลับบ้าน นอกนั้น​เรามีแล้ว​ไม่จำ​เป็น​ต้อง​ใช้ มีหมดแล้ว​ มัน​เป็น​ความจำ​เป็นจาก​ความอยากซะมากกว่า สุดท้ายก็​ได้ของ​ที่จำ​เป็นจริง ๆ​ ​( น้ำปลา -- ซีอิ๊ว 2-3 ขวด)​ กลับบ้าน


ใส่ใจคิดสักนิด ​ระหว่าง​ความอยาก ​และ​ความพอเพียง

ชีวิต​ที่เหลือ​จะ​ได้ไม่หมด​ไป​กับการสะสมของ​ความอยาก

จนสร้าง ​ความยาก ​ความยุ่ง ให้​กับตัวเอง

​เมื่อนั้น​ชีวิต​ทั้งหมด ​จะ​ได้ไม่ เวียนว่าย วุ่นวาย ​ไป​กับการหาเงิน

​เพื่อนำเงิน​ที่หา​ได้ ​ไปสนอง​ความอยาก ของตนเอง ​ไปวัน ๆ​

น่าเสียดายนะ ...​...​ ​กับชีวิต​ที่เหลือ บน​ความไม่เพียงพอ


เล็ก โยธา