 นิราศพุน้ำร้อน |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
 ณ วันแรมหนึ่งค่ำจดจำได้เราคนไทยทำบุญออกพรรษา ทำทุกวัดจัดทุกปีมีนานมา คือคุณค่าประเพณีที่ดีวาม ชีพจรลงเท้าให้ก้าวย่างต้องเดินทางท่องไปในสยาม ลาอู่ทองเมืองสุพรรณอันงดงาม ไปเดินตามความฝันอันแสนไกล จะเข้าเขตเมืองกาญจน์นั้นไร้เหตุตลาดเขตข้ามแดนแสนจะง่าย สุพรรณกาญจน์เกินขวางเส้นทางไป ด้วยมิใช่เขตขวางเส้นทางรัก ถึงหนองจอกบอกน้ำที่ฉ่ำชื่นว่าขวัญยืนรักใคร่ใจประจักษ์ อยากจะวานจอกแหนแห่แหนรัก โห่ขันหมากหมั้นน้องผ่องโสภี ตลาดใหม่ไม่แปลกแยกรางหวายกลัวหลังลายคล้ายข้าหลวงห่วงใจพี่ เพียงคำหวานเกินหวายเธอใช้ตี ทุกวจีพี่ชายใจราญรอน ดอนมะขามถามหาไม่เห็นต้นคงถูกโค่นทำเขียงจนเกลี้ยงบ่อน ดุจใจพี่มอบไว้ให้บังอร ไม่ทุกข์ร้อนหมดใจเพราะให้เธอ ถึงบ้านทวนน้ำทวนไปทิศเหนือแต่ก่อนเรือล่องไปได้เสมอ แต่กาลก่อนย้อนทวนหวนถึงเธอ ได้เจอะเจอคนสวยห้วยสะพาน เห็นเป็นห้วยสวยใสไหลละล่องนั้นนวลน้องท่องน้ำลำละหาร ร่างระหงลงน้ำงามตระการ ชมนงคราญบนสะพานสะท้านใจ ทุ่งสมอพอรู้ว่าอยู่ทุ่งสมอมุ่งปักหมุดหยุดใจได้ ให้ใจพี่นี้รักเธอปักใจ ดุจสมอปักไว้ไม่ถอนคืน นั่นหนองขาวข้าวดีมีน้ำหนองคงเช่นพี่มีน้องปองจิตชื่น เช่นเรามีกันและกันทุกวันคืน ก็แช่มชื่นเช่นข้าวหนองขาวงาม ห้วยตลุงเสาหลักปักกลางห้วยคงจะช่วยรั้งใจไม่ไหลหลาม จะยึดโยงตรงใจให้คนงาม จะเช้าค่ำคือหลักปักยึดใจ มาถึงวังสารภีมีสาระคือเป็นสระวังน้ำงามสวยใส สารภีไม้ดอกออกวิไล เช่นยาใจหอมกายได้กลิ่นนวล ถึงปากแพรกแปลกใจได้ใกล้เจ้ารับน้องสาวร่วมทางช่างหอมหวน อุ่นไอรักสองใจให้อบอวล ต่างชักชวนชมชี้ทุกที่ทาง จวบจนถึงท่าล้อได้ล้อเล่นสู่กฎเกณฑ์รักใคร่มิได้ห่าง สะพานข้ามแม่กลองคือช่องทาง เชื่อมความหวังเชื่อมใจให้ชิดกัน ผ่านยางเกาะกุมมือถือมั่นไว้ส่งสารใจใช้สื่อคือจิตฝัน เราพะนอเคียงข้างร่วมทางกัน หัวใจเกาะกุมมั่นสัมพันธ์ใจ แล้วลุล่วงเข้าสู่ประดูด่านเขาเรียกขานมะขามเตี้ยไม่เสียหาย อีกถิ่นฐานมั่นคงตรงด่านใจ มีเธอก้าวเข้าได้เพียงผู้เดียว ถึงท่าพุพ่นน้ำเป็นลำไหลได้อุ่นไออุ่นใจไม่ห่อเหี่ยว เป็นน้ำพุผุดผ่องละอองเกลียว ดั่งยึดเหนี่ยวอุ่นไอใจสองเรา พบสามแยกแปลกใจไม่ไปซ้ายพาแก้วใจไปขวาไม่น่าเหงา เป็นทางแยกผิดถูกปลุกใจเรา หมายมั่นก้าวทางถูกทุกที่ไป อีกไม่ไกลไปถึงหนองหญ้าปล้องคนที่ปองต้องใจได้ความหมาย ทุกหย่อมหญ้าเราจะย่างถูกทางใจ และจะไม่ทะลุปล้องให้ต้องตรม ขึ้นสะพานข้ามน้ำลำทหารแล้วเลี้ยวผ่านด่านดูรู้เหมาะสม ทหารพรานขันแข็งแกร่งน่าชม พิมพ์นิยมอยู่ยามตามด่านแดน ไม่แยกไปบ้านเก่าเราเลี้ยวซ้ายณ จุดหมายห้วยน้ำขาวไม่แร้นแค้น อำเภอเมืองเรื่องงงหลงดินแดน ดั่งพี่หลงน้องแทนไม่ผิดใจ ผ่านงานแข่งฟุตบอลออกพรรษามีผู้คนหนาตาสนุกได้ ไม่มีวิกในวัดให้ขัดใจ สนุกง่ายทุกคนปนกับเกม แต่รักเราไม่ง่ายคล้ายเกมนั่นฉุดกระชากลากฝันกันข้นเข้ม ต่างซ่อนรักซุกฝันมันกว่าเกม ต่างเติมเต็มตอบรักด้วยภักดี มาถึงบ้านห้วยน้ำขาวไหนเล่าห้วยถามคนสวยอยู่ไหนไม่เห็นนี่ มองหาห้วยน้ำขาวไม่เห็นมี ดูคนดีก็ไม่ขาวให้เราชม ไม่เห็นห้วยเห็นธารตระการไหลมีแก้วใจเนื้อเย็นเป็นสุขสม ชี้เทือกเขาตะนาวศรีให้พี่ชม เรารื่นรมย์สมสนานสราญใจ มีหนทางเลียบเขาทะลุเขาดุจรักเราเกินขวางหนทางได้ คนตัดเขากีดขวางหนทางไป ขวางรักเราได้อย่างไรใจไม่ยอม ผ่านขุนเขาเข้ามาสู่พุน้ำร้อน ใครอาบก่อนก็คงจะแก่และรีบหง่อม พี่รีบอาบน้ำเย็นเห็นพะยอม เกรงจะหง่อมแก่ง่ายไปตามวัย บันทึกภาพทิวทัศน์ของเทือกเขาบันทึกเงาหลังกล้องที่ปองหมาย บันทึกภาพประทับจิตสนิทใจ บันทึกไว้เหลังเลนส์เห็นเพียงเรา เปิดภาพถ่ายใครดูก็รู้ได้ประทับใจคนถ่ายไม่เคยเหงา เบื้องหลังกล้องใครจะรู้คู่ของเรา บันทึกเงาบันทึกรักปักกลางใจ เข้าบ้านมอญมอญเมาเขาเดินเป๋คงจะเทเหล้าขาวเข้าท้องไส้ คงฉลองออกพรรษาหนักกว่าใคร พี่เมาใจเมารักไม่ยักเซ เรามาหยุดสุดเขตไร้เหตุข้ามเป็นเขตคามคนพม่าหม่องเจ้าเล่ห์ พลันกลับหลังอย่างด่วนไม่รวนเร สิ้นเสน่ห์ตะนาวศรีเท่านี้พอ เก็บทุกภาพที่รับรู้สู่ดวงจิตพรหมลิขิตขีดให้หรือไรหนอ เวลาที่มีเราได้เคล้าคลอ มิเคยพอเพิ่มค่าทุกนาที แล้วอำลาพุน้ำร้อนมาก่อนเที่ยงคงไว้เพียงรักเราตะนาวศรี ให้ขุนเขาเป็นพยานตราบพันปี รักเรานี้คงมั่นนิรันดร... 
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 09 ต.ค. 2552, 15.22 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...