 เสน่ห์นางยวน 2009 เดอะคำกลอน |
|
| กาบแก้ว |
 |
|
|
|
||
|
|
|
|
...นางยวนยวนยั่วเย้า................ยวนใจ สุดรักหักอาลัย.........................รุ่มร้อน นวลเนื้อนุ่มละไม.......................มนต์เสน่ห์ วอนว่าอย่ายอกย้อน..................หยอกเย้ายวนชาย ********* ...พายุครืนคลื่นโหมโถมกระหน่ำ เรือพลิกคว่ำคะมำหงายหลายกระแส คลื่นโยนอยู่ห่างฝั่งตั้งตาแล เห็นก็แต่นาวาว้าเหว่ใจ เกาะเรือน้อยลอยวนจนฟ้าสาง คลื่นเบาบางเงยหน้าเห็นฟ้าใส เสด็จเตี่ยพารอดและปลอดภัย ยกมือไหว้ได้บารมีรอดชีวา มองเห็นเงาไหวไหวเอ๊ะใครนั่น ไม่ห่างกันไกลลิบเกินสิบหลา กอดกล่องน้อยลอยคว้างกลางคงคา นอนคว่ำหน้าเนื้อกลอยลอยโตงเตง ผมสยายกายเคลื่อนเหมือนนอนหลับ เสียงตอบรับของเจ้าเบาโหวงเหวง เสียงแหบโหยไห้หาพาวังเวง ยกมือเล็งอ่อนล้าเงยหน้ามอง พ่อหนุ่มใหญ่วัยตะกอพ่อหัวเห็ด ชื่อเผด็จโบกมือสื่อสนอง ผละนาวาถลาไปใกล้เนื้อทอง ว่ายฝ่าฟองคลื่นพลางช่วยนางคืน กระทุ่มกายว่ายพาหาเรือน้อย สาวกอดลอยตามไปไม่ขัดขืน กล่าวขอบคุณบุญที่ชีวียืน แล้วสะอื้นซบหน้าบนบ่าชาย เรือแตกยับอับปางกลางทะเล ซ้ำพ่อเหหงายล้มร่างจมหาย ไม่รู้พ่อเนื้อเย็นเป็นหรือตาย หล่อนฟูมฟายเพรียกหาน้ำตานอง เผด็จโอบปลอบน้องไม่ต้องกลัว อย่าไปมัวกังวลให้หม่นหมอง จะตามพ่อพามาหาเนื้อทอง ขอให้น้องห่วงหายคลายโศกา สาวบอกเธอนั้นหรือชื่อลำดวน เกาะนางยวนแผ่นดินถิ่นเคหา อาศัยช่วยทำงานกับมารดา ตามประสาพ่อแม่แต่นานเนา ท่านนายหัวให้เราเข้าทำงาน ร้านอาหารและรีสอร์ตบนยอดเขา พ่อจำเพาะเจาะจงให้นงเยาว์ รีบไปเอาของฝากจากพะงัน ขากลับกลางทางฝ่าพายุร้าย พ่อถือท้ายปะทะกะทันหัน เรือพลิกล่มจมลงพลัดหลงกัน ส่วนเรือนั้นพลันแยกแตกกระจาย ลำดวนคว้ากล่องไม้ได้ตอนล่ม กอดกล่องกลมลมคลื่นไม่กลืนหาย หลับไหลไปพอตื่นและฟื้นกาย เจอพี่ชายช่วยไว้จึงได้คง ส่วนตัวพี่เผด็จระเห็จทั่ว จากบ้านตัวสงขลามาทุ่งสง หากทำงานการได้ไม่ยืนยง เพื่อนประมงลงอวนชวนหาปลา เพิ่งมาอยู่เกาะเต่าเข้าสามวัน ก็ประจันหันเหทะเลบ้า เกือบต้องลับดับดิ้นสิ้นชีวา หากโชคพาให้ประสบพบคนงาม สาวลำดวนเอียงชม้ายทั้งชายตา ในอุราทรามวัยให้วาบหวาม พูดถูกใจจริงหนอพ่อนงราม อบอุ่นยามอยู่ใกล้ใจโอนเอน แต่พอคิดถึงพ่อก็หวั่นไหว พาโหยไห้ในฤดีที่ไม่เห็น กระชับกอดซบหน้าน้ำตากระเซ็น พ่อเนื้อเย็นกอดรับซับน้ำตา เสียงเรือแล่นฝ่าคลื่นดังครืนโครม มุ่งถาโถมแล่นฉิวลิ่วมาหา ตรงมายังเรือน้อยลอยคงคา พอเห็นหน้าผวาพับกับบิดร สุขสดชื่นตื้นตันที่พลันเห็น พ่อยังเป็นอยู่ยั้งดังสิงขร นับว่าโชคยังช่วยไม่ม้วยมรณ์ กระเด็นกระดอนยังรอดและปลอดภัย นายน่วมพ่อดีใจเหมือนได้แก้ว ดัวยคลาดแคล้วลูกรักไม่ตักษัย จึงบอกกล่าวสาวเหตุถึงเภทภัย โผล่หายใจใจหายตายเป็นเบือ ไม่เห็นเจ้าเฝ้าแลแม่บุญปลูก ควานหาลูกทั่วไปทั้งใต้เหนือ ด้วยคลื่นแรงแฝงกายเกาะท้ายเรือ ต่อจนเมื่อนายคิดออกติดตาม พบกันตอนเช้ามืดยังสลัว ยังมืดมัวโกลาหลกันล้นหลาม วุ่นวายกันยกใหญ่คล้ายสงคราม นับเป็นความโชคดีที่พบกัน ลำดวนบอกพี่เขาเฝ้าช่วยเหลือ ช่วยกอบเกื้อลูกไว้ได้ดังฝัน ชีวิตฟื้นยืนยงคงกระพัน ชาตินี้นั้นทรามวัยไม่ลืมคุณ กระซิบบอกเนื้อทองแม่น้องแก้ว บุญพี่แล้วดีใจได้เกื้อหนุน วานน้องยาอย่าถือคือบุญคุณ วอนเนื้ออุ่นมีไมตรีกับพี่ชาย โฉมเจ้าส่งสายตาอาลัยรัก ซึ้งใจนักชอบพอพ่อโฉมฉาย บุญใดหนอให้ประสบพบสมชาย จิตไม่วายคิดคำนึงซึ้งในทรวง บนเกาะเต่ามียอดชายชื่อนายฮันส์ เยอรมันผันพรากจากเมืองหลวง เขายังเป็นหนุ่มใหญ่ไร้คู่ควง ไม่มีห่วงปวดหัวตัวคนเดียว เปิดร้านขายเบเกอรี่ที่แม่หาด ให้ประหลาดสาวใดไม่แลเหลียว พิศวาสเกาะเต่าเข้าจริงเชียว มาท่องเที่ยวพันผูกแล้วถูกใจ ชอบเกาะเต่าจึงขยายย้ายมาอยู่ ด้วยความรู้พ่อเนื้อเย็นเห็นทางใส ประกาศรับผู้ช่วยด้วยหญิงใด ที่สนใจมาอบรมขนมปัง นายน่วมจึงไหว้วานท่านเมฆา นายหัวพานงเยาว์เข้าฝากฝัง เพื่อฝึกงานเบเกอรี่ที่โด่งดัง ด้วยมุ่งหวังอาชีพใหม่ไว้ติดตัว นางลำยองแม่ของน้องลำดวน แกล้งเสสรวลยิ้มหยอกบอกกับผัว ลูกเป็นสาวคราวใกล้ได้ครอบครัว ควรเลือกผัวให้ดีมีหน้าตา เป็นลูกจ้างอ้างเห่อเยอรมัน เขาพากันลือเหมาะทั่วเกาะหนา ได้ลูกเขยมั่นคงอย่าสงกา พูดกันว่าเขาจ้องมองตากัน แต่ก็ดีพี่เอ๋ยเขยฝรั่ง คงมั่งคั่งขึ้นมาดังว่าฝัน หนุ่มเผด็จคงเสร็จเยอรมัน ข้อสำคัญลูกเราเขารักใคร พ่อหนุ่มไทยก็เทียวไล้เทียวขื่อ พ่อคนซื่อใช่เลวไม่เหลวไหล เอาปลามาฝากกันทุกวันไป ควรเป็นไทยหรือเผือกเลือกใครดี หยุดพร่ำเถิดแม่ลำยองน้องทูนหัว ยุ่งหาผัวทำไมให้เสียศรี ให้ลูกสาวเราหาเลือกสามี หาคนดีที่รักจริงไม่ทิ้งกัน ให้เลือกเองเอออวยด้วยสมัคร ด้วยความรักเที่ยงแท้ไม่แปรผัน จะจนยากอย่างไรไม่สำคัญ รักคงมั่นฟันฝ่าอย่าเกรงกลัว อายุเราแก่เฒ่าเข้าปูนนี้ อยากมั่งมีทำไมให้หนักหัว มีน้อยก็ใช้น้อยค่อยเลี้ยงตัว ดีหรือชั่วเราใช่อยู่ได้นาน อันความรักประจักษ์จริงยิ่งขุนเขา ไม่ซบเซาปึกแผ่นเป็นแก่นสาร รักฝังจิตติดตัวไปชั่วกาล ตราบเท่านานรักกันจนวันตาย ข้าก็เพียงหยอกเย้าเท่านั้นดอก จึงอยากบอกก่อนทันมันจะสาย ข่าวนินทากาเลเร่กระจาย แสนวุ่นวายได้ยินคนนินทา อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดกรีดหินผา จะกังวลไปไยไม่นำพา วานน้องยาอุดหูไว้ไม่ได้ยิน แน่ะเผด็จมาพอดีเลยทีเดียว กำลังเหลียวแลหาพาถวิล พ่อเอาปลามาสู่จนดูชิน เย็นนี้กินข้าวด้วยกันค่อยผันไป ขอบคุณลุงกับป้าอุตส่าห์ชวน ไปกู้อวนทวนปลาเดี๋ยวมาใหม่ วางข่ายไว้เหนือเกาะเลาะไม่ไกล เสร็จแล้วไปรับลำดวนนวลนงคราญ มิสเตอร์ฮันส์นั้นโทโสโมโหร้าย ชอบโวยวายหยอกเอินเกินไขขาน ไม่ถูกใจพูดจาด่าประจาน แต่สันดานโมโหหายกลับกลายดี กลับขอโทษขอขมาสารพัด ไม่ข้องขัดตามใจไม่หน่ายหนี เอาอกใจเมตตาและปราณี เหมือนมีผีออกเข้าเฝ้าระวัง หลายเดือนกว่านงเยาว์จะเข้าใจ รู้นิสัยใจคอพ่อฝรั่ง ทำเหมือนหมาหยอกไก่ใช้เสียงดัง ร้ายดีมั่งเอะอะคละกันไป วันนี้ก็เหมือนกันเป็นวันเซ็ง เสียงโฉงเฉงสุดทนจนหวั่นไหว ลำดวนเตรียมตัวกลับอยากลับไกล คนอะไรพูดพล่ามตามอารมณ์ เมื่อเผด็จโผล่หน้าเข้ามารับ หนุ่มฮันส์กลับแชเชือนเหมือนไม่สม เท้าสะเอวต่อหน้าแม่ตาคม ชี้หน้าข่มหนุ่มบอกให้ออกไป มิน่าเล่ารอท่าชายมารับ มัวรีบกลับงานถึงจึงเหลวไหล ขอโทษทีมิสลำดวนยวนฤทัย มันกวนใจเห็นเขาเฝ้ารับเธอ อยากให้รู้แก้วตานั้นน่ารัก ฉันจึงมักแอบลืมปลื้มเสมอ ดีใจที่ทุกวันนั้นได้เจอ ทำงานร่วมกับเธอจนเผลอใจ ฉันแอบรักทีละนิดมิสลำดวน ขอเนื้อนวลไปเถิดหนาอย่าไถล เขารอเธออยู่นะจะขัดใจ พรุ่งนี้พบกันใหม่ให้โชคดี ลำดวนอึ้งตะลึงงันหันหลังกลับ ใจหายวับเป็นไปได้หรือนี่ ฤาหนึ่งหญิงสองชายคล้ายคดี เอาละซีเขาอาจรู้ดูกระไร พี่เผด็จที่รักของน้องลำดวน อย่าเพิ่งหวนหันหนีลี้ไปไหน น้องจะบอกความลับกับเขาไป ถึงหัวใจทุกห้องของน้องเอง นั่งนิ่งพลางนึกพลางถึงนางยวน น้องลำดวนเดาใจได้ถูกเผง พี่โกรธเจ้าเยอรมันดันไม่เกรง ทำนักเลงไล่ออกมานอกร้าน คนอะไรทำเขื่องบ้านเมืองเขา ทำเป็นเจ้ากำเริบทำเสิบสาน เปรียบเหมือนม้าอารีที่โบราณ เป็นนิทานขานว่ามายืดยาว อาหารเย็นวันนั้นพลันเงียบกริบ เสียงกระซิบพูดจาต่อหน้าสาว สองตายายอยากดูรู้เรื่องราว จึงบอกข่าวเรื่องยินคนนินทา ลำดวนเจ้าตกใจให้ตระหนก เพิ่งหยกหยกวันนี้นี่เองหนา ไยคนเขาจึงได้ไปพูดจา เหมือนอิจฉาตัวเราไม่เข้าใจ เหลือบมองพ่อสายหยุดสุดที่รัก เห็นอึกอักทำเยาะหัวเราะใส่ หรือทึกทักหักหายว่าหลายใจ พูดมากไปก็จะหาว่าแก้ตัว จึงบอกว่าแม่จ๋าอย่าไปฟัง พวกที่นั่งดีแต่รุมชอบสุมหัว ไม่อยากเห็นใครมีดีเกินตัว เที่ยวได้มั่วนินทาอิจฉาคน พ่อน่วมยันบอกว่าข้านึกแล้ว พูดเจื้อยแจ้วใครว่าข้าไม่สน พูดเรื่อยเปื่อยเฉไฉไปเสียจน เขาเสียคนเลอะเทอะออกเยอะไป พ่อเผด็จอย่าฟังเพียงเสียงลมปาก คนพูดมากพูดดีเสียที่ไหน เรื่องน้อยนิดพูดมากปากตะไกร แคร์ไปไยแยบยลจนเสียการ ชายหนุ่มนิ่งนั่งฟังตั้งจำนง จะมั่นคงไม่ทึกทักไม่หักหาญ ขอลุงป้าอย่ากังวลจนรำคาญ แต่คนพาลที่มุ่งร้ายอย่าหมายกลัว ลำดวนฟังคนรักทักกล่าวถ้อย คงใจน้อยนวลลออพ่อทูนหัว ขอโทษแทนมิสเตอร์ฮันส์นั้นลืมตัว เพราะเมามัวแรงหึงจึงเกเร มีนักเลงตัวร้ายชื่อนายหยด คุมคิวรถแท็กซี่ท่าทีเก๋ รับฝรั่งนักท่องเที่ยวเลี้ยวจากเล แล่นรถเร่ไปส่งยังบังกะโล รถแท็กซี่ที่เห็นเป็นปิ๊คอัพ จอดเป็นตับรอแห่แต่ไก่โห่ รอเรือเช้าเข้าฝั่งนั่งยืนโชว์ แต่งตัวโก้เต็มท่ามารอเรือ นักเลงหยดยืนหยัดคอยจัดคิว ทำยักคิ้วรับฝรั่งคับคั่งเหลือ ค่าธรรมเนียมส่งสินค้าจากท่าเรือ ไม่ขาดเหลือเงินตราบารมี ชาวเกาะเต่าเขายกให้ใช้สะดวก ไม่ต้องหนวกหูแก่งแย่งเหมือนผี เป็นระเบียบเรียบร้อยพลอยดูดี บารมีนายหยดหนอก็ไม่เลว แต่สิ่งอื่นน่าชังน่ารังเกียจ ทำตัวเฉียดคุกดั่งหวังลงเหว ทั้งกัญชายาเสพติดมิตรคนเลว ที่แหลกเหลวคุมสถานการพนัน อันนายหยดนับอยู่ผู้กว้างขวาง สู้สร้างทางยิ่งใหญ่ได้ดังฝัน ดังไปถึงเกาะสมุยลุยพะงัน ตำรวจมั่นหมายเขาเฝ้าระวัง นายหยดเพียรหยอกเย้าเจ้าลำดวน เอ่ยชักชวนยวนใจให้ความหวัง พอหน้าบึ้งกลับทะลึ่งทำตึงตัง ทำขึงขังข่มหัวให้กลัวเกรง ครั้นพอเห็นมีชายหมายส่งรับ ทำเบ่งทับเก๊กหน้าว่าข้าเจ๋ง ข้าไอ้หยดตูดปอดยอดนักเลง หาใครเก่งเกินหน้าข้าไม่มี วันเกิดเหตุเผด็จชวนลำดวนกลับ เดินผ่านผับขายสุราป้าไขศรี นายหยดนั้นตั้งวงก๊งพอดี เกิดโลกีย์อยากซ่าด่าตะโกน ว่าผัวไทยมารับกลับทุกวัน หนุ่มเยอรมันนั้นเป็นเช่นกระโถน เบื่อเมื่อไหร่แล้วก็ขอให้โอน เกมผาดโผนของข้าท่าหยอกใคร พูดจบก็โห่ฮาบ้าลำโพง คุยโขมงไอ้หน้าเฉาไม่เอาไหน กลับขี้หดตดหายส่ายหัวไป สุดเสียใจไม่ได้ใช้ฝีมือ อีผู้หญิงทำสะดิ้งว่าจริงแน่ แล้วก็แก้ให้ฝรั่งดั่งไม่ถือ กลางคืนกลับให้ไทยได้ฝึกปรือ เกมกามาฮาฮือลือทั่วไป เผด็จฟังร้อนใจดั่งไฟลน แต่จำทนเก็บกดจวนอดไหว รีบลงเรือติดเครื่องด้วยเคืองใจ ส่งทรามวัยแล้วเร่ดูหวังกู้อวน สุดอดกลั้นหันเรือฉับกลับแม่หาด อยากจะฟาดปากมันพันธุ์หางด้วน แวะรับเกลอบอกข้าไปท้าดวล กับพวกกวนบาทาปากหมามัน ฝ่ายบุญชูมิสงสัยไม่รอรี เตรียมกายีเสร็จสรรพยามคับขัน ไม่เป็นไรไปไหนก็ไปกัน จะตีรันฟันแทงไม่แหยงกลัว มันเป็นใครกันหวาไอ้หน้าผี ท่าไอ้นี่น่าจะเมาไร้เงาหัว ดันมาแหย่รังงูไม่รู้ตัว จริงไม่กลัวกลัวไม่จริงเหมือนยิงปืน นักเลงหยดยิ่งเมาเขายิ่งฮึก ด้วยความคึกไม่มีใครไหนกล้าขืน เสียงเฮฮาหน้าผับกลับดังครืน หากใครฝืนมากเรื่องเป็นเคืองขุ่น พูดขัดใจขับไสไล่กระเจิง อยู่เสียเชิงมากเรื่องเปลืองกระสุน เหลือแต่ขุนพลอยพยักชักส่วนบุญ สนับสนุนเออออขอติดตาม สองเกลอถึงแม่หาดปราดเดินดุ่ม ยกโต๊ะทุ่มเข้าไปพลางไต่ถาม หมาตัวไหนเห่าหอนอ้อนหาความ พูดเหยียดหยามโห่ฮาสาแก่ใจ กูจะลากปากหมามาสั่งสอน ให้เห่าหอนวอนปากฉีกอีกไม่ไหว เสียงเฮฮาหยุดกึกสะอึกไป ผู้ยิ่งใหญ่วงแยกแตกลุกฮือ เจ้าพ่อหยดลุกยืนฝืนอ้าปาก ถูกถางถากขัดใจทำไขสือ ร้องว่าเฮ้ยมึงเป็นใครไอ้กิ้งกือ มีฝีมือก็แค่ไอ้หัวไร้เงา มึงรู้ตัวหรือไม่ในเกาะนี้ บารมีของกูยิ่งภูเขา มาทำอวดนักเลงเก่งแต่เงา จงกราบเท้าเฝ้ารอขอโทษกู กูจะยกโทษใหม่ให้สักครั้ง ฐานที่ยังไม่เคยเลยไม่รู้ หาไม่ล่ะจะเหยียบเสียบสักรู ฝากรอยดูสักแผลว่าแน่จริง พลางชักมีดสปาร์ต้าชูหราทั่ว ขยับตัวราวท่าพญาสิงห์ บุญชูทุบขวดเปรี้ยงเขวี้ยงสวิง หมุนควงดิ่งฟาดข้อมือถือมีดพลัน สปาร์ต้าหลุดไปให้เจ็บปวด เผด็จพรวดถึงตัวก่อนจับกรหัน จับไพล่หลังแถมเอาเข่าเข้าดัน เข้าประจันล๊อคคอหัวร่อดัง พวกสมุนขุนคอยพลอยพยัก หยุดชะงักเมื่อสิ้นได้ยินสั่ง ใครไม่เกี่ยวอย่าถลันดันทุรัง ขืนไม่ฟังอยากสนองก็ลองดู บุญชูหยิบสปาร์ต้าคราพูดจบ ยกมือตบไหล่เตือนเพื่อนคู่หู พวกสมุนนักเลงเกรงบุญชู ไม่กล้ากรูกลัวซวยช่วยเจ้านาย เผด็จพูดกรอกหูจงรู้ไว้ ว่ากูไม่ขี้หดและตดหาย ดังมึงว่าดอกหนอพ่อยอดชาย เพื่อล้างอายขายหน้าด่าประจาน กูแค่เพียงสั่งสอนวอนให้รู้ ด้วยว่ากูหมายมาดชาติทหาร เพียงให้มึงยอมฟังไม่รังควาญ ไม่จองผลาญหลีกเลี่ยงก็เพียงพอ ขอมึงอย่ารบกวนลำดวนอีก มือมึงฉีกรีบพาไปหาหมอ นักเลงหยดสะกดใจไม่รีรอ ปากปีจออย่าโกรธขอโทษที โบกมือไล่สมุนผลุนผละไป ไม่ไถลไคลคลาหาหมอตี๋ เผด็จยอมรับผิดคิดบัญชี แม่ไขศรีบอกนายหยดจดไว้เอง สองเกลอจึงกอดคอห้อกลับบ้าน ปล่อยเหตุการณ์ผ่านไปไม่รีบเร่ง ความเคืองแค้นแน่นหนักของนักเลง มันคงเกรงชอกช้ำจำขึ้นใจ ทั่วเกาะเต่าเขาลือกระพือข่าว ถึงเรื่องราวคนเก่งนักเลงใหญ่ ถูกเขาลบเหลี่ยมคูอดสูใจ ต่างโจทย์กันยกใหญ่ไปหลายวัน บ้างก็ว่าสมน้ำหน้าวาจาปาก พูดถางถากเขาก่อนถูกย้อนหยัน จะชั่วดีมีจนคนเหมือนกัน อย่าแดกดันด่าว่าดูน่าชัง แต่นั้นมานักเลงโตเลิกโวเบ่ง เลิกทำเก่งนักเลงใหญ่ใช้คำสั่ง คุมคิวรถแท็กซี่เสียงที่ฟัง พูดเพราะจังดังเป็นเช่นนิยาย แขกฝรั่งนักท่องเที่ยวที่เทียวมา เขาต่างพาชื่นชูไม่รู้หาย กล่าวขวัญถึงเกาะเต่าเล่าไม่อาย ว่ามีชายต้อนรับขับสู้ดี เยอรมันเจนจัดถนัดตื๊อ หวังจะยื้อแย่งคะแนนแฟนโฉมศรี มิสลำดวนยวนตายอดนารี ไอนั้นมีของฝากจากชุมพร ทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์บังอรใส่ ซื้อกำไลเครื่องหอมพร้อมให้หล่อน หากวันใดเข้ากรุงมุ่งนคร ฝากงามงอนด้วยสร้อยร้อยดวงใจ เฝ้าสังเกตสังกามานานวัน เจ้าเยอรมันนั้นมีวิธีใหม่ ซื้อของขวัญมาฝากอยากเอาใจ หวังจะได้ครอบครองน้องนงเยาว์ จึงคิดอยากลองใจให้ประจักษ์ ว่ายังรักพี่ยาหรือว่าเขา แกล้งบอกลายุพินคืนถิ่นเนา หลีกทางเจ้าเข้าเป็นเช่นคุณนาย อาชีพพี่มันจนคนหาปลา รับจ้างพาล่องเรือเพื่อจุดหมาย ทั้งตกปลาดำน้ำย่ำพื้นทราย สอดตาส่ายปะการังทั้งฝูงปลา พี่ไม่มีเงินทองมากองให้ จึงขอไกลลาแล้วน้องแก้วจ๋า ขอให้น้องชื่นชมสมอุรา แล้วก็นั่งก้มหน้าน้ำตาซึม ลำดวนเจ้าตระหนกตกใจนิ่ง พ่อพูดจริงหรือแกล้งอำทำนั่งขรึม ไยมาบอกลาไกลให้อึมครึม แกล้งเศร้าซึมหรือมีใหม่ใจรวนเร ไม่รักน้องก็ให้ว่ามาตามตรง ไม่มั่นคงหรือไรจึงใจเขว ปากผู้ชายเชื่อไม่ได้ใจโลเล เที่ยวเสเพลยั่วเย้าเขาเรื่อยไป ยกมือขึ้นปิดหน้าน้ำตาตก สะอื้นซกอกสั่นแสนหวั่นไหว นี่นะหรือความรักเคยปักใจ ตัดอาลัยแม้นไม่สมอารมณ์ปอง พูดพลางนางก็ชิงวิ่งถลา ถึงหน้าผาหวังกระโจนตะโกนก้อง ค่อยพบกันเถิดหนอพ่อเนื้อทอง หมายลงกองจ่อมจมให้สมใจ เผด็จให้ใจหายตะกายตาม ยื้อโฉมงามยุดเจ้าเอาไว้ได้ อุ้มกลับมาพานั่งยั้งฤทัย อย่าน้อยใจไปเลยเอ่ยวจี พี่รักเจ้าด้วยอิจฉาอีตาฮันส์ กลัวแจ่มจันทร์ปันใจไปจากพี่ กลัวใจเจ้าแยกกองสองฤดี เห็นเขามีของฝากให้มากมาย พี่มันคนจนยากลำบากหนา มีเพียงปลากับใจให้เดือนฉาย ทรัพย์สมบัติของพี่มีเพียงกาย กลัวเจ้าอายคนติฉินและนินทา ค่าสินสอดทองหมั้นนั้นไม่มี ไม่พอที่ไปขอต้องรอหนา กว่าจะได้ฤกษ์หมั้นวันวิวาห์ ต้องมีพร้อมเงินมาตีตราจอง แม่งามงอนถอนใจให้งงงัน ทั้งของหมั้นหน้ามนอย่าหม่นหมอง แม้นรักจริงยิ่งนักสมัครปอง เพียงปลากองเต็มเรือก็เหลือพอ คงไม่ต้องเตรียมการให้นานปี แม้นว่าพี่แน่ใจรีบไปขอ น้องจะได้ตั้งหน้าตั้งตารอ อยู่เรือนหอนอนยิ้มริมทะเล ทำอย่างนั้นได้ไงไคร่ขอร้อง แม่เนื้อทองมองไกลอย่าไฉเฉ ทั้งสินสอดทองหมั้นนั้นทั้งเพ สมคะเนหาได้ไม่อายใคร ขอเวลาพี่หน่อยเถิดพลอยแก้ว คงไม่แคล้วคลาดคลาอย่าสงสัย เพียงแต่น้องลำดวนยวนฤทัย อย่าปันใจให้เกลอเยอรมัน พี่เผด็จอย่ากังวลบ่นเลยพี่ หัวใจนี้สองเราเฝ้าใฝ่ฝัน เรื่องยอดชายใกล้ชิดมิสเตอร์ฮันส์ ให้ของขวัญก็รับนับไมตรี เขาอาจให้ด้วยรักสมัครปอง เป็นเจ้าของหวังแก่งแย่งโฉมศรี แต่ใครเล่าจะรู้ใจในฤดี เป็นของพี่คนเดียวไม่เหลียวใคร สู้เก็บหอมออมเงินเหลือเกินหนา รับจ้างพาเที่ยวถ้ำดำน้ำใส ทั้งล่องเรือตกปลาหากำไร เงินที่ได้คาดหวังยังไม่พอ ต้องอดทนจนกว่าจะหาครบ เงินทองงบแสนยากลำบากหนอ แม่หน้ามนคนงามทรามลออ พี่จะขอสร้างฝันให้มั่นคง เพื่อความสุขสบายในภายหน้า ขอแก้วตาอย่าได้ไปใหลหลง ยิ่งนับวันนายฮันส์ยิ่งมั่นคง ยังยืนยงมากเล่ห์เพทุบาย ทั้งของขวัญผันทางสร้างเรือนหอ ที่ดินพอขอเช่าจากเฒ่าสาย ทำเสมือนเรือนหอรอคุณนาย แต่ไม่วายทำวอนอ้อนลำดวน อันเกาะเต่าเท่าปีกกระผีกริ้น จึงได้ยินเอ่ยวจีกันถี่ถ้วน นี่ข่าวใหญ่ในตำบลคนทั้งมวล กล่าวขานล้วนสนุกสุขสำราญ สองตายายดีใจเหมือนได้แก้ว แต่ไม่แคล้วกังวลบ่นสงสาร พ่อเผด็จหลงมัวคั่วอยู่นาน ช่างหักหาญราญรอนถอนฤทัย ต่างคิดเองคิดลึกไม่ปรึกษา จะถามไถ่ลูกยาก็หาไม่ เจ้าคงเกรงกลัวเราไม่เข้าใจ จึงแอบไปใคร่ดูให้รู้จริง พลางคุยกันว่าบุญหนุนอีหนู จะได้อยู่เรือนใหญ่มีไฟผิง เราคงได้อาศัยได้พึ่งพิง ด้วยลูกหญิงเรานั้นกตัญญู เผด็จรีบผลุนผลันครั้นยินข่าว ถามเรื่องราวให้แจ้งข่าวแหนงหู มิสเตอร์ฮันส์ตอบแทนแฟนโฉมตรู ขอเชิญยูไปสังสรรค์วันแต่งงาน เหมือนฟ้าผ่าลงกลางระหว่างอก สุดช้ำฟกยอกใจเกินไขขาน รีบตามไปบ้านเจ้าเยาวมาลย์ ไม่พบพานเนื้อทองหมองอุรา สองผัวเมียเห็นหนุ่มรุมคุยจ้อ เรื่องเรือนหอรอรักสวยนักหนา คงไม่นานหลังหมั้นวันวิวาห์ อย่าลืมมาร่วมด้วยอำนวยพร ยอกรไหว้ประหลกด้วยอกหัก กลับที่พักหนักใจให้ทอดถอน ก่ายหน้าผากอยากลี้หนีจากจร โอบกอดหมอนถอนใจอาลัยครวญ อนิจจานี่หรือคือความรัก เพิ่งประจักษ์ถึงวันที่ผันผวน รู้ร้อยเล่ห์เสน่ห์สาวชาวนางยวน ช่างเรรวนเล่ห์ร้ายคล้ายทะเล ลืมคำอ้อนออดง้อเคยฉอเลาะ ที่บนเกาะนางยวนไยหวนเห ลืมรอยรักลืมหลังลืมตังเก หนุ่มชาวเลตัดใจอาลัยลา หยิบกระดาษวาดอักษรสะท้อนจิต โอ้ยอดมิตรหมดโอกาสวาสนา จำจากน้องเนื้อนวลไม่หวนมา จวบดินฟ้าบรรจบค่อยพบกัน ขอลาแล้วลาไกลจำใจพราก อาลัยจากคนสวยด้วยของขวัญ จงมีสุขสดชื่นทุกคืนวัน ของกำนัลแหวนน้อยสร้อยลงยา มอบเนื้อทองของขวัญวันแต่งงาน ขอนงคราญรับไว้ให้ได้หนา แม้จะเป็นของน้อยด้อยราคา พี่ก็หามาด้วยรวยน้ำใจ ผนึกซองสอดไว้ในอกเสื้อ สอดแนบเนื้อดวงฤดีพี่หวั่นไหว ลาแล้วหนอยอดชู้คู่ฤทัย ย้อนเรือไปเลียบเลาะเกาะนางยวน ฝากจดหมายบอกลากับตาเฒ่า ไม่นานเนาหากไม่ไร้คงได้หวน ขออวยพรฝากย้ำถึงลำดวน แล้วผันผวนลงนาวาถลาลม แล่นสวนกับเรือด่วนชวนสังหรณ์ เห็นบังอรนั่งหน้าพาใจข่ม โชคดีเถิดน้องยาแม่ตาคม ขอให้สมดังฝันวันวิวาห์ ฝ่ายบุญชูเกลอเพื่อนเหมือนเผด็จ ขอระเห็จเจ็ดสมุทรสุดฟากฟ้า ฝากจำนำเรือไว้ให้สัญญา ให้เขาเช่าจนกว่ามาเอาคืน ชักชวนกันเดินทางอย่างเร่งรีบ เปลี่ยนอาชีพเรื่อยไปไม่อาจฝืน จากสุราษฎร์ฯหาดใหญ่ไม่ยั่งยืน ต้องกลับคืนมุ่งตรงลงทะเล อาชีพเดิมที่ถนัดไม่ขัดข้อง อยู่ระนองล่องเรือใหม่ไม่หันเห อยู่ที่ไหนก็ไม่พ้นชนตังเก ต้องร่อนเร่สัญจรย้อนคืนวัน จากวันผันเป็นเดือนไม่เคลื่อนคลาย เดือนเป็นปีหนีไวไม่แปรผัน จวบถึงวันฟ้าโปรดเลิกโทษทัณฑ์ ครบปีพลันฟ้าเบิกตามฤกษ์ยาม วันมีโชคโฉลกดีเป็นศรีสุข ด้วยหมดทุกข์หมดภัยไร้ขวากหนาม คนขายหวยสวยยิ่งวิ่งมาตาม ชูโพยถามแจ๊คพ็อตฮ๊อตเหลือใจ เมื่อวานชาวตังเกเร่มาซื้อ หวยที่ถูกนั้นคือรางวัลใหญ่ สิบแปดล้านรวยไม่หยอกอย่าบอกใคร อยู่ที่ไหนแจ๊คพ๊อตยอดรางวัล เผด็จดูหวยบนดินปลิ้นกระเป๋า เลขท้ายเราไม่ใกล้ไกลเกินฝัน แต่พอเห็นเลขหมวดตรวจตรงกัน ฉบับนั้นเลขตรงไม่สงกา แจ๊คพ็อตนั้นอยู่นี่พี่สำรวย สิบแปดล้านเลขสวยอย่ากังขา ผู้สื่อข่าวถ่ายแวบแสบลูกตา ชูโพยหราสำรวยหวยบนดิน ลงหน้าหนึ่งทึ่งสนุกทุกฉบับ เป็นความลับมิได้เผยเฉลยสิ้น ว่าใครคือผู้โชคดีที่ยลยิน ลือระบิลโชคซุ่มหนุ่มตังเก หนุ่มเผด็จเศรษฐีไม่รีรอ เดินกอดคอเพื่อนรักไม่หักเห บุญชูผู้ช่างเหมือนเพื่อนทั้งเพ ไม่ลังเลคืนเกาะเต่าด้วยเหงาใจ ขอลาแล้วตังเกเคยเร่ร่อน อันดามันลาก่อนค่อยย้อนใหม่ จากระนองขอลามาอ่าวไทย มุ่งตรงไปชุมพรถอนในทรวง ผ่านสวนยางพลางคำนึงถึงยางรัก สุดจะหักห้ามจิตให้คิดหวง ยางสวาทบาดใจไยยางลวง หรือในทรวงทรามวัยนั้นไร้ยาง ถึงท่ายางท่าเรือเมือชุมพร พาคิดถึงบังอรก่อนหมองหมาง เจ้าคอยพี่หรือเปล่าเล่าเอวบาง ใจอับปางครางคำนึงถึงแต่นวล เห็นท่าเรือปากน้ำช้ำทรวงใน หวนคิดถึงขวัญใจสุดไห้หวน พาพี่ครวญครุ่นคิดจิตรัญจวน เจ้าเรรวนล้ำหน้ากว่าทะเล ทะเลงามยามล้อมรสุม รักเร้ารุมเปลี่ยนใจให้หักเห ใจหมุนวนป่วนปั่นผันรวนเร ไยร้อยเล่ห์ลืมหลงได้ลงคอ เกาะนางยวนหวนหาตั้งตาจ้อง โอ้ใจน้องลึกล้ำลำดวนหนอ เคยชวนชิมอิ่มไอรักไม่ยักพอ ใจพี่รอหลงเล่ห์เสน่ห์นาง เรือเทียบท่าผวาหวาดหาดนางยวน ไม่เห็นนวลพาใจให้หมองหมาง เจ้าอยู่ไหนใจเราเฝ้าครวญคราง หรือน้องนางไปอยู่กับคู่ใจ โอ้ลำดวนยวนใจไปไหนนี่ หรือว่าพี่มาช้าท่าไม่ไหว เจ้าคงอยู่เรือนหอลออไอ เป็นขวัญใจมิสเตอร์เยอรมัน ถึงอย่างไรขอเสี่ยงเพียงเห็นหน้า เพื่อขอลาอีกครั้งดังใจฝัน จะขอลาไปตลอดยอดชีวัน จะไม่หันคืนมาหานางยวน เห็นร่างน้อยวิ่งไหวไหวมือไกวโบก ราวกับโลกหยุดผันใจปั่นป่วน แลคลับคล้ายร่างของน้องเนื้อนวล โอ้ลำดวนนงเยาว์เจ้านั่นเอง โดดลงจากนาวาสู่หน้าหาด กางมือวาดโอบรัดมัดเขม็ง กอดกระชับแนบเจ้าเร้าละเวง ปากบรรเลงเพลงพร่ำเอ่ยรำพัน โอ้แม่ยอดยาจิตวิชชุดา เสน่หาร้อยเล่ห์ไม่เหหัน พี่รักเจ้าเยาวมาลย์ปานตะวัน รักฟ้านั้นมิเปรียบเทียบได้เลย แม้อยู่สุดฟากฟ้ามหาสมุทร คิดถึงน้องนงนุชสุดเฉลย จะนั่งนอนยืนเดินไม่เกินเลย พี่ไม่เคยลืมคิดสักนิดเดียว ลำดวนนี้ตั้งแต่คราพี่ลาจาก น้ำตาพรากโหยหาสุดฟ้าเขียว คิดว่าพี่ไม่กลับไปลับเชียว เรือทุกเที่ยวเข้าฝั่งเฝ้านั่งรอ รอรอรอรอรอเฝ้ารอพี่ รอคนดีพี่ยามาไหมหนอ รอรอรอรอรักเฝ้าดักรอ ไม่เคยท้อรอพี่นี้คนเดียว จะเฝ้ารอรอจนหน้ามนกลับ จวบชีพดับลับไปไม่เฉลียว น้องจะรอรอสัมพันธ์อันกลมเกลียว จะไม่เหลียวแลใครที่ไหนเลย โถดวงใจไยเล่ห์เสน่หา ยอดชีวาเนื้อทองของพี่เอ๋ย จะหาใครไหนเล่าเท่าทรามเชย ไฉนเลยหลงผิดคิดไปเอง คิดว่าน้องรักเกลอเยอรมัน มิสเตอร์ฮันส์ยอมเขาเข้าข่มเหง พี่จึงได้หลีกทางอย่างวังเวง ปลีกตัวเองไปให้ไกลลับตา เพราะความที่พี่จนมิทนสู้ กลัวโฉมตรูจะลำบากยากนักหนา ด้วยความจนจำพรากจากกานดา เสน่หาวูบดับลาลับจร แต่โชคดีพี่นี้ยังมีโชค เหมือนดังโลกหมุนกลับลับสิงขร ถึงโชคช่วยรวยทรัพย์กลับอาวรณ์ จึ่งใจร้อนย้อนมาหายุพิน แล้วเจ้าของเบเกอรี่ที่รักเจ้า ไม่เร่งเร้ารามือหรือโฉมฉิน ไหนว่าสร้างเรือนหอลอออินทร์ หรือเขาบินหนีไปไม่กลับมา หรือเขาหลอกลวงอนงค์ให้หลงเชื่อ ตกเป็นเหยื่อแยบยลคนเงินหนา พี่จะขอแก้แค้นแทนน้องยา จะแล่เนื้อเกลือทาจนกว่าตาย สาวลำดวนถอนใจให้กระดาก อย่าพูดมากไปหนาพาเสียหาย อย่ากวนน้ำให้ขุ่นจนวุ่นวาย สงสารนายเยอรมันขวัญกระเจิง เขาเพียรขอแต่งงานอยู่นานเนา เขาเร่งเร้าพ่อแม่จนแกเหลิง ทั้งของขวัญของใช้ให้บันเทิง หลงระเริงล่อใจให้ยายตา ถึงกับช่วยกระตุ้นลุ้นให้แต่ง ทั้งสองแรงแย่งกันขันอาสา ช่วยกันเตรียมรังสรรค์วันวิวาห์ สองยายตาถูกใจอยากได้กัน แต่น้องนี้เลื่อนนัดผลัดตลอด หวังอ้อนออดถอดใจอย่าใฝ่ฝัน จะอดทนขอรอพ่อแจ่มจันทร์ ถึงอาสัญมิผันแปรอย่างแน่นอน ได้ยินน้องนงเยาว์เจ้าขานไข รักทรามวัยมั่นจริงยิ่งสิงขร ต่อพี่สิ้นชีวาไม่อาวรณ์ เปลี่ยนไปก่อนห่อนคนึงจึงจะยอม จำจะรีบจัดการให้งานหมั้น จองแจ่มจันทร์ขวัญแดแม่เนื้อหอม แล้วกำหนดวันวิวาห์ไว้ท่าพร้อม จึงหว่านล้อมเลือกฝ่ายนายเมฆา กราบขอพรวอนเขาเป็นเถ้าแก่ พากันแห่ขบวนครบถ้วนหนา สู่ขอเจ้างามขลับกับยายตา เผด็จมาขอหมั้นเป็นขวัญเรือน สองยายตาอ้าปากกระดากบอก ได้แต่กลอกตาใสไม่เขยื้อน ทำอึกอักเออออพอลบเลือน แล้วกลบเกลื่อนเฉไฉไปตามแกน ด้วยทั้งสองยายตานั้นอาเพศ เหมือนถูกเวทเงินมาปิดตาแน่น รีบเอาข่าวไประบายชายต่างแดน ถ้าหากแม้นไม่รวบรัดจะขัดใจ ได้ยินหนุ่มเยอรมันพลันวิตก เจ็บในอกปวดวิญญาณ์จะหาไหน สุดชอกช้ำจำระงับกับเมรัย เจ็บทรวงในใครจะเป็นเหมือนเช่นเรา แม่ไขศรีดีใจไปต้อนรับ จัดที่ว่างทางผับรับรองเขา พร้อมเบียร์สดรสดีมีนงเยาว์ เพื่อนคลายเหงาอ้อนออดตลอดคืน เขาจึงสั่งเบียร์ขมรสกลมกล่อม มาเพื่อย้อมอารมณ์ที่ขมขื่น ด้วยปวดใจใคร่ดื่มลืมขวัญยืน สุดจะฝืนอารมณ์ข่มอาลัย นี่ลำดวนด่วนลาไปหาเขา ทิ้งให้เราชอกช้ำน้ำตาไหล ควรหรือเราจะอยู่ดูหน้าใคร สุดอาลัยหลงเขาอย่างเมามัว ทั้งของขวัญของฝากมากจำนรรจ์ นั่งรำพันปั่นป่วนชวนปวดหัว ทั้งเรือนหอรอใครใช้มัดตัว เจ็บในขั้วหัวใจทำไงดี ความคั่งแค้นในใจใครจะช่วย ถึงจะรวยมั่งคั่งเขายังหนี จะมีใครไหนชอบปลอบใจที ช่วยนำชี้ช่องทางห่างวังวน นักเลงหยดสังเกตดูอยู่ไม่ไกล เห็นหนุ่มใหญ่เยอรมันนั้นสับสน นั่งดื่มเหล้าหน้าบูดพูดชอบกล ทำเหมือนคนอกหักถูกรักลวง จึงตรงเข้าไปดวลชวนชนแก้ว คงไม่แคล้วทุกข์ใจอันใหญ่หลวง ขอเชิญให้สนุกทุกข์ทั้งปวง ทั้งรักลวงรักหลอกบอกลาจร พูดถูกใจจริงเออเจ้าเกลอแก้ว คงไม่แคล้วมีทุกข์ใจให้สังหรณ์ ถึงเลอะเลือนเหมือนเมาเฝ้าอาวรณ์ เฝ้าทอดถอนหลอนใจทำไมกัน อ๋อเรื่องแฟนแม่นแล้วเพื่อนแก้วเอ๋ย ตัวเราเคยอกหักรักเหหัน มันเจ็บปวดรวดร้าวหนาวชีวัน รักแปรผันเผลอพร่ำช้ำในทรวง มิลำบากอยากลืมดื่มกันหน่อย ความรักลอยเลื่อนหลุดสุดแหนหวง ให้ช้ำฟกอกหักเพราะรักลวง ด้วยเราดวงไม่ดีจึงบีฑา เขาย้อนคืนขืนแข่งแย่งรักเรา มันโดดเข้าขวางใจทำไงหนา ได้เข้าหอรอฝันวันวิวาห์ อยากปรึกษาถ้าเกลอช่วยด้วยคงดี นักเลงหยดอ่านใจเกลอเยอรมัน ทะลุปล้องกลางคันอย่าหันหนี เรื่องเรือนหอรอใครเป็นไรมี หาวิธีแย่งเขาเอามาครอง พลางป้องปากกระซิบกระพริบตา อย่าเอ็ดหนาประตูมีรูช่อง เอาไว้ค่อยปรึกษาหาครรลอง ยังพอมองเห็นทางสว่างไกล พูดจบแล้วทิ้งท้ายบ๊ายบายก่อน พรุ่งนี้ห่อนเนิ่นช้าหาทางใหม่ ขอลาทีมีอันต้องผันไป พบกันใหม่แน่นอนตอนเที่ยงตรง มิสเตอร์ฮันส์รู้ทันเกมกันหมด ด้วยนายหยดคนนี้มีพิษสง เขาอาจช่วยด้วยเหตุเจตน์จำนง ตอบตกลงตรงยามตามเวลา จึงหายเมาสนิทเป็นปลิดทิ้ง กลับไปนิ่งนั่งคนึงถึงปัญหา คิดกำจัดเผด็จไปให้ไกลตา ไม่ให้มาเป็นก้างขวางหัวใจ จำจะออกอุบายให้นายหยด ทำให้หมดปัญหาอย่าสงสัย จะต้มยำทำแกงแรงเพียงใด เชิญตามใจเพียงสมอารมณ์ปอง ได้เวลาตรงยามตามกำหนด เห็นนายหยดกระหยิ่มเดินยิ้มย่อง ยกมือไหว้ก้าวย่างอย่างลำพอง คึกคะนองเอ่ยเอื้อนเรือนหองาม แม่ลำดวนตาต่ำขำจริงหนอ หลงพะนอเห็นดีทำผลีผลาม รับหมั้นเขาแนบชิดคอยติดตาม พ่อโฉมงามเคยทิ้งไปไม่นำพา เขากลับมามัวงงหลงเสน่ห์ คงด้วยเล่ห์ของมันนั่นแหละหนา นายจะเอาอย่างไรให้บอกมา รับรองว่าฉันเองอย่าเกรงกลัว ฉันขอเป็นธุระสะสางเอง ใช่อวดเก่งงานนี้มีค่าหัว เพียงดีดนิ้วสั่งมารับว่าชัวร์ ไม่ใช่มั่วให้ชัดวางมัดจำ หนุ่มใหญ่เยอรมันไม่หันเห ไอยอมเปย์ทำตามพ่องามขำ เพียงสั่งสอนมันไห้ได้หลาบจำ เอาให้หนำหลีกไปให้พ้นทาง แต่มันคงไม่ยอมพร้อมโดยดี อาจต้องมีบาดแผลแลเห็นบ้าง สักสามหมื่นมัดจำไม่อำพราง ที่เหลือค้างอีกครึ่งถึงจบงาน เปิดกระเป๋ายื่นให้ใช้เงินสด ไม่ปรากฏสิ่งเห็นเป็นหลักฐาน หากเรื่องเกิดไม่เป็นเช่นตามการณ์ เรื่องพยานอย่าดึงถึงกันเชียว นายหยดบอกเรื่องนี้อย่ามีห่วง ให้ลุล่วงก่อนหนาอย่าเฉลียว ขอมีเงินค่าจ้างเพียงอย่างเดียว ง่ายจริงเจียวกำจัดคนให้พ้นทาง อย่าไปไหนนะพ่อรอฟังข่าว ให้เรื่องราวที่ผจญไม่หม่นหมาง งานสำเร็จเสร็จสรรพค่อยรับสตางค์ วันได้นางคืนหอพ่อยอดชาย แม้นได้นางคืนมาดังว่าไว้ เราจะไม่บิดพลิ้วหรือปลิวหาย จะยึดเอาเกาะเหมือนเป็นเรือนตาย พร้อมโฉมฉายลำดวนยวนฤดี นักเลงหยดหลบไพล่ไปหลังเกาะ พลางหัวเราะเข้าทางอย่างสุขี เรียกสมุนคนที่ฝีมือดี ไอ้จำปีไอ้ชาติญาติสมชาย ขอพวกมึงจงจำรับคำสั่ง ทีกูมั่งคงสมอารมณ์หมาย เราจะไปแก้แค้นที่แสนอาย ยังไม่สายเกินการงานแก้ลำ มันสองคนทำกูเจ็บเหน็บอุรา ถึงทีข้ากำจัดซัดให้หนำ จะไม่เผลอให้มันนั้นกระทำ พวกมึงจำให้ได้คอยไล่เลียง จะล่อตอนกู้อวนจวนใกล้รุ่ง จะแอบคุ้งรอท่าอย่าส่งเสียง จวบจนมันลากอวนจวนเรือเอียง พุ่งชนเปรี้ยงยิงกระหน่ำให้หนำใจ มีรางวัลพวกมึงถึงหนึ่งหมื่น ตระเตรียมปืนรอท่าอย่าสงสัย คืนนี้เลยเฉยชาช้าอยู่ไย ซ่อนตัวไว้อย่าให้มันทันรู้ตัว ค่ำคืนนั้นเดือนแรมไม่แจ่มชัด ดึกสงัดท้องนภาฟ้าสลัว เห็นเกล็ดปลาวิบวับกลับมัวซัว เรือเอียงตัวโน้มน้าวยามสาวอวน สาวอวนขึ้นนาวาเกินกว่าครึ่ง เรือทะลึ่งเอียงวาบกราบผกผวน จังหวะเรือเอียงซ้ำคลื่นย้ำทวน เสียงโหยหวนเรือมุ่งพุ่งออกมา เสียงเร่งเครื่องดังลั่นสนั่นหู แล่นลิ่วลู่เหินโจมโถมถลา แน่วตรงดิ่งวิ่งวนชนเรือปลา สองเกลอถาโถมห่างพลางกระโจน ดิ่งลงน้ำดำไปให้ไกลห่าง พลันเสียงครางโครมสนั่นทันเผ่นโผน โผล่ขึ้นมายินเพียงเสียงตะโกน เหมือนเสียงโดนกระสุนรัวเสียวหัวใจ ทั้งคู่ดำน้ำห่างไปต่างทิศ แต่ชีวิตยังจักไม่ตักษัย พอดีเรือสำราญผ่านไม่ไกล ส่องแสงไฟสว่างรุ่งพุ่งตรงมา เรือของนักเลงหยดจึงหดหนี เลี้ยวหลบลี้มุมเกาะเลาะริมผา แอบหลบบังหลังเขาเนาพนา อนิจจาพลาดพลั้งพังแล้วเรา ไม่น่าพลาดเราต่างวางแผนดี เหมือนมีผีแกล้งลองโชคของเขา คงต้องวางแผนใหม่ยากไม่เบา ทำไงเล่าพลาดซ้ำจำต้องทน แต่ครานี้เห็นทีว่าท่าจะยาก คงลำบากที่จะทำซ้ำอีกหน มันคงรู้เราแสร้งแกล้งพุ่งชน หวังสินบนชีวันมันสองเกลอ จำต้องเก็บตัวงดอดใจรอ คงมีหนอสักวันที่มันเผลอ จะไม่ให้มีโอกาสพลาดนะเออ จะส่งเกลอทั้งสองล่องโลกันตร์ มิสเตอร์ฮันส์งุ่นง่านพาลหงุดหงิด รู้สึกผิดไม่ได้ดังใฝ่ฝัน จะโทษใครให้คิดผิดเหมือนกัน แกล้งจำนรรจ์เรื่องใดให้สุดเดา แกล้งไถลโฉบมาหาลำดวน เอ่ยปากชวนขอรับไปกับเขา ทำขนมอบอู้อยู่หน้าเตา ช่วยแบ่งเบากว่าจะได้ใครมาแทน ความเกรงใจบุญคุณที่หนุนนับ เจ้ายอมกลับไปด้วยช่วยตามแผน หันไปบอกกรอกหูผู้เป็นแฟน ขอทดแทนคุณเก่าของเจ้านาย รักษาตัวให้ดีนะที่รัก เรือก็หักคนก็เพลียเดี๋ยวเสียหาย ถูกชนพังยับแยกแตกกระจาย เกือบวางวายก่อนทันวันแต่งงาน ศัตรูพี่เป็นใครที่ไหนหนอ ถึงได้ก่อเวรจองจ้องล้างผลาญ ทั้งชนเรือยิงถล่มจมแหลกลาญ จนแทบคลานดับดิ้นสิ้นชีวา หรือเพราะเป็นคู่แข่งแย่งตัวเรา เห็นมีเขานายฮันส์เท่านั้นหนา ข้างฝ่ายหนุ่มเยอรมันจำนรรจา ไอจะฆ่าเขาทำไมให้ป่วยการ ฉันรักเธอไม่เคยเลยลวนลาม ไม่ห้ามปรามทึกทักดักสังหาร ถึงฉันเคยเพียรขอรอแต่งงาน ก็เป็นการที่พิสูจน์พูดจากใจ ขอบใจที่ยอมรับไปกับฉัน เยอรมันเบเกอรี่คงดีได้ รอจนมีขาแขนแทนทรามวัย คงไม่ไกลนานวันขอสัญญา ไอมีเรือลำใหม่ให้เผด็จ เพิ่งต่อเสร็จส่งตรงจากสงขลา ให้ขอยืมเอาไว้ใช้หาปลา ไปจนกว่าเรือซ่อมพร้อมค่อยคืน เพื่อเป็นการตอบย้ำในน้ำใจ ที่ยอมให้คู่หมั้นฉันเต็มตื้น เบเกอรี่ของฉันนั้นคงคืน คงหยัดยืนขายดีเหมือนที่เคย ขอขอบใจคุณฮันส์ฉันขอลา หยุดหาปลาความจริงไม่นิ่งเฉย ขอสืบสาวว่าใครที่ไหนเอ่ย เซ่นสังเวยยิงกันให้บรรลัย คิดว่าอีกสักครู่คงรู้ตัว ลอบยิงหัวฆ่ากันให้หวั่นไหว ผู้ว่าจ้างวางแผนแสนจัญไร คงสืบได้ไม่ยากถ้าอยากเดา นั่นแหละยิ่งจำใจต้องใช้เรือ เอาไว้เพื่อสืบเสาะเลาะดูเขา อย่าเกรงใจไปเลยเคยช่วยเรา ไปเลือกเอาลำที่สีอำพัน ชื่อเรือนั้นชื่อดีมีความหมาย เหมาะกับนายเรือปลามากกว่าฉัน เพราะชื่อเรือนั้นคือชื่อสำคัญ นางในฝันสวยพราวสาว"ลำดวน" เรือ"ลำดวน"นางนวลนั้นสัญลักษณ์ นกที่หักอกกันให้หันหวน ทุกครามองวิหคนกนางนวล โต้ลมผวนโผผินช่างกินใจ หนุ่มเผด็จยื่นมือให้ถือจับ ฮันส์ตอบรับยิ้มย่องอย่างผ่องใส และนี่คือปัญหาสัญญาใจ บอกเป็นนัยว่าฉันนั้นเอาจริง แม้ว่าฮันส์ทำเขื่องกลัวเรื่องแดง ก็อยากแจ้งรู้ในน้ำใจหญิง ตั้งชื่อเรือหวังแนบได้แอบอิง ยอมทุกสิ่งเพื่อครองห้องหัวใจ ฝ่าเกลียวคลื่นลื่นไหลช่างไวว่อง โลดแล่นคล่องครืนโครมโพยมใส เรือวิหคผกผวนยวนฤทัย จึงอาศัยหลังเกาะเลาะไปดู เพื่อให้รู้แน่ชัดถนัดแน่ ว่าจริงแท้ใครกันนั้นจังหู ซัดเรือเรากระจายอ้ายศัตรู ยิงกราดกรูไล่ล่าให้จาบัลย์ ด้วยไม่ถึงที่ตายวายชีวาตม์ จึงพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ อยากจะหาเหตุจ้องปองร้ายกัน แม้นสำคัญยินดีจะคลี่คลาย พูดกันให้รู้เรื่องไม่เคืองขุ่น หาต้นทุนเหตุผลคนละฝ่าย ถึงจะผิดคิดจ้างให้วางวาย อาจกลับร้ายกลายเห็นไปเป็นดี ฝ่ายยอดชายนายหยดหดหัวอยู่ เหมือนนกรู้แอบเรือเพื่อซ่อมสี ที่บางหมากอู่ของนายทองดี เป็นเพื่อนซี้นักเลงเก่งลวดลาย เรือลำนี้สร้างดีไม่มีหัก แต่ต้องพักซ่อมสีที่เสียหาย เพื่อกลบเกลื่อนหลักฐานอาจบานปลาย เรื่องเลวร้ายป้องปัดถึงมัดตัว เห็นเผด็จแล่นล้อมเรืออ้อมเลี้ยว แล่นโฉบเฉี่ยวฉวัดเฉวียนน่าเวียนหัว หวั่นถูกตามพิฆาตด้วยหวาดกลัว ว่าความชั่วของเราเขารู้ทัน กลับมานอนหวาดผวาวางท่าเขื่อง รอให้เรื่องเซาซาน่าสงสาร ชนเรือเขาไล่ยิงเอาเขาจนอาน กลัวเรื่องบานแล้วเขาขอเอาคืน ด้วยเคยถูกทุบถองจากสองเกลอ ทำเสียเบลอขู่ไว้ไม่กล้าฝืน กลัวถูกย้อนยอกยับดับด้วยปืน จำต้องขืนใจอยู่สู้ชะตา ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่เคืองขุ่น ลอยเรือหมุนเวียนเลียบเทียบไปหา นี่เรือใหม่ใครต่อพ่อแก้วตา ดูเข้าท่าทะมัดทะแมงแรงทีเดียว เผด็จชะลอเรือจ้องมองชำเลือง ให้ขัดเคืองข้องจิตคิดเฉลียว นึกในใจไอ้นี่แน่แท้เทียว ที่มันเที่ยวไล่ยิงเอาเราเกือบตาย จึงตอบว่าเรือใหม่เหมือนได้ปลื้ม เขาให้ยืมแทนลำถูกตำหงาย เรือถูกชนปล้นซ้ำหวังทำลาย ฆ่าให้ตายจึงตามดูให้รู้ความ ใครกันแน่ใจเย็นทำเช่นนี้ หรือเขามีเหตุใดใคร่ขอถาม นายคิดว่าเป็นใครถึงได้ตาม หรือรู้นามรู้หน้าว่าเป็นใคร ข้าไม่รู้จำยากหากได้กลิ่น อยากได้ยินเสียงเรือเผื่อจำได้ หนุ่มบุญชูดูออกบอกเป็นนัย จำเสียงได้เครื่องเคราฟังเข้าที นายหยดร้องบอกไฮ้อะไรนั่น เรือของฉันเพิ่งพร้อมจากซ่อมสี เอาไปทำซ่อมอยู่อู่ทองดี นั่งอยู่นี่รับประกันอย่างมั่นคง หากไม่เชื่อลองถามตามดูได้ ซ่อมเสร็จไวให้เขาเอามาส่ง ทั้งเครื่องรวนซ่อมสีที่ตกลง หวังยืนยงอยู่ได้ไปหลายปี บุญชูถามถึงอู่ท่านอยู่ไหน เผื่อจะได้ลองดูเข้าอู่พี่ เพื่อให้รื้อซ่อมใหญ่ในทันที ส่วนลำนี้คืนเกลอเยอรมัน ชื่อว่าอู่ทองดีที่บางหมาก คนส่วนมากทายทักรู้จักฉัน เจ้าของต่อเรืออู่เขารู้กัน ที่สำคัญซ่อมให้ในบัดดล ทั้งวางเครื่องต่อลำและทำสี ฝีมือดีสารพัดไม่ขัดสน ไฟเบอร์กลาสส์เรือไม้ไม่อับจน บริการทานทนปนว่องไว บุญชูบอกขอบใจจะไปหา โบกมือลาเหเรือปราดวาดพลิ้วไหว ทิ้งพรายคลื่นเป็นฟองล่องตามไป แผ่นดินใหญ่รุ่งเรืองเมืองชุมพร เรือ"ลำดวน"เหินถลาฝ่าคลื่นลม แล่นเร็วสมปากน้ำย้ำสังหรณ์ เลาะบางหมากฝากเรือเอื้ออาทร เอื้อนบทจรถามดูอู่ต่อเรือ เดินไม่นานก็ถึงซึ่งจุดหมาย อู่ของนายทองดีช่างดีเหลือ พบเฒ่าหอมมือดีที่เหลือเฟือ ไม่คลุมเครือประสานงานมั่นคง เพิ่งซ่อมเสร็จไปลำเมื่อค่ำวาน นายหัวท่านนำเรือเพื่อไปส่ง ที่เกาะเต่าเขาว่าอย่าพะวง อีกนานคงกลับมาน่าเสียดาย เรือที่ลุงหอมว่าเอามาซ่อม งานใหญ่ย่อมลำบากมากเพียงไหน เจ้าของเรือมานานสักปานใด เขาเป็นใครอยากรู้อยู่ใกล้เรา เขาเพิ่งเอานาวามาสามวัน หัวเรือนั้นเหมือนแตกกระแทกเขา สีถลอกปอกแปะแยะไม่เบา หัวเรือเขาเหล็กรางอย่างแข็งแรง เขาเอามาซ่อมงานปานรีบเร่ง นายหยดเองชื่อเขาเล่าแถลง เป็นเพื่อนรักกันหนาอย่าระแวง งานไม่แพงเพราะเห็นเป็นเพื่อนกัน นัดแนะกับเฒ่าหอมพร้อมมาใหม่ จะลากเรือมาให้ไม่แปรผัน ขอเวลาเตรียมของอีกสองวัน เสร็จแล้วพลันเอ่ยลากลับมาเรือ เผด็จว่าแม่นหลายไอ้นายหยด ทำเป็นปดซ่อมสีผีร้ายเหลือ สีถลอกปอกมั่วที่หัวเรือ อยากแล่เนื้อเถือหนังมันชั่งดู บุญชูยกมือหราข้าว่าแล้ว คงไม่แคล้วแก้แค้นแม่นจังหู ไม่สู้กันซึ่งหน้ากล้าพันตู น่าหดหู่ลอบกัดขัดใจจัง จำกลับไปดูใจไอ้ขี้หก ทำตลกลอบตบตลบหลัง เผด็จบอกเตรียมใจให้ระวัง มีคนสั่งรังสรรค์มันอีกที เราต้องหาแผนย้อนเพื่อซ้อนกล จับตัวต้นเหตุได้อย่าให้หนี เรื่องร้ายที่ลำบากและมากมี จบกันทีก่อนการณ์จะบานปลาย จับให้มั่นคั้นให้อยู่ขู่ให้รับ สยบกับเหตุผลยังต้นสาย คงดีกว่าปังปึงให้ถึงตาย สุขสบายเกาะเต่าเนานางยวน เป็นได้หรือเหตุผลคนพวกนี้ บุญชูชี้ว่ามันคงผันผวน กลัวจะลุกฮือพังทั้งขบวน เกาะนางยวนเกาะเต่าคงเศร้าใจ ข้าว่าทางที่ดีราวีกัน ฟันต่อฟันตาต่อตาอย่าหวั่นไหว คนดีคงจะรอดและปลอดภัย หมดสิ้นไปสุขสงบจบเรื่องเรา เผด็จว่าเย็นไว้ไอ้เพื่อนเกลอ อย่าไปเผลอเรื่องสร้างเข้าทางเขา ผลสุดท้ายกลายเป็นเห็นว่าเรา คือต้นเหง้าอัปรีย์นี้ทั้งเพ เกาะเต่าเกาะนางยวนล้วนสวรรค์ เขาเที่ยวกันทั่วไปอย่าให้เขว ทั้งญี่ปุ่นฝรั่งทั้งไทเป คนเขาเฮเที่ยวกันสวรรค์ไทย ฝ่ายนายหยดข้องใจไยนายฮันส์ ให้คู่หมั้นสาวปลื้มยืมเรือได้ จึงเร่งรีบไปถามเอาความนัย เหตุที่ให้ศัตรูเราเขายืมเรือ อ๋อเป็นแผนลวงตาอย่าฉงน กลบเกลื่อนจนเข้าใจไม่หลอเหลือ เพื่อนจึงไม่เดาสุ่มอย่างคลุมเครือ ว่าที่เหนือตัวสำคัญคือฉันเอง แล้วแผนการณ์ต่อไปอย่างไรเล่า อย่าเร่งเร้าเงื่อนงำทำโฉงเฉง ให้รอบคอบค่อยกระหน่ำข้ายำเกรง ไม่ละเลงให้มีทางตามล้างกัน อ๋อแน่นอนเพื่อนยาจงอย่ากลัว จะไม่มั่วเหมือนว่าอย่าหุนหัน รอมันเผลอเมื่อไหร่ได้เห็นกัน ข้อสำคัญอย่าใกล้ให้รู้ตัว สองเกลอถึงเกาะเต่าเอาตอนค่ำ ด้วยเย็นย่ำเดือนฝืดมืดสลัว ฉวยโอกาสแฝงตามความมืดมัว กำบังตัวเร้นกลืนคืนราตรี ลัดเลาะเข้าหลังสถานบ้านนายหยด ย่องสะกดตามทางหว่างวิถี กระท่อมใหญ่ท้ายเกาะช่างเหมาะดี แสงไฟหรี่เห็นมีชายอยู่หลายคน พูดคุยกันเสียงดังไม่ยั้งเกรง บ้างตะเบ็งแสบหูดูสับสน เสียงเฮฮาน่าชังฟังชอบกล คล้ายเสียงคนดื่มเหล้าที่เมามาย เฮ้ยไอ้ชาติไอ้จำปีมีคำสั่ง อย่าให้พลั้งพลาดผิดคิดว่าง่าย ยิงกลางตัวรัวซ้ำย้ำให้ตาย เอาให้หงายขี้กล้องทั้งสองคน เผด็จรู้ว่าสำเนียงเสียงนายหยด ไอ้คนคดกักขฬะอกุศล พูดคุยกันอึงมี่ทั้งสี่คน จึงอดทนฟังต่อพอรู้ความ ได้ยินแผนแสนร้ายของนายหยด รู้เรื่องหมดขดไส้ไม่ต้องถาม ลอบวางเพลิงกระท่อมให้ไฟลุกลาม เป็นกลตามให้มันนั้นกลับมา เราจะแอบริมทางข้างกระท่อม ยิงกระหม่อมพร้อมพรั่งอย่ากังขา สอยให้ร่วงล้มตายวายชีวา งานสำเร็จแล้วจะพาไปรับเงิน ไอ้ฝรั่งคงเปรมปรีดิ์และดีใจ กำจัดได้แน่ชัดไม่ขัดเขิน พวกมึงจงหลบไปเที่ยวให้เพลิน อย่าอยู่เดินสกปรกให้รกตา เราจะเริ่มงานกันในทันที เอาพรุ่งนี้ช่วงบ่ายตรงชายป่า ลมตะเภาพัดปลิวพลิ้วเข้ามา โหมกระพืออัจจิมาพาลุกโพลง ถึงตอนนั้นคงผวากันตาเหลือก กระสนเสือกวกหามาตายโหง เอ้า..แผนนี้อย่าได้ไปเปิดโปง บ่ายสามโมงเตรียมไฟให้พร้อมเพรียง สองเกลอสะกิดขาพากันกลับ ซ้อนแผนรับนายหยดให้หดเดี้ยง ต้องจับมัดสกัดไว้เพื่อไล่เลียง หมดชื่อเสียงหมดอัฐหมดศรัทธา ในคราวนี้แผ่นดินสิ้นนักเลง ไม่ต้องเกรงกังวลบ่นปัญหา แดนสวรรค์นักดูนกและตกปลา เย็นอุราเกาะไกลถิ่นไทยงาม ลมตะเภาพัดปลิวพลิ้วไสว จากทิศใต้ขึ้นเหนือเมื่อบ่ายสาม ฤดูร้อนลมเย็นเย็นเห็นนงราม เหล่าสาวงามนุ่งน้อยพลอยดูเพลิน ผมสีทองน้ำตาลแดงทุกแห่งหน บ้างเปลือยบนอวบอัดไม่ขัดเขิน บ้างอาบแดดตัวดำทำเป็นเมิน ให้บังเอิญซุกแนบแอบชำเลือง บ้างเดินโทงเทงมุ่งไม่นุ่งผ้า ช่างอะร้าอร่ามยามย้ายเยื่อง เห็นขนอุยปทุมถัดให้ขัดเคือง นี่หรือเมืองสวรรค์ฟ้าพาราไดซ์ เกาะเต่าเปรียบเมืองแมนแดนสวรรค์ นางยวนยวนใจฉันนั้นใช่ไหม เสมือนอยู่ฟากฟ้าสุราลัย คิดไปไกลถิ่นสวรรค์วันฟุลมูน ควันโขมงเปลวไฟพุ่งใกล้เขา กระท่อมเก่าริมหาดทรายมลายสูญ ไฟประทุคุคลั่งยังเพิ่มพูน สาวสมบูรณ์จีนแขกแตกตื่นดู สาวฝรั่งที่แก้ผ้าพากันนุ่ง ลืมปิดพุงเปลือยบนล้นเหมือนหมู ร้องตะโกนโหวกเหวกเขกประตู บางพธูชูมือยกอกกระเทือน เรือตำรวจแล่นถลาผ่านหน้าหาด ตีวงวาดเสียงหวิวหวีดดังมีดเฉือน มุ่งไปยังเปลวไฟใช้หวูดเตือน ริมหาดเหมือนมีคนเขาเข้าแถวรอ เสียงนกหวีดปรี๊ดแผ่วแว่วกังวาน มือประสานขึ้นเรือไม่เหลือหลอ เดินเรียงแถวเข้าไปไม่รีรอ รวมสี่หน่อส่งไปให้ทางการ จำเนียรกาลเรื่องก่อนขอย้อนเล่า สองเกลอเราเข้าใจได้คิดอ่าน กลับไปแจ้งตำรวจผู้ตรวจการ ที่สน.ประสานงานทันที แจ้งเหตุร้ายเบื้องบนต้นสังกัด เกาะพะงันเร่งรัดถนัดถนี่ ทั้งตำรวจและสหายหลายชีวี ดักอยู่ที่หลังกระท่อมพร้อมคอยรอ นักเลงหยดสั่งการผ่านสมุน ชุลมุนเผาไฟจึงได้หวอ เป่านกหวีดยิงเปรี้ยงเสียงบอกพอ จึงยอมหงอโดยละม่อมยอมทันที ไม่เสียเลือดเสียเนื้อเมื่อจับได้ พวกหัวไม้มอบตัวกลัวเป็นผี ไม่ซัดทอดถึงเขาเจ้าตัวดี จบเหตุที่แก้แค้นอันแสนเคือง เผด็จกับบุญชูรู้เต็มอก เรื่องนรกนี้นายฮันส์นั้นต้นเรื่อง สร้างเหตุการณ์วานจ้างค่อนข้างเปลือง ทำเป็นเขื่องหลงปลื้มให้ยืมเรือ แต่ผกผันการณ์กลับพาตาลปัตร แผนติดขัดล้มเหลวช่างเลวเหลือ แต่พยานรู้รับกลับคลุมเครือ ด้วยชาติเสือแน่จริงไม่ทิ้งลาย จำจักต้องแก้ไขไปพูดจา ไม่ต้องมาแก้ตัวกลัวเสียหาย หรือว่าต้องห้ำหั่นกันถึงตาย ให้วางวายไปข้างช่างเลือดเย็น จึงชักชวนบุญชูผู้เพื่อนเรา ไปหาเจ้านายฮันส์ให้มันเห็น ว่าจะเอาอย่างไรในประเด็น หรือจะเข่นฆ่ากันให้บรรลัย ให้บังเอิญวันนั้นเป็นวันดี ทำพิธีจัดงานขึ้นบ้านใหม่ งานฉลองเรือนหอลออไอ เชิญทรามวัยสองเฒ่าเจ้าพระครู กำลังเจริญพระพิสุทธิ์พุทธมนต์ เป็นสิริมงคลสาละวนอยู่ หลวงพ่อจันทร์หันมาหน้าประตู น้ำมนต์พรูพรมให้ได้อยู่เย็น เมื่อสองเกลอลนลานคลานไปกราบ หลวงพ่อทราบถ่องแท้เมื่อแลเห็น เอ่ยเหมือนรู้แค้นเคืองเรื่องกรรมเวร อโหสิเป็นหนทางให้ห่างทุกข์ สาธุชนผู้สว่างในทางธรรม อโหสิกรรมให้เขาเราเกิดสุข เลิกให้สิ้นห่างหายอบายมุข เหมือนห่างทุกข์สุขกายสบายใจ มิสเตอร์ฮันส์หันจ้องมองหลวงพ่อ ความทุกข์มีอยากขอช่วยแก้ไข เจริญพรทุกข์รู้อยู่ที่ใจ แบกทุกข์อยู่ทำไมทิ้งไปพลัน อันที่ใดมีรักจักมีทุกข์ ถึงมีสุขสนุกเพลินเกินเสกสรร ยามขาดรักให้โศกาแทบจาบัลย์ ความจริงนั้นรักเป็นเช่นอบาย รักตัวเองก็กำเนิดให้เกิดทุกข์ ไม่มีสุขกลัวเกรงเร่งขวนขวาย ทั้งโลภโมโทสันกันวุ่นวาย บ้างกลับกลายย่ำแย่เห็นแก่ตัว พระพุทธท่านให้วางห่างกิเลส ต้นเหตุที่แบกทุกข์ซุกบนหัว ละกิเลสละอบายหายเมามัว ไม่พันพัวไร้ทุกข์สุขนิรันดร์ เท่านี้แหละโยมฮันส์ในขั้นต้น หากอยากสนทนาธรรมซ้ำกับฉัน วัดยินดีเชิญไปได้ทุกวัน จะคุยกันให้เข้าใจในความจริง ธรรมะที่ทรงตรัสสัมผัสได้ จะเข้าใจเหตุผลบนทุกสิ่ง ละอบายคลายทุกข์สุขใจจริง มีสุขยิ่งกว่าสวรรค์นั้นคือใจ มิสเตอร์ฮันส์กราบก้มประนมกร แจ้งคำสอนเห็นทางสว่างใส โมทนาสาธุลุกลิ่นไอ ปลื้มฤทัยทุกข์คลายสบายตัว ผมจะไปกราบกรานท่านหลวงพ่อ สนทนากันต่อพ่อท่านขรัว หลงกิเลสหลงอบายหายเมามัว ขอแก้ตัวศึกษาธรรมเลิกกรรมเวร เจริญพรอาตมาขอลาก่อน ขออวยพรโยมฮันส์ที่พลันเห็น เพราะธรรมะของจริงสิ่งจำเป็น เปรียบดั่งเช่นธรรมชาติไม่ขาดเกิน ยินดีด้วยเรื่องงานท่านทั้งสอง โยมลำยองไม่ถนัดอย่าขัดเขิน เรื่องหาฤกษ์วิวาห์ข้าบังเอิญ อยากขอเชิญที่วัดจัดผูกดวง พ่อเผด็จเป็นคนดีมีมานะ มีธรรมะการงานวานอย่าหวง ทั้งขยันขันแข็งใช่แกล้งลวง เพราะนายพ่วงพ่อเขาเรารู้ดี เป็นญาติกันทำประมงอยู่สงขลา ฝากลูกยาสำทับกับหลวงพี่ ช่วยอบรมบ่มนิสัยมันให้ที จิตใจดีติดนักเลงไม่เกรงใคร สองยายตาไม่กล้าถามตามไปวัด ไม่กล้าขัดท่านขรัวมัวเหลวไหล ทั้งเผด็จลำดวนล้วนตามไป แล้วก็ได้ฤกษ์สำคัญวันวิวาห์ ส่วนข้างฝ่ายนายฮันส์พลันได้คิด ไม่ยึดติดกัดฟันขันอาสา พาไปส่งยังวัดเต็มอัตรา แถมรอท่าพารับกลับลงเรือ แต่นั้นมานายฮันส์หันเข้าวัด สำรับจัดคาวหวานบุญทานเหลือ ทั้งทำบุญสุนทานและจานเจือ มีสุขเมื่อได้ปรึกษาปัญหาธรรม เริ่มรู้แจ้งเข้าใจในทุกสิ่ง ว่าความจริงสุขใจได้อิ่มหนำ ละกิเลสสนใจใฝ่ในธรรม น้อมเหนี่ยวนำศีลห้าพาสุขจริง ถึงกำหนดวันวิวาห์ของยาใจ งามสดใสสวยสคราญปานเจ้าหญิง สร้อยลงยาแหวนทองคือของจริง คือทุกสิ่งเผด็จให้ไว้แต่เดิม ที่แปลกสุดนั้นหรือคือของขวัญ ที่นายฮันส์มอบให้เห็นเป็นเฉลิม คือเรือนหอหลังเด่นเป็นประเดิม เพื่อได้เริ่มชีวิตคู่สู่นิรันดร์ รวมทั้งร้านเบเกอรี่ที่ถนัด หันเข้าวัดมุ่งสร้างทางสวรรค์ สู่ร่มกาสาวพัสตร์ตัดบ่วงกรรม์ ละชีวันหันกลับบรรพชา ละกิเลสโลภทิ้งสิ่งเมามัว ละความชั่วรู้ทันซึ่งตัณหา ของนอกกายถวายจัดให้วัดวา ทั้งสิ่งของเงินตราประดามี ในวันงานเห็นกระจะพระอันดับ รูปที่เก้าวาววับจับราศี นั่งสวดมนต์บริกรรมทำพิธี ผ่องอินทรีย์ลีลาสง่างาม ผิวขาวนวลชวนให้เห็นเป็นฝรั่ง จะยืนนั่งดูดีไม่ผลีผลาม "หาญธัมโม" ชื่นชมสมญานาม ของท่านตามแรกเริ่มเดิมชื่อฮันส์ ประกายตาแวววามแห่งความสุข ด้วยปราศทุกข์สุขใจในสวรรค์ ละโลกีย์จีวรห่มพรหมจรรย์ บ่าวสาวนั้นภิญโญโมทนา "หาญธัมโม" ละวางในทางโลก ละทิ้งโชคโภคทรัพย์ดับตัณหา มีสุขกับธรรมะพระศาสดา อุปมาดั่งแก้วเสียเจียระไนฯ:~ ***** อวสาน ***** |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 14 ก.ย. 2552, 20.39 น.
ท่านผู้อ่านที่รัก,
กาบแก้วใคร่ขอนำเสนอ "เสน่ห์นางยวน" ใหม่อีกครั้งให้ถูกฉันทลักษณ์ ในรูปแบบและชื่อเรื่องใหม่ว่า...
"เสน่ห์นางยวน 2009 เดอะคำกลอน"
คิดว่าน่าจะยังคงความสนุกสนานไม่แพ้ของเดิม...
อ่านแล้วกรุณาติชมด้วยนะครับ เพื่อจะได้ปรับปรุงงานที่จะนำเสนอในคราวต่อไป...
ขอเชิญอภิรมย์กับ "เสน่ห์นางยวน 2009 เดอะคำกลอน" ได้ตามอัธยาศัยครับ...