เคยรู้สึกเหนื่อยบ้างไหมคะ​ ?

ในเวลา​ที่เราเหนื่อย อ่อนล้า ท้อแท้ หรือหมด​กำลังใจ คนแรก​ที่เราคิดถึง​คือ​ใคร ?

ในทุก ๆ​ วันฉันมีชีวิตอยู่​​เพื่อทำสิ่งต่าง ๆ​ มากมาย​ มีงาน มี​เพื่อน มีสังคม สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามสภาพท้องฟ้าอากาศ ​และอารมณ์ แล้ว​วันนั้น​ก็มาถึง วัน​ที่ฉันนอนป่วย​เป็นไข้หวัด นอนซม ไม่มีเรี่ยวแรงอยู่​บนเตียง ไร้คนดูแล ทำให้ฉันหวนคิดถึง​เมื่อครั้ง​ที่ยัง​เป็นเด็ก ในยาม​ที่ฉันป่วย ​เมื่อถึงเวลาอาหาร ​จะมีผู้ชายรูปร่างผอมสูง ถือชามโจ๊ก​ที่พึ่งทำสด ๆ​ ร้อน ๆ​ จากเตาเดินเข้ามา ​พร้อม​กับยา​ที่แสน​จะกลืนยากเสียเหลือเกิน ชายผู้นั้น​​คือคุณพ่อของฉันเอง

คุณผู้อ่านรู้ไหมคะ​ โจ๊กชามนั้น​เค็มมาก (รสชาดยังติดปากฉันจนถึงทุกวันนี้) มัน​เป็นโจ๊กสำเร็จรูป วิธีทำแสนง่าย ​แต่​เพราะ​ความ​ที่กลัวคุณค่าทางอาหาร​จะหาย​ไป คุณพ่อจึงเติมน้ำลง​ไปในปริมาณ​ที่น้อย ทุกอย่างยังคงคุณค่าของ​ความเค็มไว้​ได้อย่างครบถ้วน ​แต่ฉันก็ทานโจ๊กชามนั้น​จนหมด คุณพ่อคงคิดว่า ฉันชอบโจ๊กชามนั้น​มาก ๆ​ (​ซึ่งจริง ๆ​ ก็ชอบ ​แต่มันเค็ม​ไปหน่อย​นะคะ​คุณพ่อขา)
พอฉันป่วยทีไร ฉันก็​จะ​ได้ทานโจ๊กเค็ม ๆ​ ของพ่อทุกครั้ง​ไป ในเวลา​ที่ฉันรู้สึกเหนื่อยใจไม่ว่า​จะด้วยเรื่อง​อะไร​ ก็แล้ว​​แต่ ฉัน​จะนึกถึง​เพื่อน หรือคน​ที่อยู่​ในวัยใกล้เคียงกัน ​เพราะมี​ความรู้สึกว่า​ เราน่า​จะคุยกันรู้เรื่อง​มากกว่า ​แต่คุณรู้ไหม ฉันคิดผิด ฉันพึ่งรู้ว่า คน​ที่เข้าใจฉัน ​และรับฟังฉัน​ได้ในทุกเรื่อง​ ​คือ คุณพ่อ คุณแม่ ของฉันนั่นเอง เราต่างคิดกัน​ไปว่า ท่าน​เป็นผู้สูงวัย สมัยเรา ​กับสมัยท่านต่างกัน เราพูดอะไร​​ไปท่านคงไม่รู้เรื่อง​ ท่านไม่ทันสมัย ​แม้ท่าน​จะไม่รู้ในสิ่ง​ที่เราพูด ​แต่ท่านก็​เป็นนักฟัง​ที่ดี ​เป็นนักปลอบใจ​ที่เยี่ยมยอดกว่าศิราณีบางคน​เป็นไหน ๆ​

มีครั้งหนึ่ง​..ฉันมีปัญหาเรื่อง​ของ​ความรัก คน​ที่ฉันคิดถึง ​คือ ​เพื่อน (อีกเช่นเคย) ฉันพูด​กับ​เพื่อนว่า "ฉันไม่เหลืออะไร​อีกแล้ว​ เหลือเพียงฉันคนเดียว ต่อ​ไปนี้ฉัน​จะทำทุกสิ่งทุกอย่าง​เพื่อตัวของฉันเอง " ​เพื่อนถามคำถามมาคำถามหนึ่ง​ คำถาม​ที่โยนมานั้น​เหมือนฉันโดนเหวี่ยงด้วยก้อนหินก้อนใหญ่ "เธอลืมอะไร​​ไปหรือเปล่า เธอไม่​ได้อยู่​คนเดียวในโลกใบนี้นะ ลองนึกดูดี ๆ​ สิ มี​ใครอีกคน​กำลังรอเธออยู่​​ที่ใด​ที่หนึ่ง​ ​และดีใจทุกครั้ง​ที่เห็นเธอกลับ​ไปหา​เขา คุณพ่อคุณแม่ของเธอไง คน ๆ​ นี้ไม่เคยทำให้เธอเสียน้ำตาเลย​ใช่ไหม ป่านนี้ท่านคง​กำลังรอให้เธอ​ไปหา แล้ว​ถามว่าสบายดีไหม "


คุณผู้อ่านรู้ไหม ฉันตื่นจากภวังค์นั้น​ทันที สติกลับคืนมา ใช่แล้ว​ !!! คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยทำให้ฉันเสียใจ ไม่เคยทำให้ฉันเสียน้ำตา ในเวลา​ที่ฉัน​ต้องการอะไร​ ​แม้ไม่มี ท่านก็​จะพยายามหามาให้ แล้ว​ผู้ชายคนนั้น​​เป็น​ใคร มีคุณค่าอะไร​ในชีวิตฉัน ทำให้ฉันเสียน้ำตา ทำให้ฉันเสียใจ น้ำตานี้ควรค่า​กับคน​ที่มีคุณค่าอย่างคุณพ่อคุณแม่ของฉันเท่านั้น​ คนอื่นไม่มีสิทธิ์

ฉันปาดน้ำตา หมดเวลาแล้ว​​ที่​จะท้อ หมดเวลาแล้ว​​ที่​จะเหนื่อย นับตั้งแต่นั้น​​เป็นต้นมา ​เมื่อฉันมีปัญหา หรือรู้สึกไม่สบายใจ ฉัน​จะหยิบรูปของคุณพ่อ คุณแม่ ​ที่พกติดกระเป๋าขึ้น​มาดู ใบหน้า​ที่เปื้อนด้วยรอยยิ้ม​ที่อบอุ่น ​และจริงใจ ยังคงประทับใน​ความทรงจำของฉันตลอด​ไป ไม่เคยจางหาย ​ความกตัญญูรู้คุณบิดามารดาไม่เคยทำให้​ใครตกต่ำ มี​แต่​ความเจริญรุ่งเรืองมาสู่ชีวิตด้วยกันทุกคน ในเวลา​ที่คุณผู้อ่านท้อ หรือเหนื่อย ลองกดโทรศัพท์​ไปหาคุณพ่อ คุณแม่​ที่​กำลังรอคุณอยู่​สิคะ​

คุณรู้ไหมคะ​ว่า คน ๆ​ นี้รอรับฟัง ​และตั้งใจฟังเสียงจากคุณทุกครั้ง​ที่คุณโทร​ไป บางทีคุณอาจ​ได้ยินเสียงบ่นเจี้ยดแจ่วจากเสียงปลายสาย เสียงนั้น​​เพราะ ยิ่งกว่าเพลงไหน ๆ​ ​ที่คุณชื่นชอบซะอีกนะคุณ บางทีอาจทำให้คุณหายเหงา​ไป​ได้เลย​ทีเดียวเชียวนะ ​จะบอกให้ อืม..ว่า​แต่ว่า เบอร์โทรศัพท์​ที่บ้านของคุณเบอร์อะไร​นะคะ​ ฉัน​จะ​ได้โทร​ไปบอกท่านว่า ลูกของท่าน​กำลัง " คิดถึง "