 มะนาวหวาน |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
 พอถึงวันเวลาจะหารัก ช่างยุ่งยากหนักจิตคิดฉงน จะยุ่งยากมากไหมใจกังวล ใจสับสนค้นจิตคิดตรึงตรอง  เพราะเราเป็นเช่นชายพวกไร้ชื่อ ไร้ฝีมือหมดท่ามานั่งจ๋อง สิ้นเสน่ห์แน่ใจใครจะมอง จะหมายปองจ้องใครให้เขาอาย แอบรักมามากมายเขาไม่รู้ จนพวกเขามีคู่ดูจะง่าย เห็นพวกเขามีคู่ดูง่ายดาย เรารักใครแล้ทำไมไม่ง่ายเลย แค่ตั้งจิตคิดรักมักผวา เกรงกานดาคนดีนี้เมินเฉย ก็จะช้ำเช่นเก่าที่เราเคย ต้องล่วงเลยเลียแผลแย่จะตาย เขารักกันแบบไหนถึงไม่ยาก ไม่ลำบากรักดีเขามีได้ หรือทำบุญมาดีมีโชคชัย จะรักใครได้ดังที่หวังปอง ดูเขารักกันไปก็ไม่ยาก ที่เขารักกันอยู่ดูจะคล่อง มีรักเองเกรงใจไม่อาจจอง ยอมหม่นหมองมองเขาอย่างเข้าใจ องุ่นเปรี้ยวมะนาวหวานมันน่าขัน หรือเหราะเราต้องการมันไม่ได้ ขอแค่เป็นคนดูที่รู้ใจ ลองรักเองที่ไรได้เพียงตรม ขอบอกว่าไม่ดีอย่างที่เห็น รักซ่อนเร้นเล่ห์ไว้ให้ขื่นขม ใครมีรักที่ไหนหัวใจตรม รักขื่นขมน่ารำคาญพาลปวดใจ อยู่คนเดียงดีกว่าน่าจะใช่ ไม่จุกจิกกวนใจให้หวั่นไหว เขาไม่รักเพราะเรานี้ดีเกินไป ไม่มีใครตอแยดีแน่นอน รักตนเองดีกว่าไม่ว้าวุ่น ไม่มีทุนลงไปให้ต้องถอน รักตนเองดีแท้ไร้แง่งอน ไม่ทุกข์ร้อนรักใคร่ให้รำคาญ พระท่านว่ามีรักมักมีทุกข์ มีความสุขแสนง่ายแค่ในฝัน ในความจริงยิ่งยากลำบากนาน บอกรักกันยังรังแกไม่แพ้ชัง เป็นอันว่าอยู่เดียวไม่เปลี่ยวเปล่า ไม่มีเฉาเหงาน้อยไม่ค่อยหวัง ไม่มีรักให้ใครอย่าได้ชัง ใจบอบบางบอกข่าวคงเข้าใจ 
|
เขียนกลอนเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เก่งขนาดนี้นะค่ะพี่ปอบอกว่าไม่มีรักให้ใคร แน่ะ แน่ะอย่าบอกน่ะค่ะว่าอยู่คนเดียวเปลียวหัวใจตามภาษากลอน (หรือจะเป็นโสดจริง ๆ อะเปล่าน่ะ) แต่จะเป็นโสดไม่โสดไม่สนใจขอปรบมือให้กับพี่ชายเราก่อนดัง ๆ ห้าล้านครั้งแถมดอกไม้อีกห้าล้านกำค่ะ 
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 09 ก.ค. 2552, 16.25 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...