 ไดอารี่สีเขียว 2 |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
|
ความนำ ห่างหายไร้ซึ่งผลงานมาเสียนาน ก็ไม่ได้หายหน้าไปไหนเพียงแต่ภาระในหน้าที่การงานมันดูจะมากเหลือเกิน บางที่นึกอยากจะมีสิบมือสิบหน้าอย่างทศกัณฑ์ เพื่อจะได้ช่วยกันทำงาน ผู้เขียนที่ทำให้ภาพของยักษ์ตนนี้ก็คงจะยุ่งอยู่เช่นกัน จึงสร้างภาพตัวละครที่มีรูปร่างเช่นนี้ เช่นเคยสำหรับการนำบันทึกที่ได้เขียนไว้เมื่อมีโอกาสรวบรวมมาให้อ่านกัน ถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้างก็อย่าว่ากัน ก็ใช้เวลาช่วงประชุมบ้าง นั่งรอพรคพวกเพื่อนฝูงบ้าง บางทีก็รอจะหลับบ้าง นึกคำขึ้นมาได้ก็ความโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ขอความลงไปแล้วเก็บไว้ บาครั้งเก็บไว้จนเต็ม ก็มาอ่านต่อช่วงที่ 2 เพิ่มเติมอีกครึ่งที่ค้างไว้ มีเพื่อนฝูงบางคนก็เอาไปล้อเล่นว่าโทรศัพท์รุ่นแป้นพิมพ์เหล็ก เพราะบางที่นึกขึ้นมาได้มีอะไรมาสะกิดในก็พิมพ์ทันที่ เพราะเรื่องแบบนี้ปล่อยให้ผ่ายเลยไปลืมและไม่ได้อารมณ์นั้นแน่นอน ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในศาลานกน้อยที่รอคอยผลงานใหม่ๆ ขอบคุณน้องสาวสองท่านที่ช่วยพิมพ์ต้นฉบับได้แก่ คุณครูจินตนา อินทรักษ์ และคุณครู ศศิภา แผนสมบูรณ์ เพราะลำพังผู้เขียนเองก็คงจะเป็นลายมืออยู่ในเล่มเช่นเดิม ท้ายที่สุดนี้ก็หวังไว้ว่าเพื่อนๆผู้อ่านทุกท่านคงจะมีความสุขจากการอ่านงานเขียนบ้างและหากมีข้อความขาดตกบกพร่องไปบ้างต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ปอ เปลือกไม้ ในความฝันวันก่อนย้อนไม่ได้ ความในใจวันนี้มิใช่ฝัน ความห่วงใยไมตรีมีให้กัน ให้ความฝันวันนี้มีความจริง 4 ก.ค.51 ข้าวทุกคำจำได้ใครอาบเหงื่อ มีเม็ดเกลือทั่วกายได้ข้าวขาว เห็นเหงื่อย้อยเยืนกายหลายเม็ดพราว แล้วจะขาวเหมือนข้าวหรือเปล่าเธอ ก.ค.51 จันทร์จะแรมดาวจะร้างห่างฟากฟ้า จะไกลตาก็จะเติมเสริมความฝัน ไร้ดนตรีพี่จะเอื้อนคำประพันธ์ เพียงน้องนั้นฝันดีพี่พอใจ 6 ก.ค.51 เป็นประจำน่าประจานเชิงประจักษ์ จิตกระอักใจกระอ่วนชวนตระหนก กะปกกะเปลี้ยป้อแป้แลซำฟก ถูกหักอกตกตลึงถึงตาลาย 7 ก.ค.51 เมื่อเช้าไปหาหมอถูกต่อว่า กินอะไรก่อนมาน้ำตาลขึ้น พี่นั่งนึกตรึกตราถ้าจะมึน คงฟังเสียงขวัญยืนนานเกินไป 8 ก.ค.51 ฝันถึงพี่ก็ได้ไม่เคยว่า แต่พี่ยาไม่อยู่น้องรู้ไหม ไปกล่อมน้องให้นอนจนอ่อนใจ ไม่หลับง่ายพี่ก็ง่วงห่วงทุกคืน 8 ก.ค.51 รุ่งอรุณอุ่นไออยู่ในผ้า มองขอบฟ้าแสงสูรย์สู่วันใหม่ มีมวลหมู่สกุณาลารังไป อ้าวนั่นใครหลับอยู่ครูนั่นเอง 9 ก.ค.51 พี่กินเกลือเหลือไว้ไม่ให้เจ้า กลัวน้องสาวกินเปลืองเรื่องจะยุ่ง ตาไม่หวานหวั่นใจไร้ชายมุง พี่จึงมุ่งมั่นหมายให้น้ำตาล 9 ก.ค.51 ผิดเป็นครูรู้ได้เขาไม่ถือ โคกระบือดื้อไม้ใช้ปฏัก ปรามพวกงอนยิ่งงามให้ถามทัก พวกตื้อรักพี่ไม่รู้ครูก็งง 9 ก.ค.51 อยู่ข้างคูไกลครูไม่รู้เรื่อง อย่าขุ่นเคืองเรื่องคูหรือดุว่า จะเค็มหวานวัดรู้ดูที่ตา พี่ตกคูข้างคันนาเพราะตาคู 10 ก.ค.51 ไม่โทรฯหาก็จะหาว่าเหินห่าง ไปหาบ้างบอกใครอย่างไรได้ ไม่ได้เห็นโหยอ่อนร้อนรุ่มใจ ยังสงสัยว่าทำไมต้องได้โทรฯ 11 ก.ค.51 มีนางฟ้ามาโปรดดูสดใส มาจากฟากฟ้าไกลที่ไหนนั่น ลงมาจากเมฆาฟ้าประทาน เสียงสวรรค์จากนงคราญมันชื่นใจ 12 ก.ค.51 พี่ก็ไปบ้านนาหาสาวใส เดินทางไปด้วยใจที่หมายมั่น น้องก็รอพี่ก็รู้อยู่เช่นกัน ทำไมนั่นดันผ่าไปนาเกลือ 12 ก.ค.51 ส่งความเค็มเต็มกล่องให้น้องสาว ด้วยเกรงเจ้าหวานไปชายอื่นหลง แค่เสียงหวานตาหวานพาลงวยงง จึงขอส่งเกลือให้ไปทั้งนา 12 ก.ค.51 เสียงปี่พาทย์บรรเลงเป็นเพลงเศร้า เหมือนจิตเหงาใจหงอยพลอยหมองหม่น มีวางวายบ่อยวันนั่นแหละคน ยากจะพ้นวันดีฟังปี่มอญ 13 ก.ค.51 แม้พี่กลายเป็นนกจะผกผิน จะโบยบินผาดโผนโจนถลา หมายพนอคลอเคล้าเจ้าแก้วตา แต่ถลาตกหลุมให้กลุ้มใจ 15 ก.ค.51 น้องไม่รักพี่ชายใครจะว่า เพียงชายตามาบ้างก็ยังชื่น มีน้องอยู่ในฝันทุกวันคืน ก็เกินฝืนวาสนาได้มาเคียง 17 ก.ค.51 ฝนตกมาน้อยไปไม่ค่อยแจ่ม จะขึ้นแรมอย่างไรใจก็ฝ่อ มีเม็ดข้าวในนาตั้งตารอ พี่ไม่ท้อรอคนดีอยู่ที่เดิม 17ก.ค.51 เพียงแค่คิดจิตใจก็ไปถึง ห้วงคำนึงตรึงตราสาวหน้าใส เพียงความฝันหวั่นหวาดอึดอัดใจ แล้วทำไมใช่น้องต้องเป็นเธอ 20 ก.ค.51 ส่องกระจกตกใจทำไมนั่น ลุล่วงวันใกล้วัดเกินขัดขืน ด้วยสังขารคู่กายไม่ยั่งยืน แต่จะฝืนรักไปจนวายปราณ 21 ก.ค.51 พอสบายใจปลื้มก็ลืมพี่ คงจะมีความสุขสนุกสนาน พี่ก็อยู่ที่เก่าเฒ่าอีกนาน ถ้ารำคาญคนแก่พี่แย่เลย 22 ก.ค.51 คิดสะท้อนถอยใจใครกันหนอ มานั่งรอกลางใจดั่งในฝัน พอได้เห็นร่างน้องผู้ผ่องพรรณ คือสวรรค์วาดไว้มาให้ยล 24 ก.ค.51 ส่งจากใจวันใหม่ให้ตาหวาน ให้ชื่นบานงานใดก็ไม่ท้อ เรื่องน่ารักรู้ดีมีเพียงพอ พี่ยังรอรอยยิ้มให้อิ่มใจ 25 ก.ค.51 เห็นแก้มเรื่อเจือยิ้มก็อิ่มอก เป็นจิ้งจกจ้องอยู่จึงรู้เห็น เกาะเพดานมันลำบากช่างยากเย็น แค่รู้เห็นคงเขินก็เกินพอ 25 ก.ค.51 ถึงจะคิดแค่ไหนได้เพียงฝัน แม้จะนานจะรอไม่ท้อถอย ไม่ใช่เพียงชาตินี้ที่จะคอย รักนิดหน่อยเนิ่นนานนิรันดร 25 ก.ค.51 นั่นน้องพี่คนดีนี่ใช่ไหม แก้มขาวใสแวววาวร้าวเกล็ดแก้ว ดูผิวพรรณสุกสกาวทั้งวาวแวว ที่จริงแล้วเกล็ดเกลือเชื่อเธอเลย 27 ก.ค.51 อิ่มอาหารจานใดก็ดูด้อย เหมือนจะน้อยกว่าใจที่ได้อิ่ม แม้มิได้ใกล้ลิ้นได้ชินชิม กลับเอมอิ่มเอิบใจเพียงได้ยล 28 ก.ค.51 มีคำถามมากมายไร้คำตอบ ถามว่าชอบแค่ไหนตอบไม่ได้ จะว่ารักใจรู้ว่าเร็วไป แต่ก็หวงห่วงใยไม่วายวาง 28 ก.ค.51 เพราะเสียงหวานน้องแว่วในแก้วหู พี่รับรู้คู่จิตไม่ผิดผัน พี่เพลิดเพลินคอพับหลับทั้งวัน เหมือนจะฝันฝืนตาอย่าหลับเลย 28 ก.ค.51 จะกินข้าวคำใดก็ดูฝืน ดุจดั่งกลืนขวากหนามถูกตำทิ่ม กระสับกระส่ายจิตใจไม่ได้ชิม แค่แก้มอิ่มเคียงใครเหมือนใกล้ตาย 28 ก.ค.51 ถึงยามเย็นมาเยือนเหมือนวันก่อน ไม่หยุดหย่อนยามจิตจะคิดถึง จะเนิ่นนานแค่ไหนไม่คำนึง ขอเพียงได้คิดถึงบ้างก็พอ 28 ก.ค.51 ด้วยหัวใจใฝ่ดีมีวันนั้น จึงมีวันที่ดีวันนี้ได้ มีมากครั้งเหนื่อยหน่ายทั้งใจกาย ก็จะหมายมุ่งดีอย่างที่เคย 28 ก.ค.51 มีเด็กดีครูดีที่พอรู้ พอเด็กสู่สังคมก็จมเปื้อน ครูปากเปียกสอนไปง่ายจะเลือน กลับกล่นเกลื่อนเกินปัดยากขัดเกลา 29 ก.ค.51 กลับมาเคยคุ้นคำต้องพร่ำบ่น เป็นครูคนคำหรูผู้สั่งสอน เป็นแสงเทียนนำทางกลางดงดอน รักการสอนสร้างคนให้พ้นตม 29 ก.ค.51 จะขับรถรู้ทางระวังรถ ต้องรู้กฎรู้ระวังทั้งหลังหน้า บังคับรถด้วยใจและสายตา แต่ใจพี่ยากกว่าเลี้ยวหาเธอ 29 ก.ค.51 คิดไม่ถึงจึงผิดกว่าคิดถึง รู้ซาบซึ้งจึงต่างจากนั่งฝัน มีไมตรีดีกว่าไปไล่ตีกัน ในใจนั้นมีน้องจึงต้องดี 29 ก.ค.51 กลอนจะพาใจไปอย่างไรได้ ใจสิพากลอนไปมิใช่ฝัน ตาก็ดูรู้ที่ใจใฝ่ถึงกัน ใจสราญผ่านอักษรกลอนจากใจ 29 ก.ค.51 ที่บ้านนาในฝันวันคืนหวาน นั่งชมจันทร์แจ่มงามในยามค่ำ ต่างชี้ชมสมงามด้วยน้ำคำ ยิ่งน้ำเสียงหวานฉ่ำเกินทำใจ 30 ก.ค.51 เป็นประจำทำใจไม่เคยได้ ไม่รู้ตัวเป็นอะไรใยห่วงหา อยู่เบื้องหลังข้างเงาเจ้าแก้วตา กลับตีตนตีด่าคิดว่าเคือง 30 ก.ค.51 วอนหลวงพ่อโสธรที่ศักดิ์สิทธิ์ ดลมิ่งมิตรมุ่งหมายให้สมหวัง ให้คิดดีทำดีทุกที่ทาง แถมสตางค์เต็มกระเป๋านะเจ้าเอย 2 ส.ค.51 ถึงที่เรียนนั่งเรียนก็เพียรหมั่น ดูขยันอย่างดีพอมีบ้าง มองอาจารย์ฟั่นเฟือนดูเลือนลาง กลับกระจ่างแจ่มตานึกหน้านวล 2 ส.ค.51 ขอพี่เป็นน้ำใสให้หายขุ่น จะไม่วุ่นไม่งอนไม่อ้อนขอ น้องคิดการใดได้ไม่ต้องรอ วันที่ท้อขอพี่นี้ดูแล 3 ส.ค.51 น้องเพิ่งนอนตอนพี่นี้เพิ่งตื่น ไม่อาจฝืนฝ่าฝันอันสดใส จะเอื้อนเอ่ยออกมาจะหวานไป แอบปลื้มใจจากฝันที่หวานเกิน 4 ส.ค.51 มีการบ้านหนึ่งเรื่องเปลืองสมอง คิดถึงน้องนางฟ้าหาที่ไหน เหมือนจะใกล้ก็ไกลให้แปลกใจ แค่ตัวไกลส่งใจไปอวยพร 4 ส.ค.51 โทรศัพท์จับมาห้าหกครั้ง ใจกลับยั้งรั้งไว้ด้วยไม่กล้า เกรงจะเก้อเช่นเก่าเหงาวิญญา ให้น้อยยารับรู้อยู่ข้างนวล 4 ส.ค.51 ฝูงวัวเดินเต็มทางต้องช่างเขา ด้วยมีคุณส่งเราเรียนหนังสือ เพราะมิใช่เพียงสมองและสองมือ จึงได้ถือชอล์กปากกามาเป็นครู 5 ส.ค.51 ลมหายใจเข้าออกบอกคิดถึง บุญไม่ถึงจึงได้เพียงใฝ่หา ใจจะอยู่ในเงาเจ้าแก้วตา ให้นางฟ้าสุขใจไร้กังวล 5 ส.ค.51 ต้อง มนต์มามึนงงให้สงสัย มนต์ ดลใจจากใครหรือไรนั่น คน ตาคมผิวงามแบบน้ำตาล ดี ด้วยใฝ่ชวนฝันพลันหลงเธอ 7 ส.ค.51 ไม่หาหมอหมายใจให้ตาใส กลัวพิการตาซ้ายให้ผิดหวัง ให้แต่ยาหยอดกินสิ้นหนทาง ไม่เห็นนางเช่นเดิมเพิ่มระทม 8 ส.ค. 51 นอนกอดหมีก่ายหมอนนอนตื่นสาย ส่วนพี่ชายกอดฝันอันว่างเปล่า จะตื่นหลับรับรู้อยู่ทุกคราว ยังมีเจ้ากลางใจในราตรี 10 ส.ค.51 แค่ได้คิดจิตก็บึ่งไปถึงน้อง ใจสนองจิตเสนอเหมือนเพ้อฝัน แค่เพียงคิดใจบึ่งไปถึงกัน เพียงแค่ฝันฝากใจไปถึงเธอ 10 ส.ค.51 รับประกาศ ป.บัณฑิตไม่ผิดหวัง มาเสริมสร้างดีกรีที่มีอยู่ อีกหนึ่งแผ่นเก็บไว้พอได้ดู ยังเป็นครุเช่นเดิมแค่เสริมคม 10 ส.ค.51 ไม่ได้กินก็อิ่มเดินยิ้มได้ ที่เหนื่อยล้าก็หายไปหมดสิ้น ด้วยน้ำเสียงยาหยีที่ยลยิน ใจโผผินบินไกลไปใกล้เธอ 15 ส.ค.51 มีเมตตาปราณีมีเหตุผล มีผ่อนปรนแบ่งปันสมานฉันท์ มีนับพี่นับน้องพวกพ้องกัน มีผูกพันเผื่อแผ่และหวังดี 16 ส.ค. 51 กินก๋วยเตี๋ยวเดียวดายอย่างโดดเดี่ยว กินคนเดียวเหลียวหายอดยาหยี เติมน้ำส้มสายชูให้ดูดี คือวิธีคลายคิดถึงอีกหนึ่งคืน 20 ส.ค.51 น้ำส้มเปรี้ยวเกี่ยวไหมในความหวาน แล้วนงคราญทานเปรี้ยวจะเกี่ยวไหม นั่งตาหวานทานเกี๊ยวไม่เกี่ยวใคร น้ำส้มเปรี้ยวเกี่ยวกับใจใฝ่ถึงเธอ 15 ส.ค.51 ฝนก็พรำฉ่ำชื้นตื่นลำบาก อยากจะฝากแก้วใจให้ปลุกพี่ อาจงัวเงียเงอะงะนะคนดี เขย่าพี่อย่าสะกิดจะผิดความ 18 ส.ค.51 มองสาวที่มีใฝแม้ในฝัน ตาจะบอดช่างมันไม่หวั่นไหว ความจริงแค่แอบมองแบบต้องใจ สาวหน้าใสใฝแต้มแก้มน่าชม 20 ส.ค.51 จะออกแบบความรักมักไม่ได้ อยู่ที่ใจที่จิตเกินคิดฝัน มีเมื่อไหร่มาเมื่อไหร่ไม่รู้ทัน ไม่เลือกวันเวลารักมาเอง 20 ส.ค.51 มีคำถามมากมายไร้คำตอบ เกินเขตขอบความคิดเกินปิดกั้น ห่วงกับหวงไม่ห่างร่วมทางกัน เกินประมาณทำไมถึงไม่ลืม 31 ส.ค.51 แค่มองฟ้าหาดาวสกาวใส อยู่หนใดหนอดาวเคยพราวแสง รอแสงเจ้าส่องส่งจนลงแดง จนสิ้นแรงแห่งดินถวิลคอย แม้วันพระจะปลงคงไม่ง่าย กระวนกระวายวุ่นใจไม่ถดถอย คงเป็นดาวประดับใจให้รอคอย ก็มีหงอยเหงาบ้างอยู่กลางคืน 2 ก.ย.51 อรุณสวัสดิ์วันใหม่ให้ใสสด เป็นปรากฏก่อเกิดบรรเจิดแจ่ม อยากไปยลแก้มอิ่มยามยิ้มแย้ม งามแฉล้มแก้มระเรื่อเจือชมพู 5 ก.ย.51 ฝากความฝันวันนี้ไปที่น้อง ให้เนื้อทองน้องพี่มีสุขสันต์ มีอดีตดีร้ายไปทุกวัน มีพรุ่งนี้เท่านั้นไม่ผ่านเลย 5 ก.ย.51 อาจจะมีมากมายที่กายเมื่อย ถึงจะเหนื่อยไม่หน่ายในหน้าที่ หนักแค่ไหนใจสู้คือครูดี เป็นศักดิ์ศรีสมค่าคำว่าครู 10 ก.ย.51 ฟัคนสวดถือศีลอุโบสถ ผ่านกำหนดแน่วไว้ใจตั้งมั่น ทุกวันพระพร้อมจิตตั้งนิพพาน พี่เช่นกันคิดถึงน้องด้วยปองนวล 10 ก.ย.51 จะที่ใดให้รู้อยู่เสมอ ที่กายเธอคนดีพี่คอยเฝ้า จะร้อนเย็นเช่นใดอยู่ในเงา ขอป้องเจ้าในเงาทุกเช้าเย็น 10 ก.ค.51 ส่งใจไปกล่อมน้องถึงห้องหอ ร้องเพลงคลอพอเคลิ้มเติมความฝัน จากหนึ่งใจถึงใจให้นงคราญ หลับได้นานสุขใจในราตรี 11 ก.ย.51 พี่ได้เห็นนางฟ้ามาในฝัน กลางวิมานเมืองแมนในแดนสรวง งามกว่าจันทร์วันเพ็ญเห็นเต็มดวง เทพที่ควงพุงย้อยพี่น้อยใจ 11 ก.ย.51 ถูกคมแฝกแสกหน้าไปหาหมอ เธอบอกรอขอซ้ำด้วยด้ามขวาน ใจน้ำปลาแทนน้ำเกลือเจือน้ำตาล ช้ำทั้งวันหวังไว้ยากตายดี 12 ก.ย.51 มาชะอำจำคืนได้ตื่นเต้น วันว่างเว้นเห็นภาพประทับจิต เกี่ยวกระหวัดรัดกายได้แนบชิด ยังฝังจิตตรึงใจไม่ลืมเลย 16 ก.ย.51 คิดถึงน้องนอนดึกผนึกฝัน ใจประสานจิตประสงค์จำนงหมาย พอเปิดเปลือกตาตื่นพอชื่นใจ เป็นจิ้งจกเจ็บใจได้แต่มอง 16 ก.ย.51 น้องเหนื่อยไหมเหนื่อยไหมใครก็ถาม คงอยากตามอยากใกล้ไม่ให้ห่าง จะอิ่มหิวหรือกระหายหมายร่วมทาง พี่ก็ยังอยู่ในเงาเจ้าเช่นเดิม 20 ก.ย.51 เป็นสาวน้อยหน้าใสไกลเกินฝัน คือรางวัลชีวิตได้คิดถึง เพียงได้มองจ้องไปใจรำพึง มิอาจถึงฝั่งฝันมันไกลเกิน 22 ก.ย.51 ในความฝันฝากพี่คนนี้ด้วย นะคนสวยหน้าใสหัวใจแจ่ม วาสนาพี่เป็นเช่นเดือนแรม วานน้องแง้มแงะดูประตูใจ 30 ก.ย.51 ถึงเย็นย่ำยาหยีอยู่ที่ไหน กายก็ไกลใจก็ห่างหนทางฝัน วาสนาพี่น้อยน่ารำคาญ อยู่ไหนนั่นแน่จิตคิดถึงเธอ 10 ต.ค.51 คืนเหน็บหนาวร้าวจิตและผิดหวัง ดุจฝันค้างกลางลานวันเหือดแห้ง มีคนสุขมากมายได้สำแดง ดั่งฟ้าแกล้งแสร้งสร้างฝังพี่ชาย 10 ธ.ค.51 ดั่งดุ่มเดินดูดาวพราวพร่างฟ้า เด่นสง่างดงามดุจความฝัน ในนภาฟ้าให้ห่างไกลกัน แต่ความฝันวันไหนก็ใกล้เธอ 15 ธ.ค.51 ในความฝันวันนี้มีหวงหึง ไปจอมบึงบึ่งมาหาน้องพี่ ด้วยใจหวงห่วงหาทุกนาที ได้ชื่นใจคนดีพี่ปลื้มใจ 20 ธ.ค.51 มางานศพพบพระให้ละว่าง ควรปล่อยวางห่างจิตที่คิดถึง หวังงดงามใจกายให้รำพึง กลับคิดถึงนวลน้องทุกห้องใจ 30 ธ.ค.51 ถึงวันพระละใจไปใส่บาตร ด้วยหวังวาดใช้เวรที่เห็นอยู่ ทั้งต่อเติมวาสนานะโฉมตรู เผื่อพธูอยู่ใกล้ไม่ไกลเกิน 3 ม.ค.52 ณ เบื้องหลังยังคมดูสมส่วน ดั่งชี้ชวนชายชาญให้หวั่นไหว เพียงเบื้องหลังยังงามเกินห้ามใจ พี่ก็ชายแอบชมนิยมนวล 12 ม.ค.52 แม้ไม่มีความหมายในใจเจ้า จะเป็นเงาเฝ้าดูอยู่ไม่ห่าง มีแต่คนคอยเตือนว่าเลือนลาง รักซะอย่างยังรอขอแค่ปอง 16 ม.ค.52 เพียงสายตากาแฟและรอยยิ้ม พี่ก็อิ่มเอมใจหายเมื่อยล้า ด้วยนวลน้องนารีมีเมตตา วาสนาชาตินี้มิเลือนลืม 4 ก.พ.52 ด้วยดวงใจคิดถึงจึงห่วงหา มีแก้วตากลางใจดังใฝ่ฝัน มีห่วงหวงโหยหามาเนิ่นนาน มิใช่ฝันคือรักและภักดี 8 ก.พ.52 เป็นกรรมเก่าก่อนเกิดหรือเพิ่งก่อ จึงต้องรอวาสนาแบบน่าขัน ไปลุ่มหลงนางฟ้างามตระการ แค่เพียงฝันเขาก็ห้ามโถกรรมเวร 8 ก.พ.52 คืนเหน็บหนาวร้าวจิตและผิดหวัง ไร้น้องนางคนดีที่คิดถึง พบพูดคุยบางครั้งยังตราตรึง คิดคำนึงถึงน้องจึงหมองใจ 9 ก.พ.52 ปิดบัญชีหนี้รักไม่ยักง่าย เป็นหนีรักมากมายเกินไถ่ถอน เพียงความฝันหวั่นไหวใจร้าวรอน ต้องทุกข์ร้อนหนี้รักเกินหักใจ แม้มิได้กู้ยืมลืมได้หรือ ติดดอกเบี้ยเกินยื้อคือความหมาย เป็นดอกรักทั้งกอชูช่อใบ ปลูกตอนไหนก็ไม่รู้ดูไม่ทัน กว่าจะรู้ว่ารักเกินหักห้าม ดังไฟลามลุกเหลิงคือเพลิงผลาญ ถูกไฟรักท่วมใจไปทุกวัน รู้ไม่ทันเหลี่ยมรักเกินหักใจ เป็นหนี้รักตอนไหนก็ไม่รู้ เปิดบัญชีซ่อนอยู่รู้ที่ไหน ได้สนิทชิดเธอยิ่งเผลอใจ ต้องชดใช้หนี้รักหนักอุรา เป็นหนี้รักยาหยีเขามิเห็น รักซ่อนเร้นร้อนรนทนห่วงหา มิกล้าเอื้อนเอ่ยออกบอกแก้วตา เป็นนางฟ้าฝากใจเธอไม่รู้ เราจะทำเช่นไรหวังใช้หนี้ บอกคนดีอย่างไรใจอดสู ส่งดอกรักหนี้ใจให้พธู เกรงโฉมตรูไม่รับยิ่งกลับตรม คงจัดเก็บหนี้ไว้ในลิ้นชัก ซ่อนหนี้รักหักต้นทนขื่นขม ดอกเบี้ยรักเบ่งบานมันระบม สุดระทมขมชีวีหนี้รักเอย 11 ก.พ.52 ปิดผนึกบันทึกรักสลักไว้ มีความหมายมากค่ากว่าที่เห็น จากหยดหมึกผนึกจิตไม่ผิดเกณฑ์ มิได้เว้นว่างวันฝันละเมอ ปิดบรรทัดสุดท้ายที่ปลายฝัน คิดทุกวันบันทึกนึกเสมอ จิตจดจารจารึกนึกถึงเธอ ลืมละเมอปิดสมุดหยุดหัวใจ 11 ก.พ.52 
|
ฮิๆ ก็มัวแต่ 
ซะ....เนี่ย รางวัล
สำหรับปอ เปลือกไม้ 
ไม่ค่อยเศร้าได้ใจเท่าไหร่ 
แล้วพี่ชายก็แต่งกลอนได้ไพเราะเหมือน กลอนดี ๆ อย่างนี้คงไม่มีใครแต่งได้ดีเกินพี่เรา 
อยากบอกว่า....ซู้ด....ยอด........
คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆค่ะ คุณปอ เปลือกไม้ ไพเราะมากๆ จะติดตามอ่านทุกตอนค่ะ 
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 19 มี.ค. 2552, 10.49 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...