![]() |
![]() |
ดอกช็อคโกแล็ต![]() |
...วันสุดท้าย..............กับสิ่งมีค่า..........ที่สูญเสีย...
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
หากวันนี้เหลือเพียงวันสุดท้าย...รักแค่ไหน..
ได้ทันบอกเธอ..รึยัง ???
...........................
ทำไมนะ...คนเราจะต้องรอ - รอ
รอให้ถึงวันสุดท้ายของชีวิตก่อน...
ถึงจะทำสิ่ง ดี..ดี.. ให้แก่กัน
...พูด ดี...ดี...ต่อกัน.......
บางที วันสุดท้ายของชีวิตมาถึง..........
เค้าอาจจะไม่รับรู้...ถึงสิ่งที่เรา...ทำให้...แล้ว
แล้วทำไมต้องรอ ???
หรือเพราะว่า...ทิฐิ...ที่มี
หรือเพราะว่า...ศักดิ์ศรี..ของเธอ
"รัก" ทำไมไม่บอก.............
"ขอโทษ" ทำไมต้องรอ........
...รออะไร ???
หรือต้องรอ..จนใครคนหนึ่ง....มาพรากฉันไปจากเธอ...ก่อน..
..............................
ความรัก...เหมือนกับลมหายใจเลยเนอะ...
ตอนเราหายใจ..ได้...
เราไม่เคยลำบาก...ที่จะหายใจ
แต่พอ..ใกล้จะหมดลมหายใจ
......เฮือกกก.สุดท้าย
คนทุกคน...กลับพูดเป็นเสียงเดียวกัน...
"อย่าให้ลมหายใจนี้...เป็นลมหายใจ สุดท้ายเลย....
..................................
ตอนฉันอยู่....เธอไม่เคยดิ้นรน..เพื่อให้ฉันอยู่...
แต่...พอฉันจะไป...ดิ้นรน..ไปเพื่ออะไร...
.................................
เคยสังเกตุ ไม๊....
หญ้า...ใกล้ๆ คอกม้าจะสวยงาม...
เพราะม้า..จะไม่มองหญ้า ใกล้ๆ คอกตัวเอง...
เพราะมัน..คิดแต่เพียงว่า...จะเดินออกจากคอกนี้ไป..อย่างไร ?
....................................
หันหลัง...........
กลับมามองบางเถอะ......
บางที............
สิ่งที่ใกล้ตัวคุณ...อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุด...........
สำหรับคุณ...แล้วก็ได้..........
......................สิ่งที่มีค่า กว่าจะรู้ว่ามีค่า....ก็ต่อเมื่อ มันจากไปแล้ว................
..........................................ฉันไม่อยากให้คุณ......................................
.............................................เป็นอย่างนั้น..........................................
เมื่อวันที่ : 18 พ.ย. 2551, 15.01 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...