เหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้เ​ที่ยงคืนกว่า​ได้แล้ว​ เอะใจขึ้น​มาว่ามัน​เป็นเวลาของวันใหม่ วัน​ที่ 26 ก.ค. 2551 ​ถ้าย้อน​ไป​เมื่อวันนี้ของปี​ที่แล้ว​ ​เป็นวัน​ที่แม่ทรมานมาก ​เพราะว่าลูกของแม่อยากมาเกิดมาเกิด​กับแม่วันนี้ให้​ได้ ​ทั้งๆ​​ที่ลูกของแม่ ณ วันนั้น​มีเพียงแค่ 33 สัปดาห์เท่านั้น​เอง

แม่มี​ความรู้สึกผิดปกติ​กับครรภ์ของแม่ตอนลูกของแม่อายุ​ได้เพียง 30 สัปดาห์ แม่รู้สึกเจ็บท้องแปลกๆ​ แล้ว​แม่ก้อมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย แม่ไม่​ได้นิ่งนอนใจ แม่​ไปพบหมอสูตินรีเวชประจำคัวแม่ แม่เค้าไม่อยู่​ ​แต่แม่ก้อ​ได้เจอกะคนหมอท่านอื่น​ที่ไม่ค่อย​จะเชี่ยวชาญนัก เค้าบอกว่าลูกสมบูรณ์ดี แม่จึง​ไปพักร้อนกะพ่อ​และพี่ชายของลูก

พอ​ได้ 33 สัปดาห์หมอประจำตัวแม่เพิ่ง​ได้กลับมา แล้ว​เพิ่งแจ้งให้แม่ทราบว่า ครรภ์แม่ติดเชื้อ ​ต้อง​ได้รับการบำบัดการติดเชื้อ ​แต่มันก้อ​ได้สายเกิน​ไป วัน​ที่ 25 ก.ค. 2550 เลือดแม่ไหลออกมาจนแม่ตกใจ แล้ว​รีบ​ไปโรงพยาบาลทันที

​เมื่อมาถึงโรงพยาบาลทุกคนก้อลง​ความเห็นว่าแม่​ต้องถูกส่ง​ไปโรงพยาบาลใหญ่ในรัฐเบิร์น ​เพราะว่าเครื่องมือ​ที่​จะช่วยเหลือเด็กก่อนกำหนดมีมากกว่า โรงพยาบาลชนบท​ที่พวกเราอยู่​มาก

แม่ถูกส่งตัว​ไป​ที่โรงพยาบาล Insel นั่นก้อ​คือโรงพยาบาล​ที่ลูกคลอดออกมาดูโลก วันนั้น​แม่เจ็บท้องมากเหลือเกิน มัน​เป็นสัญญาน​ที่​จะบอกว่าลูก​ต้องคลอดวันนั้น​แน่ๆ​ หมอ​ได้พยายามช่วยลูกให้อยู่​ในท้องแม่ให้นานเท่า​ที่​จะนาน​ได้ เค้าฉีดยาไม่ให้แม่เจ็บท้อง ​แต่มันไม่​ได้​เป็นผลเลย​

มีหมอ ​และพยาบาลผดุงครรภ์เข้ามาคุยกะแม่มากมาย​ หมอให้แม่เซ็นต์อะไร​บางอย่าง​ที่บอกว่าแม่สมัครใจ​ที่​จะให้ผ่า ​ถ้าเกิดการฉุกเฉินกะลูก​และแม่ แม่ก้อเซ็นต์​ไป ​โดย​ที่หมอบอกว่า การผ่าตัดครั้งนี้ลูกของแม่อาจมีภาวะติดเชื้อ อาจไม่​สามารถไม่หายใจด้วยตัวเอง อาจตัวเหลือง อาจมีอาการแทรกซ้อนต่างๆ​นานา ​แต่แม่ก้อยังคงเซ็นต์ ​เพราะใจแม่คิดเพียงว่า ลูก​จะคลอดออกมาอย่างแข๊งแรง​ที่สุด

เวลา เกือบ 2 นาฬิกาของวัน​ที่ 26 ก.ค. 2550 หนู​ใช้เท้าของหนูถึบออกมาเหมือนทีท่าว่าหนู​จะ​ใช้เท้าออกมา แม่รู้ถึงอาการว่าอยากคลอดมาก​ที่สุด แม่บอกพยาบาลผดุงครรภ์ว่าแม่ไม่​สามารถอดทน​ได้แล้ว​ แม่เจ็บท้องเกินคำ​จะบรรยาย แม่ปวดท้องหนูมากกว่า​ที่ปวดท้องแอนดี้พี่ชายของหนูเสียอีก

พยาบาลตรวจเจอเท้าของหนูจริงๆ​ หนู​จะออกมาดูโลกด้วยเท้า ​แต่มันไม่​สามารถให้หนูออกมา​ได้เช่นนั้น​ ​เพราะว่ามันหมาย​ความว่า ไม่แม่ก้อลูก พี่อาจ​เป็นอะไร​​ไป ​เพราะลูกแม่​ใช้เท้า แล้ว​ลูกก้อตัวเล็กมาก​ไปกว่า​ที่​จะให้แม่เบ่งออกมาเอง หมอจึง​ต้องผ่าฉุกเฉิน

นี่​เป็นประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรกในชีวิตแม่ หมอบล๊อคหลังแม่ แล้ว​ก้อผ่าหนูออกมาจน​ได้ แม่​ได้ยินเสียงร้องของหนู แม่ใจชื่นขึ้น​​ที่​ได้ยินเสียงร้องของหนู แม่ก้ออยากเห็นหน้าหนูทันที ​แต่แม่ทำ​ได้แค่เพียงเห็นรูปหนูผ่านกล้องถ่ายรูปของโรงพยาบาล ​เพราะว่าหนู​ต้องโดนแยก​ไปอยู่​เนอสเซอรี่เด็กก่อนกำหนดทันใด ​เนื่องจากเด็กคลอดก่อนกำหนดมีภาวะติดเชื้อสูง เค้าไม่ให้​แม้​แต่พ่อของหนูอุ้มหนูยามหนูเกิดเลย​สักนิด

สักครู่หมอเดินมาบอกแม่ว่า ลูกสาวคุณเค้าปอดแข็งแรง เค้าหายใจด้วยตัวเอง​ได้ แม่ดีใจมาก แล้ว​แม่ก้อหลับ​ไป ลูกมีน้ำหนักแรกคลอดเพียง 2,160 กรัม ยาวแค่ 45 ซม. ลูกเหมือนลูกแมวดีๆ​นี่เอง

หลังจากแม่ตื่นนอนตอนเช้า​แม่ก้อยังไม่​ได้เห็นหน้าลูกของแม่ ลูก​ต้องอยู่​ในห้องเด็กคลอดก่อนกำหนด เค้าพาแม่​ไปหาลูก ลูกตัวเล็กมากๆ​ ตรงจมูกลูกก้อมีท่อให้นม​เพราะลูกเหมือนลูกแมว ตัวเล็กมาก ลูกไม่​สามารถ​ที่​จะดูดนมจากปากน้อยๆ​ของลูก​ได้เอง ​ต้องคอยมี​ที่วัดการเต้นของหัวใจเสมอ ​แต่พยาบาล​ที่ดูแลหนูบอกแม่ว่า ลูกเธอไม่เหมือนเด็กคลอดก่อนกำหนดเลย​ เค้าแข็งแรงมาก ​แต่ลูกก้อ​ต้องโดนส่งไฟ​ที่ตัวลูกเหมือนกัน ​เพราะว่าลูกตัวเหลือง

อย่าง​ที่พยาบาลว่าไว้ลูกแข็งแรงหนูอยู่​​ที่ห้องเนอสเซอรี่ประมาณ 3 สัปดาห์ ลูกก้อโดนส่งกลับโรงพยาบาลชนบทของเรา เพียงไม่กี่วันแม่ก้อพาหนูกลับบ้านมาดูแลเอง แล้ว​ลูกก้อดูเหมือนเด็กคลอดปกติ เพียง​แต่ว่าอาจตัวเล็ก​ไปหน่อย​เท่านั้น​ ทุกวันนี้พัฒนาการหนูก้อดี ลูกเดิน​ได้แล้ว​ด้วยก่อนวันเกิดของหนูหนึ่ง​อาทิตย์ลูกก้อเดินให้แม่กะพ่อดู พวกเราดีใจมาก

แม่ดีใจ​ที่ลูกน้อยของแม่ปลอดภัยแข็งแรง แล้ว​ลูกก้อน่ารัก​เป็นดวงใจของทุกคนในครอบครัว

สุขสันต์วันเกิดนะคะ​ ปีนี้หนูอายุหนึ่ง​ขวบแล้ว​ ขอให้ลูกของแม่มี​ความสุขตลอด​ไป นาตาลีลูกรักของแม่ null