''เงินตรา'' คงไม่มี​ใครกล้าปฎิเสธว่า​เป็นสิ่ง​ที่นำมา​ซึ่ง​ความสุข ​ความสบาย ​แต่​ถ้ายึดถือคำ คำนี้​เอาไว้มากจนเกิน​ไป จนกลาย​เป็นสิ่งฝังลึกลง​ไปถึงรากโคนของหัวใจ นั่นถือว่า​เป็นสิ่ง​ที่ผิดมหันต์ของมนุษย์โลก จนไม่อาจ​จะ​สามารถค้นหา​ความสุข​ที่แท้จริงของชีวิตตนเอง​ได้

''พ่อ หลิ่ง'' ​เป็นนามของชายคนหนึ่ง​ ตัวเล็ก ผิวดำแดง มีลักษณะใบหน้าคล้ายๆ​​กับเฉินหลง นักแสดงบทบู๊ คนดัง​ที่ ฮ่องกงยังไง ยังงั้น มีลูกสาว 2คน ภรรยา1 คน อย่างหลังไม่​ต้องบอกก็​ได้เนอะ ขีืนมีเยอะ พ่อหลิ่ง คง​จะ​ต้องตาย​เพราะน้ำมือภรรยาแน่ๆ​

''พ่อหลิ่ง'' ปลูกบ้านหลังเล็กๆ​​เพราะมีพื้นจำกัด ตัวบ้านมุงด้วยสังกะสี ห้องนอน 3ห้องนอนถูกกั้นไว้ด้วยอิฐบล๊อก​โดย​ที่ไม่​ได้ถูก​แต่งเติมด้วยสีใดๆ​​ทั้งสิ้น ​แต่ละห้องใช่ว่า​จะใหญ่มากนัก ​แต่เพียง​เพราะพ่อหลิ่ง​ต้องการ​จะแบ่งกั้นห้องให้​เป็นสัด​เป็น​ส่วนออกมาอีกหน่อย​ ​เพราะลูกสาว​ทั้ง 2 ของพ่อหลิ่ง​แต่ละคนนั้น​​ได้มีครอบครัวแล้ว​เช่นกัน

''ฉันเฝ้าสังเกตุครอบครัวนี้ตั้งแต่เล็ก จนโต แล้ว​ก็ทราบว่า ครอบครัวนี้ไม่เคยแยกออกจากกัน​ไปใหนใกลเลย​สักครั้ง ​จะมีแค่บางครั้งเท่านั้น​ ​ที่ลูกสาว​ทั้ง 2 ของพ่อหลิ่งนั้น​แอบหนีเข้ากรุง ​เพื่อ​ไปรับจ้างงานเย็บผ้า ​แต่ก็ไม่เกิน 2 อาทิตย์ ก็​ต้องรีบวิ่งแจ้นกลับมาหาครอบครัวเหมือนเดิม ​เพราะคิดถึงครอบครัว

''พ่อหลิ่ง'' ยึดอาชีพทำรางน้ำ มาตั้งแต่ใหน ​แต่ไรแล้ว​ งาน​จะเข้าดีในช่วงฤดูฝน ​ส่วนช่วงฤดูอื่นงานก็ซบเซาลง​ไปบ้าง มีเพียงงานเล็ก งานน้อย เช่น รับปะหม้อก๋วยเตี๋ยว รับแก้งานชำรุดตามหลังคา หรือแล้ว​​แต่คน​จะว่าจ้างวานให้​ไปทำนั่นทำนี่บ้างในบางครั้ง ​เพื่อแลก​กับเงินไม่มากเท่าไหร่

​ส่วนทางครอบครัวของลูกสาว​ทั้ง 2 คน ของพ่อหลิ่ง พวก​เขาก็ขยันทำมาหากินเช่นกัน ​แต่รวมๆ​แล้ว​ใน​แต่ละเดือนก็ไม่​ได้เงินมากสักเท่าไหร่ มีแค่ค่าจ่าย​กับข้าว ค่าขนม นมเนย ใน​แต่ละวัน เพียงแค่นี้ก็หมด​ไปแล้ว​ ค่าไฟค่าน้ำ​ที่​ต้องจ่ายก็ไม่​ต้องพูดถึงเลย​ ​เพราะ​แต่ละคนในครอบครัวนี้​ต้องเงิน​ที่มีอยู่​น้อยนิด​เพื่อ​เอามาหารกันตลอดใน​แต่ละเดือน

​ส่วนภรรยาของพ่อหลิ่ง ก็​ได้รับ​ความวางใจจากบ้านข้างๆ​ให้​ไปทำ​ความสะอาดบ้านบ้างในบางครั้ง หรือ ​แม้​แต่​ได้มีสิทธิ์เข้า​ไป​เป็นแม่ครัวของโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง​ ​เพราะรู้จักเจ้าของโรงเรียน​เป็นการ​ส่วนตัว ​และ ลูกสาวเจ้าของโรงเรียน​ที่ตอนนี้เธอก็โต​เป็นสาวแล้ว​ ​แต่ก็มัก​จะมาคลุกคลี เล่น​ที่บ้านพ่อหลิ่งเหมือนสมัยเด็กๆ​เช่นเดียว​กับดิฉัน

​ที่ยกเรื่อง​การขาดแคลนเงินทอง ชักหน้า ไม่ถึงหลัง ของครอบครัวนี้มาให้ดูนั้น​ มันกลับ​เป็นเรื่อง​​ที่น่าแปลกใจมาก​ที่พวก​เขาไม่ยีหระ​ใคร่​จะใส่ใจเรื่อง​เงิน-ทองเหล่านั้น​มากนัก ​แต่พวก​เขาชอบมีวิถีชีวิตอยู่​อย่างเรียบง่าย เรื่อง​เงินทองไม่ใช่ปัญหาสำหรับ​เขา ​แต่พวก​เขากลับรวย​ไปด้วยเสียงหัวเราะ ​และ รอยยิ้ม พ่อหลิ่งมี​ความสุข​ที่​ได้ต้อนรับแขกในฐานะต่างๆ​ มีตั้งแต่ระดับรากหญ้า จนถึง นายใหญ่ นายโต มารวมพุดคุยเล่น​ที่ลานบ้านเล็กๆ​ แคบๆ​ของพ่อ หรือบ้างก็ร่วมวงซดต้มไก่บ้าน​เป็นตัวๆ​ หรือ ลาบปลา ด้วยฝีมือของพ่อหลิ่งเอง วันใหนแขกเหล่านั้น​ใจดีหน่อย​ ก็​จะมีเหล้า หรือ เบียร์ ​เอามาฝากหรือตั้งเคียงข้างอยู่​ด้วย

กิจกรรมของพ่อหลิ่งทุกๆ​วัน​คือ การ​ได้สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว คู่เก่า เยินๆ​สักหน่อย​ ​พร้อมด้วยการโพกหัวด้วยลายผ้าต่างๆ​ แล้ว​กระโดดเข้าสนาม​เพื่อเตะตระกร้อ ​กับ​เพื่อนๆ​นับสิบ​ที่รอพ่อหลิ่งบนสนาม ทุกๆ​คนต่างสุขใจ​ที่​ได้มาเล่น​และหมุนเปลี่ยนเตะตระกร้อ​กับพ่อหลิ่ง เตะ​ไป ก็หัวเราะครืนกัน​ทั้งสนาม ​เพราะคำพูดของพ่อหลิ่ง บางคนเล่นเสร็จก็กลับบ้าน​พร้อมรอยยิ้ม​ที่มี​ความสุข ​แต่บางคนติดลม ก็มานั่งเม้าส์​กับพ่อหลิ่งต่อ​ที่บ้านจนดึกดื่น พ่อหลิ่ง หรือ คนในครอบครัวพ่อหลิ่งก็ไม่ว่าอะไร​ แถมบริการ ​เอาใจสรรหาของกินมาเพียบ

พ่อหลิ่ง ผู้ชาย​ที่ธรรมดา ​แต่หัวใจไม่ธรรมดา ขอเลือก​ที่​จะจนเงิน ​แต่ขอรวยน้ำใจดีกว่า ​และสำหรับ​ใครหลายคน​ที่เคยสัมผัสรู้จักตัวตนของพ่อหลิ่งแล้ว​หล่ะก็มัก​จะพูดคล้ายๆ​กันว่า ​ได้อยู่​​กับพ่อหลิ่งแล้ว​มี​ความสุขจังเลย​ ไม่​ต้องคิดอะไร​มาก คุยกัน​โดย​ที่ไม่มีเรื่อง​เงินมาเกี่ยว พ่อหลิ่ง หรือ ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ตรง​ที่หัวใจ เสน่ห์จากใจ ​และ ​ความขันบนใบหน้า ​ทั้งหมดเหล่านี้ ฉันคิดคงหาซื้อ​ที่ใหนไม่​ได้อีกแล้ว​

เงินตรานั้น​ไม่​สามารถซื้อ​ได้ทุกอย่างบนโลกเรา ​แต่​ความจริงใจนั้น​ มัน​สามารถแลกใจ​และใจให้มารักกัน​ได้ เหมือน​ที่พ่อหลิ่ง​ได้ทำ​กับทุกคนอยู่​ทุกๆ​วันนี้

''แด่พ่อหลิ่ง คนธรรมดา ​แต่หัวใจไม่ธรรมดา''