นิตยสารรายสะดวก  Memorandum  ๐๖ กรกฏาคม ๒๕๕๑
ก๋วยเตี๋ยว 100 บาท
punei
...ก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิต​​ที่แพง​​ที่สุดในสมัย 10 ปีก่อน ​​แต่​​เป็นก๋วยเตี๋ยว​​ที่ทำเงิน​​ได้มาก​​ที่สุด...
สิ่ง​ที่ผม​จะเขียนต่อ​ไปนี้
ผมบอกไว้ก่อนเลย​
ว่าผมไม่​ได้เขียนราคาก๋วยเตี๋ยวในอนาคตแน่นอน

​แต่หารู้ไม่!

ผม​กำลังเขียนถึงราคาก๋วยเตี๋ยวในอดีต


ขอบอกว่า​ถ้าคุณอยู่​คนเดียวตอนมืดๆ​ไม่ควรอ่าน​เพราะมันน่ากลัวมาก

​และขอบอกไว้อีกทีว่าใจ​ความ​จะพิม​ไปมันก็ยาวจนผมขี้เกียจพิม
ผมเลย​ย่อให้เหลือสั้นๆ​(​เพราะ​ความขี้เกียจ)

...​...​​เมื่อครั้นอดีตย้อนหลัง​ไปประมาณช่วงผมยังเด็ก
ผมเติบโตขึ้น​มาด้วยการเลี้ยงดูของพ่อแม่
​และมีพี่ชาย 1 คน (แล้ว​ผม​จะบอกทำไมเนี่ย)
บ้านของผม​และญาติๆ​​จะอยู่​ติดๆ​กัน
ปู่​และย่ามัก​จะชวนพวกหลานๆ​รวม​ทั้งผม​ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน
หลานๆ​ทุกคนต่างล้วนดีใจ

ยกเว้น
ผม

​เพราะอะไร​นะเหรอ
ผม​เป็นโรคกลัวก๋วยเตี๋ยวหรือให้เรียกเท่ๆ​ว่า
Noodle Phobia Syndrome(พิมถูกป่าวหว่า)
​เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก

​ส่วนสาเหตุในการไม่กินก๋วยเตี๋ยวนั้น​
เรียกง่ายๆ​ว่า เรื่อง​มากนั่นเอง
​ถ้าให้เรียกเท่ๆ​ก็คง​เป็น Many Story

​และแล้ว​เนื้อเรื่อง​ก็ดำเนินมาจนถึงชื่อเรื่อง​ซะที
เริ่มเลย​นะครับ​หลังจากพรรณา​ไปนาน

...​มีวันหนึ่ง​วันนั้น​​เป็นวัน​ที่มีบรรยากาศดีมาก
ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สงบร่มเย็น
เหมาะแก่การเดินทาง​เป็นอย่างมาก
​ซึ่งสวนกระแสกลับพยากรณ์อากาศ​ที่กรมอุตุเตือน(​เป็นงี้ประจำ)
ผม​ได้เดินทาง​ไป​กับพ่อแม่ผม
​และแล้ว​พ่อผมก็เอ่ยขึ้น​มาคำหนึ่ง​
​ซึ่งคำๆ​นั้น​​ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตผม
ทำให้ผม​ได้มีวันนี้

"​ถ้าลูกกินก๋วยเตี๋ยว พ่อให้ชามละ 100 บาท​เลย​"

ในใจตอนนั้น​ของผมนั้น​ลังเลใจพอสมควร
ผมจึงตอบกลับ​ไปทันทีอย่างไม่มั่นใจว่า

"แน่ใจนะพ่อ"
.
"​ไปเดี๋ยวนี้เลย​"

"...​."

​ความเรื่อง​มากของผม​เอา​ไปไว้​ที่ไหนก็ไม่รู้
โรคกลัวก๋วยเตี๋ยวมันก็หาย​ไปอย่างไร้ข้อกังขา

​เพราะวันนั้น​ผมซัด​ไป 10 ชาม (ชามก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิต)
อิ่มสบายท้อง​และสบายเงิน​ซึ่งมีเพิ่มในกระเป๋า

​แต่เหตุการณ์​ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น​
พ่อให้ตังผมมาเพียง 500 บาท​
​โดยบอก​ที่เหลือติดไว้ก่อน
ผมรู้สึกเครียด กังวล เงิน​ที่​ได้มัน​จะน้อย​ไปรึเปล่า(ตามประสาลูกกตัญญู)
จึงเฝ้าทวงพ่อมาทุกวัน
จวบจนวันนี้ พ่อก็ไม่ให้ซักที(ครบรอบ10 ปีแล้ว​นะพ่อ)


ตามหลักจิตวิทยาแล้ว​นี่​คือ วิธีการรักษาแบบMonet hit head หรือเรียกง่ายๆ​ว่า เงินฟาดหัว ​ซึ่ง​เป็นวิธีการรักษา​ที่คนใหญ่คนโตบ้านเราชอบทำกัน


นี่แหละ​ครับ​ เรื่อง​เล่าย่อๆ​​ที่​จะให้เล่ายาวกว่านี้ก็ไม่​ได้


น่ากลัวมั๊ยครับ​ ประสบการณ์​ที่น่าสะพรึงกลัว​กับก๋วยเตี๋ยว 100 บาท​
ผมว่าอย่างน้อย พ่อผมก็กลัวคนนึงหละ...​.

 

F a c t   C a r d
Article ID A-2881 Article's Rate 1 votes
ชื่อเรื่อง ก๋วยเตี๋ยว 100 บาท
ผู้แต่ง punei
ตีพิมพ์เมื่อ ๐๖ กรกฏาคม ๒๕๕๑
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ ฉันเขียนให้เธออ่าน
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๔๖๕ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๓ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-14301 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 06 ก.ค. 2551, 22.29 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : ลุงตุ๋ย [C-14346 ], [58.9.156.130]
เมื่อวันที่ : 15 ก.ค. 2551, 16.08 น.

​เมื่อ 10 กว่าปีมาแล้ว​ ในยุค​ที่ก๋วยเตี๋ยวทั่ว​ไปขายกันชามละ 10 บาท​ ผมมีโอกาสเดินทางจากกรุงเทพฯ​และแวะ​ไปหา​เพื่อน​ที่สุราษฎร์ฯ ​เพื่อน​ที่แสนใจดีก็บอกว่า​จะพา​ไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย แถมยังคุยว่า"ชามละ 50"เชียวนะ ผมก็​ได้​แต่เออออไม่ปฏิเสธ​เพราะ​จะ​ได้กินของอร่อย
​ไปถึงร้าน​ที่​เป็นเพียงร้านไม้เก่าๆ​เล็กๆ​มีโต๊ะตั้งอยู่​ราวๆ​ 4-5 โต๊ะ อยู่​ริมคลองกาญจนดิษฐ์ ข้างๆ​สะพาน​ที่เชื่อมเส้นทางสายสุราษฎร์ฯ-นครศรีฯน่ะแหละ​
​เป็นก๋วยเตี๋ยวทะเลใส่เครื่องจำพวกของทะเลสดๆ​ลวกสุก​กำลังดี ปริมาณต่อชามไม่ถึง​กับอิ่มจนลุกไม่ขึ้น​ น้ำพริกเผาต้มยำก็รสชาด​ใช้​ได้ สรุปว่าอร่อย​ใช้​ได้ตามประสาลิ้นคนชอบเสาะหา​กับแกล้มอร่อยๆ​มาชิม ​แต่ตอนเห็น​เพื่อนจ่ายตังค์นึกงกขึ้น​มาซะอีกแน่ ก็เงินจำนวนนั้น​มันเก็บไว้​ไปนั่งกินอาหารทะเลสดๆ​แถวปากแม่น้ำตาปี​ได้สบายๆ​เลย​อ่ะ ไม่รู้ว่ายุคน้ำมันแพงอย่างปัจจุบันก๋วยเตี๋ยวร้านนี้​จะขายชามละกี่บาท​..ยังอยู่​หรือเปล่าก็ไม่รู้..​ใครเคย​ไปกินช่วงหลังๆ​นี้บ้างช่วยบอกที

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๓ : Rotjana Geneva [C-14377 ], [83.180.64.133]
เมื่อวันที่ : 22 ก.ค. 2551, 02.25 น.

เข้าใจเขียนค่ะ​ หวังว่าตอนนี้คงเลือกกลัวก๋วยเตี๋ยว​ไปแล้ว​นะคะ​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น