![]() |
![]() |
ปอ เปลือกไม้![]() |
![]() มี วจีปลอบใจมำไมพลาด ความ ชอกช้ำซ้ำชากมากเกินวัด ฝัน ประหลาดพลาดตลอดจนถอดใจ ![]() วัน พักผ่อนเราไปทั้งไกลใกล้ สิ้น เวลาสิ้นวันแปรผันไป หวัง วาดไว้ไร้แววอีกแล้วเรา ![]() เร้น ทุกยามที่ยลเกรงคนเห็น เส้น ทางเดิมเคยเดินเผอิญเว้น ทาง ร่มเย็นยังดูร้อนจนอ่อนใจ ![]() ห่าง เหินจนอ่อนหัดพลาดตรงไหน ผู้ คนเขาคงเคยช้ำระกำใจ คน ที่ไหนจะมีช้ำมาซ้ำรอย ![]() สน ใจใครหมายตาพากันถอย จิต จนจำช้ำใจไว้หลายรอย ใจ เกินร้อยไม่มีท้อรอจนตาย ![]() |
เมื่อวันที่ : 25 มิ.ย. 2551, 19.57 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...