 พ่อปู ครูหรือใคร |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
 ณ วันครูรู้ไหมใครทำวุ่น ใครเทิดทูนเที่ยงแท้มาแต่ก่อน ล้วนคำครูอยู่ในใจให้สังวร ผู้สั่งสอนเสียสละน่าบูชา  ได้กราบครูรู้คุณยังอุ่นเศียร มิแปรเปลี่ยนแปลงไปให้ด้อยค่า ครูมีรักมีศักดิ์ศรีมีวิชา คือตำราเดินได้ใครคือครู จะปรับเปลี่ยนแปรกายเป็นนายบ่าว ครูคงไม่ขลาดเขลาดูมู่ทู่ เห็นพ่อปูขาเป๋เซลงรู บอกให้ดูเดินตามท่านนำทาง ครูก็คนปนไปใครก็เห็น ไม่ละเว้นหญิงชายได้แบบอย่าง เห็นพ่อปูขาเป๋เซผิดทาง มีเพียงบ่างช่างยุบอกดูดี เป็นพ่อปูแม่ปูดูตนบ้าง จะเอาอย่างใจกูรูยังหนี เป็นผู้นำน่าละอายให้ใจเถรชี แค่เป่าปี่หมายครูให้ชูคอ ใครเขาเลียเขาเล่นเห็นอำนาจ เขารู้เช่นเห็นชาติว่าขี้ช่อ บารมีสร้างได้มิใช่ยอ รู้เพียงพอบารมีก็ดีเอง อวดอำนาจแน่นักมักจะเหลว ยิ่งคบเลวก็ยิ่งลึกต้องฝึกเก่ง หลงอำนาจวาสนาจะพาเจ๊ง ยิ่งข่มเหงจะห่างหายให้ไกลมิตร คนคือครูครูคือคนมีปนคละ มิเคยลืมภาระสั่งสอนศิษย์ จะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยกายใจอุทิศ ก็ไม่คิดเป็นขี้ข้าอย่าดูแคลน อยู่กันดารฝันใฝ่ด้วยใจสูง ยังผดุงศักดิ์ศรีที่หวงแหน เป็นปูแปลกแตกเหล่าไม่เข้าแดน ขอทดแทนคุณครูด้วยบูชา กราบที่นี่มีสตางค์ยังพอเหลือ พอจุนเจือเลือดจางได้บ้างหนา น้ำมันแพงเหมือนจะแกล้งแฝงพิษยา อยู่ชายป่าไปเมืองให้เปลืองเงิน ขอจุดธูปกราบครูอยู่ที่นี่ วิญญาณดีมาได้ไม่นานเนิ่น ลูกบูชาแดนไกลต้องใช้เงิน เพื่อบางคนเพลิดเพลินด้วยเยินยอ วิญญาณครูยิ่งเกษมยิ่งเข้มแข็ง จะร่วมแรงเพื่อไทยใจไม่ท้อ เป็นศิษย์ที่มีครูรู้เพียงพอ ขอสานต่อเติมค่าคำว่าครู ...
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 27 ม.ค. 2551, 09.43 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...