 รักนี้เป็นเพียงแค่ฝัน |
|
| มนต์อักษรา |
...ชายหนุ่มรีบเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ภาพที่เห็น คือหญิงสาวหน้าตาซีดเซียวนอนไม่รู้สึกตัว ลมหายใจของเธอรวยริน ชายหนุ่มเข้าไปกอดเธอ น้ำตาของเขาไหลนองออกมาด้วยความเสียใจ จนในที่สุดเธอก็สิ้นลมหายใจ ในอ้อมแขนของเขา...
ในห้องตรวจของโรงพยาบาล นาวินจิตแพทย์หนุ่มพาริสาภรรยาสาวมาตรวจครรภ์ กับ สรัล สูตินารีแพทย์เพื่อนสนิท อายุครรภ์ของริสาได้สามเดือนกว่า สรัลได้ตรวจ อุลตร้าซาวน์ พบว่าเด็กในครรภ์แข็งแรงเป็นปกติ ส่วนริสามีอาการครรภ์เป็นพิษ ในมดลูกของเธอมีเลือดออกและเริ่มซึมไหลออกมาทางช่องคลอด "ริสากับลูกเป็นอย่างไรบ้าง" นาวินถามอาการของภรรยาจากเพื่อนสนิท
"ไม่เป็นอะไรมากหรอก ริสามีอาการครรภ์ เป็นพิษ ฉันตรวจดูเด็กแล้วยังแข็งแรงเป็นปกติดี เดี๋ยวฉันจะให้พยาบาลฉีดยากันแท้งให้ นายพาริสาไปหาพยาบาล เดี๋ยวเธอจะทำใบนัดให้ว่าจะต้องมาฉีดอีกกี่ครั้ง"
"ขอบใจนายมากนะ ที่เสียเวลามาตรวจริสาให้ฉัน"
"ไม่เป็นไรหรอกนาย กับ ริสาเป็นเพื่อนฉันเรื่องแค่นี้เล็กน้อย แต่นายต้องคอยดูแลริสาให้มากกว่านี้ ถ้ามีอาการผิดปกติ นายโทรเรียกฉันได้เลย ตอนนี้ฉันสั่งยาให้ไปกินที่บ้านแล้วนะ พยายามให้ริสาพักผ่อนให้มาก อย่าให้ทำงานหนัก"
"หมอสรัลคะ ริสาไปก่อนนะคะ" ริสาเอ่ยลาแล้วเดินออกจากห้องตรวจไปพร้อมกับนาวินเดินตรงไปยังห้องสำหรับฉีดยา ซึ่งอยู่ถัดไปจากห้องตรวจ
ในขณะที่พยาบาลกำลังฉีดยาอยู่นั้น เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง แล้วบอกกับนาวินว่า
"คุณหมอนาวินคะ มีคนไข้ของหมอมารอพบ เธอขอไปนั่งรอคุณหมออยู่ในห้องอาหารของโรงพยาบาล ค่ะ"
"ริสารอผมอยู่กับคุณวิภาที่ห้องนี้ก่อนนะครับเดี๋ยวผมมารับ"
"อะไรกันคะนาวิน วันนี้คุณลาหยุดไม่ใช่หรือ" ริสาถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"ตอนนี้มีคนไข้ประจำของผมมารอพบ เดี๋ยวผมขอไปพบเขาสักครู่ คุณวิภาครับฝากริสาด้วยนะครับ"
"ไม่เป็นไรรีบไปเถอะคุณหมอ เดี๋ยวดิฉันดูแลคุณริสาให้เองค่ะ"
นาวินรีบเดินลงไปยังห้องอาหารของโรงพยาบาล ที่เจ้าหน้าที่บอกว่าคนไข้ของเขานั่งรออยู่ แต่เขากับพบหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเขารู้จักเป็นอย่างดีนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เขาต้องหยุดชะงัก เมื่อหญิงสาวหันหน้ามาทางเขาแล้วส่งสัญญานมือให้เขาเดินตรงไปหาเธอ
"วิมล คุณมาทำอะไรที่นี่" นาวินนั่งลงที่โต๊ะอาหารที่หญิงสาวนั่งอยู่
"วิมลคิดถึงหมอ ไม่ได้เจอหมอมาเกือบเดือนแล้วนะคะ โทรศัพท์ติดต่อหมอก็ไม่ได้เลย วิมลก็ต้องมาดักรอพบหมอที่โรงพยาบาลสิคะ"
"ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องการให้ใครมารู้เรื่องของเรา"
"วิมลไม่ได้บอกใครนี่คะ หรือหมอไม่ต้องการเห็นหน้าวิมลกับลูกในท้องแล้วใช่ไหม"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ตอนนี้ภรรยาของผมเธอไม่สบาย และลาออกจากงานมาอยู่บ้าน"
"หมอก็เลยไม่มีเวลาว่างไปหาวิมล เธอไม่สบายเป็นโรคอะไรค่ะ"
"ผมไม่รู้" นาวินตอบด้วยอาการอึดอัดใจ
"จะไม่รู้ได้อย่างไร ในเมื่อคุณเป็นหมอ ต้องมีเรื่องอะไรที่หมอปิดบังไม่ยอมบอกวิมลใช่ไหม"
"วันนี้คุณกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปหาคุณที่บ้าน"
"ไม่กลับ วันนี้วิมลต้องรู้ให้ได้ว่าหมอจะเอายังไงกับวิมลกันแน่" วิมลพูดด้วยน้ำเสียงแข็งไม่พอใจนาวิน
"วันนี้ผมพาภรรยามาตรวจที่โรงพยาบาล ผมไปกับคุณไม่ได้"
"ไม่เป็นไร วิมลกลับก่อนก็ได้ค่ะ" วิมลมองหน้านาวินน้ำตาของเธอไหลซึมออกมา หญิงสาวเอามือปาดน้ำตา แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วรีบเดินออกไปจากห้องอาหารของโรงพยาบาล
นาวินมองตามหลังหญิงสาวด้วยแววตาที่เจ็บปวด เขารักเธอมากเพราะเธอเป็นรักแรกของเขา แต่ต้องตัดใจทำหน้าที่รับผิดชอบดูแลริสาภรรยาของเขา เพราะว่าริสากับครอบครัวของเธอ มีบุญคุณต่อเขามาก เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ ถึงแม้ว่าชีวิตคู่ระหว่างเขากับริสาจะไม่ได้เกิดจากความรักแต่เขาก็อยากทำหน้าที่ของเขาให้ดีที่สุด
*******************************
เช้าวันรุ่งขึ้น นาวินไปหาวิมลที่บ้านเช่าในซอยเล็กๆ ข้างโรงแรมที่หญิงสาวทำงานอยู่ ประตูบ้านปิด คนแถวนั้นบอกว่าหญิงสาวย้ายออกจากบ้านไปเมื่อค่ำวานนี้ นาวินไปตามหาหญิงสาวที่โรงแรม แต่พนักงานโรงแรมบอกว่า เธอลาออกไปแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจมากไม่รู้จะไปตามหาหญิงสาวได้ที่ไหน เขาเดินทางกลับบ้านด้วยอาการเหนื่อยหน่าย เมื่อถึงบ้านเขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ปลดเนคไทออกแล้วนอนลงบนโซฟา เอามือก่ายหน้าผากคิดถึงแต่เรื่องของวิมลด้วยความเป็นห่วง เพราะว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่
"ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ คุณถึงกลับบ้านเร็วขนาดนี้" ริสาเอ่ยถามพร้อมกับวางแก้วน้ำเย็นลงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาที่นาวินนอนอยู่ แล้วเธอค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาอีกตัวที่อยู่ข้างกัน
"ผมเหนื่อย" ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเบาจนอีกฝ่ายแทบไม่ได้ยิน จากนั้นเขาได้ลุกขึ้นนั่งยกแก้วน้ำเย็นขึ้นดื่มแล้ววางลงไว้ตามเดิม ดวงตาของเขาเหม่อลอย ไม่ได้สนใจหญิงสาวที่นั่งอยู่บริเวณนั้น
"คุณลาหยุดซักสองสามวันแล้วเราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีไหมคะ"
"ก็ดีเหมือนกัน แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างยังมีเลือดออกอยู่หรือเปล่า"
"ไม่มีเลือดออกแล้ว เหลือฉีดยาอีกสองเข็มก็ครบแล้วค่ะ" ริสาลุกขึ้นขยับมานั่งข้างชายหนุ่ม เธอซบหัวลงบนไหล่ของเขา และยิ้มให้เขาอย่างคนที่มีความสุข โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าในใจของนาวินนั้น มีแต่ภาพของหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่เดินออกจากชีวิตเขาไปแล้ว จนหัวใจของเขาแทบแตกสลาย
*******************************
นาวินเดินเข้าไปในห้องพักแพทย์ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งจดหมายฉบับหนึ่งที่มีคนไข้ของเขาฝากไว้ให้กับชายหนุ่ม เขารับไว้แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน ในขณะที่เขากำลังจะเปิดอ่าน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน
"สวัสดีครับ ผมนาวินกำลังรับสายอยู่ครับ"
"นาวิน ฉัน สรัลเองนะ นายมาหาฉันที่หน้าห้องฉุกเฉินได้ไหม"
"ได้ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละรอสักครู่นะ" นาวินเอาจดหมายเก็บใส่ไว้ในลิ้นชัก แล้วรีบเดินไปยังแผนกฉุกฉินของโรงพยาบาลทันที เมื่อนาวินมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน หมอสรัล ซึ่งออกมาจากห้องฉุกเฉินบอกกับชายหนุ่มว่า
"นายรีบไปเยี่ยมคนไข้ในห้องเถอะ เธอกำลังจะตาย ฉันเสียใจด้วยนะที่ช่วยคนไข้คนพิเศษของนายไม่ได้"
"วิมล" ชายหนุ่มรีบเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ภาพที่เห็นคือหญิงสาวหน้าตาซีดเซียวนอนไม่รู้สึกตัว ลมหายใจของเธอรวยริน ชายหนุ่มเข้าไปกอดเธอน้ำตาของเขาไหลนองออกมาด้วยความเสียใจ จนในที่สุดเธอก็สิ้นลมหายใจในอ้อมแขนของเขา ชายหนุ่มยังไม่มีโอกาสได้บอกว่ารักเธอเลยสักครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขาเจอเธอ หญิงสาวจะบอกเขาเสมอว่า รัก
ภาพของหญิงสาวที่เจอในครั้งแรก เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีบุคลิกลักษณะค่อนข้างเก็บตัว เธอป่วยด้วยโรคซึมเศร้า เพราะพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตพร้อมกันในอุบัติเหตุ เขารักษาเธอจนหายดี ความใกล้ชิดและความสงสาร ทำให้เขามีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกับเธออย่างลับๆ จนหญิงสาวตั้งท้อง
เขารักเธอมากเพราะเธอมีชีวิตที่คล้ายกันกับเขา คือ สูญเสียพ่อแม่จากอุบัติเหตุ ตลอดเวลาที่เขาและเธอคบกัน หญิงสาวไม่เคยเรียกร้องเงินทองจากเขาเลย ไม่เคยเปิดเผยเรื่องราวของเขาให้ใครฟัง สิ่งที่เธอต้องการจากเขา แค่เพียงให้มาหาบ้างในเวลาที่ว่าง และ อย่าลืมเธอ
ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ด้วยอาการของคนที่หัวใจแตกสลาย สรัล ซึ่งคอยอยู่หน้าห้องถามเขาว่า
"นาวินมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมวิมลจึงไปทำแท้งที่คลินิคเถื่อน"
"เธอหนีฉันไป ฉันไม่รู้จะไปตามหาเธอที่ไหน แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำได้ถึงขนาดนี้"
"ไม่เป็นไร ทำใจดีดีไว้นายยังมีริสาอยู่นะอย่าลืมสิเพื่อน" สรัลปลอบนาวินเพื่อนสนิทที่กำลังเสียใจ
"แล้วใครเป็นคนพาเธอมาส่งโรงพยาบาล" นาวินถามเพื่อนด้วยความสงสัย
"ตำรวจ ไปเจอเธอที่คลินิกทำแท้งเถื่อน ใกล้ๆ กับโรงพยาบาล เธอหมดสติเพราะเสียเลือดมาก พอมาถึงโรงพยาบาลอาการของเธอแทบไม่รอดแล้ว เสียใจด้วยนะที่ฉันช่วยชีวิตเธอไว้ไม่ได้"
******************************
นาวินจิตแพทย์หนุ่มเดินกลับไปยังห้องพักแพทย์ด้วยความเสียใจ เขานั่งลงที่โต๊ะทำงานสายตาของเขา มองยาวไกลออกไปนอกหน้าต่าง ภาพของวิมลหญิงสาวที่เขารักมันผุดขึ้นในหัวสมอง น้ำตาของเขาซึมไหลออกมา ต่อจากนี้ไปเขาจะไม่มีวันได้พบเธออีกแล้ว ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาอยากจะทำให้เธอ แต่เขาก็ไม่สามารถทำให้เธอได้
แม้กระทั่งจะจัดงานศพให้เธอ ต้องปล่อยให้ทางโรงพยาบาลติดต่อไปทางญาติที่อยู่ต่างจังหวัดให้มารับศพเธอไปทำพิธีกรรมทางศาสนา เขาคงทำได้แค่เพียงใส่ซองช่วยค่าใช้จ่ายในการจัดงานให้กับญาติของเธอ ในฐานะแพทย์ประจำตัวเธอ และ ทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เท่านั้น เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ชายหนุ่มรับโทรศัพท์
"สวัสดีครับ ผมนาวินรับสายอยู่ครับ"
"ริสาเองค่ะ เย็นนี้คุณพ่อคุณแม่จะมารับประทานอาหารเย็นกับเราคุณรีบกลับบ้านเร็ว เร็ว นะคะ"
"ครับ" ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าเต็มที่ เขานึกขึ้นได้ว่ามีคนไข้ ฝากจดหมาย ถึงเขาหนึ่งฉบับ จึงรีบเปิดลิ้นชัก หยิบจดหมาย ฉบับนั้นขึ้นมาอ่าน ข้อความในจดหมายทำให้เขาอ่านไปต้องร้องไห้ไป ด้วยความเศร้าและเสียใจ กับการกระทำของตัวเอง
แด่ คุณหมอสุดที่รัก
วิมลตัดสินใจเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้น เพื่อจะบอกลาหมอ เพราะวิมลไม่กล้าจะบอกหมอด้วยตัวเอง กลัวทำใจไม่ได้เพราะรักหมอมาก แต่วิมลไม่สามารถจะทนอยู่ในสภาพแบบนี้ได้อีกแล้ว หมอปิดบังเรื่องอาการป่วยของภรรยา วันที่วิมลไปพบหมอที่โรงพยาบาล วิมลสงสัยเลยแอบไปดักรอที่หน้าบ้านของหมอ เพื่อจะสืบให้รู้ว่าภรรยาของหมอป่วยด้วยโรคอะไร
วิมลเห็นหมอพาภรรยาที่ใส่ชุดคลุมท้องลงจากรถและประคองเธอเข้าบ้าน จึงรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ ทำให้คิดได้ว่า วิมลกำลังทำลายครอบครัวของหมออยู่ ผู้ชายซึ่งวิมลรักมากที่สุดถ้าวิมลจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ ในอนาคตต้องเป็นปัญหาอย่างแน่นอน
วิมลไม่อยากให้ลูกของวิมลเกิดมาเป็นเด็กที่ถูกตราหน้าว่ามีแม่ที่คอยแย่งความรักของคนอื่น ความรักของหมอกับวิมลไม่สามารถอยู่ได้ในความเป็นจริงของสังคม รักนี้เป็นเพียงแค่ฝัน ตอนนี้วิมลกับหมอกำลังตื่นอยู่ ไม่มีวันที่ฝันมันจะเป็นจริงขึ้นมาได้ วิมลกับลูกจึงขอเดินออกไปจากชีวิตของหมอด้วยความเต็มใจ หมออย่าตามหาวิมลเลยนะคะ
ด้วยความรักและคิดถึงเสมอ
วิมล
เมื่ออ่านจดหมายของวิมลจบแล้ว นาวินจิตแพทย์หนุ่มก็รู้ถึงสาเหตุที่วิมลไปทำแท้งได้ทันที เพราะเขาเองที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด จดหมายฉบับนี้ทำให้เขาได้สติขึ้นมาว่า เรื่องราวที่น่าเศร้าแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับเขา และ วิมล อย่างเด็ดขาด ถ้าเขาจะรักษาความสัมพันธ์ ระหว่างเขา กับ เธอให้เป็นเพียงแค่ หมอกับคนไข้ เท่านั้น
4 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 06 ต.ค. 2550, 00.47 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...