![]() |
![]() |
ปอ เปลือกไม้![]() |
![]() ไม่ อาจยั้งรั้งรักหักใจได้ ไม่ รู้ตัวรู้เงารู้เท่าใจ ไม่ รู้ซึ้งความหมายใจจึงตรอม คิด แค่รักจากใจให้เกินร้อย คิด ตามรอยรักแท้แน่ถนอม คิด แค่รักสักครั้งทุกอย่างยอม คิด ว่าพร้อมน้อมใจให้เพียงเธอ จะ เย็นย่ำค่ำเช้าเฝ้าคิดถึง จะ ใกล้ไกลคำนึงถึงเสมอ จะ หลับใหลใฝ่ฝันพลันละเมอ จะ พร่ำเพ้อเผลอพลั้งทุกครั้งคราว รัก แค่ไหนไม่นับไม่รับรู้ รัก เธออยู่คนเดียวไม่เหี่ยวเฉา รัก และหวังตั้งใจให้ยืนยาว รัก ร้อนหนาวหนักหนาก็ว่าดี ใคร เขาว่าเราหลงก็คงใช่ ใคร นิยามคามหมายไว้หรือนี่ ใคร บอกรักบอกหลงงงชีวี ใคร ที่มีความรักมักรู้เอง ให้ เธอมากหมดใจใครก็รู้ ให้ เธออยู่รู้ได้ไม่ต้องเพ่ง ให้ รักเธอกู้ก้องร้องเป็นเพลง ให้ รักเปล่งเป็นประกายคล้ายเพชรพลอย ใจ หนอใจทำไมไม่สมหวัง ใจ ที่ตั้งตรึงตรามาเหงาหงอย ใจ ที่เธอทำลายได้ริ้วรอย ใจ ดวงน้อยพลอยช้ำซ้ำอีกครา ช้ำ เช่นนี้หนักหนาแสนสาหัส ช้ำ ชี้ชัดเชื่อได้เราไร้ค่า ช้ำ เช่นนี้ชี้ใจไร้ราคา ช้ำ ชี้ว่าเลิกหวังร้างคู่ใจ ตรม ทั้งตัวหัวใจเขาไม่รัก ตรม ตระนักตากหน้าหาใครได้ ตรม ตระนกอกผวาว้าวุ่นใจ ตรม ต่อไปตราบที่ไม่มีเธอ ![]() |
เมื่อวันที่ : 03 ต.ค. 2550, 11.31 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...