![]() |
![]() |
นายรำพึง![]() |
![]() ก้อนเมฆตกบันได กระจายเม็ดฝนนับล้าน กระเซ็นเข้าหน้าต่าง ละอองความคิดถึงลอยละล่อง... เต็มฟ้า หยาดฝนเปี่ยมรัก... ท่วมใจ ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
ความเห็นที่ ๒ : pilgrim [C-5263 ], [131.231.24.34]
เมื่อวันที่ : 05 ก.ค. 2548, 22.00 น. ท่าทาง "นายรำพึง" โรแมนติกน่าดูเลยนะคะ
ความเห็นที่ ๓ : ปันรัก [C-13778 ], [124.121.115.249]
เมื่อวันที่ : 01 มี.ค. 2551, 15.51 น. เขียนสั้น แต่ได้ความหมายดีค่ะ ความคิดถึงซินะคะ... |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
เมื่อวันที่ : 30 เม.ย. 2548, 11.12 น.
แปลกใจมากค่ะ ที่เห็นชื่อเรื่องของกลอนบทนี้ อ่านแล้วต้องอมยิ้มกับภาษาของคนเขียน ....ละอองความคิดถึงลอยละล่อง...เต็มฟ้า...เป็นความรู้สึกเดียวกันเมื่อเวลาที่เห็นละอองฝนเลยค่ะ
เมื่อไรนายรำพึง...จะรำพึงออกมาอีกค่ะ....