นิตยสารรายสะดวก  Poem  ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๐
ส่งใจไป..เชียงราย
รจนา U.S.A.
 เชียงรายวันนี้มีน้ำบ่า
เพียงชั่วพริบตาช่วงฟ้าหมอง
น้ำฝนพร่างพรูลงคูคลอง
เหลียวมองห้องน้อยลอยน้ำไป

ห่วงเพื่อนร่วมชาติขาดที่พัก
ทุกข์หนักทุกข์หนามาขานไข
น้ำท่วมฉับพลันเกินกั้นไว้
ล้นไหลท่วมทั่วทุกครัวเรือน

บ้านวัดไม่เว้นเห็นจะจะ
"ภูวน"ปลอดภัยใช่ไหมเพื่อน?
ภาวนาส่งใจไม่แชแชือน
ขอเหมือนเดิมด้วยช่วยบนบาน

น้ำท่วมหลายที่มีเป็นข่าว
ร้อนหนาวปะปนจนเกินต้าน
เหมืองถล่มจมดินสิ้นลมปราณ
สะพานยังตกยกยากเย็น

ชนชาวเชียงรายโชคร้ายยิ่ง
อ้างอิงตอนนี้เท่าที่เห็น
ชาวบ้านสับสนทนลำเค็ญ
ทุกข์เข็ญกว่านี้ไม่มีแล้ว

ข้าวของเสียหายหลายสิ่งอย่าง
เครื่องนอนหมอนข้างเคยวางแถว
ขณะนี้น้ำลดมาจรดแนว
เห็นแววทุกข์ซ้ำน้ำตาคลอ
 
F a c t   C a r d
Article ID A-2465 Article's Rate 5 votes
ชื่อเรื่อง ส่งใจไป..เชียงราย
ผู้แต่ง รจนา U.S.A.
ตีพิมพ์เมื่อ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๐
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๓๓๘ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๔ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม ๑๐
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-12268 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 18 ส.ค. 2550, 05.12 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : อรทัย [C-12348 ], [222.123.97.86]
เมื่อวันที่ : 21 ส.ค. 2550, 13.38 น.



...​น่าเห็นใจค่ะ​ อรทัย เห็น​ความห่วงใยของคุณรจนา​ที่มีต่อ​เพื่อนมนุษย์แล้ว​สุดปลื้ม อยากให้โลกนี้มีคน​ที่ห่วงญาติพี่น้องทั่วประเทศ ทำไมนักการเมืองจึงห่วง​แต่ตัวเองนัก
ธรรมชาติ​เป็นสิ่ง​ที่น่ากลัวไม่ว่า​จะ​เป็นลม ​เป็นน้ำ ไฟ แผ่นดินไหว อากาศร้อน ทุกคนน่าเห็นใจ​ที่อยู่​ในประสบการณ์นี้​แม้​แต่ชาวต่างชาติก็เ่ช่นกัน ภูมิใจในตัวคุณมากจ้ะ​ ขอแถมด้วยร้อยกรองสักนิดนะจ้ะ​

...​..เชียงรายสบ อุทกภัย สุดไหวหวั่น
ธรรมชาติหั่น ปวงชน บนภูหลวง
บ้านเสียหาย ดินถล่ม จม​ทั้งปวง
น้ำตาร่วง สุดสงสาร ชาวบ้านไพร

...​..ทั่วแดนถิ่น มวลมนุษย์ ก็สุดห่วง
ใยแดนสรวง ไม่สงสาร ท่าน​ไปไหน
ไร้​ที่อยู่​ เหน็บหิว ปวดกิ่วใจ
​ทั้งใกล้ไกล ภัยบีฑา น่าเอ็นดู

...​..พืชเสียหาย ไร่นา ​ที่อาศัย
ทอดอาลัย ​ที่ชีพวาย คล้ายเขียดหนู
ต่างทนทุกข์ ทรมาน ท่านโปรดชู
ยามต่อสู้ ภัยวิบัติ อย่าตัดรอน

...​.ส่งสะเบียง เสื้อผ้า ยาแก้โรค
ปลอบทุกข์โศก โรคร้าย หมายตัดถอน
รักษาป่า ปลูกต้นไม้ ไว้ตัดตอน
​ความเดือดร้อน ​จะสร่างซา ทั่วหน้ากัน

...​..คุณรจรา ตัวอย่าง ​ที่สร้างสรรค์
ท่าน​ใช้วรรณ นำทาง ร่มกางกั้น
ช่วยบอกข่าว ทั่วพารา ประชาสัมพันธ์
ดุจสวรรค์ ประทานพร ตอนมีภัย

...​..รัฐช่วยเหลือ เกื้อหนุน คงอุ่นจิต
หลากมวลมิตร กูลเกื้อ ​เพื่ออาศัย
​ต้องร่วมกัน รักษา อนามัย
ชนทุกวัย สุโข ภิญโญยืน

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๓ : รจนา(ป้าหมู) [C-12358 ], [151.196.251.197]
เมื่อวันที่ : 21 ส.ค. 2550, 19.14 น.

สวัสดีค่ะ​คุณอรทัย
ขอขอบคุณ​ที่ร่วมแสดง​ความคิดเห็น ​เป็นกลอนดีๆ​

แตะนิดนึงค่ะ​
​คือคำว่า "ไย" ใน​ที่นี้ ไม่​ใช้ไม้ม้วนค่ะ​

ไร้​ที่อยู่​ เหน็บหิว ปวดกิ่วใจ...​..
​ทั้งใกล้ไกล ภัยบีฑา น่าเอ็นดู...​.
"ภัยบีฑา-คงไม่น่าเอ็นดู"


ลองปรับนิดนึง...​.​เป็น

ทั่วแดนดิน ถิ่นมนุษย์ สุด​เป็นห่วง
"ไย" แดนสรวง มองผ่าน มิขานไข
ไร้​ที่อยู่​ หนาวเหน็บ เจ็บปวดใจ
อุทกภัย ซ้อนซ้ำ น้ำตาพรู

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๔ : กวิน [C-12419 ], [203.156.48.171]
เมื่อวันที่ : 26 ส.ค. 2550, 18.30 น.

กลอน​เพราะดีครับ​ ​ความหมายก็ดีด้วย

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น