 เทิดครูไท |
|
| กาบแก้ว |
|
ยอกรกราบแทบเท้า.......................ครูไท คารวะอย่างจริงใจ..........................จิตจ้อง กาบแก้วจักอยู่ใน............................โอวาท พลาดผิดอย่าขัดข้อง..................... จับเฆี่ยนเขียนกลอน *************** ฟังโอวาทกราดเกรี้ยวไม่เลี้ยวลด คิดถึงบทเคยถูกครูท่านสั่งสอน เฝ้าเคี่ยวเข็ญเย็นค่ำแม้ยามนอน ฝากบทกลอนเป็นการบ้านงานประจำ ทั้งกาพย์ฉันท์กลอนโคลงสี่สุภาพ ถูกกำราบพากเพียรให้เรียนร่ำ พอ "ครูไท" ชี้ให้เห็นเป็นถ้อยคำ จึงหวนจำรำลึกนึกถึงครู คุณครู "จอม หนูหอม" ชั้นประถม "ผิว เหมราช" มัธยม คอยดึงหู "ครูถนัด เทียนทอง" ตามจ้องดู เหมือนหนึ่งรู้ วาน"ครูไท" ให้ช่วยตาม ถึงมอปลายได้ครูดีมีศรีศักดิ์ "ขุนวิจักขณ์จรรยา" ภาษาสยาม "ครูรำเพย จำปีรัตน์" จำกัดความ ภาษางามเคร่งครัดระมัดระวัง ครูที่กล่าวชื่อล้วนอบรมศิษย์ พร้อมอุทิศความรู้สู้สอนสั่ง ท่านจากไปเพียงกายความดียัง ได้ปลูกฝังกาบแก้วพ้นแววกา คิดถึงครูทีไรให้สะดุ้ง ทุกแควคุ้งมุ่งให้ใฝ่ศึกษา ให้รู้แจ้งเห็นจริงในลีลา เหมือน "ครูไท" ท่านว่าไม่ผิดกัน ด้วยซาบซึ้งในคุณครูผู้สอนสั่ง ด้วยครูหยั่งรู้ในหัวใจฉัน ขอร่วมเรียนเป็นศิษย์สถาบัน ยึด "ครูไท" เทิดธรรม์ฝันเป็นจริง ครูปัจจุบันของฉันคือ "ครูไท" เป็นครูใหญ่ตามตรวจงานฉันทุกสิ่ง พบเห็นความผิดพลาดโปรดท้วงติง อย่าประวิงกำราบได้ด้วยไม้เรียวฯ *************** แด่ "ครูไท" ด้วยใจภักดิ์ กาบแก้ว.........20 กุมภาพันธ์ 2550 |
จับจ้องนั้นกลอนพาไปครับ 
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 20 ก.พ. 2550, 14.45 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...