 รู้ไหมจ๊ะที่รัก |
|
| คนของความเหงา |
รู้ไหมว่าตอนนี้ท้อและสับสน  รู้ไหมเวลานี้เหงาและเหว่ว้า  รู้ไหมเวลานี้มีแต่น้ำตา รู้ไหมว่าหัวใจแสนร้าวราน รู้ไหมว่าคิดถึงเหลือเกิน รู้ไหมตอนนี้เดินเพียงลำพังมันแสนเศร้า  รู้ไหมว่าคิดถึงวันคืนเก่าๆ ที่มีเพียงเราที่ไม่เศร้าไม่เหงาใจ  รู้ไหมอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม รู้ไหมว่ารอคอยเธอเสมอ รู้ไหมว่าเวลานี้ วินาทีอยากเจอเธอ รู้ไหมว่าเพ้อว่าฝันถึงเธอมาแสนนาน รู้ไหมว่าคนๆ นี้รอเสมอ  รู้ไหมว่ารอเธอคนเดียว เธอเท่านั้น  รู้ไหมว่าอยากไปหาอยากเจอหน้าเธอทุกวัน    รู้ไหมว่าฉันรักเธอเสมอตลอดไป......(จบได้สักที นึกว่าจะไม่จบซะแล้ว)
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 18 ก.พ. 2550, 13.49 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...