 อกหักบทที่2(ไม่รัก) |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
 เธอจะมาวันไหนฉันไม่รู้ถ้าเธออยู่ฉันไปให้ไกลแน่ เมื่อเธอไปฉันได้อยู่ดูดวงแด ถ้าฉันแพ้เธอก็พ่ายเพราะใจพัง เธออยู่ใกล้ใจไกลให้หายหัวใจหมองมัวมั่วไปให้ยิ่งห่าง ยิ่งบอกรักอยากเร็นเห็นเลือนลาง เธอยิ่งห่างกระจ่างใจกระไรดี เธออยู่ไหนก็จะไม่ไปที่นั่นเธอกินหวานฉันจะเค็มให้เต็มที่ เมื่อเธอทุกข์ฉันคงสุขทุกนาที นับเดือนปีปรับใจให้ห่างเธอ แปลกแต่จริงยิ่งยากไม่อยากใกล้เมื่อเธอไปฉันจะอยู่รู้เสมอ เพราะเธอพร่ำปนพ่นจนเลิศเลอ ไม่ขอเจอจดจำทุกคำใคร อนาถนักรักเอ๋ยที่เคยชื่นที่เริงรื่นรับรู้ดูหดหาย มารกร้างรุ่งริ่งให้เรไร ทั้งกายใจไกลห่างแยกทางกัน เพียงอยากรู้อยู่ไหนได้ไกลห่างคนละทางห่างหายไกลจากฝัน เป็นจุดจบจากใจที่ไกลกัน อาศัยวัน"วาเลนไทม์"ขอไกลเธอ 
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 11 ก.พ. 2550, 16.39 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...