 เรื่องของรัก |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
|
เพราะ รักเธอเชื่อใจไม่แปรผัน ว่า รักเรานิรันดร์มั่นเสมอ รัก ยิ่งรักมากมายคล้ายละเมอ เธอ เพียงเธอกายใจให้เธอครอง เป็น คำหวานหว่านใจให้ลุ่มหลง เพียง พะวงว่ารักปักใจหมาย ลม ละล่องแล้วเลยเย้ยดวงใจ ปาก เป่าไปจริงใจเธอไม่มี จะ เก็บตัวเก็บใจแบบไร้รัก ไม่ รู้จักรักใครให้หม่นหมอง รัก เคยร้ายทิ้งไปไม่เหลี่ยวมอง ใคร รักใครใครปองต้องขอลา เธอ คือร่มกันร้อนได้ผ่อนพัก คือ สำนักพักใจให้แช่มชื่น เงา เคลื่อนคล้อยหายไปไม่ยั่งยืน เมฆ ก้อนอื่นบังได้ไม่เท่าเธอ |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 09 ก.พ. 2550, 10.43 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...