 คืนแห่งความทรงจำ ตอนที่ 4 จบ |
|
| ชมดอกดาหลา |
...คืนแห่งความทรงจำ ตอนที่ 4 ใจสั่นระรัว เหงื่อแตก ทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ เขาหยุดยืนหน้าเตียงที่ฉันนอน แล้วหันกลับเดินไปทางประตู เปิดออกไป แล้...
คืนแห่งความทรงจำ ตอนที่ 4ใจสั่นระรัว เหงื่อแตก ทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ เขาหยุดยืนหน้าเตียงที่ฉันนอน แล้วหันกลับเดินไปทางประตู เปิดออกไป แล้วเปิดเข้ามา ฉันคิดว่าฉันล๊อคประตู คล้องสายยูยาวกันคน ตามที่เขาติดไว้เพื่อป้องกัน แต่เขาเปิดได้อย่างไร ตอนนี้ขนลุกทั้งตัว ขนหัวตั้งสั่นสะท้านหนาวไปทั้งร่าง กระดุกกระดิกไม่ได้ ภาวนาคาถาในใจ พยายามควบคุมสติอารมณ์ลุกขึ้น อยู่ไม่ได้แล้วเป็นไงเป็นกัน เปิดไฟดู ทุกอย่างหกติ ฉันรีบอาบน้ำเพื่อล้างเหงื่อ และเรียกความรู้สึกต่าง ๆ กลับคืนมา แต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง ดูนาฬิกาบอกเวลาตีสี่ เห็นเด็กนอนเฝ้าเคาท์เตอร์หลับปุ๋ยสบาย ประตูเหล็เปิดไม่ได้ ฉันเดินเข้าไปหา จับตัวเขาพลิกปลุกให้ตื่น ฉันเห็นเขาลืมตา แต่นอนเฉยไม่กระดุกกระดิก ฉันจับเขาเขย่าแรง ๆ เขาก็ไม่ตื่น มุมด้านโน้นมีชุดรับแขก ฉันเดินไปนั่งรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็สว่างแล้ว หลับตาสงบจิตใจตัวเองงีบไปนิดเดียว “อรุณสวัสดิ์ค่ะ จะรีบกลับหรือค่ะ” พนักงานต้อนรับคนเดิมทักทายฉัน ฉันไม่ตอบได้แต่ยิ้ม ขณะเดียวกัน ฉันก็มองหาเด็กคนที่นอนอยู่ตรงหลังเคาท์เตอร์ไม่เห็นมี ฉันคืนกุญแจห้องให้เขา พยายามไม่คิดอะไร สายตาเหลือบไปเห็นภาพถ่ายของเด็กคนนั้นเข้าพอดี ฉันเอ่ยถาม “ขอโทษค่ะ คนในรูปเขาไปไหนแล้ว” คนตอบก็ตอบยิ้ม ๆ “อ้อ ลูกชายของเจ้าของที่นี่ค่ะ “ “หรือค่ะ เมื่อคนนี้เขามานอนตรงนี้ “ ฉันชี้ตรงที่เขานอน “ฉันเรียกก็ไม่ยอมตื่น “ ทุกคนเงียบ มองหน้าฉันตาไม่กระพริบ ฉันงงในท่าที ใจเสียที่ไปถามเขาไม่รู้เขาเป็นอะไร พนักงานคนเดิมเดินออกมากระซิบริมหูฉันเบา ๆ “เขาเสียชีวิตเมื่อเดือนก่อนนี้เอง
จบ
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 03 ม.ค. 2550, 12.32 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...