คืนแห่ง​ความทรงจำ ตอน​ที่ 1

โอ้...​..กรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมร...​..สม​เป็นนครมหาธานี สวยงามหนักหนายามราตรี ช่างงามเหลือ​ที่​จะพรรณา...​..น้ำเสียง​และท่วงทำนองบาดลึกเข้า​ไปใน​ความรู้สึก เกิดอารมณ์ จิตนาการอยาก​ไปให้เห็นว่า​จะสวยงามดั่งเมืองฟ้า เมืองอมร สวยงามดุจเมืองสวรรค์ ฉันก้าวลงจากรถทัวร์เดิน​ไปนั่งคอย​เพื่อน​ที่ม้านั่งในสถานีขนส่งสายเหนือ รอ​เพื่อนมารับ เสียงเพลงยังก้องดังอยู่​ริมหู ฉันถอนหายใจเบา ๆ​ คิดว่าฉันมาถึงเมืองกรุงแล้ว​ไม่กี่นาทีก็​ได้เห็น​ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงประเทศไทยอย่าง​ที่ฉันเคยใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก ​เพื่อนมารับฉัน ​และพา​ไปแถว​พระโขนง ​เป็นหอพัก​ที่ทันสมัย สร้างขึ้น​​เป็นตึกห้าชั้นแยก​เป็นห้อง ๆ​ ใน​แต่ละชั้น ​เพื่อนฉันพักอยู่​ชั้น​ที่ห้า เดินขึ้น​บันไดเหนื่อยมาก “เจน ไอ้ทีมันต่ำ ๆ​ ทำไมไม่หาเช่าล่ะยะ” ฉันเริ่มพ้อ
“​ถ้ามันหา​ได้ง่าย ๆ​ ฉันไม่อยู่​หรอกเจ้าค่ะ​” หล่อนหันมายิ้มให้ฉัน​เป็น​กำลังใจ
“ลิพฟ์ เลิฟ ละ มันไม่มีหรืองัยนี่” ฉันเช็ดเหงื่อ​ไปด้วย บ่น​ไปด้วย “มี อยู่​ก้านโน้น” หล่อนยิ้มเยาะหัวเราะร่า
“นังนี่ แกล้งฉัน” หน้าบึ้งขึ้น​มาทันที “เออ เออ ถึงละ ล้อเล่นนิดหน่อย​​เพื่อนรัก” ทำหน้าทะเล้น
“ล้อเล่นอย่างนี้ ฉันเหนื่อยนะยะแม่คุณ” ฉันค้อน​เป็นวงกว้าง เข้า​ไปในห้องรู้สึกค่อยยังชั่ว ​เพื่อนเปิดแอร์ให้เย็นสบาย มอง​ไปรอบ ๆ​ ชมวิว หลังคาบ้าน​และก็ตึก มิน่า ยายเจนถึงบ่นเบื่อ หล่อนเบื่อหล่อนก็​ต้องทนละนะ “ฉันอยากให้เธออยู่​​กับฉันหลาย ๆ​วัน ​เป็นเดือนยิ่งดี” ยายเจนชวน “ไม่​ได้” ฉันหยิบแก้วน้ำ​ที่ยายเจนส่งมาให้ “ธุระเสร็จแล้ว​ ฉันว่าฉัน​จะ​ไปพัทยา” ฉับบอก​เพื่อน
“เหรอ ฉันคง​ไปด้วยไม่​ได้ มีงาน​ต้องทำอีกมาก” หล่อนยิ้มหวานเสมอ “ไม่​เป็นไร ฉัน​ไปเอง​ได้ยะ” ค้อนอีกวงเล็ก ๆ​