 เสน่ห์นางยวน |
|
| กาบแก้ว |
|
นางยวนยวนยั่วเย้า..................อารมณ์ สุดจักหักใจข่ม........................ห่อนได้ ผิวพรรณช่างงามสม.................สนิทแนบ ใจนา ยามห่างนวลหวนไห้..................ห่วงห้วงเสน่หา ****** พายุโหมคลื่นจัดซัดกระหน่ำ เรือน้อยลอยพลิกคว่ำตามกระแส คลื่นโยนอยู่ห่างฝั่งสุดตาแล เห็นก็แต่นาวาคู่ฤทัย เกาะเรือลอยอยู่นานจนฟ้าสาง มรสุมค่อยเบาบางเห็นฟ้าใส เสด็จเตี่ยช่วยให้รอดและปลอดภัย ยกมือไหว้ด้วยบารมีรอดชีวา มองเห็นเงาไหวไหวเอ๊ะใครนั่น ลอยไม่ห่างไกลกันเกินสิบหลา กอดกล่องน้อยลอยอยู่ใกล้นาวา นอนคว่ำหน้าแนบกล่องลอยโตงเตง ผมสยายกายนิ่งเหมือนนอนหลับ ตะโกนเรียกเสียงตอบรับเบาโหวงเหวง เสียงโหยไห้แหบเครือพาวังเวง ยกมือเพ่งอ่อนล้าเงยหน้ามอง หนุ่มฉกรรจ์วัยใกล้เบญจเพส ชื่อเผด็จโบกมือตอบสนอง ผละนาวาถลาไปหาเนื้อทอง ว่ายฝ่าฟองคลื่นหวังช่วยนางคืน กระทุ่มว่ายพามายังเรือน้อย สาวกอดลอยตามมาไม่ขัดขืน กล่าวขอบคุณที่พี่ช่วยขวัญยืน แล้วสะอื้นซบหน้าบนบ่าชาย บอกเรือล่มลอยคว้างกลางทะเล พ่อของเจ้าหันเหพลันจมหาย ไม่รู้ว่าพ่อเนื้อเย็นเป็นหรือตาย หล่อนฟูมฟายเพรียกหาน้ำตานอง เผด็จโอบพลางปลอบไม่ต้องกลัว อย่าไปมัวกังวลให้หม่นหมอง พี่จะช่วยตามหาพ่อของเนื้อทอง ขอให้น้องวางใจคลายโศกา สาวเจ้าบอกเธอนั้นชื่อลำดวน อยู่นางยวนเกาะน้อยไม่ไกลหนา อาศัยอยู่กับบิดรและมารดา ตามเจ้าของเกาะมาแต่นานเนา พ่อแม่ช่วยนายหัวเขาทำงาน ร้านอาหารและรีสอร์ตเจ้าของเขา นายหัววานให้พ่อและนงเยาว์ รีบไปเอาของด่วนจากพะงัน ขากลับกลางทางเจอพายุร้าย พ่อถือท้ายฝ่ามากระทันหัน เรือพลิกคว่ำพ่อเธอหลบไม่ทัน กระเด็นตกเรือพลันแตกกระจาย ลำดวนคว้ากล่องได้ตอนเรือล่ม กอดกล่องกลมไม่จมลงดิ่งหาย หลับไหลไปพอตื่นและฟื้นกาย เจอพี่ชายช่วยไว้จึงได้คง เผด็จบอกบ้านเดิมอยู่สงขลา จากบ้านมาทำงานที่ทุ่งสง เพื่อนชวนมาเกาะเต่าทำประมง ซื้อเรือเล็กแล้วลงออกหาปลา เพิ่งมาอยู่เกาะเต่าได้สามวัน ก็มาพลันเจอพายุทะเลบ้า เกือบจะต้องดับดิ้นสิ้นชีวา โชคช่วยพาให้ประสบพบคนงาม สาวลำดวนเอียงชม้ายทั้งชายตา ในอุราทรามวัยให้วาบหวาม พูดถูกใจจริงหนอพ่อนงราม อบอุ่นยามอยู่ใกล้ใจโอนเอน แต่พอคิดถึงพ่อก็หวั่นไหว พาดวงจิตโหยไห้ไม่แลเห็น กระชับกอดซบหน้าน้ำตากระเซ็น ชายหนุ่มเห็นกอดรับซับน้ำตา เสียงเรือแล่นฝ่าคลื่นดังครืนโครม ฝ่าคลื่นโถมแล่นฉิวลิ่วมาหา ตรงมายังพ่อหนุ่มและกานดา แลเห็นหน้านายหัวกับบิดร สุขสดชื่นตื้นตันที่พลันเห็น พ่อยังเป็นอยู่ยั้งดังสิงขร นับว่าโชคยังช่วยไม่ม้วยมรณ์ กระเด็นดอนยังรอดและปลอดภัย นายน่วมพ่อดีใจเหมือนได้แก้ว ลำดวนลูกคลาดแคล้วไม่ตักษัย จึงบอกกล่าวเล่าเรื่องร้ายที่ผ่านไป โผล่หายใจว่ายกลับมาที่เรือ ไม่เห็นเจ้าลำดวนแม่บุญปลูก ควานหาลูกทั่วไปทั้งใต้เหนือ ด้วยคลื่นแรงจึงกอดแน่นอยู่กับเรือ ต่อจนเมื่อนายหัวออกติดตาม พบกันตอนเช้ามืดยังสลัว ยังมืดมัววิทยุกันสอบถาม วุ่นวายกันยกใหญ่คล้ายสงคราม ขอบคุณพ่อโฉมงามช่วยเนื้อทอง ลำดวนบอกพี่เผด็จมีบุญคุณ ช่วยเกื้อหนุนลูกไว้ไม่หม่นหมอง ชีวิตฟื้นคืนได้ดังใจปอง ชาตินี้น้องจะไม่ลืมบุญคุณ กระซิบบอกลำดวนแม่น้องแก้ว เป็นบุญของพี่แล้วได้เกื้อหนุน วานน้องยาอย่าถือเป็นบุญคุณ วอนเนื้ออุ่นมีไมตรีกับพี่ชาย โฉมเจ้าส่งสายตาอาลัยรัก ซึ้งใจนักนึกรักพ่อฤาสาย บุญใดหนอให้ประสบพบสมชาย จิตไม่วายคิดคำนึงซึ้งในทรวง บนเกาะเต่ามียอดชายชื่อนายฮันส์ เป็นหนุ่มใหญ่เยอรมันจากเมืองหลวง เขายังเป็นพ่อหม้ายไร้คู่ควง ยังไม่มีเรือพ่วงตัวคนเดียว เปิดร้านขายเบเกอรี่อบขนม พ่อเอวกลมสาวใดไม่แลเหลียว เกิดติดใจไทยแลนด์เสียจริงเชียว จากกรุงบอนน์มาท่องเที่ยวแล้วถูกใจ ชอบเกาะเต่าจึงได้ย้ายมาอยู่ ด้วยความรู้พ่อเนื้อเย็นเห็นทางใส ประกาศรับผู้ช่วยหากหญิงใด ที่สนใจมาช่วยอบขนมปัง นายน่วมจึงวานให้นายเมฆา นายหัวพาลูกสาวมาฝากฝัง เพื่อฝึกงานและช่วยเป็นกำลัง ด้วยมุ่งหวังมีอาชีพไว้ติดตัว นางลำยองแม่ของน้องลำดวน เสสรวลยิ้มหยอกบอกกับผัว ลูกเป็นสาวแล้วใกล้มีครอบครัว ควรเลือกผัวให้ดีมีหน้าตา เป็นลูกจ้างร้านฝรั่งเยอรมัน เขาพากันลือทั่วเกาะเต่าหนา เดี๋ยวก็เสร็จเยอรมันอย่าสงกา พูดกันว่าเขาจ้องตาเป็นมัน แต่ก็ดีมีลูกเขยฝรั่ง คงมั่งคั่งขึ้นมาได้ดังฝัน ระหว่างเผด็จกับพ่อเยอรมัน ข้อสำคัญลูกเราเขารักใคร หนุ่มไทยก็เทียวไล้เทียวขื่อ พ่อคนซื่อรับส่งไม่เหลวไหล ได้ปลาเอามาฝากทุกวันไป ควรเป็นไทยหรือฝรั่งถึงจะดี หยุดพร่ำเถิดแม่ลำยองแม่ทูลหัว อย่ายุ่งเรื่องหาผัวเลยโฉมศรี ให้ลูกสาวของเราเลือกสามี หาคนดีที่รักจริงไม่ทิ้งกัน ให้เลือกเองหาเองด้วยสมัคร ด้วยความรักเที่ยงแท้ไม่แปรผัน จะจนยากอย่างไรไม่สำคัญ รักคงมั่นฟันฝ่าไม่เกรงกลัว อายุเราแก่เฒ่าเข้าปูนนี้ อยากมั่งมีไปทำไมเล่าทูลหัว มีน้อยก็ใช้น้อยแต่พอตัว ดีหรือชั่วเราใช่อยู่ได้ยืนนาน ความรักนั้นดั่งทะเลและขุนเขา ไม่ซบเซาปึกแผ่นเป็นแก่นสาร รักฝังแน่นแนบอุราไปชั่วกาล ตราบเท่านานรักกันจนวันตาย ข้าก็เพียงหยอกเย้าเท่านั้นดอก จึงอยากบอกก่อนที่มันจะสาย ข่าวนินทากาเลเริ่มกระจาย จึงไม่วายได้ยินคนนินทา อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดกรีดหินผา จะกังวลไปไยเล่าน้องยา อย่านำพาอุดหูไว้ไม่ได้ยิน แน่ะเผด็จมาพอดีขึ้นมาก่อน เชิญพ่อโฉมบังอรอย่าถวิล พ่อเอาปลามาฝากเป็นอาจินต์ เย็นนี้กินข้าวด้วยกันก่อนเป็นไร ขอบคุณลุงกับป้าที่เอ่ยชวน ขอกลับไปกู้อวนเดี๋ยวมาใหม่ วางข่ายไว้เหนือเกาะอยู่ไม่ไกล แล้วจะได้แวะรับน้องนงคราญ มิสเตอร์ฮันส์นั้นเป็นคนโมโหร้าย ชอบโวยวายโหวกเหวกเกินไขขาน ไม่ถูกใจโยนข้าวของประจาน แต่สันดานโมโหหายกลับใจดี กลับขอโทษขอโพยสารพัด ไม่ข้องขัดตามใจไม่หน่ายหนี เอาอกใจเมตตาและปราณี เหมือนมีผีเข้าออกควรระวัง หลายเดือนกว่าลำดวนจะเข้าใจ รู้ซาบซึ้งถึงนิสัยนายฝรั่ง ทำเหมือนหมาหยอกไก่ซ้ำเสียงดัง เดี๋ยวดีมั่งร้ายมั่งสับกันไป วันนี้ก็เหมือนกันเป็นวันเซ็ง เสียงโขมงโฉงเฉงสุดทนไหว ลำดวนเตรียมตัวกลับเหนื่อยหัวใจ คนอะไรดีร้ายตามอารมณ์ เมื่อเผด็จโผล่หน้าเข้ามารับ หนุ่มฮันส์กลับโมโหเหมือนไม่สม เท้าสะเอวต่อหน้าแม่ตาคม ชี้หน้าข่มหนุ่มบอกให้ออกไป มิน่าเล่ารอชายให้มารับ มัวรีบกลับงานถึงได้เหลวไหล ขอโทษทีมิสลำดวนยวนฤทัย มันกวนใจเห็นเขาไปกับเธอ อยากให้รู้ว่าเธอนั้นน่ารัก ฉันจึงมักแอบปลื้มอยู่เสมอ ดีใจที่ทุกวันนั้นได้เจอ ทำงานร่วมกับเธอจนเผลอใจ ฉันแอบรักเธอนะมิสลำดวน รีบไปเถิดเนื้อนวลอย่าไถล เขารอเธออยู่นะจะขัดใจ พรุ่งนี้พบกันใหม่ให้โชคดี ลำดวนไม่สบตาหันหลังกลับ ใจหายวับเป็นไปได้หรือนี่ ฤาหนึ่งหญิงสองชายเกิดคดี เอาละซีเขาจะรู้หรืออย่างไร พี่เผด็จที่รักของลำดวน อย่าเพิ่งหวนหันเหหนีไปไหน พรุ่งนี้น้องจะรีบบอกกับเขาไป ถึงหัวใจทุกห้องของน้องเอง นั่งนิ่งจากเกาะเต่าถึงนางยวน น้องลำดวนเดาใจพี่ถูกเผง พี่โกรธเจ้าเยอรมันที่ไม่เกรง ทำนักเลงไล่ออกมานอกร้าน คนอะไรมาอาศัยบ้านเมืองเขา ทำเป็นเจ้าเข้าครองทำเสิบสาน เปรียบเหมือนม้าอารีที่โบราณ เป็นนิทานเล่าขานมานานยาว อาหารเย็นวันนั้นเงียบสนิท ลำดวนปิดปากเงียบกลัวเรื่องฉาว สองตายายไม่รู้ในเรื่องราว จึงบอกข่าวเรื่องคนเขานินทา ลำดวนเจ้าตกใจมือทาบอก เราเพิ่งรู้หยกหยกนี่เองหนา ไยคนเขาจึงเอาไปพูดจา เขาอิจฉาตัวเราหรืออย่างไร เหลือบมองพ่อยอดชายสุดที่รัก เห็นทำท่าอึกอักหัวเราะใส่ หรือเขายิ้มเยาะเราว่าหลายใจ พูดมากไปก็จะหาว่าแก้ตัว จึงบอกว่าแม่จ๋าอย่าไปฟัง พวกที่ดีแต่นั่งชอบสุมหัว ไม่มีใครเห็นใครดีเกินตัว เที่ยวได้มั่วนินทาอิจฉาคน พ่อน่วมยันบอกว่าข้านึกแล้ว พูดเจื้อยแจ้วใครว่าข้าไม่สน พูดเรื่อยเปื่อยพูดมากไปเสียจน เขาเสียคนถมเถออกเยอะไป พ่อเผด็จอย่าฟังเรื่องลมปาก คนพูดมากพูดดีเสียที่ไหน ตัวของเราเรารู้ดีกว่าใคร แคร์ไปไยเยิ่นเย้อให้เสียการ ชายหนุ่มนิ่งนั่งฟังแล้วรับคำ จะมั่นคงไม่ถลำไม่หักหาญ ขอลุงป้าอย่ากังวลให้รำคาญ แต่คนพาลนั้นอย่าหมายให้เกรงกลัว ลำดวนฟังคนรักที่กล่าวถ้อย โถพี่คงใจน้อยพ่อทูลหัว ขอโทษแทนมิสเตอร์ฮันส์ที่ลืมตัว เพราะเมามัวแรงหึงจึงเกเร มีนักเลงหัวไม้ชื่อนายหยด คุมคิวรถแท็กซี่ทำยืนเก๋ รับฝรั่งนักท่องเที่ยวจากชายเล แล่นรถเร่ไปส่งบังกะโล รถแท็กซี่นั้นเป็นรถปิ๊คอัพ จอดเป็นตับรอรับอยู่เป็นโหล รอเรือเช้าเข้าฝั่งต่างยืนโชว์ แต่งตัวโก้หน้าแม่หาดเพื่อรอเรือ นักเลงใหญ่นายหยดคอยจัดคิว นั่งยักคิ้วรับฝรั่งวางมาดเหลือ ค่าธรรมเนียมส่งสินค้าจากในเรือ ไม่ขาดเหลือเงินตราบารมี ชาวเกาะเต่าเขายกให้เพราะสะดวก ไม่ต้องหนวกหูแย่งกันเหมือนผี เป็นระเบียบเรียบร้อยสะอาดดี บารมีนายหยดก็ไม่เลว แต่สิ่งอื่นนอกนั้นน่ารังเกียจ ทำตัวเฉียดคุกตะรางหวังลงเหว ทั้งกัญชายาเสพติดคบคนเลว ที่แหลกเหลวคุมบ่อนการพนัน อันนายหยดนี้เป็นผู้กว้างขวาง สู้สร้างทางยิ่งใหญ่ได้ดังฝัน ดังไปถึงเกาะสมุยเกาะพะงัน ตำรวจมั่นหมายหัวเขาเฝ้าระวัง นายหยดเพียรกระเซ้าสาวลำดวน เอ่ยชักชวนกุ๊กกิ๊กให้ความหวัง พอหน้าบึ้งกลับทะลึ่งทำตึงตัง ทำขึงขังข่มขู่ให้กลัวเกรง ครั้นพอเห็นมีหนุ่มมาส่งรับ ทำเบ่งทับเก๊กหน้าว่าข้าเจ๋ง ข้าไอ้หยดตูดปอดยอดนักเลง หาใครเก่งเกินหน้าข้าไม่มี วันเกิดเหตุเผด็จรับลำดวนกลับ เดินผ่านผับขายสุราป้าไขศรี นายหยดนั้นตั้งวงก๊งพอดี เกิดโลกีย์อยากซ่าด่าตะโกน ว่าผัวไทยมารับกลับทุกวัน เดนไอ้หนุ่มเยอรมันเป็นกระโถน เบื่อเมื่อไหร่แล้วก็ขอให้โอน ท่าผาดโผนของข้าไม่หยอกใคร พูดจบก็โห่ฮาบ้าลำโพง คุยโขมงไอ้หน้าแหยไม่เอาไหน กลับขี้หดตดหายหดหัวไป สุดเสียใจไม่ได้ลับฝีมือ อีผู้หญิงทำสะดิ้งว่าข้าแน่ แล้วก็แก้ให้ฝรั่งแบบไม่ถือ กลางคืนกลับให้ไทยได้ฝึกปรือ เกมกามาล่ำลือกันทั่วไป เผด็จฟังร้อนผ่าวดั่งไฟลน แต่จำอดแม้จะทนเกือบไม่ไหว รีบลงเรือติดเครื่องด้วยขัดใจ ส่งทรามวัยแล้วออกไปกู้อวน สุดอดกลั้นหันเรือกลับแม่หาด อยากจะฟาดปากมันพวกหางด้วน แวะรับเกลอบอกข้าจะไปดวล กับพวกกวนบาทาปากหมามัน ฝ่ายบุญชูเพื่อนรักไม่รอรี เตรียมกายีเสร็จสรรพขมีขมัน ไม่เป็นไรไปไหนก็ไปกัน จะตีรันฟันแทงข้าไม่กลัว มันเป็นใครกันหวาไอ้หน้าผี ท่าไอ้นี่น่าจะไม่มีเงาหัว ดันมาแหย่รังแตนไม่รู้ตัว จริงไม่กลัวกลัวไม่จริงเหมือนยิงปืน นักเลงหยดยิ่งเมายิ่งเหิมฮึก ด้วยความคึกไม่มีใครกล้าขัดขืน เสียงเฮฮาหน้าผับกันคระครืน หากใครฝืนมากเรื่องเป็นเคืองขุ่น พูดขัดใจขับไสไล่กระเจิง อยู่เสียเชิงเปลืองเหล้าเปลืองกระสุน เหลือแต่ขุนพลอยพยักรับส่วนบุญ สนับสนุนเออออขอติดตาม สองเกลอถึงแม่หาดเกือบห้าทุ่ม เดินดุ่มดุ่มเข้าไปตบโต๊ะถาม หมาตัวไหนเห่าหอนเพื่อหาความ พูดเหยียดหยามโห่ฮาสาแก่ใจ กูจะตบปากหมาเพื่อสั่งสอน ให้เห่าหอนสำรอกอีกไม่ไหว เสียงเฮฮาหยุดกึกลงทันใด สมุนผู้ยิ่งใหญ่แตกลุกฮือ เจ้าพ่อหยดลุกขึ้นยืนอ้าปาก ถูกถางถากขัดใจทำไขสือ ร้องว่าเฮ้ยมึงเป็นใครไอ้กิ้งกือ มีฝีมือแค่ไอ้หัวไร้เงา มึงไม่รู้หรือว่าทั่วเกาะนี้ บารมีของกูยิ่งภูเขา มาทำเบ่งนักเลงไอ้แมวเซา รู้แล้วจงกราบเท้าขอโทษกู กูจะยกโทษให้มึงสักครั้ง ในฐานที่มึงยังไม่เคยรู้ หาไม่กูจะลองเสียบสักรู ฝากรอยดูสักแผลว่าแน่จริง พูดพลางมือชักมีดสปาร์ต้า ยกชูหราท่าราวพญาสิงห์ บุญชูทุบขวดเปรี้ยงเขวี้ยงสวิง หมุนควงดิ่งฟาดข้อมือถือมีดพลัน สปาร์ต้าหลุดจากมือด้วยเจ็บปวด เผด็จพรวดถึงตัวจับมือหัน จับไพล่หลังแถมเข่าตรงไข่ดัน เข้าประจันล๊อคคอหัวร่อดัง พวกสมุนลูกขุนพลอยพยัก หยุดชะงักเมื่อได้ยินคำสั่ง ใครไม่เกี่ยวอย่าเสือกดันทุรัง ขืนไม่ฟังอยากเจ็บก็ลองดู บุญชูหยิบสปาร์ต้าเมื่อพูดจบ ยกมือตบไหล่เกลอเพื่อนคู่หู สมุนนักเลงใหญ่เกรงบุญชู ไม่กล้ากรูกลัวซวยช่วยเจ้านาย เผด็จพูดกรอกหูเจ้าพ่อหยด กูไม่กลัวจนขี้หดและตดหาย ดังมึงว่าดอกหนอพ่อยอดชาย เพื่อล้างอายอย่าเที่ยวด่าประจาน กูแค่เพียงสั่งสอนให้มึงรู้ ด้วยว่ากูก็ชายชาติทหาร เพียงให้มึงรับคำไม่รังควาญ ไม่จองล้างจองผลาญก็เพียงพอ กูจะไม่รบกวนมึงต่อไป มือเลือดไหลมึงรีบไปหาหมอ นักเลงหยดขอบใจไม่รีรอ ปากปีจอกูขอโทษมึงอีกที โบกมือไล่ลูกน้องเดินผละไป ไม่ไถลรีบไคลคลาหาหมอตี๋ เผด็จบอกเจ้าของผับคิดบัญชี แม่ไขศรีบอกจะคิดนายหยดเอง สองเกลอจึงกอดคอกันกลับบ้าน บุญชูบอกเหตุการณ์มันชิบเป๋ง ความเคืองแค้นร้อยปีของนักเลง มันคงเกรงจดจำช้ำทรวงใน ทั่วเกาะเต่าเขาพากันกล่าวขาน ถึงเรื่องของอันธพาลนักเลงใหญ่ ถูกเขาลบเหลี่ยมคูอดสูใจ ต่างโจทย์กันยกใหญ่ไปหลายวัน บ้างก็ว่าสมน้ำหน้าปากไม่ดี บ้างก็สงสารที่ถูกเย้ยหยัน จะดีชั่วเขาก็เป็นคนเหมือนกัน อย่าแดกดันด่าว่าดูน่าชัง แต่นั้นมานายหยดนักเลงโต เลิกคุยโวทำเบ่งออกคำสั่ง คิวแท็กซี่เรียบร้อยไม่เสียงดัง พูดไพเราะน่าฟังเหมือนนิยาย แขกฝรั่งนักท่องเที่ยวได้พานพบ ได้ประสบชื่นชมไม่รู้หาย กล่าวขวัญถึงเกาะเต่ากันมากมาย พนักงานต้อนรับชายนิสัยดี มิสเตอร์ฮันส์เยอรมันยอดนักตื๊อ หวังจะยื้อแย่งคะแนนจากโฉมศรี มิสลำดวนยอดรักยอดนารี ไอนั้นมีของฝากจากชุมพร ทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องแต่งตัว ซื้อมาฝากทูลหัวไม่ยอกย้อน หากวันใดเข้ากรุงเทพมหานคร ฝากบังอรด้วยสายสร้อยร้อยดวงใจ หนุ่มเผด็จสังเกตมานานวัน เจ้าเยอรมันหันมาในแนวใหม่ ซื้อของขวัญมาฝากเพื่อเอาใจ หวังแย่งเอาทรามวัยไปจากเรา คิดอยากจะลองใจเจ้าแก้วตา ยังรักพี่หรือว่าหลงรักเขา แกล้งทำซึมบอกลาแม่นงเยาว์ ขอหลีกทางให้เจ้าเป็นคุณนาย พี่มันจนอาชีพคนหาปลา รับจ้างพาท่องเที่ยวตามจุดหมาย ทั้งตกปลาดำน้ำชมพื้นทราย ปะการังมากมายทั้งฝูงปลา พี่ไม่มีเงินทองมากองให้ จึงขอไกลลาแล้วน้องแก้วจ๋า ขอให้น้องชื่นชมสมอุรา แล้วก็นั่งก้มหน้าน้ำตาซึม ลำดวนเจ้าขวัญหายตกใจนิ่ง พ่อพูดจริงหรือพ่อคุณทำเป็นขรึม ไยมาบอกเลิกรักทำอึมครึม แกล้งเศร้าซึมหรือมีใหม่ใจรวนเร ไม่รักน้องก็ให้บอกมาตามตรง ไม่มั่นคงหรือไรจึงใจเขว ปากผู้ชายเชื่อไม่ได้ทั้งเพ เที่ยวเกเรบอกรักเขาเรื่อยไป ยกมือขึ้นปิดหน้าน้ำตาตก สะอื้นซกอกสั่นแสนหวั่นไหว นี่นะหรือความรักของยอดชาย น้องขอตายแม้นไม่สมอารมณ์ปอง พูดพลางนางก็ลุกวิ่งถลา ตรงไปยังหน้าผาตะโกนก้อง ค่อยพบกันชาติหน้าพ่อเนื้อทอง หมายจะพุ่งลงไปกองให้สมใจ เผด็จนั้นใจหายตะกายตาม ยื้อยุดแม่โฉมงามอย่างหวั่นไหว อุ้มเจ้ากลับมานั่งยั้งฤทัย อย่าน้อยใจไปเลยยอดนารี พี่รักเจ้าด้วยอิจฉามิสเตอร์ฮันส์ คิดลองใจแจ่มจันทร์นวลฉวี กลัวใจเจ้าแยกเป็นสองฤดี เห็นเขามีของขวัญให้มากมาย พี่มันคนจนยากอนาถา มีเพียงปลากับใจให้เดือนฉาย สมบัติพี่มีเพียงเรือกับร่างกาย กลัวเจ้าอายคนติฉินและนินทา ค่าสินสอดทองหมั้นก็ไม่มี ดวงฤดีคงต้องรอหลายวรรษา กว่าจะได้ฤกษ์หมั้นวันวิวาห์ ต้องมีพร้อมเงินมาตีตราจอง งามงอนถอนสะอื้นลงฉับพลัน ทั้งเงินทองของหมั้นอย่าหม่นหมอง แม้นรักจริงอยากได้เป็นคู่ครอง เพียงปลากองเต็มเรือก็เหลือพอ คงไม่ต้องเตรียมการให้นานปี แม้นว่าพี่แน่ใจรีบไปขอ น้องจะได้ตั้งหน้าตั้งตารอ อยู่เรือนหอกระท่อมน้อยริมทะเล ทำอย่างนั้นเหมือนพี่ไม่รักน้อง แม่เนื้อทองของพี่อย่าไฉเฉ ทั้งสินสอดทองหมั้นของทั้งเพ จะหาให้สมคะเนไม่อายใคร ขอเวลาพี่หน่อยเถิดน้องแก้ว คงไม่แคล้วคลาดกันอย่าสงสัย เพียงแต่น้องลำดวนยวนฤทัย อย่าปันใจให้หนุ่มเยอรมัน พี่เผด็จอย่ากังวลไปเลยพี่ หัวใจมีเพียงสองเราเฝ้าไฝ่ฝัน เรื่องยอดชายนายมิสเตอร์ฮันส์ ให้ของขวัญก็ต้องรับด้วยไมตรี เขาอาจให้ด้วยรักสมัครปอง เป็นเจ้าของแย่งรักน้องโฉมศรี แต่ใครเล่าจะรู้ใจในฤดี เป็นของพี่คนเดียวไม่เหลียวใคร สู้เก็บหอมรอมริบเร่งหาปลา รับจ้างพานักท่องเที่ยวชมน้ำใส ทั้งดำน้ำตกปลาหากำไร เงินที่ได้ค่าสินสอดยังไม่พอ ต้องอดทนไปหน่อยอีกเถิดน้อง ด้วยเงินทองนี้หายากจริงหนอ แม่หน้ามนคนดีโปรดจงรอ พี่จะขอสร้างหลักฐานให้มั่นคง เพื่อความสุขสบายในวันหน้า ขอแก้วตาอย่าได้ไปใหลหลง ยิ่งนับวันนายฮันส์ยิ่งมั่นคง ยังยืนยงมากเล่ห์ไม่หยอกใคร ทั้งของขวัญของฝากสร้างเรือนหอ บนที่ดินที่พอหาเช่าไหว ประกาศทั่วว่าเรือนหอสร้างรอใคร เสร็จเมื่อไรแต่งงานในทันที เกาะเต่านั้นกว้างเท่ากระผีกริ้น เพียงกระซิบก็ได้ยินกันถ้วนถี่ นี่ข่าวใหญ่หรือจะรอดพ้นวจี กล่าวขานกันเป็นที่สุขสำราญ สองตายายดีใจเหมือนได้แก้ว แต่ไม่แคล้วกังวลแสนสงสาร พ่อเผด็จเจ้าของปลาคั่วอยู่นาน ลูกสาวคงรำคาญหักหาญใจ ต่างคิดเองคิดลึกไม่ปรึกษา จะถามไถ่ลูกยาก็หาไม่ นึกเองว่าลูกสาวตัดสินใจ แกล้งแอบกรายเรือนหอให้เห็นจริง พลางคุยกันว่าบุญของอีหนู จะได้อยู่เรือนใหญ่มีไฟผิง เราคงได้อาศัยได้พึ่งพิง ลูกสาวเราเป็นหญิงกตัญญู เผด็จรีบไปหาเมื่อยินข่าว ถามเรื่องราวที่นับวันจะหนาหู มิสเตอร์ฮันส์รีบตอบแทนแม่โฉมตรู ขอเชิญยูไปสังสรรค์วันแต่งงาน เหมือนฟ้าผ่าลงที่กลางดวงใจ วูบทรวงในยอกฤทัยเกินไขขาน รีบตามไปบ้านของน้องนงคราญ ไม่พบพานเหลือแต่สองยายตา สองผัวเมียเอ่ยบอกถึงข่าวดี งานพิธีแต่งงานลูกสาวข้า คงไม่นานเมื่อถึงวันวิวาห์ พ่อเผด็จอย่าลืมมาอำนวยพร ยกมือไหว้ลามาด้วยอกหัก กลับที่พักนอนบนบรรจถรณ์ ก่ายหน้าผากเสียใจให้อาวรณ์ โอบกอดหมอนถอนใจอาลัยครวญ โอ้ว่าอนิจจาหนอความรัก เพิ่งประจักษ์ถึงวันที่ผันผวน รู้ร้อยเล่ห์เสน่หาสาวนางยวน ช่างเรรวนเล่ห์ร้ายกว่าทะเล ลืมคำอ้อนออดชายเคยฉอเลาะ ที่บนเกาะนางยวนไยหวนเห ลืมรอยรักริมหาดทรายลืมตังเก หนุ่มชาวเลตัดใจขออำลา หยิบกระดาษวาดอักษรถึงน้องแก้ว พี่ขอลาไกลแล้วลำดวนจ๋า ขอให้น้องมีสุขทุกเวลา แผ่นดินไม่กลบหน้าคงพบกัน ขอลาแล้วลาไกลจำใจพราก พี่ขอฝากจดหมายมากับของขวัญ เพื่ออวยพรวันวิวาห์ยอดชีวัน ของกำนัลคือแหวนน้อยสร้อยลงยา พี่ตั้งใจเตรียมให้เจ้าวันแต่งงาน ขอนงคราญจงรับไว้เถิดหนา แม้จะเป็นของน้อยด้อยราคา พี่ก็หามาด้วยความตั้งใจ ผนึกซองสอดไว้ในอกเสื้อ สอดแนบเนื้อดวงฤดีพี่หวั่นไหว ลาแล้วหนอยอดชู้คู่ฤทัย ออกเรือย้อนกลับไปเกาะนางยวน ฝากจดหมายบอกลาสองผู้เฒ่า ไม่นานเนาหากไม่ตายคงได้หวน ขออวยพรฝากดูแลแม่ลำดวน แล้วผันผวนลงนาวาถลาลม แล่นสวนกับเรือเร็วจากชุมพร เห็นบังอรนั่งหน้าเรือจันทร์สม โชคดีเถิดน้องยาแม่ตาคม ขอให้สมดังฝันวันวิวาห์ ฝ่ายบุญชูเพื่อนเกลอของเผด็จ ขอระเห็จตามไปด้วยซิหวา ฝากเรือไว้กับเพื่อนด้วยสัญญา ให้เขาเช่าจนกว่าจะหวนคืน ชักชวนกันเดินทางอย่างเร่งรีบ เปลี่ยนอาชีพเรื่อยไปไม่อาจฝืน จากสุราษฎร์ฯหาดใหญ่ไม่ยั่งยืน ต้องกลับคืนมุ่งตรงลงทะเล อาชีพเดิมที่ถนัดไม่ขัดข้อง อยู่ระนองลงเรือใหม่ไม่หันเห ไปอยู่ไหนก็ไม่พ้นเรือตังเก ต้องร่อนเร่สัญจรย้อนคืนวัน จากวันผันเป็นเดือนไม่เคลื่อนคลาย เดือนเป็นปีมั่นหมายไม่แปรผัน จวบถึงวันฟ้าเลิกลงโทษทัณฑ์ ครบปีพลันคลายโศกพบโชคงาม วันมีโชคโฉลกดีเป็นศรีสุข ด้วยหมดทุกข์หมดภัยไร้ขวากหนาม เจ๊สำรวยคนขายหวยวิ่งมาตาม ชูโพยถามแจ๊คพ็อตอยู่ที่ใคร เมื่อวานชาวตังเกเร่มาซื้อ หวยที่ถูกนั้นคือรางวัลใหญ่ สิบแปดล้านรวยไม่หยอกอย่าบอกใคร ถูกแจ๊คพ็อตรีบไปขึ้นรางวัล เผด็จดูหวยบนดินในกระเป๋า เลขท้ายเราไม่ถูกเหมือนดังฝัน แต่พอเห็นเลขหมวดที่ตรงกัน ฉบับนั้นเลขตรงไม่สงกา แจ๊คพ็อตนั้นอยู่นี่เจ๊สำรวย สิบแปดล้านเลขสวยอย่ากังขา ผู้สื่อข่าวถ่ายแว็บแสบลูกตา เจ๊สำรวยชูหราหวยบนดิน ลงหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เป็นความลับไม่เปิดเผยเฉลยสิ้น ว่าใครคือผู้โชคดีให้ยลยิน ลือระบิลเพียงโชคซุ่มหนุ่มตังเก หนุ่มเผด็จเศรษฐีใหม่ไม่รีรอ ชวนเพื่อนรักกอดคอไม่หักเห บุญชูผู้ตามใจเพื่อนทั้งเพ ไม่ลังเลคืนเกาะเต่าด้วยเหงาใจ ขอลาแล้วเรือตังเกเคยเร่ร่อน อันดามันลาก่อนค่อยย้อนใหม่ จากระนองขอลาสู่อ่าวไทย มุ่งตรงไปชุมพรถอนในทรวง ผ่านสวนยางพลางนึกถึงยางรัก สุดจะหักห้ามจิตให้คิดหวง ยางสวาทยางรักเหมือนยางลวง หรือในทรวงทรามวัยนั้นไร้ยาง ถึงท่าเรือปากน้ำเมืองชุมพร พาคิดถึงบังอรให้หมองหมาง เจ้าคอยพี่หรือเปล่าหนอนวลนาง ใจอับปางครางคิดถึงแต่นวล เห็นท่าเรือปากน้ำช้ำทรวงใน หวนคิดถึงขวัญใจสุดไห้หวน พาพี่ครวญครุ่นคิดจิตรัญจวน เจ้าเรรวนลึกล้ำกว่าทะเล ทะเลงามยามถูกมรสุม รักเร้ารุมเปลี่ยนใจให้หักเห ใจหมุนวนป่วนปั่นผันรวนเร ใจเกเรลืมรักได้ลงคอ เกาะนางยวนหากน้องนั้นยังคอย ใจเจ้ากลอยคิดถึงพี่ไหมหนอ ลืมรักเก่าอิ่มไอรักยังไม่พอ ใจพี่รอหลงเล่ห์เสน่ห์นาง เรือเทียบท่าหน้าหาดเกาะนางยวน ไม่เห็นนวลพาใจให้หมองหมาง เจ้าอยู่ไหนพี่อยากเห็นเอวบาง หรือน้องนางเจ้าไปอยู่กับคู่ใจ โอ้ลำดวนลืมพี่แล้วหรือนี่ หรือว่าพี่มาช้าไปใช่ไหม เจ้าคงอยู่เรือนหอของทรามวัย เป็นขวัญใจมาดามเยอรมัน ถึงอย่างไรก็ขอเพียงได้เห็นหน้า เพื่อขอลาอีกครั้งนะจอมขวัญ จะขอลาไปตลอดยอดชีวัน จะไม่หันคืนกลับเกาะนางยวน เห็นร่างน้อยวิ่งไหวไหวมือไกวโบก ราวกับโลกหยุดผันใจปั่นป่วน ร่างนั้นคล้ายร่างของน้องเนื้อนวล โอ้ลำดวนนงเยาว์เจ้านั่นเอง โดดลงจากเรือเร็วสู่ชายหาด กางมือวาดโอบรัดมัดเขม็ง กอดกระชับแนบอกเจ้าเร้าละเวง ปากบรรเลงเพลงรักกันและกัน โอ้แม่ยอดยาจิตวิชชุดา เสน่หามิเคยจะเหหัน พี่รักเจ้ายิ่งกว่าดวงตะวัน รักฟ้านั้นมิอาจเปรียบเทียบได้เลย แม้อยู่สุดฟากฟ้ามหาสมุทร คิดถึงน้องนงนุชสุดเฉลย จะนั่งนอนยืนเดินพี่ไม่เคย ลืมคิดถึงเจ้าเลยสักนิดเดียว ลำดวนนี้ตั้งแต่คราพี่ลาจาก น้ำตาพรากโหยหาสุดฟ้าเขียว คิดว่าพี่ไม่กลับมาแล้วเชียว ทุกทุกเที่ยวเรือเข้าฝั่งเฝ้านั่งรอ รอรอรอรอรอเฝ้ารอพี่ รอคนดีพี่จะกลับมาไหมหนอ รอรอรอรอรักเฝ้าแต่รอ ไม่เคยท้อรอรักพี่คนเดียว จะเฝ้ารอรอจนกว่าพี่จะกลับ จวบชีพดับนานแค่ไหนไม่เฉลียว น้องจะรอรอสัมพันธ์อันกลมเกลียว จะไม่เหลียวแลใครที่ไหนเลย โถดวงใจแม่ยอดเสน่หา ยอดชีวามิ่งมิตรของพี่เอ๋ย จะหาใครมั่นรักเท่าทรามเชย ไฉนเลยพี่ทำผิดคิดไปเอง คิดว่าน้องรักหนุ่มเยอรมัน มิสเตอร์ฮันส์ยอมให้เขาข่มเหง พี่จึงได้หลีกทางอย่างวังเวง ปลีกตัวเองไปให้ไกลลับตา เพราะความจนพี่จึงได้ไม่กล้าสู้ กลัวโฉมตรูจะลำบากกับพี่หนา ด้วยจนยากจึงจำจากน้องกานดา เสน่หาวูบดับลาลับจร แต่โชคดีที่พี่ยังมีโชค เหมือนดังโลกหมุนกลับเวลาย้อน มีโอกาสหวนคืนหาบังอร ด้วยโชคซ้อนถูกแจ๊คพ็อตหวยบนดิน แล้วเจ้าของเบเกอรี่ที่รักเจ้า เขาไม่รีบเร่งเร้าหรือโฉมฉิน ไหนว่าสร้างเรือนหอรอยุพิน หรือเขาบินหนีไปไม่กลับมา หรือเขาหลอกให้น้องพี่หลงเชื่อ ตกเป็นเหยื่อกามารมณ์คนเงินหนา พี่จะขอแก้แค้นแทนน้องยา จะแล่เนื้อเอาเกลือทาให้วางวาย สาวลำดวนยกมือขึ้นปิดปาก อย่าพูดมากไปเลยจะเสียหาย อย่าเอะอะไปเลยพ่อยอดชาย สงสารนายเยอรมันขวัญกระเจิง เขาเพียรขอแต่งงานทุกเย็นเช้า เขาเร่งเร้าพ่อแม่จนแกเหลิง ทั้งของขวัญของฝากสิ่งบันเทิง หลงระเริงล่อใจเสมอมา ถึงกับช่วยกระตุ้นให้รีบแต่ง ทั้งสองแรงแย่งกันขันอาสา ช่วยกันเตรียมส่งเสริมวันวิวาห์ สองยายตาอยากได้เขยเยอรมัน แต่น้องนี้ขอผลัดเขาตลอด ถึงอ้อนออดก็อย่าหมายได้ดังฝัน จะขอรอจนกว่าพ่อแจ่มจันทร์ จะอาสัญหรือผันแปรอย่างแน่นอน ได้ยินน้องนงเยาว์เจ้าขานไข รักทรามวัยนั้นมั่นคงดั่งสิงขร ต่อเมื่อพี่สิ้นชีวาไม่อาวรณ์ หรือเปลี่ยนผันไปก่อนจึงจะยอม จำจะรีบจัดการให้เสร็จสรรพ รีบจองจับหมั้นหมายแม่เนื้อหอม แล้วกำหนดวันแต่งงานกับพะยอม จึงเตรียมพร้อมไปอ้อนวอนนายเมฆา ขอร้องให้เจ้าของเกาะนางยวน เป็นเถ้าแก่ยกขบวนรีบไปหา สู่ขอสาวลำดวนกับยายตา เพื่อให้หนุ่มเผด็จมาเป็นขวัญเรือน สองยายตาอ้าปากพูดไม่ออก ได้แต่กลอกตาแลไม่เขยื้อน ทำอึกอักเออออพอกลบเกลื่อน ทำเลื่อนเปื้อนเฉไฉไปตามแกน ด้วยทั้งสองยายตานั้นอาเพศ เหมือนถูกเวทเงินตราที่มีแผน รีบเอาข่าวไปบอกหนุ่มต่างแดน ถ้าหากแม้นไม่รวบรัดจะขัดใจ ได้ยินหนุ่มเยอรมันพลันวิตก เจ็บในอกปวดวิญญาณ์จะหาไหน จะมีใครไหนเล่าที่เข้าใจ เจ็บทรวงในเข้าระบายกับน้ำเมา แม่ไขศรีดีใจมาต้อนรับ ด้วยทางผับมีพิเศษในวันเสาร์ เชิญคุณฮันส์ข้างในก่อนเถิดพวกเรา เบียร์หรือเหล้ามีคอยเสิร์ฟตลอดคืน เขาจึงสั่งเบียร์ไทยรสกลมกล่อม มาเพื่อย้อมอารมณ์ที่ขมขื่น ดื่มหลายขวดยังไม่อาจลืมขวัญยืน สุดจะฝืนอารมณ์ข่มอาลัย นี่ลำดวนหวนกลับไปหาเขา ทิ้งให้เราชอกช้ำน้ำตาไหล ควรหรือเราจะอยู่ดูหน้าใคร สุดอาลัยหลงรักเขาอย่างเมามัว ทั้งของขวัญของฝากของกำนัล แม่แจ่มจันทร์ไม่รู้เลยหรือทูลหัว ทั้งเรือนหอรอรักเพื่อมัดตัว ไยยังมัวหลงเขาไม่เข้าใจ ความคั่งแค้นในใจใครจะช่วย ถึงจะรวยมั่งมีสักเพียงไหน จะมีใครไหนเล่าช่วยปลอบใจ ช่วยแก้ไขเหตุการณ์ผ่านวังวน นักเลงหยดนั่งสังเกตอยู่ไม่ไกล เห็นหนุ่มใหญ่เยอรมันดูสับสน นั่งดื่มเหล้าเมามายพูดวกวน ทำเหมือนคนอกหักถูกรักลวง จึงตรงเข้าไปนั่งชวนชนแก้ว คงไม่แคล้วเรื่องความทุกข์อันใหญ่หลวง ขอเชิญดื่มแด่ความทุกข์ทั้งปวง ทั้งรักลวงรักหลอกบอกลาไกล พูดถูกใจจริงหนอเจ้าเกลอแก้ว คงไม่แคล้วมีทุกข์ด้วยใช่ไหม ถึงได้กล่าวเหมือนคนที่เข้าใจ ทุกข์อะไรไม่เท่าทุกข์ฤดี อ๋อแน่นอนแม่นแล้วละเพื่อนเอ๋ย ตัวเราเคยอกหักด้วยรักหนี มันเจ็บปวดรวดร้าวสุดชีวี ขอโทษทีไม่อยากพูดให้ช้ำทรวง ไม่เป็นไรดอกหนาดื่มกันหน่อย ความรักลอยเลื่อนหลุดสุดแหนหวง ไม่อยากให้เป็นปัญหาเพราะรักลวง แต่ด้วยดวงไม่ดีจึงบีฑา เขากลับมาเพื่อแย่งรักของเรา ไม่มีเขาเราคงได้หรรษา ได้เข้าหอรองานวันวิวาห์ อยากปรึกษาขอให้ช่วยด้วยคงดี นักเลงหยดอ่านใจเยอรมัน ทะลุปล้องกลางคันตามวิถี เรื่องเรือนหอรอรักเป็นไรมี หาวิธีแย่งเขาเอามาครอง พลางป้องปากกระซิบเป็นนัยนัย อย่าเอ็ดไปประตูมันมีช่อง เอาไว้ค่อยปรึกษาหาครรลอง ยังพอมองเห็นทางอยู่ไม่ไกล พูดจบแล้วทิ้งท้ายบอกอำลา พรุ่งนี้ก่อนเถิดหนาค่อยคุยใหม่ ลาก่อนฉันมีเรื่องต้องรีบไป พบกันใหม่ที่เรือนหอตอนเที่ยงตรง มิสเตอร์ฮันส์รู้ทันเกมนายหยด ด้วยรู้หมดชายคนนี้มีพิษสง เขาอาจช่วยเราได้ดังจำนง ตอบตกลงพบกันตามเวลา หนุ่มฝรั่งหายเมาเป็นปลิดทิ้ง กลับไปนั่งจมนิ่งกับปัญหา คิดกำจัดเผด็จไปให้ไกลตา ไม่ให้มาเป็นก้างขวางหัวใจ จำจะออกอุบายให้นายหยด ทำให้หมดปัญหาไปให้ได้ จะต้มยำทำแกงกันอย่างไร เชิญตามใจขอเพียงให้ได้สมปอง ได้เวลาเที่ยงตรงตามกำหนด พ่อยอดชายนายหยดเดินยิ้มย่อง ยกมือไหว้ทายทักอย่างลำพอง คึกคะนองเอ่ยชมเรือนหองาม แม่ลำดวนตาต่ำเสียจริงหนอ หลงพะนอเห็นดีทำผลีผลาม รับหมั้นเขาแนบชิดคอยติดตาม พ่อโฉมงามเคยทิ้งไปไม่นำพา เขากลับมามัวงงหลงเสน่ห์ คงด้วยเล่ห์ของมันนั่นแหละหนา นายจะเอาอย่างไรให้ว่ามา ฉันรับรองเองว่าไม่ต้องกลัว เรื่องนี้ฉันขอเป็นธุระเอง ใช่อวดเก่งแต่ต้องมีค่าหัว เพียงดีดนิ้วสั่งมารับรองชัวร์ ไม่ใช่มั่วถ้าให้ชัดวางมัดจำ หนุ่มใหญ่เยอรมันไม่หันเห ไอยอมเปย์ไม่อั้นพ่องามขำ เพียงสั่งสอนไห้มันได้หลาบจำ เอาให้หนำหลีกไปให้พ้นทาง มันคงไม่ยอมไปแต่โดยดี อาจต้องมีบาดแผลเกิดขึ้นบ้าง สักสามหมื่นเป็นมัดจำไม่อำพราง ที่เหลือค้างอีกสามหมื่นยื่นจบงาน เปิดกระเป๋าหยิบส่งให้นี่เงินสด ไม่ปรากฏสิ่งใดเป็นหลักฐาน หากเรื่องเกิดไม่เป็นไปตามการณ์ อย่าซัดทอดพยานถึงกันเชียว นายหยดบอกเรื่องนี้ไม่ต้องห่วง จะจัดการให้ลุล่วงอย่าเฉลียว ขอให้เพียงเงินถึงเพียงอย่างเดียว ง่ายจริงเจียวกำจัดคนให้พ้นทาง อย่าไปไหนนะพ่อรอฟังข่าว ให้เรื่องราวที่ผจญไม่หม่นหมาง งานสำเร็จเสร็จสรรพค่อยรับสตางค์ วันได้นางคืนเรือนหอพ่อยอดชาย แม้นได้นางคืนมาดังใจคิด จะไม่บิดพลิ้วไปดอกสหาย จะยึดเอาเกาะเต่าเป็นเรือนตาย กับโฉมฉายชื่อลำดวนยวนฤดี นักเลงหยดหลบไปที่หลังเกาะ พลางหัวเราะเข้ากระท่อมอย่างสุขี เรียกสมุนสามคนที่มือดี ไอ้จำปีไอ้สุชาติไอ้สมชาย พวกมึงจงพร้อมฟังรับคำสั่ง ทีกูมั่งได้สะสางสมใจหมาย เราจะไปแก้แค้นที่ได้อาย ยังไม่สายเกินกว่าจะแก้ลำ มันสองคนทำกูเจ็บในคราวนั้น แต่กลับกันกูจะซัดมันให้หนำ จะไม่เผลอให้มันเป็นฝ่ายทำ พวกมึงจำให้มั่นฟันไม่เลี้ยง กูจะล่อตอนมันไปกู้อวน จะแอบดูไม่รบกวนให้มีเสียง จวบจนมันลากอวนจนเรือเอียง พุ่งชนเปรี้ยงยิงกระหน่ำให้หนำใจ มีรางวัลให้พวกมึงคนละหมื่น ตระเตรียมปืนให้พร้อมอย่าสงสัย ถึงเวลาเอาเรือเร็วออกไป ซ่อนตัวไว้อย่าให้มันได้รู้ตัว ค่ำคืนนั้นเดือนแรมไม่แจ่มชัด ดึกสงัดฟ้ามืดเงาสลัว เห็นเกล็ดปลาวิบวับดูมัวซัว เรือเอียงตัวโน้มน้าวยามสาวอวน สองสหายสาวอวนขึ้นกว่าครึ่ง เรือทะลึ่งเอียงวูบดูผันผวน จังหวะเรือเอียงซ้ำเพราะคลื่นทวน เสียงเรือเร็วโหยหวนพุ่งออกมา เสียงเร่งเครื่องดังลั่นแสบแก้วหู แล่นลิ่วลู่เหินลมลอยถลา มุ่งตรงแน่วมายังเรือหาปลา ทั้งสองเกลอผวาพุ่งกระโจน ดิ่งลงน้ำดำไปให้ไกลห่าง พลันเสียงครางโครมสนั่นทันเผ่นโผน โผล่ขึ้นมาได้ยินเสียงตะโกน พร้อมเสียงโดนกระสุนรัวเสียวหัวใจ ทั้งคู่ดำน้ำหนีไปต่างทิศ แต่ชีวิตถึงคราวไม่ตักษัย พอดีมีเรือสำราญผ่านไม่ไกล ส่องแสงไฟสว่างรุ่งพุ่งตรงมา เรือของนักเลงหยดจึงฉากหนี เลี้ยวหลบลี้ลับมุมเกาะเลาะริมผา แอบหลบบังหลังเกาะพอลับตา อนิจจาพลาดพลั้งอีกแล้วเรา ไม่น่าพลาดเลยหนอวางแผนดี เหมือนมีผีแกล้งตลกโชคของเขา คงต้องวางแผนใหม่ยากไม่เบา ทำไงเล่าพลาดซ้ำจำต้องทน แต่ครานี้เห็นทีจะลำบาก เพราะคงยากที่จะทำซ้ำอีกหน มันคงรู้ว่าเราแกล้งพุ่งชน หวังสินบนชีวิตมันทั้งสองเกลอ จำต้องเก็บตัวเงียบอดใจรอ คงมีหนอสักวันที่มันเผลอ จะไม่ให้มีโอกาสฝันละเมอ จะส่งเกลอทั้งสองล่องโลกันตร์ มิสเตอร์ฮันส์งุ่นง่านในดวงจิต รู้สึกผิดที่ไม่ได้ดังใฝ่ฝัน จะโทษใครก็ไม่ได้ผิดเหมือนกัน แกล้งจำนรรจ์เรื่องอันใดให้สุดเดา แกล้งไถลโฉบไปหาลำดวน เอ่ยปากชวนให้กลับไปกับเขา ไปช่วยทำขนมอบอยู่หน้าเตา ช่วยแบ่งเบากว่าจะหาคนมาแทน ความเกรงใจบุญคุณที่นานนับ ลำดวนเจ้ายอมกลับไปตามแผน หันไปบอกพี่เผด็จคนเป็นแฟน ขอทดแทนคุณเก่าของเจ้านาย รักษาตัวให้ดีนะที่รัก เลิกสักพักเรือคงซ่อมไม่ไหว ถูกชนพังยับแยกแตกกระจาย หาซื้อใหม่ให้ทันวันแต่งงาน ศัตรูพี่เป็นใครที่ไหนหนอ ถึงได้ก่อจองเวรตามล้างผลาญ ทั้งชนเรือยิงถล่มจนแหลกลาญ จนแทบคลานดับดิ้นสิ้นชีวา หรือเพราะเป็นคู่แข่งแย่งตัวเรา เห็นมีเขานายฮันส์เท่านั้นหนา ข้างฝ่ายหนุ่มเยอรมันจำนรรจา ไอจะฆ่าเขาทำไมให้ป่วยการ ฉันรักเธอก็ไม่เคยได้ลวนลาม ไม่ห้ามปรามทึกทักดักสังหาร ถึงฉันเคยเพียรขอเธอแต่งงาน ก็เป็นการพิสูจน์ว่าจริงใจ ขอบใจเธอที่จะกลับไปช่วยฉัน เยอรมันเบเกอรี่คงสดใส จวบจนมีผู้ช่วยแทนทรามวัย คงไม่ไกลเนิ่นนานขอสัญญา ไอมีเรือลำใหม่ให้เผด็จ เพิ่งต่อเสร็จส่งตรงจากสงขลา ให้ขอยืมเพื่อเอาไว้หาปลา ไปจนกว่าซ่อมเรือเสร็จแล้วค่อยคืน เพื่อเป็นการตอบแทนในน้ำใจ ที่ยอมให้คู่หมั้นโดยไม่ฝืน เบเกอรี่ของฉันคงยั่งยืน คงกลับคืนขายดีเหมือนที่เคย ขอขอบใจคุณฮันส์ฉันขอพัก เรื่องหาปลาแต่จักไม่นิ่งเฉย ขอสืบสาวว่าใครที่ไหนเอย เซ่นสังเวยยิงกันให้บรรลัย คิดว่าอีกไม่นานคงรู้ตัว ลอบยิงหัวลอบฆ่ากันให้หวั่นไหว ผู้วางแผนตัวจริงนั้นคือใคร คงสืบได้ไม่ยากที่จะเดา นั่นแหละยิ่งจำเป็นต้องใช้เรือ เอาไว้เพื่อสืบเสาะคอยดูเขา อย่าเกรงใจฉันเลยพ่อเพื่อนเรา ไปเลือกเอาเรือลำที่สีอำพัน ชื่อเรือนั้นฉันตั้งมีความหมาย เหมาะกับนายเผด็จมากกว่าฉัน เพราะชื่อเรือเป็นชื่อคนสำคัญ นางในฝันของเราสาว"ลำดวน" เรือ"ลำดวน"นกนางนวลเป็นสัญลักษณ์ นกที่หักอกชายให้หันหวน ทุกคราที่มองเห็นนกนางนวล โต้ลมผวนโผผินช่างกินใจ หนุ่มเผด็จยื่นมือไปให้จับ ฝ่ายหนุ่มฮันส์ยิ้มรับอย่างผ่องใส และนี่คือสัญญาที่จริงใจ บอกเป็นนัยว่าฉันนั้นเอาจริง แม้ว่าฮันส์นั้นกลัวเรื่องจะแดง ก็อยากแจ้งรู้ในน้ำใจหญิง ตั้งชื่อเรือหวังแนบได้แอบอิง ยอมทุกสิ่งเพียงเพื่อครองห้องหัวใจ ฝ่าเกลียวคลื่นลื่นไหลช่างไวว่อง โลดแล่นคล่องครืนโครมโพยมใส เรือลำดวนผกผวนยวนฤทัย เผด็จอาศัยหลังเกาะเลาะไปดู เพื่อให้รู้แน่ชัดถนัดแน่ ว่าจริงแท้ใครกันมันจังหู ซัดเรือเราแตกกระจายอ้ายศัตรู ยิงกราดกรูไล่ล่าให้จาบัลย์ ด้วยตัวเราไม่ถึงตายวายชีวาตม์ จึงพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ อยากจะหาสาเหตุปองร้ายกัน แม้นสำคัญยินดีจะผ่อนคลาย พูดจากันให้รู้เรื่องไม่เคืองขุ่น หาต้นทุนหาเหตุผลยังไม่สาย ถึงจะผิดแต่ชีวิตไม่วางวาย อาจกลับกลายให้ร้ายนั้นเป็นดี ฝ่ายยอดชายนายหยดนักเลงใหญ่ แอบหลบเอาเรือไปเพื่อซ่อมสี ที่บางหมากอู่เรือนายทองดี เป็นเพื่อนซี้ทางนักเลงเก่งลวดลาย เรือลำนี้แข็งแรงไม่แตกหัก แต่ต้องพักซ่อมสีที่เสียหาย เพื่อกลบเกลื่อนหลักฐานอาจบานปลาย ป้องกันเรื่องวุ่นวายก่อนถึงตัว เห็นเผด็จแล่นเรือลอยวนเวียน แล่นโฉบเฉี่ยวฉวัดเฉวียนน่าเวียนหัว หวั่นถูกตามพิฆาตด้วยหวาดกลัว ว่าความชั่วของเราเขารู้ทัน กลับมานอนหวาดผวาที่เกาะเต่า รอให้เรื่องซบเซาน่าสงสาร ชนเรือเขาไล่ยิงเขาเสียจนอาน กลัวเรื่องบานแล้วเขาขอเอาคืน ด้วยเคยถูกเผด็จกับเพื่อนเกลอ ทำเสียเบลอขู่ไว้ไม่กล้าฝืน กลัวถูกย้อนยอกยับดับด้วยปืน จำต้องขืนแข็งใจสู้ชะตา ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่เคืองขุ่น ลอยเรือหมุนเวียนเลียบเทียบไปหา นี่เรือใหม่ต่อจากที่ไหนมา ดูเข้าท่าทะมัดทะแมงแรงทีเดียว เผด็จชะลอเรือจ้องมองชำเลือง ให้ขัดเคืองข้องจิตคิดเฉลียว นึกในใจว่าไอ้นี่แน่แท้เทียว ที่มันเที่ยวไล่ยิงเราเกือบตาย จึงตอบว่าเรือนี้ของนายฮันส์ ให้ยืมกันแทนลำที่เสียหาย เรือถูกชนทั้งยิงซ้ำหวังทำลาย ฆ่าให้ตายจึงตามดูให้รู้ความ ใครกันแน่ที่ทำได้เช่นนี้ หรือเขามีเหตุใดใคร่ขอถาม นายคิดว่าควรเป็นใครจึงติดตาม หรือรู้ความรู้หน้าว่าเป็นใคร ข้าไม่รู้ดอกเพื่อนหากได้กลิ่น เพียงได้ยินเสียงเรือก็จำได้ บุญชูเสริมพยักหน้าบอกเป็นนัย ข้าจำได้เสียงเครื่องคล้ายลำนี้ นายหยดร้องบอกไฮ้อะไรนั่น เรือของฉันเพิ่งถอยจากซ่อมสี เอาไปซ่อมอยู่ที่อู่นายทองดี เจ้าของอู่นั่งอยู่นี่เป็นมั่นคง หากไม่เชื่อลองถามดูก็ได้ เพิ่งซ่อมเสร็จเลยให้เขามาส่ง ทั้งเครื่องรวนสีหมองฟิตให้คง หวังยืนยงอยู่ได้ไปหลายปี บุญชูถามอู่ท่านอยู่ที่ใด เผื่อจะได้เอาเรือไปหาพี่ เพื่อให้รื้อซ่อมใหญ่ในทันที จะได้คืนลำนี้ให้นายฮันส์ ทองดีให้ไปถามที่บางหมาก คนส่วนมากทุกคนรู้จักฉัน เจ้าของอู่ต่อเรือเขารู้กัน ที่สำคัญซ่อมให้ในบัดดล ทั้งวางเครื่องต่อเรือและทำสี ฝีมือดีสารพัดไม่ขัดสน ไฟเบอร์กลาสส์เรือไม้ไม่อับจน บริการทานทนและว่องไว บุญชูบอกขอบใจจะไปหา โบกมือลาเหเรือวาดพลิ้วไหว ทิ้งพรายคลื่นเป็นฟองตามเรือไป แผ่นดินใหญ่คือจุดหมายเมืองชุมพร เรือ"ลำดวน"เหินลอยฝ่าคลื่นลม สู่ปากน้ำเร็วสมลางสังหรณ์ เลาะบางหมากจอดเรือไม่อาวรณ์ เอื้อนบทจรถามหาอู่ต่อเรือ เดินไม่นานก็ถึงซึ่งจุดหมาย อู่ของนายทองดีช่างดีเหลือ พบเฒ่าหอมช่างฝีมือที่เหลือเฟือ ไม่คลุมเครือรับงานเป็นมั่นคง เพิ่งซ่อมเสร็จไปลำเมื่อวันวาน นายหัวท่านนำเรือนั้นไปส่ง ที่เกาะเต่าวันนี้อย่าพะวง อีกนานคงกลับมาน่าเสียดาย เรือที่ลุงหอมว่าเอามาซ่อม เป็นอะไรใหญ่ย่อมมากเพียงไหน เจ้าของเรือเอามาซ่อมเมื่อไร เขาเป็นใครเพราะอยู่เกาะเดียวกับเรา เขาเพิ่งเอามาซ่อมได้สามวัน หัวเรือนั้นเหมือนดั่งชนกระแทกเขา สีถลอกปอกเปิกแยะไม่เบา หัวเรือเขาเสริมเหล็กอย่างแข็งแรง เขาเอามาซ่อมสีอย่างรีบเร่ง ตัวเขาเองคือนายหยดอยากแถลง เป็นเพื่อนรักนายทองดีอย่าระแวง งานไม่แพงเพราะเขาเป็นเพื่อนกัน นัดแนะกับเฒ่าหอมจะมาใหม่ พร้อมลากเรือมาให้ไม่แปรผัน ขอเวลาเตรียมพร้อมอีกสองวัน เสร็จแล้วพลันเอ่ยลากลับมาเรือ เผด็จว่าใช่แน่ไอ้นายหยด ทำเป็นปดซ่อมเครื่องช่างร้ายเหลือ สีถลอกปอกเปิกที่หัวเรือ คิดแล้วอยากแล่เนื้อมันออกดู บุญชูตบอกผางข้าว่าแล้ว คงไม่แคล้วแก้แค้นแม่นจังหู ไม่กล้ากันซึ่งหน้าแลพันตู น่าหดหู่ลอบกัดขัดใจจัง จำกลับไปดูหน้าไอ้ขี้หก ทำตลกลอบตลบกันข้างหลัง เผด็จบอกเตรียมใจให้ระวัง อาจมีคนอื่นเบื้องหลังมันอีกที เราต้องหาแผนซ้อนให้หลงกล จับตัวต้นเหตุได้อย่าให้หนี จะได้หยุดเรื่องร้ายที่มากมี จบกันทีอย่าให้การณ์มันบานปลาย จับให้มั่นคั้นให้อยู่ให้ยอมรับ สยบกับเหตุผลยังไม่สาย คงดีกว่าเอากันให้ถึงตาย สุขสบายทั้งเกาะเต่าเกาะนางยวน เป็นไปได้หรือเพื่อนคนพวกนี้ บุญชูชี้กลัวเหตุการณ์จะผันผวน กลัวจะลุกเป็นไฟทั้งขบวน เกาะนางยวนเกาะเต่าคงบรรลัย ข้าว่าทางที่ดีตาต่อตา ฟันต่อฟันสู้กันอย่าหวั่นไหว คนดีคงจะรอดและปลอดภัย หมดเรื่องไปสุขสงบจบบรรเทา เผด็จบอกใจเย็นไว้เพื่อนเกลอ อย่าไปเผลอก่อเรื่องเข้าทางเขา ผลสุดท้ายอาจกลายเป็นว่าเรา คือต้นเหตุเรื่องงี่เง่านี้ทั้งเพ เกาะเต่าเกาะนางยวนแดนสวรรค์ ต่างชาติเขาเที่ยวกันอย่าให้เขว ฝรั่งยุ่นเกาหลีและไทเป คนเขาเฮเที่ยวกันออกคึกไป ฝ่ายนายหยดข้องใจเรื่องนายฮันส์ ให้คู่หมั้นสาวลำดวนยืมเรือได้ จึงเร่งรีบไปถามในทันใด เหตุไฉนให้ศัตรูเขายืมเรือ อ๋อเป็นแผนลวงตาอย่าฉงน กลบเกลื่อนพยานจนไม่มีเหลือ เพื่อนจะได้ไม่สงสัยอย่างคลุมเครือ ว่าที่เหนือตัวการคือฉันเอง แล้วแผนการณ์ต่อไปอย่างไรเล่า อย่าเร่งเร้าเงื่อนงำทำโฉงเฉง ให้รอบคอบค่อยกระหน่ำข้ายำเกรง ไม่ละเลงให้เลอะเทอะตามล้างกัน อ๋อแน่นอนนายฮันส์เพื่อนอย่ากลัว จะไม่มั่วเหมือนก่อนไม่หุนหัน ให้มันเผลอเมื่อไรข้ายืนยัน ข้อสำคัญอย่าให้มันรู้ตัว สองเกลอกลับถึงเกาะเต่าในตอนค่ำ ด้วยเย็นย่ำข้างแรมมืดสลัว ฉวยโอกาสแอบแฝงความมืดมัว กำบังตัวเร้นหลบยามราตรี ลัดเลาะเข้าหลังเกาะบ้านนายหยด ย่องสะกดตามทางหว่างวิถี กระท่อมใหญ่ท้ายบ้านช่างเหมาะดี แสงไฟหรี่เห็นภายในมีหลายคน พูดคุยกันเสียงดังแบบไม่เกรง บ้างตะเบ็งแผดเสียงดูสับสน เสียงเฮฮาหนวกหูฟังชอบกล คล้ายเสียงคนดื่มเหล้าที่เมามาย เฮ้ยไอ้ชาติไอ้จำปีมึงจงฟัง รอคำสั่งค่อยลงมือนะสหาย พวกมึงพลาดกูกับไอ้สมชาย จะยิงซ้ำให้ตายทั้งสองคน เผด็จรู้ว่าสำเนียงเสียงนายหยด ไอ้คนคดอหังการ์อกุศล พูดอยู่กับลูกสมุนอีกสามคน จึงอดทนฟังความตามอุบาย นักเลงหยดพูดต่อพอรู้เรื่อง ทำคุยเขื่องวางแผนจุดมุ่งหมาย ลอบวางเพลิงกระท่อมมันให้วอดวาย เป็นอุบายลวงมันให้กลับมา เราจะแอบริมโขดข้างกระท่อม ยิงกระหม่อมทีละคนอย่ากังขา สอยให้หมดไม่ให้เหลืออย่าสงกา งานสำเร็จจะได้พาไปรับทรัพย์ ไอ้ฝรั่งเยอรมันคงดีใจ ที่กำจัดศัตรูได้เสร็จสรรพ แล้วพวกมึงจงหลบไปให้ไกลลับ หมดชนักจึงค่อยกลับหวนคืนมา เราจะเริ่มกันเมื่อไรเล่าลูกพี่ เอาพรุ่งนี้ช่วงบ่ายเป็นไรหนา สักสามโมงลมตะเภาช่วยพัดพา โหมกระพืออัจจิมาให้ลุกโพลง ถึงตอนนั้นพวกมันคงตาเหลือก กระสนเสือกรีบกลับมาตายโหง เอ้าแผนนี้ใครอย่าเสือกไปเปิดโปง บ่ายสามโมงเตรียมการให้พร้อมเพรียง สองเกลอสะกิดพากันถอยกลับ ทำใจรับเตรียมตัวกลับไปขึ้นเขียง ต้องซ้อนแผนนักเลงหยดให้หดเดี้ยง หมดชื่อเสียงหมดอำนาจหมดศรัทธา ในคราวนี้แผ่นดินคงสงบ คงประสบความสุขเสน่หา แดนสวรรค์นักดำน้ำและตกปลา เย็นอุราอากาศธรรมชาติงาม ลมตะเภาพัดโบกปลิวพลิ้วไสว จากทิศใต้ขึ้นเหนือเมื่อบ่ายสาม ฤดูร้อนลมเย็นเย็นเห็นนงราม เหล่าสาวงามนุ่งน้อยแลดูเพลิน ผมสีทองน้ำตาลแดงทุกแห่งหน บ้างอาบแดดเปลือยบนไม่ขัดเขิน หนุ่มไทยแกล้งเดินผ่านทำเป็นเมิน ให้บังเอิญซุกแนบแอบชำเลือง บ้างเดินโทงเทงกรายไม่นุ่งผ้า ช่างอะร้าอร่ามยามย้ายเยื่อง เห็นขนอุยปทุมถัดให้ขัดเคือง นี่หรือเมืองสวรรค์ฟ้าพาราไดซ์ เกาะเต่าเปรียบเมืองแมนแดนสวรรค์ นางยวนยวนใจฉันใช่หรือไม่ เสมือนอยู่ฟากฟ้าสุราลัย คิดไปไกลถิ่นสวรรค์วันฟุลมูน ควันโขมงเปลวไฟพุ่งอยู่ชายเขา กระท่อมเก่าริมหาดทรายมลายสูญ ไฟประทุคุโหมกลับเพิ่มพูน สาวสมบูรณ์จีนฝรั่งนั่งยืนดู สาวฝรั่งที่แก้ผ้าก็รีบนุ่ง ลืมปิดพุงเปลือยบนล้นเหมือนหมู ร้องตะโกนโหวกเหวกเสียงเกรียวกรู บางพธูชูมือยกอกกระเทือน เรือตำรวจแล่นถลาผ่านแม่หาด ตีวงวาดเสียงหวิวหวีดดังมีดเฉือน มุ่งไปยังเปลวไฟเปิดหวูดเตือน ริมหาดเหมือนมีคนเขาเข้าแถวรอ เสียงนกหวีดเป่าปรี๊ดแว่วกังวาน คนบนบกมือประสานอยู่หลังศอ เดินเรียงแถวขึ้นเรือไม่รีรอ รวมสี่หน่อส่งไปให้ทางการ จำเนียรกาลเรื่องก่อนขอย้อนเล่า สองเกลอแก้วของเราได้ขับขาน กลับไปแจ้งตำรวจประจำการ ที่สน.ประสานงานในทันที แจ้งเหตุร้ายไปยังต้นสังกัด เกาะพะงันตามถนัดอย่างเร็วรี่ ทั้งตำรวจและสหายสองชีวี ไปดักรออยู่ที่หลังกระท่อม รอจนนักเลงหยดและสมุน จุดไฟเผาชุลมุนจึงได้ล้อม เป่านกหวีดยิงเปรี้ยงบอกให้ยอม จึงคุกเข่าโดยละม่อมยอมทันที ไม่เสียเลือดสักหยดในครั้งนั้น นายหยดมันก็นักเลงไม่ยอมหนี ไม่ซัดทอดเยอรมันเจ้าตัวดี จบเรื่องที่เพียงแค่มันแก้แค้น เผด็จกับบุญชูรู้เต็มอก เรื่องนรกนี้นายฮันส์คนวางแผน สร้างเหตุการณ์ขึ้นเพื่อจะแย่งแฟน ทุ่มคะแนนทำปลื้มให้ยืมเรือ แต่ผกผันการณ์กลับตาละปัด แผนติดขัดล้มเหลวไม่มีเหลือ แต่พยานรู้เห็นกลับคลุมเครือ ด้วยชาติเสือแน่จริงไม่ทิ้งลาย จำจักต้องไปพูดแบบเปิดอก ไม่ต้องยกแม่น้ำทั้งห้าสาย พูดตรงตรงว่าจะเอาให้วางวาย ต้องให้ตายกันไปข้างมันเกินควร จึงบอกกับเพื่อนรักเราไปกัน ไปหาเจ้าเยอรมันจอมปั่นป่วน พูดกับมันต่อหน้าน้องลำดวน ให้เนื้อนวลเป็นคนตัดสินใจ ให้บังเอิญวันนั้นเป็นวันดี มิสเตอร์ฮันส์ทำพิธีขึ้นบ้านใหม่ เพิ่งสร้างเสร็จจัดฉลองไม่บอกใคร เชิญแต่สองตายายกับโฉมตรู นิมนต์พระมาเจริญพระพุทธมนต์ เป็นสิริมงคลให้เริดหรู หลวงพ่อจันทร์ที่เป็นท่านพระครู กำลังเจิมประตูให้อยู่เย็น เมื่อสองเกลอไปถึงคลานไปกราบ หลวงพ่อจันทร์รับทราบเมื่อแลเห็น เอ่ยเหมือนรู้ความนัยเรื่องกรรมเวร อโหสิเป็นหนทางให้พ้นทุกข์ สาธุชนผู้สว่างในทางธรรม อโหสิกรรมให้เขาเราเกิดสุข เลิกให้สิ้นห่างไกลอบายมุข เหมือนห่างไกลความทุกข์ภายในใจ มิสเตอร์ฮันส์หันหน้ามองหลวงพ่อ ความทุกข์มีอยากขอช่วยแก้ไข เจริญพรทุกข์นั้นอยู่ที่ใจ แบกทุกข์ไว้ทำไมเล่าโยมฮันส์ อันที่ใดมีรักย่อมมีทุกข์ ถึงรักให้ความสุขหฤหรรษ์ ยามขาดรักให้โศกาแทบจาบัลย์ ที่จริงนั้นรักก็เป็นเช่นอบาย รักตัวเองก็ทำให้เกิดทุกข์ กลัวไม่มีความสุขเร่งขวนขวาย ทั้งโลภโมโทสันกันวุ่นวาย บ้างกลับกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว พระพุทธะท่านให้ละกิเลส ตัวต้นเหตุที่แบกทุกข์ไว้บนหัว ละกิเลสอบายมุขอย่าเมามัว ไม่พันพัวไร้ทุกข์สุขนิรันดร์ เท่านี้แหละโยมฮันส์ในขั้นต้น หากอยากสนทนาธรรมอีกกับฉัน วัดยินดีต้อนรับท่านทุกวัน จะคุยกันให้รู้แจ้งในความจริง ธรรมะของพุทธองค์สัมผัสได้ จะเข้าใจเหตุผลทั้งชายหญิง ละอบายหมดทุกข์อย่าประวิง สุขทุกสิ่งในสวรรค์นั้นคือใจ มิสเตอร์ฮันส์ก้มกราบน้อมรับพร แจ้งคำสอนเห็นทางสว่างใส อนุโมทนาด้วยได้กลิ่นไอ กลิ่นธรรมะทราบซึ้งใจสบายตัว ผมสัญญาว่าจะไปหาหลวงพ่อ สนทนากันต่อกับท่านขรัว หลงกิเลสหลงอบายหลงเมามัว ขอแก้ตัวศึกษาธรรมเลิกกรรมเวร เจริญพรอาตมาขอลาก่อน ขออวยพรโยมฮันส์ที่แลเห็น เพราะธรรมะนั้นคือสิ่งจำเป็น เปรียบดั่งเช่นธรรมชาติไม่ขาดเกิน ยินดีด้วยนะโยมน่วมโยมลำยอง โยมทั้งสองจะมีเขยอย่าขัดเขิน เรื่องหาฤกษ์วันแต่งฉันบังเอิญ อยากขอเชิญที่วัดจัดผูกดวง พ่อเผด็จเป็นคนดีมีมานะ มีธรรมะการงานอันแหนหวง ทั้งขยันขันแข็งไม่หลอกลวง เพราะนายพ่วงพ่อเขาเรารู้ดี เป็นญาติกันทำประมงอยู่สงขลา เขาฝากฝังลูกยากับหลวงพี่ ช่วยกำกับดูแลมันอีกที นิสัยดีติดนักเลงไม่เกรงใคร สองยายตารับคำตามไปวัด ไม่กล้าขัดท่านขรัวมัวเหลวไหล ลำดวนนั้นไปพร้อมกับคู่ใจ แล้วก็ได้ฤกษ์งานวันวิวาห์ มิสเตอร์ฮันส์หุนหันพลันได้คิด ไม่ยึดติดตัดใจขันอาสา ทั้งรับส่งจากวัดเต็มอัตรา ขับรถพาไปแม่หาดกลับลงเรือ แต่นั้นมานายฮันส์ก็ไปวัด สำรับจัดคาวหวานไม่ขาดเหลือ ทั้งทำบุญสุนทานและจานเจือ มีสุขเมื่อได้ปรึกษาปัญหาธรรม เริ่มรู้แจ้งเข้าใจในทุกสิ่ง ว่าความจริงมีสุขได้อย่างอิ่มหนำ ละกิเลสละอบายใฝ่ในธรรม ยึดศีลห้าเหนี่ยวนำความสุขจริง ถึงกำหนดวันวิวาห์ของบ่าวสาว ลำดวนสวมชุดขาวราวเจ้าหญิง สร้อยลงยาแหวนตราคือของจริง คือทุกสิ่งเผด็จให้ไว้แต่เดิม ที่แปลกใจที่สุดคือของขวัญ ที่นายฮันส์มอบให้เป็นเฉลิม คือเรือนหอหลังงามเป็นประเดิม เพื่อได้เริ่มชีวิตคู่สู่นิรันดร์ รวมทั้งร้านเบเกอรี่ที่ถนัด หันเข้าวัดมุ่งสร้างทางสวรรค์ สู่ร่มกาสาวพัสตร์ตัดบ่วงกรรม์ ละชีวันฆารวาสบรรพชา ละกิเลสโลภหลงสิ่งเมามัว ละความชั่วตัดให้หมดซึ่งตัณหา ของนอกกายถวายให้แก่วัดวา ทั้งเงินตราสิ่งของประดามี ในวันงานจึงเห็นพระอันดับ รูปที่เก้าวาววับจับราศี นั่งสวดมนต์ในฤกษ์ทำพิธี ผ่องอินทรีย์ลีลาสง่างาม ผิวขาวนวลชวนให้รู้เป็นฝรั่ง จะยืนนั่งสงบเสงี่ยมไม่ผลีผลาม ชื่อ "พระหาญธัมโม" สมญานาม ของท่านตามฎีกาเดิมชื่อฮันส์ ประกายตาท่านมีแววแห่งความสุข ด้วยปราศทุกข์ก้าวสู่ทางสวรรค์ เห็นทางธรรมทางเจริญพรหมจรรย์ บ่าวสาวนั้นภิญโญโมทนา ทั้งคู่นั้นมีสุขในทางโลก "หาญธัมโม" ท่านมีโชคได้ศึกษา มีสุขกับธรรมะของศาสดา อุปมาได้พบแก้วเจียระไนฯ ***** อวสาน ***** หมายเหตุ "เสน่ห์นางยวน" เป็นหนึ่งในงานกลอนชุด.... "ชีวิตที่ติดกลอน" นำเสนอเพื่อนักอ่านชาวศาลานกน้อย เป็นบรรณาการโดยกาบแก้ว และยินดีเสวนากับเพื่อนชาวศาลานกน้อยทุกท่าน กาบแก้ว โทร : 089-1211486 19 ธันวาคม 2549 |
ตอบความเห็นที่ ๘ คุณ Pilgrim
ตอบความเห็นที่ ๙ คุณ ดาวบนดิน
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 27 ธ.ค. 2549, 22.15 น.
อ่านจนครบจบไปไม่เปลืองเปล่า
เป็นเรื่องเล่า-หรือจริง-สิ่งสงสัย
ทุกข้อคำที่เห็นเป็นกลอนไทย
จึงถูกอก-ถูกใจ-ในลีลา
สรุปว่า"แฮปปี้"มีความสุข
มีมีทุกข์เรื่องใดไร้ปัญหา
ช่วงชีวิตสดใสไร้โรคา
ร่วมนาวาเดียวกันนิรันดร
ส่วนท่าน"หาญธัมโม"ละโลกีย์
ศรัทธามีท่องจำคำอักษร
สู่ทางธรรมล้ำค่าสถาพร
ตามขั้นตอนพุทธศาสตร์ไม่ขาดธรรม
กับบทกลอนตอนท้ายขอทายทัก
ขอร่วมถักคำถ้อยร้อยเรียงร่ำ
ประสาคนชอบเขียนเพียรประจำ
ตอบสักคำเถิดหนา"ว่ายินดี"