 ...ตลิ่งสูง ตะวันซ่อน ตะกอนทรง... |
|
| ผู้งมงายในรัก |
|
๏ริมตลิ่งสูงตะวันซ่อน ลมเฉื่อยเอื่อยย้อนตะกอนถม กลางแควใหญ่น้อยค่อยค่อยจม ตะกอนดินชินตมสู่สมดิน ๏สู่สมพอสมเป็นสสาร ร้อนหนาวยาวนานชั้นดานหิน รองรับซับชื้นจนชาชิน ถมตะกอนนอนถิ่นในรายทาง ๏ลายเลือนเคลื่อนคล้อยแควน้อยใหญ่ ขุ่นในใสนอกออกสองข้าง ใสน้ำตามสายกลายจางจาง ตะกอนจมถมล่างกลางลำแคว ๏และเมื่อหนาวลมหนาวถึงคราวเยือน น้ำหลากก็หลากเลื่อนเคลื่อนกระแส น้ำปริ่มตลิ่งเปลี่ยนปรับและแปร อวดตะกอนแท้แท้ตกตะกอน ๏กลางตะกอนบอกกล่าวประสบการณ์ รอยเท้าบันทึกผ่านเพียงบางท่อน ตัวตนผ่านตาผ่านบทตอน จวบตะวันซ่อนย้อนกลืนกัน ๏ริมตลิ่งสูงตะวันซ่อน ระหว่างแควเลือนตะกอนย้อนรอยฝัน ตะกอนดินถมดานเปลี่ยนวารวัน เห็นไม่เห็นเช่นนั้นเช่นนั้นเอง เฉกตะกอนถมใจของใครของมัน เห็นไม่เห็นเช่นนั้นก็เช่นนั้นเองฯ *****ไร่ประคองกูล-ลำตะเพิน-ลาดหญ้า-กาญจนบุรี***** ********ฤดูหนาว ๒๓-๒๔ ธันวาคม ๒๕๔๙********* |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 24 ธ.ค. 2549, 21.58 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...