![]() |
![]() |
ปอ เปลือกไม้![]() |
![]() ที่ทุกข์ทนท้อใจไม่หน่ายหนี อาจกล้ำกลืนฝืนใจให้ดูดี น้ำตามีมากมายให้ตกใน เก็บมากี่ความช้ำแทบสำลัก ยังรู้จักรักแท้ก็หาไม่ จะแคะค้นด้นดั้นไปที่ใด ยิ่งเหมือนไกลให้ร้างห่างทุกที ดั่งเดินตามดวงจันทร์วันเพ็ญพร่าง มีหนทางที่ใดไปถึงที่ แม้ดุ่มเดินลัดดงเข้าพงพี หรือจะมีที่หมายได้พบเจอ ระหว่างทางเที่ยวค้นทั้งด้นดั้น ผ่านคืนวันเหว่ว้ามาพร่ำเพ้อ มีคืนวันมากมายไม่ยากเจอ บางครั้งเผลอเพ้อหลงจนงงงวย น่าอนาถหนอใจทำไมหนา ทุกครั้งคราคำนึงถึงสาวสวย ก็พลาดพลั้งมาทุกหนทั้งจนรวย ใครจะช่วยเยียวยามาดูแล ใครเขาสมน้ำหน้าพ่อกาหนุ่ม คิดจะอุ้มหงษ์สาวถึงคราวแพ้ คงขาดน้ำทำเงาให้เจ้าแล จนเกินแก่แลใครเขาไม่มอง จะหันหน้าเข้าวัดตัดกิเลส เสียดายเพศแพ้ใจให้เศร้าหมอง พอชะม้ายชายตามาเมียงมอง กลับพบน้องต้องตาน่าเดินตาม ขอเธอเป็นที่หมายท้ายที่สุด เธอโปรดหยุดมองมาอย่าหมายข้าม สงสารเถิดคนดีที่พี่ตาม อย่าเกรงขามคนแก่เลยแม่คุณ ![]() |
เมื่อวันที่ : 05 ธ.ค. 2549, 15.23 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...