คุณเคยไหม ​ที่​ต้องมานั่งห่วงใย​ใครบางคนอยู่​ตลอดเวลา
คอยแคร์​ใครสักคน​ที่ไม่เคย​แม้​แต่​จะมองเราเลย​
เฝ้ารอว่าสักวันเค้า​จะหันมองมา
เพียงรอว่าวันเวลาของการรอคอย​จะสิ้นสุดลง​เมื่อไหร่...​...​...​...​...​ไม่รู้



ฉันยังนั่งอยู่​ตรงเดิม​ที่​ที่เราเจอกัน
ฉันยังคงผูกผัน​กับวัน​และเวลาเดิม เดิม ​ที่เราคุย เคยยิ้มให้กัน
ฉันยังคง​เป็นฉันคนเดิม​กับ​ที่เธอเดินจากมา
​และฉันยังคงนั่งรอคอยเธอเสมอ
​เมื่อเธอเหนื่อย เธอล้า รึเธอปวดใจ
จาก​ใครอีกคน​ที่เธอรัก



​แต่​เพราะฉันไม่ใช่ไม้ขีดไฟ​ที่​จะจุดไฟเผาตัวตน
เพียง​เพื่อให้เธอหันมองกลับมา
​และเธอก็ไม่​ได้สูงส่งมากมาย​จน​เป็นดอกทานตะวัน​ที่​ใครเอื้อมไม่ถึง
เธอ​และฉัน​เป็นเพียงแค่คนรู้จักกัน
​ที่สายลมของช่วงเวลาพัดพาเราให้มาเจอกัน
​แต่สายลมลืม​ที่​จะพัด​เอา​ความรู้สึกของฉัน​ไปให้เธอรับรู้
ลืมพัดพา​ความ​เอาใจใส่ของฉัน​ไปให้เธอเห็น
จน เธอ ลืม ลืม ลืม ​ไปแล้ว​ว่าเราเคยรู้จักกัน

ห่ า ง ห า ย

​พระคุ้มครอง