![]() |
![]() |
ปอ เปลือกไม้![]() |
ตาม ความฝันหวั่นไหวในคืนนั้น ตาม รำพันพร่ำเพ้อละเมอหา ตาม ใจรักร้อนรุ่มกลุ้มอุรา ตาม แก้วตายาใจอยู่ไหนกัน หา ไม่เห็นเร้นหลบไม่พบหน้า หา จนล้าลอยเลื่อนเหมือนความฝัน หา ไม่เว้นเย็นเช้าเนาเนิ่นนาน หา นงคราญคร่ำครวญให้หวนคืน ความ รักนั้นแน่แท้แต่ถูกทิ้ง ความ รักจริงมีค่าเกินฝ่าฝืน ความ รักคือการให้ไม่ขอคืน ความ รักขื่นเข้ทข้นจึงทนรอ รัก ให้รู้รอได้ให้เธอเห็น รัก ไม่เป็นไม่แปรแม้ใจฝ่อ รัก ร้อนรนทนได้หากให้รอ รัก ไม่ท้อรอคนดี ณ ที่เดิม ... |
เมื่อวันที่ : 13 พ.ย. 2549, 11.05 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...