ชีวิต​ต้องสู้

ชีวิต​เป็นสิ่ง​ที่บอบบาง​แต่เต็ม​ไปด้วยปัญหา ผู้​ที่บอกว่าตัวเองไม่มีปัญหาก็ด้วย​ความไม่รู้ หรือแกล้งทำ​เป็นไม่รู้ ปัญหา​เป็น​ความทุกข์ ​และ​ความทุกข์ก็​คือปัญหา ​แต่ตัวปัญหาก็​เป็นประโยชน์​เพราะทำให้เกิด​ความสำเร็จ ปัญหาจึงคู่​กับ​ความสำเร็จเหมือน​ความรู้​ต้องคู่ชีวิต ชีวิต​ที่ขาด​ความรู้จึง​ต้องโศกเศร้าในทุกสถาน​ที่ นี่​เป็นสัจ​จะอย่างยิ่ง


​ความรู้​เป็นฐานรองรับชีวิต​ที่มีคุณภาพ การศึกษาเรียนรู้ศิลปะวิทยา ​ความรู้ทางวิทยาศาสตร์​และธรรมชาติ ​โดยเฉพาะจิตใจ​และร่างกาย​เพื่อต่อสู้​กับชีวิต ​คือสู้​กับปัญหา ​เพราะทุกชีวิตย่อมมีปัญหา​และปัญหานั่นเอง​เป็นเหตุแห่ง​ความสำเร็จ ดังนั้น​จึงไม่ควรกลัวปัญหาหรือหนีปัญหา

ปัญหาของสังคมมนุษย์ทุกวันนี้อยู่​ตรง​ที่เราถูกชักจูงให้เชื่อว่า ​ความสุขของเราอยู่​​ที่การตบ​แต่งสิ่งภายนอกให้สวยงาม เราเน้นหนักกันตรงนี้ จึงทำให้เราละเลย​​ที่​จะปรับปรุงชีวิตด้านในของเราว่า ​ส่วนไหนควรระงับยับยั้ง ​และ​ส่วนไหน​ต้องส่งเสริม

การไม่ใส่ใจในชีวิตด้านใน เราจึงห่างกันออก​ไปทุกที คิดเพ่งโทษกัน แย่งชิงในสิ่ง​ที่ไม่​เป็นสาระ เช่น ​ความมั่งคั่ง ยศศักดิ์ อำนาจ ​และ​เมื่อ​ได้สิ่งเหล่านี้มาแล้ว​ก็​ใช้ไม่​เป็น กลับ​เอามาทำร้ายตนเอง​และผู้อื่นด้วย​ความไม่รู้​ความจริง ​แต่​ถ้าเราศึกษาให้เข้าใจ​และเรียนรู้ชีวิตใน​ส่วนลึกๆ​นี้​ได้แล้ว​ เราย่อมเข้าใกล้กัน​ได้ จูงมือกัน​ไปด้วย​ความมีอิสระ ​ที่มี​ความ​เป็นมนุษย์เหมือนกัน​และแบ่ง​ความสุขให้แก่กัน​ได้

คนเราไม่ว่า​จะทำงานหนักสักเพียงใด หรือมีปัญหามากสักเท่าใด จึงไม่ต่างกัน ​แต่​ความแตกต่างอยู่​ตรง​ที่​ความมีอิสระ​และ​ความคิด​ที่สร้างสรรค์ ​เพราะ​ทั้งสองอย่างนี้ย่อมทำให้ชีวิตมี​ความหวัง ​และ​ความสำคัญของชีวิตก็ไม่​ได้อยู่​​ที่อายุยืนยาวออก​ไป ​แต่หัวใจของชีวิตอยู่​ตรง​ที่ว่าเรา​จะทำอย่างไร ให้ชีวิตยืนยาวออก​ไปนั้น​มีคุณค่าต่างหาก

เวลาว่าง​กับการ​ใช้เวลาว่างให้​เป็นประโยชน์​เป็นสิ่งสำคัญ​ที่สุด เรา​จะ​ต้องทำอย่างไร จึง​จะไม่ให้เกิด​ความสับสนคับแค้น​และสิ้นหวัง มาทำร้ายใจของเราเอง​และคนอื่นด้วย

กล่าว​โดยสรุปก็​คือ สร้าง​ความคิด​ที่​จะช่วยเหลือผู้อื่นด้วย​ความเมตตากรุณา ​และแบ่งปัน​ความสุขให้แก่กันเท่า​ที่​จะให้​ได้ ​แต่ในขณะ​ที่ยังไม่มี​ความ​สามารถ​จะช่วยเหลือผู้อื่น​ได้ ก็จงอย่าทำร้าย​เขา ​และ​ระหว่างนั้น​​ต้องขวนขวายเจริญปัญญา ให้​ความเมตตากรุณาเกิดขึ้น​ในใจด้วยการสร้างศรัทธา ​เพื่อระงับยับยั้ง​ความละโมบก้าวร้าว​ที่คิด​จะทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่น ​และเสริมสร้างจิตใจด้านดีงามให้สมบูรณ์มั่นคงขึ้น​ ปรับ​และเปลี่ยน​ความคิด​ที่เคยคิด​แต่ในเรื่อง​ราว​ที่ไม่ดี ไม่มีสาระ ปองร้ายเพ่งโทษผู้อื่นอยู่​เสมอให้น้อยลง ​และคิดว่าควร​จะทำอย่างไรให้​เป็นประโยชน์แก่ตนเอง​และผู้อื่นให้มาก​ที่สุด


โปรดติดตามอ่านตอน​ที่ ๒
ถ่ายทอดจากหนังสือ ๓วัย ​โดย ศ.นพ.เชวง เดชะไกศยะ