![]() |
![]() |
พันนที![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
รุ้ง...เห็นสายรุ้งแล้วคิดถึงอะไร
เห็นรุ้งทีไร...ฉันก็จะนึกถึงตอนฉันเป็นเด็กน่าจะสัก 4-5 ขวบ
ฉันกระโดดจนผมที่รวบเป็นหางม้าแกว่ง กระโดดโลดเต้นแล้วชี้
ชี้ไปที่อะไรไม่รู้ที่อยู่บนฟ้าหลังฝนตก ฉันชี้ให้พ่อดูอย่างตื่นเต้น
พ่อบอกกับฉันว่ามันเรียกว่า รุ้ง
รุ้ง ทำไมสีใสบนฟ้าที่ค่อยๆเหลื่อมจนเห็นเป็นสีเจ็ดสี ถึงเรียกว่ารุ้ง ฉันคิด
ฉันแหงนหน้าตาแป๋วถามพ่อต่อ มันมาจากไหน ก็ฉันสงสัยนี่
พ่อบอกว่า รุ้งจะมาหลังจากฝนตก มีไอน้ำ มีแดด แล้วเกิดเป็นรุ้ง
ฉันไม่เข้าใจที่พ่อบอกในวันนั้น ฉันรู้แต่ว่า มันสวยจัง
มันเหมือนสิ่งมหัศจรรย์ที่แสนสวยของธรรมชาติ
ทุกอย่างมันดีไปหมดเลยตอนมีสายรุ้งบนท้องฟ้า
เพราะว่าต้นหญ้าเขียวจะมีหยดน้ำใสมาเกาะ
ฟ้าจะมีแสงแดดสว่าง อากาศจะเย็นสดชื่น และหอมกลิ่นดิน
ฉันชอบรุ้ง เวลาที่ฉันวาดภาพบ้าน จำได้ว่าฉันจะวาดสายรุ้งไว้ที่หลังบ้านของฉันเสมอ
โตมาอีกนิดในชั่วโมงวิทยาศาสตร์ ฉันเรียนเรื่องการหักเหของแสง
ฉันอ่านหนังสือก่อนไปเรียนคาบนี้ และฉันตื่นเต้นมากที่ได้รู้ว่า ฉันทำรุ้งเองก็ได้นะ
วันนั้นฉันถึงได้ร้องว่า อ๋อ แสงขาวที่เรามองเห็น เมื่อเกิดการหักเหผ่านปริซึม
จะมองเห็นเป็นแสงความยาวคลื่นต่างกัน...เป็นสีเจ็ดสี
วิชาวิทยาศาสตร์นี่ดีจัง อธิบายฉันได้หมดเลย
ฉันชอบรุ้ง และฉันก็ชอบวิชาวิทยาศาสตร์ด้วย
จนวันนี้ที่ฉันโต ฉันมองความงามของสายรุ้งอย่างเงียบๆ
ไม่กระโดดโลดเต้นเหมือนตอนเด็ก
แต่แววตายังคงเป็นประกายชื่นชมสีสวยของรุ้งบนท้องฟ้าหลังฝน
ฉันคิดอะไรในวันนี้...
ฉันว่า รุ้งเป็นตัวแทนของการผสมผสาน วิทยาศาสตร์และศิลปะนะ
แสงที่ทำมุมพอดีกับละอองน้ำละเอียด เราได้รุ้ง
ในสายรุ้งหากมองลงแต่ละจุด เราได้สีนับล้าน สีทุกสีที่สามารถมีในโลกได้
...จริงสินะ ทุกอย่างเริ่มต้นจากธรรมชาติหมดเลย...
ฉันขอบคุณสายรุ้ง...ที่เป็นจุดเริ่มต้นให้ฉันชอบวิชาวิทยาศาสตร์
ฉันขอบคุณสายรุ้ง...ที่ให้ทำให้ฉันมองเห็นความงามของสี สีที่ถูกวาดด้วยธรรมชาติ
ธรรมชาติคงกำลังจะบอกฉันว่า... สิ่งสวยงาม มองเห็นได้ง่าย
เพียงแค่ต้องใช้ใจที่แตกต่าง เพื่อจะมองเห็นสิ่งนั้น
เราจะมองเห็นสีของรุ้งในแสงสีขาวรอบตัวเราเสมอ
เพราะรุ้งเกิดขึ้นได้...แม้ในวันที่ไม่มีฝนตก
ความจริง ความสวยงามที่ละเอียดอ่อน...
ซ่อนอยู่ในความเรียบง่าย...รายล้อมรอบตัวเราเสมอ
เพียงใช้ใจที่เป็นศิลปะมองเห็นสีสวย
เพียงใช้ใจที่เป็นวิทยาศาสตร์มองเห็นเหตุและผล
ใช้สองอย่าง...อย่างสมดุล...พอดี
ชีวิตก็จะเรียบง่าย...แต่สวยงาม
เมื่อวันที่ : 15 ก.ค. 2549, 11.30 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...