นิตยสารรายสะดวก  Memorandum  ๑๕ กรกฏาคม ๒๕๔๙
รุ้ง
พันนที
...รุ้ง...​​เห็นสายรุ้งแล้ว​​คิดถึงอะไร​​ เห็นรุ้งทีไร...​​ฉันก็​​จะนึกถึงตอนฉัน​​เป็นเด็กน่า​​จะสัก 4-5 ขวบ ฉันกระโดดจนผม​​ที่รวบ​​เป็นหางม้าแกว่ง กระโดดโลดเต้นแล้ว​​ชี้...


รุ้ง...​เห็นสายรุ้งแล้ว​คิดถึงอะไร​
เห็นรุ้งทีไร...​ฉันก็​จะนึกถึงตอนฉัน​เป็นเด็กน่า​จะสัก 4-5 ขวบ
ฉันกระโดดจนผม​ที่รวบ​เป็นหางม้าแกว่ง กระโดดโลดเต้นแล้ว​ชี้
ชี้​ไป​ที่อะไร​ไม่รู้​ที่อยู่​บนฟ้าหลังฝนตก ฉันชี้ให้พ่อดูอย่างตื่นเต้น
พ่อบอก​กับฉันว่ามันเรียกว่า รุ้ง
รุ้ง ทำไมสีใสบนฟ้า​ที่ค่อยๆ​เหลื่อมจนเห็น​เป็นสีเจ็ดสี ถึงเรียกว่ารุ้ง ฉันคิด
ฉันแหงนหน้าตาแป๋วถามพ่อต่อ มันมาจากไหน ก็ฉันสงสัยนี่
พ่อบอกว่า รุ้ง​จะมาหลังจากฝนตก มีไอน้ำ มีแดด แล้ว​เกิด​เป็นรุ้ง
ฉันไม่เข้าใจ​ที่พ่อบอกในวันนั้น​ ฉันรู้​แต่ว่า มันสวยจัง
มันเหมือนสิ่งมหัศจรรย์​ที่แสนสวยของธรรมชาติ
ทุกอย่างมันดี​ไปหมดเลย​ตอนมีสายรุ้งบนท้องฟ้า
​เพราะว่าต้นหญ้าเขียว​จะมีหยดน้ำใสมาเกาะ
ฟ้า​จะมีแสงแดดสว่าง อากาศ​จะเย็นสดชื่น ​และหอมกลิ่นดิน
ฉันชอบรุ้ง เวลา​ที่ฉันวาดภาพบ้าน จำ​ได้ว่าฉัน​จะวาดสายรุ้งไว้​ที่หลังบ้านของฉันเสมอ

โตมาอีกนิดในชั่วโมงวิทยาศาสตร์ ฉันเรียนเรื่อง​การหักเหของแสง
ฉันอ่านหนังสือก่อน​ไปเรียนคาบนี้ ​และฉันตื่นเต้นมาก​ที่​ได้รู้ว่า ฉันทำรุ้งเองก็​ได้นะ
วันนั้น​ฉันถึง​ได้ร้องว่า อ๋อ แสงขาว​ที่เรามองเห็น ​เมื่อเกิดการหักเหผ่านปริซึม
​จะมองเห็น​เป็นแสง​ความยาวคลื่นต่างกัน...​​เป็นสีเจ็ดสี
วิชาวิทยาศาสตร์นี่ดีจัง อธิบายฉัน​ได้หมดเลย​
ฉันชอบรุ้ง ​และฉันก็ชอบวิชาวิทยาศาสตร์ด้วย

จนวันนี้​ที่ฉันโต ฉันมอง​ความงามของสายรุ้งอย่างเงียบๆ​
ไม่กระโดดโลดเต้นเหมือนตอนเด็ก
​แต่แววตายังคง​เป็นประกายชื่นชมสีสวยของรุ้งบนท้องฟ้าหลังฝน
ฉันคิดอะไร​ในวันนี้...​

ฉันว่า รุ้ง​เป็นตัวแทนของการผสมผสาน วิทยาศาสตร์​และศิลปะนะ
แสง​ที่ทำมุม​พอดี​กับละอองน้ำละเอียด เรา​ได้รุ้ง
ในสายรุ้งหากมองลง​แต่ละจุด เรา​ได้สีนับล้าน สีทุกสี​ที่​สามารถมีในโลก​ได้
...​จริงสินะ ทุกอย่างเริ่มต้นจากธรรมชาติหมดเลย​...​

ฉันขอบคุณสายรุ้ง...​​ที่​เป็นจุดเริ่มต้นให้ฉันชอบวิชาวิทยาศาสตร์
ฉันขอบคุณสายรุ้ง...​​ที่ให้ทำให้ฉันมองเห็น​ความงามของสี สี​ที่ถูกวาดด้วยธรรมชาติ
ธรรมชาติคง​กำลัง​จะบอกฉันว่า...​ สิ่งสวยงาม มองเห็น​ได้ง่าย
เพียงแค่​ต้อง​ใช้ใจ​ที่แตกต่าง ​เพื่อ​จะมองเห็นสิ่งนั้น​
เรา​จะมองเห็นสีของรุ้งในแสงสีขาวรอบตัวเราเสมอ
​เพราะรุ้งเกิดขึ้น​​ได้...​​แม้ในวัน​ที่ไม่มีฝนตก

​ความจริง ​ความสวยงาม​ที่ละเอียดอ่อน...​
ซ่อนอยู่​ใน​ความเรียบง่าย...​รายล้อมรอบตัวเราเสมอ
เพียง​ใช้ใจ​ที่​เป็นศิลปะมองเห็นสีสวย
เพียง​ใช้ใจ​ที่​เป็นวิทยาศาสตร์มองเห็นเหตุ​และผล
​ใช้สองอย่าง...​อย่างสมดุล...​​พอดี
ชีวิตก็​จะเรียบง่าย...​​แต่สวยงาม

 

F a c t   C a r d
Article ID A-1710 Article's Rate 12 votes
ชื่อเรื่อง รุ้ง
ผู้แต่ง พันนที
ตีพิมพ์เมื่อ ๑๕ กรกฏาคม ๒๕๔๙
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ บันทึกเงาความคิด
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๕๙๕ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๘ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม ๕๑
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-8406 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 15 ก.ค. 2549, 11.30 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : แสนรัก [C-8407 ], [219.47.52.3]
เมื่อวันที่ : 15 ก.ค. 2549, 11.58 น.

ตอนเด็ก​ที่บ้านเห็นรุ้งย่อยมากเลย​ ​แต่จำ​ได้ว่ายายห้าม​เอามีชี้รู้งล่ะ ไม่รู้ทำไม ​แต่​ที่ กทม. ไม่ค่อยเห็นเลย​เนอะว่ามั้ย ชอบ​ที่พันนทีสรุปไว้ตอนท้ายว่า​ความงาม​ที่ละเอียดอ่อนน่ะจริงๆ​มันก็อยู่​รอบตัวเรานี่เอง พันนทีนี่ท่าทางโรแมนติกนะเนี่ย อิอิ แซวซะเลย​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๓ : add [C-8409 ], [203.188.59.40]
เมื่อวันที่ : 15 ก.ค. 2549, 14.17 น.

ยายบอกว่า ​เอานิ้วชี้รุ้งแล้ว​นิ้ว​จะเน่า ​ต้อง​เอานิ้วมาเช็ดก้นแก้เคล็ด อิอิ หรือว่าคนโบราณคิดกลัวเรื่อง​​ที่ไม่รู้ชัด ก็เลย​ไม่อยากให้เรา​ไปลบหลู่หรือวุ่นวาย​กับสิ่ง​ที่ไม่มีตัวตน

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๔ : พันนที [C-8416 ], [202.28.181.7]
เมื่อวันที่ : 15 ก.ค. 2549, 20.30 น.

ตอนเด็กๆ​จำ​ได้ว่า แม่ก็บอกว่าห้าม​เอานิ้วชี้รุ้ง พันก็เลย​ชี้​ไป​ทั้งกำปั้นเลย​ค่ะ​ แค่นี้ก็ไม่มีนิ้วไหนหาย​ไปแล้ว​ ​แต่พอโตมาก็ยังไม่ค่อยชี้รุ้งอยู่​ดีค่ะ​ มองแล้ว​ยิ้มมากกว่า สงสัย​จะติดนิสัยตอนเด็ก

แสนรักจ๋า ...​บอกว่าพันนทีโรแมนติก เขินดีไหมเนี่ย ไว้มีผู้โชคร้ายก่อนนะจ๊ะ​ เดี๋ยว​จะมายืนยันว่าพันนทีโรแมนติกจริงหรือเปล่า

ขำพี่แอ๊ดด้วยค่ะ​ คำแนะนำน่าสนใจนะคะ​ ​แต่น่ากลัว​ไปหน่อย​นึงค่ะ​ อิอิ

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๕ : pilgrim [C-8420 ], [82.3.32.76]
เมื่อวันที่ : 16 ก.ค. 2549, 06.03 น.

​ที่บ้านพี่พิลก็มีเคล็ดเหมือนบ้านพี่แอ๊ดค่ะ​ คาดว่าผู้ใหญ่​จะหลอกให้เราดมก้นตัวเอง ฮ่าๆ​ๆ​ๆ​ ​เพราะจิ้มก้นแล้ว​ ​ต้อง​เอามาดมด้วยค่ะ​ (​จะแหวะ​ไปรึเปล่าคะ​เนี่ย)

พี่พิลเห็นรุ้งกินน้ำทีไร ก็ปลื้มทุกทีค่ะ​ ​เพราะ​เขาสวย​และแลดูอ่อนหวานจริงๆ​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๖ : พรู [C-8428 ], [202.57.168.117]
เมื่อวันที่ : 16 ก.ค. 2549, 11.25 น.

ขอบคุณ​ที่นำ​ความสวยงาม ในวัยเด็กให้กลับ​คือมาสู่เราอีกครั้ง

อ่าน​ทั้งไอดิน กลิ่นฝน รุ้งกินน้ำเนี่ย เราคงมีบางอย่างไม่ต่างกัน

การเปียกปอนตากฝน ​เป็นหนึ่ง​ใน​ความสุข​ที่หา​ได้ในเมืองอย่างหนึ่ง​

​และรุ้งกินน้ำ ​กับทุ่งหญ้า ต้นข้าว​ที่ไหวเอน ​เป็นภาพ​ที่สวยงามกว่าภาพศิลปะ

ใดๆ​ เสมอ คุณพันนที เขียน​ได้แบบค้นพบ ​และยามฝนตก ​ความสุข*ทุกข์ ปนเปกัน​ไป

บางคน อาจละเลียด​ความเศร้า ​กับหยาดฝน​ที่เกาะกระจกด้านนอก เปาไออุ่นหยอกล้อมัน

ขณะ​ที่พ่อค้าแม่ขาย ก็เศร้าใจ​กับแผงของตัวเองว่า ​จะทำอย่างไร ​ทั้งขายไม​ได้ ​และข้าวของ​ที่​จะเสียหายอีก

คน​ที่รักกัน อาจ​จะตากฝน อยู่​ใต้ร่ม ชายคา หรือ เสื้อกันฝนตัวเดียวกัน เสื้อกันหนาว หรือ​แม้​แต่ ถุงก๊อปแก๊บ ก็ไม่​ได้ผิด​แต่อย่างไร

​ส่วนคนไร้รัก ก็ตากฝน ด้วยว่า สักวันแดด​จะออก ​ความรัก​จะมาเยือนอีกสักครา ...​.

​เอา​เป็นว่า ​จะตามอ่านสิ่ง​ที่คุณเขียนต่อ​ไป ...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๗ : พันนที [C-8431 ], [202.28.169.165]
เมื่อวันที่ : 16 ก.ค. 2549, 14.18 น.

ขอบคุณค่ะ​ คุณพรู สำหรับ​ความคิดเห็น​และ​กำลังใจ​กับงานของพันนที อ่านแล้ว​มีแรงใจ อ่านแล้ว​อมยิ้ม

อ่านภาษา อ่าน​ความคิด คุณพรูเอง ก็​เป็นคนมีมุมมอง​ที่น่าสนใจนะคะ​ น่า​จะลองเขียนงานเขียนดูบ้าง แหะๆ​ ชวนกันง่ายๆ​เลย​ ...​ไม่​เป็นไรนะคะ​ ​ถ้าสมัครใจเพียงอยากมาอ่าน พันเองก็มาเก็บเกี่ยว​ความรู้​และมุมมองของนักเขียน​แต่ละท่าน​ที่เวปนี้เหมือนกัน

ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ​ ดีใจ​และยินดี​เป็นอย่างมาก

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๘ : คนลึกลับ [C-8579 ], [58.147.18.113]
เมื่อวันที่ : 26 ก.ค. 2549, 18.42 น.

อะไร​555555555555555555555555555

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น