คำพูดของอ้นทำให้ฉันถึง​กับอึ้ง ฉันไม่อยากให้มัน​เป็นแบบนี้เลย​ ทำไม ​ทั้งๆ​ ​ที่ฉันอุตส่าห์ยอมทำทุกอย่าง​เพื่อให้​เขามีครอบครัว​ที่มี​ความสุข อยู่​กัน​พร้อมหน้า ฉันยอม​แม้กระทั่งทำร้ายหัวใจตัวเอง เสียสละ​เขาให้​กับคนอื่น ฉันเสียใจจริง ๆ​ ​ที่มันกลาย​เป็นแบบนี้



"อ้นไม่เคยลืมอรเลย​นะ ถึงยังไงอ้นก็ทำใจให้รัก​เขาไม่​ได้ อ้นพยายามแล้ว​นะอร ​แต่มันสุด​ความ​สามารถของอ้นจริง ๆ​" ​เขาพูดเสียงเครือ



นี่ฉันควร​จะดีใจ หรือ เสียใจกันแน่ ฉันสับสนจริง ๆ​ ทำไมมันถึง​ต้องมา​เป็นแบบนี้อีกนะ ​ทั้ง ๆ​ ​ที่ฉัน​กำลัง​จะลืม​เขา​ได้แล้ว​



โทรศัพท์มือถือดังขึ้น​ ชื่อพี่หนึ่ง​โชว์หราบนหน้าจอ ฉันกดทิ้ง ไม่อยากรับ ​แต่​เขาก็ยังกระหน่ำโทรมา ฉันเกรงใจเลย​​ต้องยอมรับสายของ​เขา



"สวัสดีค่ะ​" ฉันรับ



"อร อยู่​​ที่ไหนครับ​"ปลายสายถาม



"มีอะไร​หรือเปล่าคะ​ ​คือตอนนี้อรยังไม่สะดวก​คุยน่ะค่ะ​" ฉันพูดเสียงเบา



"อร พี่ขอโทษ อย่าโกรธพี่เลย​นะ เรื่อง​นี้พี่อธิบาย​ได้นะครับ​" ​เขาอ้อนวอน



"แค่นี้ก่อนนะคะ​พี่หนึ่ง​ ไว้เราค่อยคุยกัน อรไม่สะดวก​จริง ๆ​" ฉันบอก​เขา ​พร้อม​กับปิดโทรศัพ์​ไปด้วย ​เพราะรู้ว่า​เขา​จะ​ต้องโทรมาอีก​เป็นแน่



"​เขาโทรมาตามแล้ว​เหรอครับ​" อ้นถามฉันทันที หลังจาก​ที่ฉันวางหู



ฉันพยักหน้าตอบ​เขาเหมือนเดิม



"​เขาคง​จะ​เป็นห่วงอรมากแล้ว​ล่ะ งั้นเรา​ไปกันเถอะครับ​ เดี๋ยวผม​ไปส่ง" อ้นพูด​พร้อม​กับลุกขึ้น​



ภายในรถของ​เขาเปลี่ยน​ไปจากเดิม มี​ที่นั่งสำหรับเด็กในรถ ​และมีของเล่นหล่นอยู่​ประปราย ​แม้กระทั่งเบาะหน้ายังมีตุ๊กตาไดโนเสาร์สีเขียววางอยู่​ อ้นยิ้มอย่างอาย ๆ​ ​และขอเวลาเก็บของต่าง ๆ​ ​ซึ่งมี​ทั้งเอกสารของคุณพ่อ ​และของ​ใช้สำหรับคุณลูก


ฉันแอบขำเล็ก ๆ​ ​และแอบดีใจ​ที่​เขา​เป็นคุณพ่อคุณภาพ ​เขา​เป็นผู้ใหญ่ขึ้น​มากจากเวลาแค่ไม่กี่ปี มันทำให้ฉันรู้ว่า​เขารักลูกชายของ​เขามากแค่ไหน จากรถซิ่งกลาย​เป็นรถ​ที่ติดสติกเกอร์ "BABY IN CAR"


เรา​ทั้งสองนั่งเงียบ​ไปตลอดทางไม่มี​ใครพูดอะไร​ออกมาเลย​สักคำ


ฉันไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย​ มันอึดอัด อยาก​จะถึงบ้านเร็ว ๆ​ อยากอยู่​เงียบ ๆ​ คนเดียว ​ใช้เวลานั่งคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ​ คนเดียว มันคง​จะดีกว่ามานั่งอยู่​ด้วยกันแบบนี้


​ระหว่าง​ที่เลี้ยวรถเข้า​ไปในซอยบ้าน ฉันเห็นรถพี่หนึ่ง​จอดอยู่​หน้าบ้าน ​และตัว​เขาก็ยืนรอฉันอยู่​หน้าบ้านด้วยเช่นกัน



"ถึงแล้ว​ ขอบคุณมากนะคะ​" ฉันบอกอ้น ​พร้อมเตรียมตัวลงจากรถ



"ผมขอโทรหาอรบ้าง​ได้ไหม" อ้นถามฉันในตาเว้าวอน



ฉันพยักหน้าให้ ​เขา แล้ว​ก็ลงจากรถ พี่หนึ่ง​รีบเดินมารับฉันตรงประตูรถทันที


อ้นโบกมือให้ฉัน ก่อน​ที่​เขา​จะขับรถออก​ไป ฉันก็โบกมือให้​เขาเช่นกัน



"อร ​ไปไหนมา ทำไมพึ่งกลับมาป่านนี้" พี่หนึ่ง​พูดเสียงแข็ง



"อร​จะ​ไปไหน​ต้องรายงานพี่หนึ่ง​ด้วยเหรอคะ​" ฉันตอบหน้าเฉย



"อรก็รู้นี่ ​เขามีลูกมีเมียแล้ว​นะ อรไม่ควร​จะ" พี่หนึ่ง​เตือน



"แล้ว​คน​ที่มีคู่หมั้นแล้ว​ล่ะคะ​ อรควรไม๊" ฉันแทรกทันที



พี่หนึ่ง​หยุดพูดทันที ​เขาคงไม่คิดว่าฉัน​จะพูดออกมาแบบนี้ ​เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่



"พี่ขอโทษ ​แต่เรื่อง​นี้พี่อธิบาย​ได้นะ ​และมันก็ไม่ใช่อย่าง​ที่อรคิด" พี่หนึ่ง​อธิบาย



"จริง ๆ​ แล้ว​อรก็ไม่​ได้คิดอะไร​นี่คะ​ ​ใคร​จะหมั้น​กับ​ใคร ยังไงมันก็ไม่​ได้เกี่ยวอะไร​​กับอร เลย​สักนิด" ฉันพูดหน้าตาเฉย



พี่หนึ่ง​ถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง



"อร​กำลังเข้าใจพี่ผิดนะ แจน​กับพี่น่ะเรา​เป็นพี่น้องกัน ​จะหมั้นกัน​ได้ยังไง" ​เขาพยายามอธิบาย



"พี่หนึ่ง​กลับ​ไปก่อนเถอะค่ะ​ อรรู้สึกเพลียมาก ๆ​ แล้ว​ก็อยากพักผ่อน" ฉันไล่​เขาทางอ้อม



"ก็​ได้ อร​ไปพักผ่อนก่อนเถอะ แล้ว​เราค่อยคุยกันวันหลัง" ​เขาพูดอย่างอ่อนใจ



พี่หนึ่ง​​เป็นคนใจเย็น พูดจามีเหตุผล ​และเชื่อถือ​ได้ ​แต่ฉันยังไม่อยากรับรู้อะไร​ตอนนี้ มันลังเล สับสน ไหน​จะเรื่อง​ของอ้น ไหน​จะเรื่อง​ของพี่หนึ่ง​อีก


ฉันถามตัวเองว่า ฉันยังรักอ้นอยู่​อีกไหม ถึงตอนนี้ฉันกลับตอบ​ได้ไม่เต็มปากว่าฉันยังคงรัก​เขา มัน​เป็น​เพราะอะไร​​ทั้ง ๆ​ ​ที่ฉันก็คิดถึง​เขา เฝ้าคิดวนเวียนถึงเรื่อง​ราวเก่า ๆ​ อยู่​บ่อย ๆ​ ​และยังคงรู้สึกเจ็บแปลบเวลานึกถึงวัน​ที่​เขาจาก​ไป​กับ​ใครคนนั้น​

ฉันควร​จะ​ต้องดีใจสิมันถึง​จะถูก ​ที่ใน​ที่สุดฉันก็รู้แล้ว​ว่า อ้นรักฉันจริง ๆ​ ​ความรักของเรา​ทั้งคู่​เป็น​ความรัก​ที่แท้จริง ไม่​ได้เสแสร้ง หลอกลวงเหมือนอย่าง​ที่ฉันเคยเข้าใจ ​แต่ทำไมนะ ทำไมฉันยัง​ต้องรู้สึกสับสน​กับ​ความรัก​ระหว่างฉัน​กับ​เขาอยู่​อีก


​กับพี่หนึ่ง​ ทำไมฉันถึง​ต้องรู้สึกร้อนรน หวั่นไหว ​และไม่พอใจ​เป็นอย่างมาก ​เมื่อ​ได้รู้ว่า​เขา​กำลัง​จะหมั้นหมาย​กับคุณแจน ​ทั้ง ๆ​ ​ที่ฉันควร​จะ​ต้องโล่งใจ ​ที่​เขา​จะ​ได้ไม่​ต้องมายึดติดอยู่​​กับฉัน ก็ใน​เมื่อฉันไม่​ได้คิดอะไร​​กับ​เขามากเกิน​ไปกว่า​เพื่อนคนหนึ่ง​ ​และฉันก็มั่นใจว่าฉันคง​จะไม่​สามารถรัก​ใคร​ได้อีกแล้ว​ไม่ใช่หรือไง ​แต่ทำไมวันนี้ฉันถึง​ได้รู้สึกแบบนี้


นี่ฉัน​กำลังรัก​ใครอยู่​กันแน่? ไม่อยาก​จะเชื่อเลย​ว่าฉัน​จะไม่​สามารถตอบคำถามนี้​ได้


ทำไมนะโจทย์​ความรักของฉันมันถึง​ได้ยากเย็นแบบนี้


​ถ้าในวันนั้น​อ้นไม่นอกใจฉัน เราคง​ได้​แต่งงานกัน​ไปแล้ว​ ​และฉันก็คงไม่​ต้องมาเจอพี่หนึ่ง​

หรือว่า​ถ้าอ้นไม่กลับมาในวันนี้ ฉันก็อาจ​จะลงเอย​กับพี่หนึ่ง​ก็​ได้...​ไม่ใช่สิก็​เขา​กำลัง​จะหมั้น​กับคนอื่นอยู่​นี่นา



ฉัน​จะปรึกษา​ใคร​ได้​กับเรื่อง​แบบนี้นี่ บางที​ถ้าฉันโทรหาจอย เธออาจ​จะช่วยฉัน​ได้ อย่างน้อยก็ดีกว่ามานั่งอัดอั้นอยู่​คนเดียว


ฉันหยิบโทรศัพท์กดหาจอย...​.



"สวัสดีค่ะ​" จอยรับ



"จอย นี่อรนะ ว่างอยู่​รึเปล่าจ๊ะ​" ฉันถาม



"อรเหรอ ฉัน​จะทำยังไงดี ฮือ ๆ​ ฉัน​จะทำยังไงดี" จอยร้องไห้



"จอย​เป็นอะไร​​ไป เกิดอะไร​ขึ้น​" ฉันถามด้วย​ความตกใจ



"น้อต...​น้อต​เขา​ไปแล้ว​ ฉัน​จะทำยังไงดี" จอยพูด​ไปร้องไห้​ไป สะอึกสะอื้น



"เดี๋ยวฉัน​ไปหา​ที่บ้านนะ รอก่อนนะจ๊ะ​" ฉันบอกจอย ​และรีบวางหูทันที



เกิดอะไร​ขึ้น​​กับจอย​และน้อตนะ ทำไมใยจอยถึง​ได้ร้องไห้ไม่หยุดแบบนี้ ฉันเดาไม่ถูกจริง ๆ​ ว่าเกิดอะไร​ขึ้น​​กับพวก​เขา รู้​แต่ว่าฉัน​ต้องรีบ​ไป จอยน้ำเสียงไม่ดีเลย​ ฉัน​เป็นห่วงพวก​เขาเหลือเกิน