คุณหนึ่ง​ดี​กับฉันมาก อย่างน้อย​เขาก็ทำให้ฉันลืม​ความโศกเศร้า ​แต่คงไม่​ทั้งหมด ฉันยังคงไม่ลืม​ความรักครั้งเก่า อยากลืม ​แต่คง​ต้องรอเวลา เวลาเท่านั้น​​ที่​จะช่วยลบเลือน​ความรู้สึกต่าง ๆ​ ให้ลดน้อยลง อย่างน้อยมันก็คงไม่เจ็บปวด​และทรมานเหมือนอย่าง​ที่​เป็นอยู่​ตอนนี้...​



"่อร นี่ก็นานแล้ว​นะ ​เมื่อไหร่แก​จะยอมคบ​กับพี่หนึ่ง​แบบจริง ๆ​ จัง ๆ​ ซักที" จอย​เพื่อนรักถามขึ้น​มาในขณะ​ที่เรา​กำลังเดินช้อปปิ้งกัน



"ฉันก็คบพี่​เขาจริงจังนะ ไม่เห็น​จะเล่น ๆ​ ตรงไหนเลย​" ฉันตอบ



"ไม่ใช่แบบนั้น​ ฉันหมายถึงคบกันแบบแฟนน่ะ แหมแกนี่ ไม่รู้จริง ๆ​ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่" ใยจอยหยิกฉันเบา ๆ​



ฉันยิ้มไม่พูดอะไร​ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยาก​ที่​จะคบ​กับพี่​เขาหรอกนะ ​เขาดี​กับฉันมาก ​เอาใจใส่ ดูแลฉันดีทุกอย่าง ​แต่ฉันยังไม่​พร้อม



"คุยอะไร​กันอยู่​เหรอครับ​สาว ๆ​" พี่หนึ่ง​เดินเข้ามา​พอดี หลังจาก​ที่​ไปเดินดูของ​กับน้อต



"​ได้อะไร​บ้างไหมคะ​ เห็น​ไปกันตั้งนาน" ฉันถาม



"ก็ยังไม่​ได้ตัดสินใจน่ะครับ​ จริง ๆ​ อยาก​จะให้เจ้าตัว​เขามาเลือกเอง ​จะ​ได้ถูกใจ " พี่หนึ่ง​สบตาฉัน



"แหม..พี่หนึ่ง​ ก็ให้อร​เขา​ไปช่วยเลือกสิคะ​ ผู้หญิงเหมือนกัน อาจ​จะรู้ใจกันก็​ได้" ใยจอยรีบพูด



"อร ช่วยเลือกก็​ได้นะคะ​ พี่หนึ่ง​​จะซื้ออะไร​ ให้​ใครเหรอคะ​" ฉันถาม



"​คือพี่อยาก​จะซื้อแหวนให้คุณแม่น่ะครับ​ ใกล้​จะถึงวันเกิดท่านแล้ว​ อยากเซอร์ไพร้ส์ท่านน่ะ" พี่หนึ่ง​บอก



"เอ..​แต่ว่ามัน​จะดีเหรอคะ​ ให้อรช่วยเลือก เกิดท่านไม่ถูกใจขึ้น​มา พี่หนึ่ง​​จะมาโทษอร​ได้นะ" ฉันเย้า



"ไม่หรอกครับ​ ท่าน​ต้องชอบแน่นอน ​ถ้าบอกว่าอร​เป็นคนเลือกให้"




ฉัน​กับพี่หนึ่ง​สนิทกันมาก็เกือบ​จะสองปีแล้ว​ ฉันเคย​ไปทานข้าว​กับคุณแม่พี่หนึ่ง​ก็หลายครั้ง


คุณแม่ท่าน​เป็นคนใจดี ทันสมัย ​เป็นผู้หญิงเก่ง ​และมี​ความมั่นใจในตัวเองมาก คุณแม่แยกทาง​กับคุณพ่อของพี่หนึ่ง​ตั้งแต่พี่หนึ่ง​อายุ​ได้ 9 ขวบ


​ส่วนคุณพ่อของพี่หนึ่ง​ ท่านมีครอบครัวใหม่ ​แต่พวก​เขาก็ยัง​ไปมาหาสู่กัน​เป็นประจำ คุณพ่ออยาก​จะให้พี่หนึ่ง​​ไปช่วยดูแลงาน​ที่บริษัท ​แต่พี่หนึ่ง​ก็ปฏิเสธมาตลอด อาจ​จะ​เป็น​เพราะว่า ​เขายังทำใจยอมรับครอบครัวใหม่ของคุณพ่อของ​เขาไม่​ได้



พี่หนึ่ง​พาฉัน​ไป​ที่ร้านJewelry ก็คง​เป็นร้าน​ที่พี่​เขา​ไป​กับน้อต​เมื่อสักครู่


คนขายต้อนรับพวกเรา​เป็นอย่างดี จอย​กับน้อตขอตัว​ไปนั่งรอ​ที่ร้านอาหารก่อน



"ไม่ทราบว่าสนใจวงไหน​เป็นพิเศษหรือยังคะ​" คนขายสอบถาม



"ยังเลย​ ช่วยแนะนำด้วยนะครับ​" พี่หนึ่ง​บอกคนขาย ​พร้อม​กับพาฉัน​ไปนั่งโซฟา​ที่ทางร้านจัดเตรียมไว้



คนขายหยิบแหวนวงนั้น​ วงนี้ออกมาให้เลือกมากมาย​ บอกตรง ๆ​ ว่าฉันไม่ค่อยสันทัด​กับเรื่อง​นี้มากนัก ดูเพชรฉันก็ดูไม่​เป็น



"ชอบวงนี้ไหมครับ​อร" พี่หนึ่ง​ถามฉัน ​พร้อม​กับคะยั้นคะยอให้ฉันลองสวม มัน​พอดี​กับขนาดของนิ้วฉัน​พอดี



"ก็สวยดีนะคะ​ ​แต่คุณแม่​จะชอบรึเปล่าก็ไม่รู้" ฉันบอก​เขา



"แล้ว​อรชอบไหมล่ะครับ​" พี่หนึ่ง​ถาม



"ชอบค่ะ​ อรว่าแบบมันเก๋ไก๋ น่ารักดี" ฉันตอบ​ไปตาม​ความรู้สึกจริง ๆ​



"นี่​เป็นแบบใหม่ล่าสุดของทางร้านเราเลย​นะคะ​ มันเหมาะ​กับคุณมากเลย​ล่ะค่ะ​" คนขายเชียร์



"งั้นผม​เอาวงนี้ครับ​" พี่หนึ่ง​บอกคนขาย ในขณะ​ที่ฉัน​กำลังงง



"พี่หนึ่ง​คะ​ ​คืออรว่าเราชวนคุณแม่มาเลือกเอง​จะไม่ดีกว่าหรือคะ​ อรกลัวคุณแม่​จะไม่ถูกใจ" ฉันท้วง



"แบบนั้น​มันก็ไม่เซอร์ไพร้ส์สิครับ​ ​คือพี่อยากให้ท่านดีใจน่ะ อรไม่​ต้องกังวล​ไปหรอกครับ​" พี่หนึ่ง​บอกยิ้ม ๆ​



ฉัน​ได้​แต่พยักหน้าตาม​ไปเท่านั้น​ ​จะ​ไปพูดอะไร​มาก​ได้ ใน​เมื่อพี่หนึ่ง​​เขาก็เห็นว่าสมควร


พี่หนึ่ง​พาฉัน​ไปส่งบ้านตามปกติ มันกลาย​เป็นปกติ​ไปแล้ว​​เพราะว่าตลอดเวลามานี้ ​เขา​ไปมาหาสู่​กับบ้านฉัน​เป็นประจำ ​และทุกครั้ง​เขา​จะ​ต้องแวะเข้า​ไปสวัสดี พ่อแม่ของฉันไม่เคยขาด


พ่อ​กับแม่ดู​จะถูกใจพี่หนึ่ง​​เป็นพิเศษ อาจ​จะ​เพราะว่า​เขามี​ความ​เป็นผู้ใหญ่ รู้จักการวางตัว ขนาดฉันเองยังไม่กล้า​ที่​จะดื้อรั้น​กับ​เขา ​เพราะ​ความเกรงใจ




อ้นกลาย​เป็นเพียง​ความทรงจำของฉัน​ไป​โดยปริยาย เราไม่​ได้ติดต่อกันเลย​หลังจากงาน​แต่งงานของ​เขาวันนั้น​ ​แม้​แต่ข่าวคราวจาก​เขาฉันก็ไม่เคย​ได้รับรู้


ฉันคิดถึง​เขาอยู่​เสมอ บ่อยครั้ง​ที่ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้น​มาหวังว่า​จะโทร​ไปถามไถ่​ความ​เป็น​ไป ​แต่ก็​ต้องเปลี่ยนใจทุกครั้ง มันคง​จะไม่เหมาะ​แม้เพียงแค่ในฐานะ​เพื่อนก็ตาม


ฉันคิดว่าฉันมี​ความสุขดีแล้ว​ตอนนี้ ฉันไม่เจ็บปวดอีกแล้ว​เวลา​ที่นึกถึงเรื่อง​ราวในอดีต
อาจ​จะมีลำบากใจบ้างเรื่อง​พี่หนึ่ง​ ​เพราะ​เขาดี​กับฉันมากเหลือเกิน มากเสียจนกระทั่งฉันเกรงว่าฉัน​จะไม่​สามารถตอบแทน​เขา​ได้ มันทรมานเหมือนกันนะ ​ทั้ง ๆ​ ​ที่ฉันก็อยาก​จะรัก​เขา ​แต่ในเรื่อง​ของ​ความรักมันบังคับใจกันไม่​ได้จริง ๆ​


ฉันเกรงใจ​เขาเหลือเกินเวลา​ที่​เขาทำดี​กับฉัน ​ทั้ง ๆ​ ​ที่ฉันเคยบอก​เขาแล้ว​ว่า ​เขาอาจ​จะ​ต้องเสียเวลา​กับฉัน​โดยเปล่าประโยชน์ ​แต่​เขาก็ยังยืนยัน ​เขาบอก​กับฉันเสมอว่า ​เขาไม่​ได้​ต้องการให้ฉันรัก​เขาตอนนี้ แค่ขอให้​เขา​ได้รักฉัน ​เขาอยากให้ฉันมี​ความสุข ​และ​เขาก็มี​ความสุขมากเวลา​ที่อยู่​​กับฉัน


ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจใน​ความดี​ที่​เขามีให้ ฉันบอก​กับตัวเองเสมอว่าฉัน​จะทำให้ดี​ที่สุด ​จะพยายามตอบแทน​ความรัก ​ความหวังดีจาก​เขา ​ถ้า​เป็น​ไป​ได้ฉันก็อยาก​จะรัก​เขา ​แต่ตอนนี้ฉันมีเพียงแค่​ความรู้สึกดี ๆ​ ให้​กับ​เขาแค่นั้น​ ​ถ้า​ความรักมัน​สามารถบังคับกัน​ได้ก็คงดี



พี่หนึ่ง​โทรหาฉัน​แต่เช้า​ วันนี้​เป็นวันหยุด ฉันยังนอนอุตุอยู่​บนเตียงอยู่​เลย​



"ตื่นหรือยังครับ​อร วันนี้​ไปทานข้าวกันนะ เดี๋ยวพี่​ไปรับ" ​เขาพูดตามสาย



"กี่โมงคะ​พี่หนึ่ง​ อรยังง่วงอยู่​เลย​" ฉันยังคงหลับตาพูด



"อีก 1 ชั่วโมง พี่คง​ไปถึง​แต่งตัวทันไหมครับ​" ​เขาบอก



"หา...​." ฉันอุทาน​พร้อม​กับหยิบนาฬิกาปลุกหัวเตียงมาดู ​จะ 10 โมงแล้ว​นี่นา



"คุณพ่อ คุณแม่ของพี่ก็​จะมาด้วยนะ รีบหน่อย​แล้ว​กัน แค่นี้นะครับ​ เดี๋ยวเจอกัน" ไม่ทัน​ที่ฉัน​จะตอบ​เขาวางหู​ไปซะแล้ว​ ทำไง​ได้ฉันคง​ต้องลุกแล้ว​​ทั้ง ๆ​ ​ที่ยังอยากนอนต่ออีกหน่อย​



​แต่งตัวเสร็จ ฉันเดินลง​ไปข้างล่าง พี่หนึ่ง​มานั่งรออยู่​แล้ว​



"พี่​เขามารอแล้ว​ เรานี่ทำไมช้าจัง" คุณแม่บ่น



"ผมขออนุญาต พาอร​ไปเลย​นะครับ​" พี่หนึ่ง​บอก



"จ้ะ​ รีบ​ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน" คุณแม่บอก



ฉันหัน​ไปค้อนแม่ทีนึง อะไร​กัน เข้าข้างกันเหลือเกิน ​ใคร​เป็นลูกตัวเองกันแน่



"แน๊..ยัง​จะมาค้อนอีก ใยลูกคนนี้นี่" แม่หัวเราะ ​พร้อม​กับตีก้นฉันทีนึง



ท่าทางคุณแม่​จะชอบพี่หนึ่ง​​เป็นพิเศษ ​แต่ท่านก็ไม่เคยพูด หรือถามอะไร​​ที่เกี่ยว​กับ​ความสัมพันธ์​ระหว่างฉัน​กับ​เขาเลย​ ​แต่ก็ดีแล้ว​ล่ะ ​ถ้าท่านเกิดถามขึ้น​มาฉันก็คงไม่รู้​จะบอกว่ายังไง



"พี่หนึ่ง​คะ​ เรา​กำลัง​จะ​ไปไหนกันหรือคะ​" ฉันถามขณะเข้า​ไปนั่งในรถ



"​ไปทานข้าวไงจ๊ะ​ ดีไหม" ​เขาตอบฉันอย่างอ่อนโยน



"เห็นพี่หนึ่ง​บอกว่าคุณพ่อ​กับคุณแม่​จะมาด้วย"



"ใช่ครับ​ ​แต่อรไม่​ต้องตื่นเต้นนะ ทำตัวตามสบาย" ​เขารีบพูด



"​เนื่องในโอกาสอะไร​คะ​เนี่ย แล้ว​อรมาแบบนี้ไม่ตลกเหรอคะ​ ​คือแบบว่ามัน​เป็นงานครอบครัวของพี่หนึ่ง​" ฉันถามเบา ๆ​



"อร​เป็นคนสำคัญสำหรับพี่ แค่นี้ก็พอแล้ว​" ​เขาทำหน้านิ่ว



ฉันไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก รู้​แต่ว่าฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย​ นาน ๆ​ ครอบครัวของ​เขา​จะ​ได้อยู่​กัน​พร้อมหน้า ​แต่ฉัน​เป็นคนอื่น พี่หนึ่ง​​จะพาฉันมาด้วยทำไม อีกอย่างฉันก็ไม่เคยพบ​กับคุณพ่อของ​เขามาก่อน ฉันกลัวว่า​จะวางตัวไม่ถูก


พี่หนึ่ง​จอดรถใต้ถุนโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง​ย่านใจกลางเมือง



"หวาย..โรงแรมนี้เลย​เหรอ แล้ว​ดูการ​แต่งตัวของฉันสิ สุดแสน​จะธรรมดา น่าอายจัง รู้งี้งัดชุดใหม่ออกมาใส่ก็ดี" ฉัน​ได้​แต่คิด เหลือบ​ไปมองพี่หนึ่ง​ ​เขานิ่งเงียบ​ไปถนัดตา ​เป็นอะไร​ของ​เขากันนะ ไม่เคยเห็น​เขา​เป็นแบบนี้มาก่อนเลย​


เราเดิน​ไป​ที่ลิฟท์​เพื่อขึ้น​​ไป​ที่ล็อบบี้ เห็นคุณแม่พี่หนึ่ง​​แต่ไกล ท่านดูโดดเด่นในชุดสีแดงเพลิง วันนี้ท่านดูสวย​เป็นพิเศษ คุณแม่ท่าน​เป็นช่างตัดเย็บฝีมือดี่มากคนหนึ่ง​ มีโรงเรียนสอนออกแบบ-ตัดเย็บ​โดยเฉพาะ ​เพราะฉะนั้น​ชุด​แต่ละชุด​ที่ท่านสวมใส่ก็​จะสวยเก๋ สมวัย ไม่ซ้ำแบบ​ใคร



"มาแล้ว​เหรอลูก อ้าวอรก็มาด้วยเหรอจ๊ะ​เนี่ย" คุณแม่ทักทาย ฉันยกมือสวัสดีท่านตามมารยาท



"คุณพ่อล่ะครับ​" พี่หนึ่ง​ถาม



"​เขา​กำลังมาจ้ะ​ หนึ่ง​มาคุย​กับแม่ทางนี้หน่อย​" คุณแม่พาพี่หนึ่ง​​ไปอีกมุมนึง



ฉันรู้สึกอึดอัด ทำไมคุณแม่ถึงทำหน้าแปลก ๆ​ เวลาเจอฉัน นี่ฉันมาผิดงานรึเปล่า ฉันชักสับสนในสถานะของตัวเองแล้ว​สิตอนนี้


สักพักพี่หนึ่ง​ก็เดินมา ​โดย​ที่คุณแม่เดินนำขึ้น​​ไปชั้นบน



"​ไปกันเถอะครับ​" ​เขาบอกฉัน



ฉันเดิน​ไป​กับ​เขาอย่างว่าง่าย อยาก​จะถาม​เขาเหมือนกันว่า​เมื่อกี้นี้คุยอะไร​กัน​กับคุณแม่ ​แต่ก็ไม่กล้า มันดูละลาบละล้วงเกิน​ไป


เรา​ทั้งสามคนเข้า​ไปนั่งรอคุณพ่ออยู่​ในร้านอาหารจีนภายในโรงแรม



"ตามสบายเลย​นะจ๊ะ​อร อยากทานอะไร​ก็สั่งเลย​" คุณแม่เชิญ



พี่หนึ่ง​รับเมนูมาจากบริกร เปิดดูสักพัก แล้ว​เริ่มสั่ง



"อร​เอาซุปรองท้องก่อนนะ" ​เขาพูด พลางหัน​ไปสั่งบริกร "น้องครับ​ซุปเยื่อไผ่ 2 ​ที่"



พี่หนึ่ง​จัดแจงสั่งอาหารให้ฉันเสร็จสรรพ นี่​เขาไม่คิด​จะถาม​ความเห็นฉันเลย​หรือยังไง



"พี่ขอสั่งให้นะ พี่รู้ว่าอรเกรงใจคงไม่กล้าสั่งเท่าไหร่ ไม่​ต้องห่วงนะ พี่สั่งซาลาเปา เสี่ยวหลงเปาให้ด้วย รู้ว่าอรชอบ" ​เขาพูดยิ้ม ๆ​



มันก็จริงอย่าง​ที่​เขาพูด ​ถ้า​จะให้ฉันสั่ง ฉันคงไม่รู้​จะสั่งอะไร​ ​และก็รู้สึกเกรงใจมากเหมือน​เป็นแขกไม่​ได้รับเชิญ


สักพักบริกรนำผู้ชายคนหนึ่ง​เข้ามา ฉันรู้​ได้ทันทีว่า​เขา​คือ คุณพ่อของพี่หนึ่ง​ ​เพราะโครงหน้า ​และ ดวงตา คล้าย​กับพี่หนึ่ง​มาก ต่างกัน​ที่​ส่วนสูงแค่นั้น​ พี่หนึ่ง​คง​จะ​ได้​ความสูงมาจากคุณแม่



คุณพ่อเดินเข้ามา​พร้อม​กับผู้หญิงสาวคนหนึ่ง​ รูปร่างหน้าตาจัดว่าสวย​ใช้​ได้เลย​ทีเดียว



"สวัสดีครับ​คุณพ่อ ทำไมมาช้านักล่ะครับ​ นี่เราก็สั่งอาหารกัน​ไปเรียบร้อย​แล้ว​ด้วย" พี่หนึ่ง​พูดทักทายน้ำเสียงประชดเล็ก ๆ​



"พ่อ​ต้องขอโทษด้วย ​พอดีมีธุระด่วน​ที่บริษัทนิดหน่อย​น่ะ" คุณพ่อพูดอย่างอารมณ์ดี



ฉันยกมือสวัสดีคุณพ่อของพี่หนึ่ง​ทันที​ที่พวก​เขาพูดจบ


"นี่อร ค่ะ​คุณ ​เพื่อนของหนึ่ง​​เขาน่ะ" คุณแม่รีบแนะนำ คุณพ่อมองหน้าฉันอย่างสงสัย​พร้อม​กับรับไหว้



"สวัสดีค่ะ​ คุณแม่, สบายดีไหมคะ​ ไม่​ได้เจอกันตั้งนาน คุณแม่ไม่เปลี่ยนเลย​นะคะ​ ยังดูสาว​และสวยอยู่​เลย​" ผู้หญิงคน​ที่มา​กับคุณพ่อทักทาย



"สบายดีจ้ะ​ หนูก็สวยขึ้น​มากเลย​นะ" คุณแม่ชม



"ขอบคุณค่ะ​คุณแม่ แล้ว​เอ่อ คุณ...​" เธอถามฉัน



"อร ค่ะ​" ฉันบอก



"แจนค่ะ​ ยินดี​ที่​ได้รู้จักนะคะ​" เธอยิ้มอย่าง​เป็นกันเองให้ฉัน



"เออนี่หนึ่ง​ ไม่เห็นแกแวะมาหาพ่อ​ที่บริษัทบ้างเลย​ ทำไมงานยุ่งเหรอไง" คุณพ่อตัดบท



"ผมไม่ค่อยว่างน่ะครับ​ ว่า​แต่คุณพ่อสบายดีไหมครับ​"



"อืม ก็เรื่อย ๆ​ นะ ตามประสาคนแก่" คุณพ่อพูด "ว่า​แต่แกควร​จะมาหาน้อง​เขามั่งนะ ไหน ๆ​ ก็​จะ​เป็นคู่หมั้นคู่หมายกันอยู่​แล้ว​ นี่แจน​เขาก็กลับมา​ได้เกือบเดือนแล้ว​ แกก็รู้นี่ ก็น่า​จะมาเยี่ยมเยียนน้องบ้าง"



"แล้ว​​เป็นยังไงบ้างจ๊ะ​ เรียนจบแล้ว​ใช่ไหม เก่งจริง ๆ​ เลย​นะเรา" คุณแม่รีบถามขึ้น​มา



"เรียบร้อย​แล้ว​ค่ะ​คุณแม่ ถึงยังไงก็​ต้องรีบเรียนให้จบเร็ว ๆ​ กลัวคนบางคน​จะรอไม่ไหวน่ะค่ะ​" เธอพูด​พร้อม​กับชายตา​ไปทางพี่หนึ่ง​



"เออ แล้ว​ว่าไงคุณ เรื่อง​งานหมั้น ​ไปถึงไหนแล้ว​ ​ที่ผมให้คุณ​ไปดูฤกษ์ดูยามมาน่ะ" คุณพ่อถาม



"เอ่อ..ก็ดู ๆ​ อยู่​น่ะค่ะว่า​ฤกษ์ไหนสะดวก​​ที่สุด นี่ก็ว่า​จะรอถามเจ้าตัวเองเลย​ว่าชอบวันไหน เดือนไหนกัน ​พอดี​พระท่านก็บอกว่าปีนี้​เป็นปีดี จัดงานมงคล​ได้หลายวัน"



"ไหนล่ะ มีวันไหนบ้าง ​จะ​ได้สรุปกันซะที ไหน ๆ​ ก็อยู่​กัน​พร้อมหน้าแล้ว​นี่" คุณพ่อรีบพูด



คุณแม่หัน​ไปมองหน้าพี่หนึ่ง​ ก่อน​ที่​จะก้มลง​ไปหยิบกระดาษในกระเป๋าส่งให้​กับคุณพ่อ
พี่หนึ่ง​ยังคงนั่งนิ่งอยู่​อย่างนั้น​


"ไหนดูซิ มีเดือนมิถุนายน ​กับพฤศจิกายน...​ดีนี่ดี ผมว่าเราจัดงานหมั้นมิถุนา ​แต่งเดือนพฤศจิกาเลย​​เป็นไง ดีไหม หรือ​ใครว่าไง" คุณพ่อถามทุกคนด้วยน้ำเสียงดีใจ



ทุกคนเงียบ ไม่มี​ใครพูดอะไร​ออกมาเลย​สักคน ฉันเห็นคุณแม่หัน​ไปมองหน้าพี่หนึ่ง​อีกครั้ง ​แต่​เขาก็​ได้​แต่นั่งเงียบไม่พูดอะไร​ออกมาสักคำ



"​เป็นอะไร​กัน​ไปหมดล่ะ คุณว่าดีไหมคุณอมรศรี แล้ว​แจนล่ะ ว่าไงลูก เห็นด้วยไหม"



"ตามใจคุณพ่อค่ะ​" แจนบอก



"ไง คุณ" คุณพ่อหัน​ไปถาม​ความเห็นคุณแม่



"เอ่อ ก็แล้ว​​แต่เด็ก ๆ​ ​เขาแล้ว​กันค่ะ​" คุณแม่ตอบแบบเลี่ยง ๆ​



"งั้น OK ตามนี้นะ เดี๋ยวเรื่อง​งาน​ทั้งหมดผมจัดการเอง" คุณพ่อพูดอย่างอารมณ์ดี



นี่มันอะไร​กัน ฉันไม่เข้าใจ พี่หนึ่ง​​กำลัง​จะหมั้น​กับคุณแจน ทำไม​เขาไม่เคยบอกอะไร​ฉันเลย​ หนำซ้ำยังพาฉันมานั่งอยู่​​ที่นี่ด้วยอีก​ทั้ง ๆ​ ​ที่มันไม่​ได้เกี่ยวอะไร​​กับฉันเลย​สักนิด ทำไม...​