นิตยสารรายสะดวก  Memorandum  ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๔๙
เสียงที่กระซิบบอกกับฉันในวันฝนโปรย
พันนที
...ห้องเงียบ...​​.​​ได้ยินเสียงฝนตก น่าเสียดาย ​​ที่นี่--กรุงเทพ มีพื้นดินน้อยจนเกินกว่า ​​จะ​​ได้กลิ่นไอดินก่อนฝน เหมือน​​เมื่อตอน​​เป็นเด็ก บางอย่างกรุ่นใน​​ความคิด...
ห้องเงียบ...​.​ได้ยินเสียงฝนตก
น่าเสียดาย ​ที่นี่--กรุงเทพ มีพื้นดินน้อยจนเกินกว่า
​จะ​ได้กลิ่นไอดินก่อนฝน เหมือน​เมื่อตอน​เป็นเด็ก
บางอย่างกรุ่นใน​ความคิด

เวลา​ที่ฝนตก...​...​มีภาพใน​ความคิดเกิดขึ้น​มากมาย​
ภาพตอน​ที่​เป็นเด็กตัวเล็ก นั่งอยู่​ระเบียงหน้าบ้าน
สูดกลิ่นหอมของไอดินก่อนฝนตกเข้า​ไปเต็มปอดแล้ว​ยิ้ม
บางครั้ง ก็แอบหนีแม่​ไปเล่นน้ำฝนจนฉ่ำใจ...​.
ฉันมี​ความสุขมากๆ​เลย​ล่ะ

​ความสุขใจ​ที่บอกไม่​ได้ว่า ทำไมถึง​ได้ชอบใจอะไร​ขนาดนั้น​
คง​เป็น​เพราะ...​ ฉันเกิดฤดูฝน
คง​เป็น​เพราะ...​ ฉันเห็นต้นไม้เริงร่า ฉันเห็นใบไม้ดีใจ
คง​เป็น​เพราะ...​ น้ำจากฟ้า ชุ่มเย็นกว่า น้ำจากฝักบัว
คง​เป็น​เพราะ...​ แสงแดดหลังฝนอ่อนโยนเสมอ
คง​เป็น​เพราะ...​ ชอบเห็นสีสวยของสายรุ้ง
คง​เป็น​เพราะ...​ ​เมื่อพ้น​ความเย็นจากน้ำฝน ฉัน​จะรู้สึกว่า​อบอุ่นกว่าเคย


จน​เมื่อโต...​.ภาระ หน้า​ที่ สังคม
ทำให้ฉัน​ต้องเดินหลบฝน...​​ต้องไม่เปียก ​เพื่อ​จะทำอะไร​ต่อมิอะไร​
ต่อ​เมื่อพ้นจาก​ความรับผิดชอบใดแล้ว​
​ถ้าเลือก​ได้​เมื่อฝนตก ฉัน​จะทำ​เป็นว่า ลืมหยิบร่ม

หลายครั้ง​ที่ฝนตกปรอย ฉัน​จะ​ไปยืน​ที่ระเบียง
ยื่นมือแหย่เล่น​กับละอองปรอยฝน
​ถ้าครั้งไหนโชคดี​ที่ฝนตกหนักมากจนฝนเม็ดใหญ่ล้ำเข้ามา
ฉันก็เล่นน้ำฝนสนุกสนาน...​คนเดียว
อิ่มใจ​ที่​ได้ทำอะไร​อย่าง​ที่อยากทำ...​..​และสุขอีกแล้ว​

บางที...​​ความสุขอาจเกิดง่ายเพียงแค่ไม่​ได้มองผ่าน
บางที...​​ความสุข​กับ​ความทุกข์ก็ต่างกันเพียงองศาเดียว
เพียงเลือก​ที่​จะเก็บ...​เพียงเลือก​ที่​จะมอง

ฝน...​..ทำให้ฉัน​ได้เรียนรู้ว่าทุกอย่างมีหลายมุม
ในขณะ​ที่ฉันแอบอมยิ้มดีใจ​ที่​จะ​ได้เดินตากฝน
​กับบางคน...​.เค้าอาจ​กำลังภาวนาขออย่าให้ฝนตก

...​...​...​...​...​...​...​...​..

ครั้งนึง ในขณะฉันยิ้มรับฝนเม็ดใหญ่
​แต่​เมื่อมอง​ไป​ที่ริมถนน
ฉันพบแววตาเศร้า ของพ่อค้าขายไก่ย่าง
น้ำฝนกระเด็นผ่านร่มคันใหญ่...​..ไก่ย่างของเค้าเหลือเต็มถาด
​และไม่มี​ใคร​ที่ชอบเดินตากฝนอย่างฉัน...​​จะแวะมาซื้อ
เห็นใจเค้าเหลือเกิน ​จะขายหมดไหม แล้ว​​จะทำยังไง ลงทุน​ไปเท่าไหร่
แล้ว​​ที่บ้านเค้าล่ะ...​​จะ​เป็นยังไง
ใจ​ที่เบิกบาน ค่อยดับวูบลง ​และคิดให้มากขึ้น​

ทุกอย่างมีหลายมุมให้เลือกมอง
ของสิ่งเดียว สร้าง​ความรู้สึกหลาย​ความรู้สึก
มองให้กว้างออก​ไป...​
มองดู​และเห็นถึงใจของทุกคน​ที่ยืนอยู่​ใน...​โลกใบเดียวกัน
เสียง​ที่กระซิบบอกฉันในวันฝนโปรย

 

F a c t   C a r d
Article ID A-1570 Article's Rate 11 votes
ชื่อเรื่อง เสียงที่กระซิบบอกกับฉันในวันฝนโปรย
ผู้แต่ง พันนที
ตีพิมพ์เมื่อ ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๔๙
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ บันทึกเงาความคิด
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๗๒๒ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๔ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม ๓๗
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-7716 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 25 พ.ค. 2549, 01.00 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : pilgrim [C-7722 ], [82.3.32.76]
เมื่อวันที่ : 25 พ.ค. 2549, 03.21 น.

ยินดีต้อนรับค่ะ​ คุณพันนที เขียน​ได้ดีมากๆ​เลย​ มี​ทั้งปรัชญา​และบทบรรยายธรรมชาติ ​ที่​ใช้คำ​ได้สละสลวย สัมผัส​ได้ถึง​ความเย็นฉ่ำเลย​ค่ะ​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๓ : แสนรัก [C-7729 ], [133.70.6.184]
เมื่อวันที่ : 26 พ.ค. 2549, 00.00 น.

เขียน​ได้น่าอ่านมากค่ะ​..จริงค่ะ​ของสิ่งเดียวกัน หรือเรื่อง​ราวเดียวกัน ​แต่ละคนก็มองไม่เหมือนกัน มันอยู่​​ที่ว่าเรา​จะเลือกมอง​ที่มุมไหนให้ชีวิตเรามี​ความสุข...​​แต่​จะว่า​ไปมองต่างมุมนี่มันก็ดีเหมือนน้า...​ว่าไหมคะ​..

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๔ : ป้าแช่ม [C-7755 ], [128.240.229.67]
เมื่อวันที่ : 28 พ.ค. 2549, 06.15 น.

กลิ่นฝน ​และไอดิน คล้าย​เป็นกุญแจ​ที่ไขผ่านประตู​ที่​จะนำพาคนหลาย ๆ​ คนกลับ​ไปยังภาพเหตุการณ์​ที่เคยเกิดขึ้น​ในอดีต...​ว่า​แต่รุ้งกินน้ำละ...​เวลามองแล้ว​​แต่ละคน​จะมองเห็นภาพอะไร​บ้างนะอยากรู้จัง
น่าอ่านมากจ๊ะ​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น