![]() |
![]() |
พันนที![]() |
...ห้องเงียบ....ได้ยินเสียงฝนตก น่าเสียดาย ที่นี่--กรุงเทพ มีพื้นดินน้อยจนเกินกว่า จะได้กลิ่นไอดินก่อนฝน เหมือนเมื่อตอนเป็นเด็ก บางอย่างกรุ่นในความคิด...
ห้องเงียบ....ได้ยินเสียงฝนตกน่าเสียดาย ที่นี่--กรุงเทพ มีพื้นดินน้อยจนเกินกว่า
จะได้กลิ่นไอดินก่อนฝน เหมือนเมื่อตอนเป็นเด็ก
บางอย่างกรุ่นในความคิด
เวลาที่ฝนตก......มีภาพในความคิดเกิดขึ้นมากมาย
ภาพตอนที่เป็นเด็กตัวเล็ก นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้าน
สูดกลิ่นหอมของไอดินก่อนฝนตกเข้าไปเต็มปอดแล้วยิ้ม
บางครั้ง ก็แอบหนีแม่ไปเล่นน้ำฝนจนฉ่ำใจ....
ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ
ความสุขใจที่บอกไม่ได้ว่า ทำไมถึงได้ชอบใจอะไรขนาดนั้น
คงเป็นเพราะ... ฉันเกิดฤดูฝน
คงเป็นเพราะ... ฉันเห็นต้นไม้เริงร่า ฉันเห็นใบไม้ดีใจ
คงเป็นเพราะ... น้ำจากฟ้า ชุ่มเย็นกว่า น้ำจากฝักบัว
คงเป็นเพราะ... แสงแดดหลังฝนอ่อนโยนเสมอ
คงเป็นเพราะ... ชอบเห็นสีสวยของสายรุ้ง
คงเป็นเพราะ... เมื่อพ้นความเย็นจากน้ำฝน ฉันจะรู้สึกว่าอบอุ่นกว่าเคย
จนเมื่อโต....ภาระ หน้าที่ สังคม
ทำให้ฉันต้องเดินหลบฝน...ต้องไม่เปียก เพื่อจะทำอะไรต่อมิอะไร
ต่อเมื่อพ้นจากความรับผิดชอบใดแล้ว
ถ้าเลือกได้เมื่อฝนตก ฉันจะทำเป็นว่า ลืมหยิบร่ม
หลายครั้งที่ฝนตกปรอย ฉันจะไปยืนที่ระเบียง
ยื่นมือแหย่เล่นกับละอองปรอยฝน
ถ้าครั้งไหนโชคดีที่ฝนตกหนักมากจนฝนเม็ดใหญ่ล้ำเข้ามา
ฉันก็เล่นน้ำฝนสนุกสนาน...คนเดียว
อิ่มใจที่ได้ทำอะไรอย่างที่อยากทำ.....และสุขอีกแล้ว
บางที...ความสุขอาจเกิดง่ายเพียงแค่ไม่ได้มองผ่าน
บางที...ความสุขกับความทุกข์ก็ต่างกันเพียงองศาเดียว
เพียงเลือกที่จะเก็บ...เพียงเลือกที่จะมอง
ฝน.....ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าทุกอย่างมีหลายมุม
ในขณะที่ฉันแอบอมยิ้มดีใจที่จะได้เดินตากฝน
กับบางคน....เค้าอาจกำลังภาวนาขออย่าให้ฝนตก
..........................
ครั้งนึง ในขณะฉันยิ้มรับฝนเม็ดใหญ่
แต่เมื่อมองไปที่ริมถนน
ฉันพบแววตาเศร้า ของพ่อค้าขายไก่ย่าง
น้ำฝนกระเด็นผ่านร่มคันใหญ่.....ไก่ย่างของเค้าเหลือเต็มถาด
และไม่มีใครที่ชอบเดินตากฝนอย่างฉัน...จะแวะมาซื้อ
เห็นใจเค้าเหลือเกิน จะขายหมดไหม แล้วจะทำยังไง ลงทุนไปเท่าไหร่
แล้วที่บ้านเค้าล่ะ...จะเป็นยังไง
ใจที่เบิกบาน ค่อยดับวูบลง และคิดให้มากขึ้น
ทุกอย่างมีหลายมุมให้เลือกมอง
ของสิ่งเดียว สร้างความรู้สึกหลายความรู้สึก
มองให้กว้างออกไป...
มองดูและเห็นถึงใจของทุกคนที่ยืนอยู่ใน...โลกใบเดียวกัน
เสียงที่กระซิบบอกฉันในวันฝนโปรย
เมื่อวันที่ : 25 พ.ค. 2549, 01.00 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...