 แฟ้มลับคดีพิศวง บทที่ 2 |
|
| ธนัตถ์ |
...แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างอาคารที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของวอชิงตัน ดี.ซี. เจ้าหน้าที่พิเศษเอฟ.บี.ไอ.ดานา สคัลลี กำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันกับทอม คอลตั...
แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างอาคารที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของวอชิงตัน ดี.ซี. เจ้าหน้าที่พิเศษเอฟ.บี.ไอ.ดานา สคัลลี กำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันกับทอม คอลตัน ณ ลานกว้างที่ร้านอาหารหน้าทางเข้าสำนักงานเอฟ.บี.ไอ. สำหรับสคัลลีแล้วนี่เป็นเวลาผ่อนคลายเล็กๆน้อยๆ ในวันที่แสนจะวุ่นวาย ร้านนี้ก็เป็นที่โปรดที่หนึ่งของเธอและทอมก็เป็นเพื่อนเก่าของเธอด้วย ทั้งสองคนเคยผ่านควอนติโคโรงเรียนฝึกหัดเอฟ.บี.ไอ.มาด้วยกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้วที่ทั้งสองไม่ได้พบกัน คอลตันยังดูเหมือนเคย หน้าตาดี ฉลาด มั่นใจในตัวเอง และชอบเนคไทสีฉูดฉาด เนคไทที่เขาใช้ในวันนี้ก็ไม่ยกเว้น เป็นเนคไทพื้นสีดำ มีลายจุดโต ๆ สีขาว คอลตันยังพูดเสียงทุ้ม รัว ๆ จนทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูรีบร้อนไปเสียหมด ทว่าตอนนี้เขากำลังนั่งจับเข่าเม้าท์กับสคัลลีอย่างไม่รีบร้อน
"ทายซิว่า ผมเคยทะเลาะกับใครตอนเรียนที่ควอนติโคน่ะ" คอลตันถาม แล้วก็เฉลยทันที "มาตี เนลสันไงล่ะ" สคัลลีหัวเราะอย่างขำๆ "เจ เอดการ์น้อยน่ะเหรอ" เจ เอดการ์ ฮูเวอร์ เป็นอดีตผู้บังคับบัญชาเอฟ.บี.ไอ.มาเกือบ 50 ปี จนกระทั่งปี 1972 เขาก็เกษียณ มาตี เนลสันเพื่อนร่วมชั้นเคยกะการไว้ว่าอนาคตจะต้องเป็นให้ได้อย่างเจ เอดการ์ ฮูเวอร์ เพื่อนๆจึงให้สมญาเขาว่าเจ เอดการ์ น้อย ทว่าในความจริงแล้วความเก่งกาจของเขายังห่างไกลจากฮูเวอร์มาก สิ่งที่มีคล้ายกันบ้างคงจะเป็นความขี้หวาดระแวง
"เนลสันเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่ง" คอลตันว่า "เขากำลังทำงานให้กับหน่วยต่อต้านการจารกรรมข้ามชาติ สำนักงานอยู่ที่นิวยอร์ก แล้วตอนนี้เขาก็ยังเป็นเจ้าหน้าที่ควบคุมเจ้าหน้าที่พิเศษอีกด้วย"
"เจ้าหน้าที่ควบคุมงั้นเหรอ?" สคัลลีกล่าวด้วยความประหลาดใจ "เขาเพิ่งจบจากควอนติโคมาได้2ปีเท่านั้นเองนะ เขาทำได้ยังไงกันน่ะ" คอลตันเบะปากยิ้มให้เธอ "เขาโชคดีในคดีวางระเบิดศูนย์การค้าน่ะ เป็นคดีสำคัญแล้วยังคลี่คลายคดีได้รวดเร็ว"
"อืม ก็ดีสำหรับมาตีนะ" สคัลลีเอ่ยชม พยายามสลัดความรู้สึกริษยาที่มีอยู่นิดๆออกไป งานของเธอดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่เคยคิด สคัลลีจบการศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ในสาขาดาราศาสตร์ มีปริญญาตรีด้านการแพทย์ แถมยังพ่วงด้วยปริญญาด้านฟิสิกส์มาอีกด้วย ซึ่งเธอได้มันมาตอนทำงานกับเอฟ.บี.ไอ. สคัลลีทำได้ดีตอนเรียนที่ควอนติโค จนเธอได้รับการทาบทามให้เป็นอาจารย์สอนที่นั่น ซึ่งก็เป็น่เวลาเดียวกันกับช่วงเวลาที่เอฟ.บี.ไอ.เรียกตัวเธอและมอบหมายงานที่ทำอยู่ในปัจจุบันให้ หัวหน้าหน่วยเบลวินส์จัดให้เธอเป็นคู่หูกับฟอกซ์ มัลเดอร์ เจ้าหน้าที่พิเศษที่ทำงาน พิเศษ ที่ไม่มีใครอยากแตะต้อง
"พูดก็พูดเถอะ ดานา" เสียงคอลตันฉุดเธอออกจากความคิดขณะนั้น "มาตีนะก็ไอ้ขี้แพ้ แต่ดูตอนนี้ซี่ เขาได้อยู่ในที่ที่เราควรจะอยู่" สคัลลีพินิจอดีตเพื่อนร่วมชั้นของเธอ เธอรู้ดีว่าสถานะของคอลตันไม่ได้ย่ำแย่อย่างน้ำเสียงที่เขาว่าแม้แต่น้อย "แบรด วิลสัน บอกชั้นว่างานที่คุณทำเรื่องฆาตกรที่วอชิงตันครอสซิงช่วยนำพวกเขาไปพบตัวผู้ต้องสงสัยถูกคนนี่นา" เธอแย้ง "พูดตรง ๆ ก็คือ คุณทำงานสืบสวนให้กับหน่วยอาชญากรรม"
คอลตันยักไหล่ ราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่สคัลลีรู้ดีว่าเขาพอใจกับชื่อเสียงของเขามากแค่ไหน คอลตันเป็นคนมีความทะเยอทะยาน ชีวิตการทำงานที่ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วราวกับก้าวกระโดดมีความหมายและเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเขา
"แล้วที่ผ่านมาคุณทำอะไรล่ะ สคัลลี" คอลตันเอ่ยถาม "เคยเฉียดอะไรอย่างที่ว่าไหม" สคัลลีพยายามที่จะไม่นำพากับคำพูดเหน็บแนมนั้น เธอรู้ดีว่าเขาแค่ล้อเธอเล่น และเธอก็ตำหนิเขาไม่ได้ที่จะคิดว่างานที่เธอได้รับมอบหมายมันประหลาด ใช่ มันประหลาด "นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนคิดว่าชั้นทำอยู่ใช่ไหมคะ" เธอถามกลับอย่างระมัดระวัง "เฉียดน่ะ"
"ไม่ ไม่ ไม่หรอกน่า" คอลตันปัด "แต่คุณทำงานกับนาย 'สติเฟื่อง' มัลเดอร์ต่างหากล่ะ"
ฟอกซ์ มัลเดอร์ คู่หูของเธอเอง เขาเป็นที่รู้จักดีว่าเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษที่ยอดเยี่ยม จบการศึกษาจากทั้งฮาวาร์ดและออกซ์ฟอร์ด ด้วยเกียรตินิยมสาขาจิตวิทยา และความจำของเขาก็ดีเยี่ยมราวกับภาพถ่ายเลยทีเดียว สคัลลีไม่เคยเห็นใคร เฉียบ เท่าเขามาก่อนเลยตอนไขคดี แต่ชื่อเสียงอีกด้านของเขาที่กระฉ่อนกว่านี้ก็คือ ความสนใจเป็นพิเศษเกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่อธิบายไม่ได้ เขามีความเชื่ออย่างจริงจังในเรื่องยูเอฟโอและเอเลียน และอุทิศทั้งชีวิตในการค้นหาความจริงเหล่านี้
"บางทีความคิดของมัลเดอร์อาจจะ บ๊อง ไปบ้าง" สคัลลียอมรับ "แต่เขาก็เป็นเอฟ.บี.ไอ.ที่เยี่ยมเลยนะ" คอลตันกัดอาหารกลางวันอีกคำแล้วถอนใจ "อือฮึ พอดีผมมีคดีที่ บ๊อง อยู่คดีหนึ่ง" คอลตันกล่าวอย่างกังวล "ตอนนี้กรมตำรวจบาลติมอร์ต้องการความช่วยเหลือจากหน่วยอาชญากรรม เกี่ยวกับเรื่องคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง สามรายแล้ว รายแรกเมื่อหกสัปดาห์ที่แล้ว เหยื่อแต่ละรายมีอายุ เพศ เชื้อชาติแตกต่างกัน ไม่พบข้อมูลที่มีความเกี่ยวข้องกันในแต่ละรายเลย"
สคัลลีจิบชาเย็นต่ออีกเล็กน้อย "ชั้นคิดว่ามันอาจมีแบบแผนนะ"
"อันที่จริงแล้วนะ.." คอลตันว่า "เราไม่พบร่องรอยการบุกรุกเข้ามาเลย"
"หมายความว่าไงน่ะ" สคัลลีสงสัย
"คืองี้" คอลตันเริ่มเรื่อง "ผู้ตายรายหนึ่งเป็นสาวนักศึกษามหาวิทยาลัย ถูกฆาตกรรมในหอพักของมหาวิทยาลัยขนาด 10x12 ฟุต ตอนที่พบศพหน้าต่างปิดสนิท ประตูคล้องโซ่จากข้างใน ไม่มีใครนึกภาพออกเลยว่าฆาตกรเข้ามาได้ยังไงและออกไปได้ยังไง"
สคัลลียังตั้งใจฟังขณะคอลตันเล่าต่อ "ฆาตกรรมรายล่าสุด เมื่อ2วันที่แล้ว เกิดในตึกที่ติดตั้งระบบความปลอดภัยอย่างดีที่สุด ไม่มีอะไรผิดปกติบนหน้าจอโทรทัศน์วงจรปิด ชายเคราะห์ร้ายจอดรถในลานจอดรถ ขึ้นลิฟท์ไปชั้น15 เพื่อกลับไปทำงานตอนเย็น แล้วไม่ได้กลับออกมาอีกเลย"
"เขาอาจจะฆ่าตัวตายก็ได้นะ" สคัลลีว่า
คอลตันส่ายศีรษะ พลางหยิบภาพถ่ายใบหนึ่งจากกระเป๋าเอกสารอย่างระมัดระวังแล้วส่งให้สคัลลี สคัลลีตาเบิกกว้างขณะดูภาพถ่ายสถานที่เกิดเหตุใบนั้น
"ตับของผู้ตายถูกควักออกไป" คอลตันบอก "โดยไม่ใช้เครื่องมือ"
"นี่คุณหมายความว่าฆาตกรใช้มือเปล่าน่ะเหรอ" สคัลลีพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ พลางคิดหาคำอธิบายที่มีเหตุผล "เขาอาจจะมีมีด ไม่ก็เครื่องมือผ่าตัด..."
คอลตันโบกมือตัดบท "ผมรู้ ว่ามันฟังดูเป็นไปไม่ได้ แต่เราไม่พบร่องรอยการใช้เครื่องมือตัดเลย ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าเขาทำได้ยังไง"
"นี่ฟังดูเหมือนแฟ้มXนะ" สคัลลีว่า แฟ้มx เป็นชื่อที่เอฟ.บี.ไอ. ใช้เรียกคดีที่เกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดและปรากฏการณ์ที่อธิบายไม่ได้ และฟอกซ์ มัลเดอร์ก็เป็นเจ้าหน้าที่ที่มีความชำนาญการเป็นพิเศษทางด้านนี้
"อย่าเพิ่งเอ็ดไป" คอลตันเตือน "ผมเป็นคนเดียวที่จะไขคดีนี้และผมจะไม่ส่งต่อคดีสนี้ให้คุณกับมัลเดอร์ แต่ผมอยากให้คุณช่วยสืบประวัติคดี และไปตรวจดูที่เกิดเหตุให้หน่อย มันอยู่ห่างจากบ้านคุณแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเอง"
สคัลลีมองเขาอย่างประหลาดใจ "ในเมื่อคุณอยากจะไขคดีนี้ด้วยตัวเอง แล้วทำไมคุณถึงอยากลากชั้นเข้าไปเอี่ยวด้วยล่ะ?"
คอลตันไม่ได้สบตาเธอตอนตอบ "อาจเป็นเพราะคดีที่ผ่านๆมา ดุท่าคุณจะมีนางฟ้าอุปถัมป์น่ะ"
สคัลลีเข้าใจแจ่มดีแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าคอลตันคิดว่ามัน บ๊อง ที่ต้องไขคดีแฟ้มX และเขาอยากจะแน่ใจว่าคดีนี้จะไม่ บ๊อง เขาต้องการความเชี่ยวชาญของเธอ แต่ถ้าเขาต้องการใครสักคนที่เชี่ยวชาญแฟ้มxเป็นพิเศาจริงๆละก็ เขาจะต้องการคู่หูของเธอด้วย
"คุณอยากให้ชั้นขอร้องให้มัลเดอร์ช่วยไหมคะ" สคัลลีถามหยั่งเชิงเขา
คอลตันทำหน้านิ่วก่อนจะตอบอย่างเสียไม่ได้ "ถ้าเขาอยากจะช่วยและคุณก็ยินดีนะ ก้ดี"
สคัลลีดูภาพถ่ายใบนั้นอีกครั้งหนึ่ง เธอแน่ใจว่านี่ต้องเป็นคดีแฟ้มXอย่างแน่นอน
"ดานา ถ้าผมไขคดีนี้แตกนะ ผมจะไต่เต้าขึ้นไปและคุณ..."
"เกี่ยวอะไรกับชั้นด้วยคะ" สคัลลีโต้
คอลตันเสมองไปอีกทาง "พวกเขาจะได้เลิกเรียกคุณว่า 'คุณนายสติเฟื่อง' ไงล่ะ" ว่าแล้วเขาก็หยิบใบเสร็จและลุกออกจากโต๊ะไป
คำพูดนั้นทำให้เธอเจ็บปวด และแน่นอน คอลตันรู้ดีว่ามันจะทำให้เธอเจ็บปวด
4 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 24 พ.ค. 2549, 12.31 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...