 ปักกิ่งสีเทา ดอกไม้สีขาว แจกันสีแสด |
|
| vivawonder |
...ลูกหมาปักกิ่งกำลังวิ่งเล่น.... เราสองคนซื้อเจ้านี่มาตั้งแต่ตอนมันยังเด็กมาก ตอนนั้นตัวเล็กเท่ากำปั้นของฉันเห็นจะได้......
ปักกิ่งสีเทา ดอกไม้สีขาว แจกันสีแสด ลูกหมาปักกิ่งกำลังวิ่งเล่น....
เราสองคนซื้อเจ้านี่มาตั้งแต่ตอนมันยังเด็กมาก ตอนนั้นตัวเล็กเท่ากำปั้นของฉันเห็นจะได้
วันเวลาผ่านไปเราต่างเติบโตขึ้น เจ้าปักกิ่ง กับเราสองคน ต่างเติบโตขึ้นและเรียนรู้
เรื่องสีที่แตกต่าง...
ตอนแรก ปักกิ่งมีสีแปลกๆ เหมือนมันไปเล่นคลุกฝุ่นจนตัวสกปรก
เราคิดว่าสีของมันไม่น่ารักเอาซะเลย หลายครั้งที่คิดจะเอาไปย้อม แต่ก็สงสาร
มันคงชอบของมันอย่างนั้น อย่าที่มันเป็น มีความสุข และคุ้นตาอยู่ทุกวัน
แน่ล่ะ มันไม่อยากเป็นหมาสีชมพูอย่างที่เราจะเปลี่ยนสีให้แน่ๆ
ผมของเราเป็นสีดำ
แต่แม่บอกว่าตอนเด็กๆผมฉันเป็นสีน้ำตาล
แสดงว่าผมเปลี่ยนสีได้
ขนของปักกิ่งเมื่อโตขึ้นมันก็เปลี่ยน
มันเปลี่ยนเป็นสีเทาที่ดูซุกซนสมเป็นหมาน้อยตัวเล็กๆ
แล้วไม่นานหลังจากนั้น
สีผมของเขาก็เปลี่ยนไปด้วย
เป็นสีแสดที่ดูซุกซน ไม่แพ้ขนสีเทาของเจ้าปักกิ่งเลยจริงๆ
สีเหมือนแจกันสีส้มที่ปักกิ่งชอบไปกลิ้งเล่น...
คงไม่ชอบสีแสบตา อยากจะแกล้งให้แตกเป็นรอย
แต่เขารักแจกันใบนั้นมาก
ปักกิ่งโดนดุทุกครั้งที่มันเข้าใกล้แจกัน
ทั้งปักกิ่งและฉัน จึงไม่ไปยุ่งกับแจกันอีก ยกเว้นตอนปักดอกไม้และทำความสะอาด...
เรื่องกลิ่นก็มีหลากหลาย....
ปักกิ่งกลิ่นมันค่อนข้างเฉพาะตัว
ตอนแรกเราไม่ค่อยสังเกต แต่เวลามันมาเล่นใกล้ๆก็รู้สึกได้
เพราะเป็นกลิ่นที่คุ้นจมูก
เราก็จำกลิ่นของเขาได้ดีในตอนแรก
กลิ่นที่อบอุ่น ใจร้อนแต่มีเหตุผล
กลิ่นที่ทำให้รู้สึกสบายใจและไว้ใจ
แต่กลิ่นก็เริ่มจะเปลี่ยนไปได้เช่นกัน
ตอนนี้ฉันใช้น้ำหอมกลิ่นกุหลาบ
ดอกไม้สีขาว ทรงดอกสวยมีเสน่ห์
แต่เขาบอกว่าเขาชอบกลิ่นสบู่มากกว่า
ปักกิ่งล่ะ...ชอบกลิ่นของฉัน... ชอบกลิ่นของเราที่เป็นแบบไหน
เรื่องการเข้ามาและการลาจาก รวมทั้งการแลกเปลี่ยน...
เป็นไปตามวิสัยของสรรพสิ่ง และกาลเวลา
เราให้มันคงอยู่เช่นเดิมทุกอย่างไม่ได้
มีมา ก็ต้องมีจาก...
เรียกว่าแลกเปลี่ยนก็ไม่น่าจะผิด
ปักกิ่งเข้าใจได้อย่างดี
วันที่ของเล่นอันเก่าของมันพัง...
แล้วเรา ก็ให้อันใหม่แก่มัน
มันค่อยๆทำความรู้จักกับของใหม่
และค่อยๆเกิดความสัมพันธ์ครั้งใหม่...
แต่เรา...ดูเหมือนจะเข้าใจกฎได้ยากกว่าปักกิ่ง
ไม่สิ...เราไม่อยากเข้าใจเลยมากกว่า
อย่างเช่นการที่ฉันยังใช้น้ำหอมกลิ่นเดิมที่เขาไม่ชอบ
การที่เขายังคงรักแจกันนั่นมากกว่าฉัน
ฉันปามันแตก...
และบอกว่าจะหาที่เหมือนกันมาให้เขาใหม่
เขาบอกว่า....
มันแลกเปลี่ยนกันไม่ได้
ปักกิ่งนั่งมองดูเรา... มันเห่า
มันคงไม่เข้าใจว่าทำไม.....ทำไมแลกเปลี่ยนไม่ได้
แต่ฉันรู้ดี.....เพราะความสำคัญของมันไม่เหมือนกัน
มันจึงแลกกันไม่ได้....ฉันรู้แต่ก็ยังทำลงไป...นี่ฉันดื้อกว่าปักกิ่งเสียอีกว่ามั้ย
ตอนนี้ปักกิ่งดูเหมือนจะเข้าใจการมีอยู่ และการดำเนินไปของชีวิตมันได้เป็นอย่างดี
มันรู้จักปรับตัวและสนุกสนานกับชีวิต....
ฉันยังเลี้ยงปักกิ่งต่อไปแม้เขาจะจากไปแล้ว
ปักกิ่งมันสอนให้รู้จักสนุก และปล่อยวางบ้าง...
แจกันสีส้มใบใหม่เขาไม่ได้เอาไป
เขาเอาแต่เศษของใบเก่าติดตัวไปเท่านั้น....
ฉันไม่รู้มันสำคัญยังไง
ใช่ๆ สำหรับฉันและปักกิ่ง มันก็แค่แจกันสีแสบตางี่เง่า
ฉันปักดอกกุหลาบสีขาวที่ฉันชอบไว้ในแจกันนั้น
และไม่แคร์หากปักกิ่งจะไปกลิ้งมันเล่นหรือทำแตก
ฉันมีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตในแบบของฉัน
ใช้น้ำหอมกลิ่นโปรดของฉัน
เล่นกับปักกิ่งตัวโปรดของฉัน
และคิดถึงผมสีแสบตาของเขาบ้างในบางวัน
เขาคงอยู่กับดอกไม้ที่เขารักและชอบกลิ่นของมัน
ที่ไหนสักแห่ง....
ส่วนฉันก็จะหาแจกันใบใหม่...
สีไหนก็ได้........
มีลายหรือไม่มีลายก็ได้.........
ไม่ใช่แจกันก็ได้....
เป็นกระป๋องน้ำอัดลมก็ได้....
ขอเพียงให้เขารักดอกไม้เพียงดอกเดียว...
แค่กุหลาบสีขาว กับ ปักกิ่งสีเทาที่น่ารักอีก 1 ตัว
คราวนี้ฉันจะไม่ทำให้แตกร้าวอีก
ฉันสัญญา.......
.........................................................................................
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 29 เม.ย. 2549, 15.56 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...