​เมื่อสองสามเดือน​ที่ผ่านมานี้ ผมแวบเข้า​ไปในวงการนิยมสะสม​พระเครื่องอีกครั้งหนึ่ง​ หลังจากปลีกตัวออกมาหลายเดือน ​เนื่องจากผมหักห้ามใจตัวเองไม่ให้เช่า (ซื้อ) ​พระเครื่อง​ที่ชอบใจไม่​ได้ ขืนเข้าวงการทุกวันมีหวังอดข้าวตายแน่ ​แต่ผมก็ยังติดตามอ่านหนังสือพิมพ์​พระเครื่องอยู่​อย่างต่อ​เนื่อง สนาม​พระเครื่อง​ที่ผมมัก​จะเข้า​ไป​คือ สนาม​พระเครื่องท่า​พระจันทร์ ​ซึ่งนับว่า​เป็นสนาม​พระเครื่อง​ที่ใหญ่​ที่สุดของวงการ​พระเครื่องกรุงเทพ นอกจากนี้ก็วนเวียน​ไปตามสนาม​พระเครื่องย่านอื่นๆ​ตาม​แต่โอกาส​จะอำนวย ตลาดบางแคใกล้บ้านพักของผมก็มีสนาม​พระเครื่องเล็กๆ​ระดับรากหญ้าตั้งอยู่​​ที่แผงขายกาแฟในตลาดสด ติด​กับท่ารถเมล์สายบางแค-วัดสิงห์ บางขุนเทียน ตลาด​พระเครื่องนี้มีนักนิยม​พระเครื่องมาชุมนุมกันพอสมควร ​เพราะ​ที่ตั้งของตลาด​พระเครื่องนี้​เป็นร้านกาแฟเก่าแก่​ที่ตั้งมานาน ไม่ดู​พระก็นั่งดื่มกาแฟ​ไป ​จะนั่งนานแค่ไหนเจ้าของร้านก็ไม่ว่า

ในวงการนักนิยม​พระเครื่องไม่ว่า​จะตลาดไหน ​จะมีบุคคลประเภทหนึ่ง​เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ทำหน้า​ที่คล้ายๆ​นายหน้าหรือคนกลาง​ระหว่างคนซื้อ​กับคนขาย ​ถ้า​เป็นตลาดหุ้นคง​จะเรียกว่า "โบรคเกอร์" อะไร​ทำนองนั้น​ ​แต่วงการ​พระเครื่องเรียกว่า "คนเดิน​พระ" ​เขามีหน้า​ที่ในการหา​พระเครื่องตาม​ที่ลูกค้าหรือคน​ต้องการ​ไปเสนอขาย ​และในทำนองเดียวกันก็​จะนำ​พระเครื่อง​ที่มีคนเสนอขาย มาให้นักนิยม​พระเครื่องตามสนาม​พระต่างๆ​ดู พูดถึงลประโยชน์ตอบแทนก็มีพอสมควรแก่ค่าเหนื่อย บางครั้งฟลุ๊กๆ​ก็รับเงิน​เป็นพันเหมือนกัน คุณสมบัติ​ที่สำคัญ​คือ​ต้อง​เป็นคนซื่อสัตย์ไว้วางใจ​ได้ จึง​จะทำงาน​ได้นาน หากไม่ซื่อสัตย์หรือมีลูกเล่น​กับผู้ขายหรือคนซื้อ ก็​จะรู้กัน​ไปทั่ววงการ ​เพราะวงการนักนิยม​พระเครื่องมันไม่กว้างเท่าไร

ผมรู้จักคนเดิน​พระคนหนึ่ง​ ​ใครๆ​เรียก​เขาว่า "ใหญ่" ตั้งแต่เรียนจบชั้นประถมแล้ว​ ​เขาไม่เคย​ไปทำงานอาชีพอะไร​เลย​ ชีวิตของ​เขาวนเวียนอยู่​ในสนาม​พระเครื่องมาตลอด ​สามารถหาเงินเลี้ยงตัวเอง​และส่งหลานเรียนหนังสือ​ได้สบายๆ​ ประสบการณ์อาชีพเดิน​พระของ​เขามีมากมาย​หลายรูปแบบ ​เขามี​ความรู้เกี่ยว​กับ​พระเครื่องดีพอ​กับเซียน​พระหลายๆ​คน หรือ​จะดีกว่าบางคนด้วยซ้ำ​ไป

ใหญ่เล่าว่า​เมื่อไม่นานมานี้ มีคนรู้จักมาตามให้​เขา​ไปดู​พระเครื่อง​ที่บ้านหลังหนึ่ง​ เจ้าของ​พระบอกว่าร้อนเงินมาก ​ต้องการ​จะขายยกรัง (กรุ) เลย​ ​โดยอาชีพของ​เขากรณีเช่นนี้ถือว่า​เป็นเรื่อง​ดี ​เพราะ​เขาเคยโชคดีเหมาซื้อ​พระตามบ้านมาขาย​ได้กำไรตั้งหลายหมื่น

​เมื่อนัดแนะกันเรียบร้อย​แล้ว​ ใหญ่ก็​ไปบ้านเจ้าของ​พระตามนัด ​เมื่อเข้า​ไปในห้อง​พระ ใหญ่ก็ตลึงงัน​เพราะในห้องมี​พระบูชาตั้งอยู่​มากมาย​ รวม​ทั้งมีเทวรูป​ที่ใหญ่ไม่รู้จักตั้งรวมอยู่​ด้วยหลายสิบองค์ คน​ที่พาใหญ่​ไปแนะนำให้รู้จัก​กับชายสูงอายุคนหนึ่ง​ ท่าทางดุดัน​เอาการ บอกใหญ่ว่า​เป็นเจ้าของ​พระ​ทั้งหมดนี้ จากนั้น​ชายเจ้าของบ้านยกหีบไม้มาใบหนึ่ง​ ลักษณะหีบดูเก่ามาก ​เมื่อเปิดดูภายในมี​พระเครื่องวางอยู่​ในนั้น​จำนวนมาก ​พระเครื่องเหล่านี้หลายองค์ใหญ่รู้จักดี ​แต่มีหลายองค์​ที่ใหญ่ไม่รู้จัก​และไม่รู้ว่า​เป็น​พระเครื่องอะไร​มาจากไหน
หลังจาก​ที่ดู​พระกันนานพอสมควร ชาย​ที่อ้างว่า​เป็นเจ้าของ​พระก็ถามว่า
"​พระ​ทั้งหมดนี้คุณให้ราคาเท่าไร?"
ใหญ่ตอบ​ไปว่า "ผมขอคัดเลือก​เป็นบาง​ส่วน​ได้ใหม?"
"ไม่​ได้​ต้องซื้อ​ทั้งหมด ผมบอกแล้ว​ไงว่า​ต้องการขายยกรัง" ชายเจ้าของ​พระตอบแบบไม่มีเยื่อใย

​เมื่อตกลงกันไม่​ได้การซื้อขายครั้งนี้ถือว่ายกเลิก​โดยปริยาย ​แต่ใหญ่ยังติดใจ​พระเครื่องบางองค์ในหีบนั้น​ ​ถ้าตา​เขาไม่ฝาดบางองค์​เป็น​พระสมเด็จวัดระฆังเสียด้วยซ้ำ ​แต่​ต้องดูให้ละเอียดว่า​เป็นพิมพ์อะไร​ ​ถ้าโชคดี​เป็นพิมพ์​ที่วงการ​พระ​เขานิยม ใหญ่มีสิทธิ์หยิบเงินล้านเข้ากระเป๋า
หลังจากนี้ผ่านมาหลายเดือน ใหญ่มีโอกาสพบ​กับคน​ที่พา​เขา​ไปดู​พระเครื่อง​ที่บ้านนั้น​ ใหญ่อด​ที่​จะถามถึง​พระเครื่องเหล่านั้น​ไม่​ได้ว่า เจ้าของขาย​ไป​ได้หรือยัง
คน​ที่พา​เขา​ไปดู​พระเครื่องพูดว่า "คุณโชคดี​ที่ไม่​ได้ซื้อ​พระมาวันนั้น​"
"​เพราะอะไร​?" ใหญ่ถามอย่างสงสัย
​เขาตอบว่าหลังจากวันนั้น​สองวัน มีตำรวรกองปราบนำหมายศาล​ไปค้นบ้านนั้น​ ​โดยตั้งข้อหาว่าเจ้าของบ้าน​กับพวก ​ไปลัก​พระเครื่อง​และ​พระบูชามาจากวัดแห่งหนึ่ง​ในอยุธยา ตอนนี้ยังติดคุกอยู่​เลย​

ใหญ่ถอนหายใจอย่างโล่งอก นึกไม่ถึงว่าคนเดิน​พระอย่าง​เขาก็ยังมี​พระคุ้มครองอยู่​