แรงบันดาลใจของฉัน



☺ แรงบันดาลใจ ในการเรียนรู้ ของฉันอาจมีมาตั้งแต่สมัยเล็ก ๆ​ ​เมื่อครั้งยังไม่เข้าโรงเรียนอนุบาลด้วยซ้ำ​ไป มันเกิดขึ้น​​โดยไม่รู้ตัวหรอกนะ เกิดจากการปลูกฝัง ​และแรงผลักดันของครอบครัวก็​เป็น​ได้

☺ ครอบครัวของฉัน​เป็นครอบครัวคนจีน ครอบครัวหนึ่ง​ ​ซึ่งผู้ใหญ่มัก​จะปลูกฝังวัฒนธรรมจีน ให้ลูกหลานเสมอ ​ที่เห็น​ได้ชัดน่า​จะ​เป็นวัฒนธรรมด้านภาษา ฉันมัก​จะถูกกระตุ้น ย้ำ ​และเตือนให้พูดภาษาจีน เสมอ ​โดยเฉพาะ​กับผู้ใหญ่ในบ้าน นั่นก็​คือ คุณย่า(อาม่า) บิดา ​และมารดาของฉัน ​ซึ่งฉันเองก็มัก​จะทำลืม ๆ​ เผลอ พูดภาษาไทย​กับท่าน​เป็นประจำ ก็แหม ภาษาจีนไม่​ได้พูด​ได้ง่าย ๆ​ นี่นา คำศัพท์ก็มีไม่น้อย พูดแปร่ง​ไปหน่อย​ ​ความหมายก็เปลี่ยน บางทีก็ฟังกันไม่เข้าใจ​ไปเลย​ ​แต่แล้ว​ จนแล้ว​จนรอดคุณย่า ของฉันก็ฝึกฉันให้พูดจน​ได้ ตอนนั้น​ฉันยังเด็ก มากก็พูด​ได้​แต่ประโยค​ที่ท่านสอนให้พูดนั่นแหละ​ ​ส่วน​ความหมายนะหรือ อย่า​ได้หวัง​จะเข้าใจเชียว ญาติผู้ใหญ่​ที่มาเยี่ยม​ที่บ้านเห็นฉันพูดภาษาจีน​ได้ก็ชมฉันเปราะเชียว คุณย่าก็หน้าบาน ยิ้มแฉ่งตลอด​ทั้งวันเลย​ ​พร้อม​ทั้งมองฉันด้วย​ความชื่นชม

☺ พอครั้นเจริญวัย ​ได้เวลา เข้าโรงเรียน อย่างไม่​ต้องสงสัย บิดาฉันส่งฉันเข้าเรียนโรงเรียนนานาชาติ (ไทย-จีน) เรียกซะหรูหราเชียว จริง ๆ​ แล้ว​ก็​คือโรงเรียนระดับประถมศึกษา​ที่สอนภาษาจีน ด้วยนั่นแหละ​ โรงเรียนนี้เปิดสอนภาษาจีน ให้เด็กนักเรียนตั้งแต่ระดับประถมศึกษาปี​ที่ 1 จนถึงชั้นประถมศึกษาปี​ที่ 6 ในสมัยนั้น​ฉันพยายามจำคำศัพท์​ที่​ได้จาก​ที่โรงเรียนนำมาพูด​ที่บ้าน ​โดยเฉพาะ​กับคุณย่า ​เนื่องจากท่านพูด หรือฟังภาษาไทยไม่ค่อย​ได้ เวลาพูด​กับท่าน​ต้องพยายามพูดภาษาจีนเข้าไว้ ไม่อย่างนั้น​ท่าน​จะฟังไม่เข้าใจ นี่แหละ​​คือเหตุผล ​และ​เป็น แรงบันดาลใจ ของฉันในการฝึกฝนทักษะการฟัง-พูด-อ่าน-เขียนภาษาจีนอยู่​เสมอ ​ซึ่งตอนนี้ฉันรู้สึกขอบคุณคุณย่าของฉันอย่างมาก ​ที่คอยเคี่ยวเข็ญให้ฉันพูดภาษาจีนตั้งแต่เด็ก คอยพูดให้ฉันฟัง ​และคอยฟังฉันพูดภาษาจีนเสมอ ​และฉันถือว่าท่าน​เป็น แรงบันดาลใจ ให้ฉันตลอดมา

☺ ...​...​...​ ฉันขอขอบคุณ แรงบันดาลใจ ดวงนี้มา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ​ ...​ ​แม้ว่าท่าน​จะไม่​ได้อยู่​รับรู้เรื่อง​ราวของฉันแล้ว​ ​แต่ฉันว่าท่านคงคอยเฝ้าดูฉัน ​และ​เป็น​กำลังใจ ให้ฉันเสมอ ...​ ​กำลังใจ จากฟากฟ้า ​เพราะอย่างน้อยฉันก็​จะ​เป็นคนเก่ง​ที่สุดคนหนึ่ง​ในสายตาของท่านเสมอ



"หลานลักยิ้ม"