![]() |
![]() |
ฟ้าไร้ซึ่งขอบเขต![]() |
...คืนวันที่ผันแปร ไม่มีแม้แต่คำว่าหยุดนิ่งของกาลเวลา ไม่มีแม้แต่การเปลี่ยนแปลงของพรหมลิขิต ไม่มีแม้แต่การเรียกร้องจาสิ่งที่สูญเสีย...........
คืนวันที่ผันแปรไม่มีแม้แต่คำว่าหยุดนิ่งของกาลเวลา ไม่มีแม้แต่การเปลี่ยนแปลงของพรหมลิขิต ไม่มีแม้แต่การเรียกร้องจาสิ่งที่สูญเสีย
จะมีเพียงก็แต่การยอมรับกับโชคชะตา การต่อสู้กับปัญหาที่เกิดขึ้น โชคชะตาเป็นสิ่งที่ฟ้าลิขิต เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมาแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่เราสามารถทำให้ดีขึ้นได้ โดยการต่อสู้ สู้ จนสุดความสามารถ ที่คนๆนึงจะสู้ได้ไม่ใช่สู้เพื่อเอาชนะ ไม่ใช่สู้เพื่อการเป็นที่หนึ่ง แต่ต้องสู้เพื่ออยู่ให้เหนือกว่าอุปสรรค์ทั้งหลาย สู้ให้รู้ว่าเราไม่ยอมแพ้ สู้เพื่อให้รู้ว่าเรายังสู้ไหว สู้เพื่อให้รู้ว่าเราทำได้ แต่ไม่จำเป็นต้องชนะเสมอไป ทุกเรื่อง บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น มักเป็นผลจากการกระทำของตนเองทั้งนั้น
จะไม่มีฉันคนที่เจ็บเพราะรักในวันนี้ ถ้าไม่มีคนที่ที่ฉันรักในวันนั้น ฉันจะไม่เจ็บถ้าไม่ได้รักเขา ฉันจะไม่เจ็บถ้าฉันไม่เคยรู้จักกับเขา ในวันนี้ทุกสื่งทุกอย่างเป็นเพียงผลตอบแทนของวันวานที่ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ เป็นเพียงผลพวงของอดีตที่ไม่ได้กลับมาทำร้าย แต่กลับมาเพื่อให้บทเรียน
หันกลับไปถามตัวเองว่า จะคิดทำไมถ้าคิดแล้วจบด้วยเจ็บ จะเรียกหาทำไมถ้าเรียกหาแล้วทรมาน จะเพ้อทำไมถ้าเพ้อแล้วไม่สามารถไขว่คว้า ถึงบทสรุปของคำถามทุกคำคือ เจ็บ แต่มากกว่านั้นคือ จะลืมทำไมถ้าลืมไม่ๆได้ การพยายามที่จะลืมมันยากยิ่งกว่า สิ่งอื่นใดเลยทีเดียว ไม่มีสิ่งใดมาสั่งให้เรารัก ถ้าไม่ใชใจของตัวเอง และนั่น ก็ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ลืมได้เช่นกัน ถ้าไม่ใช่ใจตัวเอง แต่ที่เป็นปัญหา ถ้าใจเคยรักแล้วจะลืมได้เช่นไร มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย .............
ในปัจจุบัน ทุกวันนี้อดีตยังคงฝังแน่นอยู่ที่ใจ ไม่มีอะไรที่จะมาลบเลือนมันออกไปได้ จนวันสุดท้ายของลมหายใจ
มาถึงวันนี้แม้ว่า วัน เวลา จะเปลี่ยนไปสักเพียงไหน ก็ไม่สามารถลบเลือนได้เลย ใครก็ได้ช่วยที่ ช่วยพาฉันออกไปจากพวังนี้ที ใครก็ได้..............
เมื่อวันที่ : 09 มี.ค. 2549, 12.28 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...