 ราษฎร์ดำเนิน |
|
| เด็กใหม่ในเมือง |
|
มีตำนานเล่าถึงถนนหนึ่ง เป็นที่ซึ่งคนเดินทางได้อาศัย ได้เยื้องย่างก้าวบาทเดินทางไกล สู่เส้นทางเสรีชัยอันงดงาม แต่ต่อมาถนนนี้กลับสูญหาย จุดมุ่งหมายก็ยิ่งกลายเพียงคำถาม โลกที่ยังดำรงอยู่ก็เลวทราม เสรีภาพคือนิยามไร้นิยม มาวันหนึ่ง...กลุ่มคนนิรนาม พบทางร้างที่หญ้าหนามทิ้งทับถม จึงเริ่มลองถางทางด้วยมีดคม โดยมิล้มมิเลิกจะเดินทาง ค่อยๆถาง ค่อยๆเถิบทีละก้าว จากก้าวสั้นเป็นก้าวยาวก็ยิ่งย่าง ทางเรืองรองที่เลือนหายก็รุ่งราง นั่นคือทางแห่งเสรีที่หายไป หลังจากนั้นตำนานก็กลับฟื้น ความใฝ่ฝันก็ลุกตื่นจากหลับใหล แม้โลกนี้ยังไม่งามได้อย่างใจ แต่พอเห็นแสงไสวอยู่ไกลตา ณ วันนี้นักเดินทางมากหลากนาม ต่างเดินตามหัวใจที่ใฝ่หา ยังโลกงามที่ตั้งไว้ ณ ปลายตา หากแต่ว่ามันตั้งอยู่ ณ กลางใจ หมายเหตุ : เขียนให้กับก้าวย่างของคนนับแสน ที่ก้าวไปบนถนนราชดำเนิน ณ วันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๔๙.. |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 06 มี.ค. 2549, 04.39 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...