![]() |
![]() |
วิญญูชนจอมปลอม![]() |
บนเส้นทาง...ซับซ้อน...ยาวไกล ที่ไร้ผู้คน...เข้าใจ ก้าวเดิน...ผ่านหมอกเมือง...แห่งมายา ความสับสน...ข้างใน...วุ่นวาย...วกวน หลีกหนี...ความจริง...ค้นหา..ความฝัน บนเส้นทาง...เคลื่อนผ่าน...คืนวัน ที่มีเพียงเงา...ความเหงา...ในตัวตน คืนไร้แสง...เหมือนใจ...ไร้ฝัน ปลอบโยน...ตัวเอง...เวลา...ผันผ่าน ใคร...จะรู้...พรุ่งนี้...เป็นเช่นไร บนเส้นทาง...ค้นหา...ผู้คน มีแสง...นวลจันทร์...อาบไล้ ให้กาย...สั่นไหว...หวาดกลัว เรา...ฝันไฝ่...ให้ใจ...เข้าใจ บางสิ่ง...ที่ผ่านมา...ยอมรับ...ความจริงที่เป็นไป เรา...ยังเดินทาง...ค้นหา...ตัวตน...ความจริง...แห่งใจเรา บนเส้นทาง...ของความรู้สึก...ที่รอวัน...ให้ผ่านไป |
เมื่อวันที่ : 03 มี.ค. 2549, 04.43 น.
อ่านแล้วเหงาครับ..
โลกนี้มีผู้คนมากมาย แต่เหมือนเดินอยู่คนเดียว
ผมก็คิดเช่นนั้น ..
โลกนี้มีผู้คนมากมาย เดินเหงาปะปนกันอยู่
ต่างคนต่างโดดเดี่ยว ต่างคนต่างระแวดระวัง ไม่กล้าวางใจใคร
ความไว้วางใจ หล่นหายไปจากโลก