14 มีนาคม ปีสากล​คือ 2005 ​เป็นวันแรก​ที่เรามาเริ่มเรียน วันนั้น​​เป็นวันจันทร์เรามา​แต่เช้า​ตรู่มาถึง​ที่ออฟฟิศประมาณแปดโมงครึ่ง​แต่ก็​ต้องมาเดินโต๋เต๋อยู่​พักหนึ่ง​​เนื่องจากเข้าออฟฟิศไม่​ได้ ใกล้ๆ​เก้าโมงเรากลับมาอีกที มีสาวผมทองหน้าตาจิ้มลิ้ม (ทราบภายหลังว่าเธอชื่อ Nadine) มาเปิดประตูให้ เรากล่าวขอบคุณเธอ​และเข้า​ไปนั่งรออาจารย์ Mike ​ระหว่าง​ที่นั่งรอสายตาก็สำรวจ​ความโอ่โถงของออฟฟิศ ออฟฟิศแบ่ง​เป็น 5 ​ส่วน สอง​ส่วน​เป็น​ที่นั่งสำหรับอาจารย์สองท่าน ​ที่เหลืออีกสาม​ส่วนก็สำหรับพวกเรานักศึกษา สักพักอาจารย์มาถึงแถมบอกว่าเรามาเช้า​เกิน​ไป แกจัดให้เรามี​ที่นั่งสำรอง​ไปก่อน​โดยเข้า​ไป​ใช้โต๊ะทำงานของ Donnie ​ซึ่งมีชื่อเต็มว่า Donald ​เนื่องจากว่ายังไม่มี​ที่สำหรับเรา ​และ​ระหว่างนั้น​ Donnie แกก็​ไปพักผ่อน​ที่ต่างประเทศ ชีวิตนักศึกษา​ที่นี่​สามารถหยุดพักผ่อน​ได้ปีละหนึ่ง​เดือน ไม่รวมวันหยุดราชการ

ในห้องนั้น​มี​ที่นั่งสำหรับสองคน สมาชิกอีกคนก็​คือ David เรา​ได้รับคำแนะนำจาก David เกี่ยว​กับการดำรงชีวิตในออฟฟิศ ในออฟฟิศมีชา กาแฟ นม น้ำตาล ​และ​ที่ขาดไม่​ได้ก็​คือน้ำร้อน David ให้แก้วกาแฟมาหนึ่ง​ใบ นอกจากนี้แล้ว​อุปกรณ์เครื่องเขียน สมุด แผ่น CD รวม​ไปถึงอุปกรณ์​ที่​ใช้ทั่ว​ไปในสำนักงาน เครื่องถ่ายเอกสาร เครื่องส่งแฟกซ์ เครื่องพิมพ์ (printer) มีบริการให้นักศึกษา​ทั้งหมด เรียกว่าไม่​ต้อง​ไปเสียเงิน​กับเรื่อง​พวกนี้เลย​ ช่วงแรกเรา​ต้อง​ใช้คอมพิวเตอร์ของ Donnie ​ไปก่อน​เนื่องจากคอมพิวเตอร์ของเราอาจารย์​กำลังดำเนินเรื่อง​ให้

พูดถึงคอมพิวเตอร์ ทำให้นึกถึงสมัย​เป็นนักศึกษาปริญญาโท​ที่เมืองไทย เรา​เป็นนักศึกษาปริญญาโทรุ่นแรก ทางภาควิชาไม่มีคอมพิวเตอร์ให้​ใช้​แม้​แต่ตัวเดียว รวม​ไปถึงห้องพักสำหรับนักศึกษาด้วย โชคดี​ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ​ต้องบอกว่าศูนย์คอมพิวเตอร์แห่งนั้น​เปรียบเสมือน​เป็นห้องนอน​ที่สองของเรา ​เพราะเรา​ต้อง​ไปพิมพ์งาน​ที่นั่นจนสว่าง​เป็นประจำ ​และบ่อยครั้ง​ที่ฟุบหลับอยู่​หน้าคอมพิวเตอร์​ที่ศูนย์นั้น​ มีอยู่​หนึ่ง​ครั้งตกดึกราวตีหนึ่ง​กว่าๆ​เกิดอาการหิวอย่างมาก เรียกว่าหิวจนใจหวิวเหงื่อออกมือเลย​ทีเดียว ​จะเดินออก​ไปก็​ถ้า​จะไม่รอด ​เพราะไกลเหมือนกัน อาจ​จะ​เป็นลมกลางทาง​ได้ เราตัดสินใจออก​ไปเล็งหาจักรยาน​ที่จอดไว้หน้าศูนย์คอมพิวเตอร์​และสอดส่องคัน​ที่ไม่​ได้ล็อค ​ซึ่ง​เป็นของ​ใครก็มิอาจรู้​ได้ ​เมื่อเจอเป้าหมายแล้ว​ ก่อน​ที่​จะนำ​ไป​ใช้เราก็รบกวนลุงยามประจำศูนย์คอมพิวเตอร์ออก​ไปดูจักรยานคัน​ที่เรา​กับ​เพื่อน​จะหยิบยืม​ไปชั่วคราว​เพื่อ​ที่​จะปั่นออก​ไปซื้อเสบียงหน้ามหาวิทยาลัย ​เนื่องจากเกรงว่าเจ้าของมาตามหาแล้ว​ตกใจว่าจักรยานคู่ชีพหาย​ไปไหน ลุงยามก็ให้​ความร่วมมือ​เป็นอย่างดี​เนื่องจากเราซี้กัน

กลับมานึกถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่า​เรานี่ทำอะไร​บ้าๆ​ไม่เข้าเรื่อง​เหมือนกัน อย่า​ได้​เอา​เป็นเยี่ยงอย่างนะคะ​ ​เมื่อเราเริ่มมีรุ่นน้อง​ซึ่งตอนนั้น​เราอยู่​ปีสองตอนปลายแล้ว​พวกเรานักศึกษาปริญญาโทจึง​ได้ตัดสินใจทำจดหมายยื่นถึงหัวหน้าภาค​เพื่อขอคอมพิวเตอร์​และห้องพัก ​และใน​ที่สุดพวกเราก็​ได้คอมพิวเตอร์มา 1 ตัว ​พร้อมห้องพักสำหรับนักศึกษา ​ซึ่ง​เป็นห้อง​พร้อมโต๊ะ​กับเก้าอี้ยาวๆ​เหมือน​ที่ตั้งอยู่​บนโรงอาหาร ​เมื่อมาอยู่​ตรงนี้มองย้อนกลับ​ไปก็รู้สึกถึง​ความแตกต่าง​ได้ชัดเจน ปัจจุบัน​ได้​แต่หวังว่ารุ่นน้องน้องคงมีคอมพิวเตอร์​ใช้เพิ่มขึ้น​แล้ว​ ดังนั้น​​เมื่อเรามาเห็นสภาพ​ความ​พร้อมของมหาวิทยาลัย​ที่เรา​กำลังเรียนอยู่​นี้ทำให้เราตื่นตาตื่นใจ​และประทับใจ​ไป​พร้อมๆ​กัน

ช่วงแรก​ที่มาเรียนใหม่ในต่างแดนนี้​ต้องปรับตัว​และเรียนรู้วัฒนธรรมพอสมควร ทุกเช้า​​เมื่อ​แต่ละคนมาถึงในออฟฟิศ ​เขา​จะ​ต้องกล่าวคำทักทาย​ซึ่งกัน​และกัน Hello! Hi! Good Day! เสียงเหล่านี้​ได้ยินทุกวันลั่นออฟฟิศ มี​แต่เรานี่แหละ​เข้ามาเงียบๆ​​พร้อมแล้ว​ยิ้ม ทุกวันนี้ยังเขินอยู่​​ถ้า​จะ​ต้องกล่าวทักทายดังๆ​ให้​ได้ยินทั่วกัน​ทั้งออฟฟิศ นอกจากนี้เวลาเสร็จสิ้นงานประจำวัน​เมื่อทักทายแล้ว​ก็​ต้องตบท้ายด้วยคำลา See You-See Ya, Cheers ​ส่วนเราก็​ต้องหัด​กับ​เขาด้วย​โดยเริ่มต้นจากคำว่า Goodbye ​พร้อม​กับโบกมือขวาโยก​ไปมาด้วย​ความเคยชินเวลาพูดบ๊ายบาย​กับ​เพื่อน​ที่ไทย จนปัจจุบันท่านี้กลาย​เป็นท่า​ที่ทุกคนในออฟฟิศ​แม้​แต่อาจารย์ก็ร่วมโบกมือขวาด้วยเช่นกัน ​ส่วน​ถ้า​เป็นวันศุกร์หรือวันรุ่งขึ้น​​เป็นวันหยุดล่ะก็​จะ​ต้องตบท้ายด้วยคำว่า Have a good weekend, Have a good holiday, enjoy your weekend ด้วย​ความ​ที่​เป็นนักศึกษาใหม่ นักศึกษาเก่าเข้ามาทักทาย​และ​เป็นมิตร​กับเรา​เป็นอย่างดีทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย​ไปพอสมควร

งานแรกของเรา​เมื่อเริ่มเข้าเรียน​คือการอ่าน​และค้นคว้าเนื้อหาข้อมูลต่างๆ​เกี่ยว​กับงานวิจัยหรือ​ที่เรียกว่าการทำ Literature Review ​แต่มันไม่ใช่การอ่านธรรมดา ​เนื่องจาก​เมื่อการอ่าน​และการค้นคว้าผ่าน​ไป​ได้หนึ่ง​วัน อาจารย์ Mike เรียก​ไปคุยบอกให้เราเขียน Review Paper ​เพื่อ​ที่​จะส่งตีพิมพ์ในวารสาร​ระหว่างประเทศ ​ที่รู้จักกันในแวดวงนักวิจัยหรือนักศึกษาว่า International Journal ​โดยมีวันกำหนดส่งต้นฉบับ​​ที่เรียกว่า First Draft ภายในสิ้นเดือนมีนาคม อาจารย์ให้ชื่อวารสาร​ที่​ต้องการให้ตีพิมพ์มา ​พร้อม​ทั้งให้เราศึกษารูปแบบ​และข้อกำหนดของวารสาร​โดย​ไปค้นจาก Google ​เพื่อนนักค้นหาบนโลก Internet นั่นเอง การเขียน Review Paper ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​เนื่องจากผู้เขียน​ต้องทำการบ้านมาอย่างดีในเนื้อหา​ที่​จะเขียน ​โดย​ต้องมีการค้นคว้าข้อมูลย้อนหลังตั้งแต่งานวิจัยในอดีตจนกระ​ทั้งปัจจุบันของเรื่อง​​ที่นำมาเขียน ​พร้อม​ทั้ง​ต้องแทรก​ความคิดเห็นลง​ไปด้วย เฮ้อ! งานแรกก็ท้าทายแล้ว​ ​แต่เราก็ทำเต็ม​ที่ภายในเวลาเพียงครึ่งเดือน ​เพราะ​ความมุ่งมั่นในการเรียนนั้น​เรามีอย่างเดียว​คือทำให้ดี​ที่สุด ​เนื่องจากทุกวันนี้​ที่เรียน​ได้ก็​เพราะอาจารย์ Mike ท่านนี้ ​และสุดท้าย First Draft ​ความยาว 18 หน้าก็ถูกส่งถึงมืออาจารย์​เมื่อวัน​ที่ 1 เมษายน ด้วย​ความโล่งอก...​...​