​เมื่อปลายเดือนกันยายน 2005 ​ที่ผ่านมาอาจารย์​ที่ปรึกษามาบอกว่า
ให้ส่งบทคัดย่อ (abstract) ​ไป Conference แล้ว​อาจารย์ก็ส่ง รายละเอียดของ Conference มาให้ดู สมัยเรียนปริญญาโทอาจารย์เคยพูดให้ฟังว่า​จะ​เอางาน​ไปแสดง​เป็น Poster ใน Conference ตอนนั้น​ก็งงว่า Conference ​คืออะไร​ ​แต่ก็ไม่​ได้ใส่ใจ​เพราะตอนนั้น​อาจารย์​เป็นคน​ไปเอง มาถึงตอนนี้เรา​จะ​ต้อง​ไปด้วยตัวเองก็เลย​เกิดอาการวิตกจริตขึ้น​มา ก็เลย​​ต้อง​ไปหา​ความรู้ว่า Conference ​คืออะไร​ ????

​ได้คำตอบมาว่า Conference ก็​คือการประชุมทางวิชาการ​ซึ่ง​จะมีการเชิญผู้เชี่ยวชาญในสาขาต่างๆ​ตามหัวข้อหลักของ​แต่ละ Conference มาพูดแนะนำในเชิงวิชาการตามสาขา​ที่ท่านนักพูดถนัด ​โดยท่านเหล่านี้มัก​เป็นบุคคล​ที่มีชื่อเสียง​และโด่งดังในวงการวิชาการ ท่านเหล่านี้มีบทบาท​หลักใน Conference ​และถูกเรียกว่า​เป็น Keynote speaker นอกจากนี้ในการจัด Conference ​เป็นการเปิดโอกาสให้นักศึกษาระดับ Postgraduate ​และนักวิจัยระดับต้น​ซึ่งหมายถึงท่านๆ​​ที่ทำงานวิจัยหลังปริญญาเอกมาไม่เกิน 5 ปี หรือ​ที่เรียกกันว่า Postdoc มาเสนองานวิจัย​ที่​กำลังทำกันอยู่​​เพื่อ​เป็นการแลกเปลี่ยน​ความคิดเห็น​และแลกเปลี่ยน​ความรู้​ซึ่งกัน​และกัน​พร้อม​ทั้ง​เป็นการสร้างเครือข่ายเผื่อมีโอกาส​ได้พึ่งพาอาศัยกันในภายภาคหน้า ​โดยการนำเสนอ​นั้น​อาจ​จะ​เป็น Poster หรือ​เป็นการ Oral Presentation แล้ว​​แต่ข้อกำหนดของ​แต่ละ Conference

​เมื่อเราพอเห็นภาพคร่าวๆ​แล้ว​เริ่มตั้งแต่การเรียนรู้ขั้นตอนการเขียน​และส่งบทคัดย่อ ​ซึ่งก็วิ่งเต้นถาม​เพื่อนๆ​ใน office ผู้เคยมีประสบการณ์มาก่อน หลังจากส่ง​ไปแล้ว​ก็มานับวันรอคอยว่า​เขา​จะตอบรับให้เราเข้าร่วมงานหรือไม่ ​เพราะไม่ใช่ว่า​เขา​จะรับหมด ​ต้องมีการคัดเลือกกันก่อน​โดยคณะกรรมการ​ที่จัด Conference หลังจากสมัคร Conference ​ไป​ได้ไม่นาน อาจารย์แจ้งว่าให้สมัคร Symposium ด้วย​เพราะจัดต่อจาก Conference เลย​ ​ซึ่ง​ถ้า​ได้รับการตอบรับทางเครือข่ายนาโนเทคโนโลยีของออสเตรเลีย​จะมีทุนเรื่อง​การเดินทาง​และ​ที่พักให้ ก็เลย​​ต้องส่ง​ไปอีก ​แต่หลังจากส่ง​ไปแล้ว​ก็มาคิดอีกว่า Symposium มันต่างจาก Conference อย่างไร หลังจาก​ไปสอบถามผู้รู้ก็เข้าใจว่า Symposium ก็จัด​เป็นการประชุมวิชาการอันหนึ่ง​​แต่ขนาดเล็กกว่า Conference ​เป็นการเปิดโอกาสให้นักเรียน Postgraduate ​และ นักวิจัยระดับต้นมาแลกเปลี่ยน​ความคิดเห็น​ซึ่งกัน​และกันอีกแล้ว​ ...​.

ใน​ที่สุดต้นเดือนพฤศจิกายน ผล Conference ออกมาว่ารับให้​ไปร่วมงาน​กับ​เขา​ได้ ก็เริ่มลงมือทำ Poster ​เพื่อ​ไปโชว์งานวิจัย​กับ​เขาค่ะ​ หลังจากนั้น​ก็รอผล Symposium ​ซึ่งตุ้มๆ​ต่อมๆ​กลัว​เขารับ​เนื่องจากไม่อยาก​ไป​เพราะใน Symposium นี้​จะ​ต้องออก​ไปยืนพูดหน้าห้องให้หลายๆ​คนฟัง ทีนี้ปัญหามันอยู่​ตรง​ที่​ต้องพูด​เป็นภาษาอังกฤษค่ะ​ วันหนึ่ง​เจ้าโปรแกรม Thunderbird ก็บอกว่ามีจดหมายมาถึงคุณ ​เมื่อเปิดเข้า​ไปวันนี้​ที่รอคอยจริงๆ​ โธ่​เขาตอบรับมาอีก อาจารย์​ที่ปรึกษาดีใจ​เป็นพิเศษ​เพราะหน่วยงาน Australian Research Council Nanotechnology Network ใจป้ำให้ทุนสูงสุด 800 $Aus สำหรับค่าเดินทาง​และ​ที่อยู่​อาศัย อาจารย์ยิ้มแก้มปรี่​เพราะทางสถาบันไม่​ต้องเสียอะไร​เลย​ ​ส่วนเราก็​ได้​แต่ยืนหน้าตูม​เพราะกังวลว่า​จะออก​ไปพูดอย่างไรดี เรื่อง​ present poster ใน Conference ​เพราะ​เพื่อนๆ​บอกว่าเราแค่​ไปยืนข้าง poster คน​ที่เข้า​ไปร่วมงาน​จะเดินโฉบเฉี่ยวเข้ามาถามเราเอง ฟังแบบนี้ค่อยโล่งอก****

​แต่สำหรับ Symposium นี่​คืองานช้าง​เพราะตั้งแต่เรียนมา 8 เดือน ยังไม่เคย present ภายในเลย​ ​แต่อาจารย์​จะให้บินข้ามรัฐ​ไป present ให้คน​ที่เราไม่คุ้นเคยฟัง หลังจากเตรียม power point เสร็จส่ง​ไปให้อาจารย์ตรวจ การฝึกซ้อมก็เกิดขึ้น​ รอบแรกก้มหน้าก้มตาอ่านให้อาจารย์​ที่ปรึกษาฟัง รอบ​ที่สองพอจำ​ได้ไม่​ต้องอ่านมากเหมือนรอบแรก อาจารย์​ที่ปรึกษาช่วยฝึกเรื่อง​การออกเสียงให้ รอบสาม present ให้อาจารย์​ที่ปรึกษาท่าน​ที่สอง​และทีมงานในห้องแลป รอบ​ที่สี่ถูกบังคับจากกลุ่ม​เพื่อนผู้น่ารักใน nano office ให้ present ให้พวก​เขาฟัง ​ซึ่ง​เพื่อนๆ​เข้ามาช่วยแก้ ติเตียน เสนอแนะ ให้มากมาย​ รวม​ทั้งลองตั้งคำถามมาถามเราอีกด้วย เรียกว่าก่อน​ไปมี​กำลังใจ​และมี​ความมั่นใจมาระดับหนึ่ง​ เวลา​ที่เหลือก็เดินพูดบท​ไปคนเดียวทุกวัน​ระหว่างเดินกลับบ้าน ​แต่ก็สอดส่องสายตาข้างทาง​ไปด้วยว่ามีคนแถวนั้น​หรือเปล่าเดี๋ยว​เขา​จะว่าบ้า บางทีก็​ต้องทำ​เป็นคุย​กับ small talk บนโทรศัพท์ (​แต่จริงๆ​แล้ว​พูดอยู่​คนเดียว)

​เมื่อวันเวลา​ที่​จะ​ต้องเดินทางมาถึง ก็เตรียมตัวเดินทางด้วยสายการบิน Virgin Blue ​ซึ่ง​เป็นสายการบิน domestic ของออสเตรเลีย ล่องลอยในอากาศนานประมาณ 1 ชั่วโมง ไม่มีอะไร​แจกเลย​ สำหรับสายการบินนี้ ​ถ้าอยากทานก็เตรียม​ไปเองหรือไม่ก็ซื้อบนเครื่อง ​จะมีพนักงานเข็นขาย​เป็นช่วงๆ​ สำหรับเราไม่​เป็นปัญหาเท่าไร​เพราะบินเพียงชั่วโมงเดียว ​แต่ของ David บอกว่าบิน​ไป Perth ประมาณ 5 ชั่วโมงด้วยสายการบินนี้นั่งหิวจนตาลาย ​เนื่องจากของบนเครื่องบิน​ที่ขายก็ราคาแสนแพง ​ถ้า​ใครคิด​จะ​ไปเ​ที่ยวแบบบินภายในประเทศออสเตรเลียขอแนะนำให้​ไป Quantus ค่ะ​ จ่ายแพงกว่านิดหน่อย​​แต่อิ่มท้องค่ะ​

บรรยากาศของ Conference สนุกสนาน​และ​ได้รับ​ความรู้มากมาย​ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง เผลอหลับ​ไปก็มีค่ะ​ ​เพราะวันหนึ่ง​นั่งฟังตั้งแต่เช้า​ถึง 5 โมงเย็น ​และยิ่งสนุกยิ่งขึ้น​​เมื่อมารู้ว่าการ present poster ​ที่นี่ไม่ธรรมดา มันไม่ใช่​ไปยืนข้างๆ​แล้ว​ให้คนมาถาม ​แต่กลับกลาย​เป็น​ต้อง​ไปถือ Microphone มาอธิบายให้ผู้เข้าร่วมงานฟัง ตายละซี โชคดี​ที่ถูกจัดให้ present วันสุดท้ายเลย​มีเวลาเตรียมตัว​ซึ่งก็ผ่าน​ไป​ได้ด้วยดี หวังว่าคนฟังคง​จะฟังออก มีคำถามมาบ้าง​แต่ตอบกลับ​ได้เลย​รอดตัว​ไป หลังจากเสร็จ Conference ก็มา​เป็น Symposium อาจารย์​ที่ปรึกษา Mike ผู้น่ารักแกส่งข้อ​ความมาให้​กำลังใจล่วงหน้า ​เพราะแกคงรู้ว่าเราตื่นเต้นมาก เราถูกจัดให้พูด​เป็น​ที่สี่จากผู้พูด 19 คน ​ที่เตรียมลืมเกือบหมด​แต่ก็ยังตั้งสติ​ได้ ก่อน present ก็กล่าวนำ​กับผู้ฟังว่า​ต้องขอโทษด้วย​ถ้าสำเนียงการออกเสียงของเราอาจ​จะทำให้ทุกคนไม่เข้าใจ​เพราะพึ่งมาเรียนต่างบ้านต่างเมืองในประเทศ​ที่ไม่ใช่ภาษาตัวเองครั้งแรก​ได้เพียง 8 เดือนกว่า ​เป็นอันว่าทุกคนทำ​ความเข้าใจ​เป็นอันดี หลังจาก present เสร็จ พบ​กับแผนกคำถามอีกตามเคย ​แต่โชคดีฟังออกตอบ​ได้ หนุ่มน้อยหน้าจีน​เพื่อนร่วมชะตากรรมต่างมหาวิทยาลัยยกนิ้วโป้งให้หนึ่ง​นิ้ว หลังจากเดินกลับมานั่ง​ที่นั่ง รวม​ทั้ง​ต้องขอบคุณ Rainer ​และ Isabell ​เพื่อน​และ Postdoc จาก Nano office ​ที่เข้าร่วม​เพื่อมาฟัง​และ​เป็น​กำลังใจให้​โดยเฉพาะ

หลังจาก present เสร็จสิ้น มีการแลกเปลี่ยน​ความเห็นถามข้อสงสัยกันนอกรอบเรียกว่า​เป็นการแลกเปลี่ยน​ที่ดีค่ะ​ หวังว่า​เพื่อนๆ​​ที่อ่าน​และ​ต้องอยู่​ในสถานการณ์​ต้อง​ไป Conference ครั้งแรกเหมือนกันคง​จะพอเห็นภาพคร่าวๆ​ของการร่วม Conference ​และคลาย​ความตื่นเต้นลง​ไป​ได้บ้างนะคะ​...​...​...​...​...​...​...​.