 ชีวิตของแม่ |
|
| เรียวจันทร์ |
|
แม่เป็นคนรีบจ้างตัดยางหวะ เพียงวันละสองสามผืนพอขืนได้ ปันเจ้าสวนแผ่นครึ่งจึงหมดไป เหลือขายให้ลูกและพ่อได้พอกิน เหม็นกลิ่นแก๊สกำจายในกลางดึก สมองแม่นิ่งนึกถึงหนี้สิน ลบความง่วง ต้องดิ้นรนคนทำกิน เทถ่านหินใส่ตะเกียง น่าเพียงพอ แล้วเติมน้ำจุดไฟแจ้งแสงนวลจ้า ถือมีดกรีดยางพาราไม่ระย่อ เสียงโป๊กๆเคาะพลกเป็นเพื่อนพอ ไม่ต้องรอฟังความเงียบอันเยียบเย็น |
 |
|
|
|
||
|
|
|
|
มือถือมีดกรีดยางเท้าย่างก้าว กรีดน้ำเลือดสีขาวอย่างยากเข็ญ ทีละหยดเพียงเพื่อเกื้อลำเค็ญ ก้มและเงยขอดเลือดเห็นขดเป็นทาง แสงตะเกียงสีนวลจวนดับมอด แสงสว่างส่องลอดเมื่อฟ้าสาง มือก็ยังถือมีดกรีดต้นยาง ทุกก้าวย่างเหนื่อยล้า ทน ชาชิน กว่าตัดเสร็จตะวันแสงก็แรงกล้า รีบกลับมาลูกจะหิวท้องกิ่ว ดิ้น รากพ่อมันเหม็นหืนเต็มพื้นดิน เมื่อคืนกินเหล้าที่ร้านคลานกลับมา |
 |
|
|
|
||
|
|
|
|
ลูกสาวแม่สองคนอยู่บนแคร่ พอเห็นแม่คนน้องร้องไห้จ้า ความคับแค้นบีบเค้นเป็นน้ำตา แม่เก็บกดจึงไหลบ่ากว่าน้ำยาง ไม่เวลาสำหรับงานการร้องไห้ พ่อมันก็หลับไหลไม่ตื่นบ้าง อุ้มลูกน้อยที่ไห้หวนหิวครวญคราง หุงข้าวพลาง ปลอบลูกนิ่ง แม่ปิ้งปลา หุงข้าวไว้ให้พี่คอยป้อนน้อง แม่จะต้องรีบเก็บยางอีกทั้งป่า เทน้ำยางสีขาวสะอาดตา จากหลายๆกะลามารวมกัน |
 |
|
|
|
||
|
|
|
|
ก้มและเงยหิ้วถังตามทางเถื่อน ยางกระเซ็นผ้าเปื้อนเลือนสีสัน หิวกว่าหิวจนหายไปทุกวัน เหนื่อยกว่าเหนื่อยกว่าจะหันกลับทางเดิม หาบน้ำยางกลับมานั้นตะวันบ่าย วางตะกงเรียงรายแล้วก็เริ่ม ตวงน้ำยางใส่ที่อีกทีเติม ได้ยางเพิ่มอีกแผ่นแสนดีใจ บรรจงเหยียบยางวันนี้ถึงสี่แผ่น มันทดแทนเหนื่อยแค้บแทบไม่ไหว นึกถึงลูกสองคนจึงทนไป นี่เดี๋ยวใจก็พ้นผ่านการรีดยาง แม่เองต้องป้อนยางทั้งหมุนจักร เหงื่อแตกพลั่กกัดฟันทนคนรับจ้าง นัยน์ตาลายใจหวิวเหมือนปลิวคว้าง ใจวูบวับลับเลือนลางลงกลางดิน แม่กำลังตั้งท้องเก้าเดือนย่าง ทนตัดยางแม้ปวดร้าวแทบด่าวดิ้น เก็บกดความทรมาจนชาชิน เพียงเพื่อให้มีกินเลี้ยงครอบครัว --  ----  ---  ----  ------ตัดยางหวะ - ตัดยางแบ่งครึ่งกับเจ้าของสวน พอขืน - พอทำได้ ปันเจ้าสวน - แบ่งกับเจ้าของสวน พลก - กะลามะพร้าว ราก - อาเจียน ไม่เวลา - ไม่มีเวลา ตะกง - ถาดใส่น้ำยาง แค้บ - รีบ เดี๋ยวใจ - ประเดี๋ยวหนึ่ง เขียนจากภาพชีวิตของชาวบ้านครอบครัวหนึ่ง ที่ บ้านเกาะยาง จ .สงขลา |
13 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 11 ส.ค. 2548, 22.51 น.
เพราะมากครับ รูปประกอบก็เข้ากันดีกับเรื่อง อ่านแล้วผมคิดถึงแม่จัง !